ဖန္ဖန္ေလ အားအင္ႏႈိးလို႔ရယ္ . . .

ေနာက္ထပ္ ၈ရက္ၿပီးရင္ 

ကိုယ့္ေက်ာင္းသားေလးေတြ စာေမးပြဲေျဖရပါေတာ့မယ္။ ပိတ္ရက္ပါေပါင္းရင္ေတာ့ စာေမးပြဲကာလဟာ ၁၀ရက္ၾကာပါလိမ့္မယ္။ 

စာေမးပြဲၿပီးရင္ ခရီးသြားမယ္လို႔ စိတ္ကူးထားပါတယ္။

 

ၾကည့္ရင္းရႈရင္း အားေတြက်၊ မုဒိတာေၾကာင့္ ကုသိုလ္ရ...

တစ္ေန႔တစ္ေန႔ စိတ္ပမ္းလူပမ္းနဲ႔ ေနထြက္ေန၀င္ ေက်ာင္းသားအေရး၊ စာေမးပြဲကိစၥ၊ သင္ၾကားမႈပိုင္းဆိုင္ရာေတြနဲ႔ နပန္းလံုးရတဲ့ၾကားမွာ ေ၀ဖန္တာေတြ၊ တိုက္ခိုက္တာေတြနဲ႔ နပန္းလံုးေနရတာမို႔ ၾကာရင္ကိုယ္ပါ လံုးပါးပါးသြားႏုိင္ပါတယ္။ စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုး လူမႈေရးမရွိ၊ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္၊ ပတ္၀န္းက်င္နဲ႔ အထိအေတြ႕မရွိဘဲ ေက်ာင္းသားေတြသာ ကိုယ့္ကမၻာျဖစ္ေနတာမို႔ ၀ါသနာအရင္းခံေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ အင္မတန္ၿငီးေငြ႕ပင္ပန္းစရာ အလုပ္ပဲျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

 

အလုပ္ေတြက ေတာင္လိုပံု၊ တာ၀န္ေတြလည္း ထမ္းမကုန္...

 

၀ါသနာအရင္းခံနဲ႔မို႔သာ ပင္ပန္းသမွ်ခံႏုိင္ရည္ရွိေပမယ့္ တစ္ေန႔ကုန္လို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ေျခကုန္လက္ပန္းက်စၿမဲပါ။ အိမ္မွာ တစ္ေယာက္တည္းေနရစ္ခဲ့ရွာတဲ့ အိမ္ရွင္မခမ်ာလည္း စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ၿငီးေငြ႕မယ္ဆိုတာ ဖြင့္မေျပာေပမယ့္ ခံစားလို႔ရေနပါတယ္။ ကိုယ္က အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္လည္း ေနာက္တစ္ေန႔အတြက္ သင္ခန္းစာေတြျပင္ဆင္ရ၊ စာေတြဖတ္ရ၊ ကိုယ့္သင္ၾကားမႈ တိုးတက္လာေအာင္ ေလ့လာရနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးမနားမေန လုပ္ေနရေတာ့ ကိုယ္၀ါသနာ၊ ကိုယ့္ဘ၀နဲ႔ကိုယ္ ေက်နပ္ေပမယ့္ သူ႔မွာေတာ့ သူမ်ားလင္ကိုယ္မယားေတြလို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သြားသြားလာလာေနခ်ိန္နည္းတာေၾကာင့္ စိတ္ညစ္မယ္ဆိုလည္း ညစ္ခ်င္စရာပါ။

ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း သင္ၾကားေရးကုိ ဘယ္ေလာက္ပဲ ၀ါသနာပါတယ္လို႔ဆိုေပမယ့္ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း အာရုံေတြၿငီးေငြ႕လာတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လုပ္ငန္းခြင္မ၀င္ခင္ အိမ္မွာရွိေနခ်ိန္မွာပဲ အဲဒီလို စိတ္မ်ဳိးတစ္ခါတစ္ရံ ၀င္တတ္ၿပီး လုပ္ငန္းခြင္ထဲ ေရာက္ရင္ေတာ့ 

ခဏနဲ႔ပဲ အလုပ္ထဲမွာ အလြယ္တကူ စီးေျမာေပ်ာ္၀င္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ တသားတည္းျဖစ္သြားတတ္တာ အင္မတန္မွ ကံေကာင္းတယ္လို႔ဆိုရမွာပါ။ ဒါကလည္း သင္ၾကားမႈမွာ ၀ါသနာႀကီးလြန္းတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ဘာပဲလုပ္လုပ္ အေကာင္းဆံုးလုပ္ရမယ္ဆိုတဲ့ ကိုယ့္အယူအဆတစ္ခုကလည္း ကိုယ့္ကို ၾကာၾကာမၿငီးေငြ႕ေအာင္ ပံ့ပိုးတယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီစာသင္ႏွစ္တစ္ခုၿပီးရင္ေတာ့ အေနာက္တိုင္းသားေတြလို အားလပ္ရက္ရွည္တစ္ခုယူၿပီး ခရီးရွည္ထြက္ဦးမွလို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။

 

သြားခ်င္လွတဲ့ အင္းေလးကန္၊ ေရပတ္လည္ကို ေတာင္၀န္းရံ...

ခရီးထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးျပန္ေတာ့လည္း ကိုယ္ေနတဲ့ေဒသနဲ႔ အလြန္အလွမ္းကြာလြန္းတဲ့ ေနရာေတြကိုိ စိတ္ကူးလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ျပန္ပါ။ ခရီးပမ္းမယ့္ ဒဏ္နဲ႔ ရမယ့္အပန္းေျဖ စိတ္ၾကည္ႏႈးမႈမမွ်မတ ျဖစ္သြားရင္ ရွိစုမယ့္စု ဖြတ္ကလိဒဂၤါးေလးေတြ ႏွေျမာစရာ ေကာင္းလြန္တာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ အလယ္ပိုင္းက ပုဂံကိုပဲ သြားျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ပုဂံကို ခပ္ငယ္ငယ္အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က ေဘာ္ဒါေက်ာင္းသားေတြနဲ႔တစ္ခါ၊ ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀က ေပ်ာ္ပြဲစားခရီးတစ္ခါ စုစုေပါင္းႏွစ္ခါေတာ့ ေရာက္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူမ်ားစိတ္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုသြားရတဲ့ ခရီးျဖစ္တာေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ ထိုက္သင့္တဲ့ ၾကည္ႏႈးမႈမ်ဳိး မရခဲ့ရိုးအမွႏ္ပါ။

 

အင္းေရျပင္မွာ ေရေတြရွား၊ သြားခ်င္စိတ္ကို ခ်ဳိးႏွိမ္ထား...

ကိုယ္က ခရီးတစ္ခုသြားရင္ 

ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္၊ နားခ်င္ရာနား၊ စားခ်င္ရာစားလို႔ စိတ္ေရာကို္ယ္ပါ အနားယူခ်င္တဲ့လူမ်ဳိးပါ။ ခပ္ငယ္ငယ္အရြယ္ကေတာ့ ခရီးသြားရင္ အစီအစဥ္ေတြခ်၊ ခရီးစဥ္ေတြဆြဲနဲ႔ 

( တကၠသိုလ္မွာ Family အတြင္းေရးမွဴးလုပ္ၿပီး ေပ်ာ္ပြဲစားခရီးေပါင္းမ်ားစြာ စီစဥ္ေပးခဲ့ျခင္းရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ အက်င့္ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕) စံနစ္တက် ခရီးထြက္တာမို႔ ခရီးစဥ္ေခ်ာေမြ႕ေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ထင္သေလာက္ အပမ္းမေျပလွပါ။ ေနရာတကာ ကိုယ့္ခရီးစဥ္ အဆင္ေခ်ာဖို႔ စိတ္ထဲမွာရွိေနမိတာေၾကာင့္ ကိုယ့္စီမံကိန္းနဲ႔ ကိုယ္ ပိတ္မိေနၿပီး ေဒသႏၱရ ဗဟုသုတ ရတာကလြဲလို႔ စိတ္အပမ္းေျပမႈ ရသင့္သေလာက္ မရတာပဲ ျဖစ္မယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီတစ္ခါ ခရီးသြားရင္ေတာ့ ဘာမွႀကိဳတင္မစီစဥ္ေတာ့ဘဲ ေရာက္ရာေပါက္ရာကို စိတ္ထင္သလို သြားလိုက္ဖို႔ အားသန္မိပါတယ္။

 

ဒါမ်ဳိးျဖစ္မွာ ေၾကာက္ပါတယ္၊ ေလယာဥ္လက္မွတ္ တို႔မ၀ယ္... 

 

ရိုးရာကိုပဲ အားေပးမယ္၊ ျမင္းလွည္းေလးနဲ႔ ေလွ်ာက္လို႔လည္...

ဒီလို ခရီးသြားဖို႔ စိတ္ကူးယဥ္ထားမိတဲ့ အတြက္ အလုပ္လုပ္ရာမွာ အရင္ကလို ၿငီးေငြ႕တာေတြ၊ ပင္ပန္းတာေတြ သိပ္မရွိေတာ့ဘဲ လုပ္ငန္းခြင္မွာ ပိုၿပီးေပ်ာ္ရႊင္တက္ႁကြလာတာ ခံစားမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ အစစအရာရာ စံနစ္တက်ရွိလွတဲ့ အေနာက္တိုင္းသားေတြက Vacation trip ေတြကို တန္ဖိုးထားၾကတာ ျဖစ္ဟန္တူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ရင္ထဲကပါ အျမတ္တႏိုးရိွလွတဲ့ ျမန္မာ့သမိုင္းရဲ႕ အေမြ၊ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ရဲ႕ ရာဇ၀င္အစျဖစ္တဲ့ ပုဂံဆိုတဲ့ ဒ႑ာရီဆန္ဆန္ ေရွးၿမိဳ႕ေတာ္ေဟာင္းကို ေရာက္ရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ ဆြဲေဆာင္မႈ ေၾကာင့္လည္း ပါသင့္သေလာက္ပါမယ္ထင္ပါတယ္။ ေက်ာင္းသားဘ၀က ပုဂံၿမိဳ႕အ၀င္ သရပါတံခါးကို ေရာက္တိုင္း ခံစားရတဲ့ ဇာတိပုည၊ ဂုဏ္မာနကို ရင္ထဲမွာ ပူပူေႏြးေႏြး ျပန္ခံစားလာရသလိုပါ။

 

သရပါကို လွမ္းအျမင္၊ ဇာတိမာန္တို႔ ေခါင္းေထာင္ခ်င္...

တစ္ရက္တစ္ရက္ ပင္ပန္းလြန္းလို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ရင္ ပုဂံကုိ ခရီးထြက္ဖို႔ တစ္ရက္နီးလာၿပီဆိုတဲ့ အသိက ပင္ပမ္းသမွ်ကို တစ္၀က္မက သက္သာေစပါတယ္။ မသြားရေသးတဲ့ ဒီခရီးစဥ္အတြက္ အိမ္ရွင္မနဲ႔အတူ ႀကိဳတင္ၿပီး ေတြးရေျပာရတာလည္း အရသာ တစ္မ်ဳိးပါ။ ပုဂံကို စိတ္စြဲလြန္းတာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ညဘက္အိပ္မက္ထဲမွာေတာင္ ဘူးဘုရားရင္ျပင္ေတာ္မွာရပ္ရင္း တသြင္သြင္စီးၿပီး လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ႔ ဧရာ၀တီျမစ္ေပၚမွာက်ေနတဲ့ ေနလံုးနီနီႀကီးကို ၾကည့္ေနတယ္လို႔ အိပ္မက္မက္မိပါတယ္။

 

ဘူးဘုရားနဲ႔ ျမစ္ဧရာ၊ အိပ္မက္မွာလည္း ၾကည္ေမြ႕စြာ...

ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီခရီးကို သြားဖို႔စီစဥ္ျခင္းဟာ တစ္ကိုယ္ရည္ စိတ္အပမ္းေျဖျခင္းဆိုတာထက္ လာမယ့္စာသင္ႏွစ္မွာ စိတ္သစ္၊ လူသစ္၊ အေတြးအျမင္သစ္ေတြနဲ႔ တပည့္သစ္ေတြကို အင္တို္က္အားတိုက္ သင္ၾကားပို႔ခ်ေပးႏိုင္ေအာင္ ရည္ရြယ္ရင္းက အဓိကမို႔ အတၱကို အေရာင္တင္ရုံမဟုတ္ပဲ ပရဟိတ စိတ္ကေလးပါ ပါေနေသးတာေၾကာင့္ သြားကိုသြားသင့္တဲ့ ခရီးျဖစ္တယ္လို႔ ကိုယ့္တရားကိုယ္ စီရင္ၿပီး အေက်နပ္ႀကီးေက်နပ္ေနမိသလို က်န္ေနေသးတဲ့ စာသင္ခ်ိန္ေတြကိုလည္း ၾကည္ႏႈးေပ်ာ္ရႊင္စြာနဲ႔ တက္တက္ႁကြႁကြ ပို႔ခ်ႏိုင္ေအာင္ ပံ့ပိုးေပးလိုက္တာေၾကာင့္ အင္မတန္ အက်ဳိးရွိတာေတာ့ မျငင္းသာေအာင္ ေသခ်ာေနပါေၾကာင္း။     ။