“ မဇၥ်ိမ . . . ”

ဦးဟန္ၾကည္တို႔ တိုင္းျပည္မွာ အစြန္းမေရာက္ေအာင္ အစြန္းမထြက္ေအာင္ အစြန္းလြတ္ေအာင္ ေနၾက ေျပာၾက အားထုတ္ၾက ဆိုတဲ့ ဆံုးမစကားကို လူတိုင္း နားယဥ္ၿပီးသား...ဘာသာတရား အဆံုးအမမွာလည္း မဇၥ်ိမပဋိပဒါ ( အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္ ) ကို လိုက္နာ က်င့္သံုးၾကရမယ္လို႔ အတိအလင္း ပါၿပီးသား...သီခ်င္းေတြထဲမွာလည္း တစ္ဖက္စြန္းေရာက္ျခင္းရဲ႕ ဆိုးျပစ္ေတြကို ထည့္ေရးေလ့ရွိပါရဲ႕...ဆရာလိတ္ရဲ႕ သီခ်င္းထဲမွာ -
“ ဘယ္ေနရာမဆို...တစ္ဖက္စြန္းေရာက္ရင္...တစ္ေယာက္ေတာ့ နစ္နာရစၿမဲ...” လို႔ ေရးထားတာကိုပဲ ၾကည့္...

သို႔ေပမင့္ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ လူမ်ဳိးက အသိေခါက္ခက္ အ၀င္နက္တဲ့ေနရာမွာ ႏိုးတူး...တစ္တိုင္းျပည္လံုးကလူေတြကို သတၱဳခ်ၾကည့္ၿပီး ဆရာေက်ာ္၀င္းေျပာတဲ့ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ ထစ္ခနဲရွိရင္ ခ်ခ်င္ႏွက္ခ်င္တဲ့ “ ေရႊဘ ” နဲ႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သည္းခံလိုက္တာ ေကာင္းပါတယ္ဆိုတဲ့ “ ေဇယ် ” ေတြခ်ည္း...( ေရႊဘနဲ႔ ေဇယ်ဆိုတာကေတာ့ ရုပ္ရွင္ေခတ္ဦးတုန္းက မင္းသားႀကီးေတြေပါ့ေလ…ေရႊဘကေတာ့ မဟုတ္မခံ…နည္းနည္းေလး အစြန္းထြက္တာနဲ႔ ေဆာ္လိုက္ႏွက္လိုက္တာခ်ည္း...ရိုးရိုးႀကီးေဇယ်ကေတာ့ မွားမွားမွန္မွန္ သည္းခံၿပီး ေခါင္းငံု႔ေနတတ္တဲ့ ဇာတ္ရုပ္ေတြခ်ည္း သရုပ္ေဆာင္ေလ့ရွိတဲ့ မင္းသားႀကီးေပါ့ဗ်ာ… ) အမွန္ကေတာ့ သည္ႏွစ္နည္းစလံုးက အစြန္းႏွစ္ဘက္ကိုး...သည္ေတာ့လည္း တစ္ေယာက္မဟုတ္ တစ္ေယာက္မွာေတာ့ ဆိုးက်ဳိးေတြခ်ည္း ျဖစ္ကုန္ပါေလေရာ...

ဦးဟန္ၾကည္ ပုဂံသြားတုန္းက ဆံုျဖစ္ခဲ့တဲ့ တူးရစ္အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအမူေလးကို သတိထားမိေတာ့မွ ကိုယ့္လူမ်ဳိးေတြမွာ ကိုယ္ကအစ မတိုးတက္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းရင္းကို တိတိပပ သတိထားမိေတာ့တာကလား... ပုဂံမွာတုန္းက ဦးဟန္ၾကည္တို႔ တည္းတဲ့ ဟိုတယ္မွာ အႏွီ အဂၤလိပ္တူးရစ္မကေလးနဲ႔ အေပါင္းအေဖာ္ေတြ တည္းၾကတာဆိုေတာ့ မနက္တိုင္း ညတိုင္း ဆံုျဖစ္ေနၾက...ၾကာေတာ့လည္း အခ်င္းခ်င္း မ်က္မွန္း တမ္းမိၾကေပသေပါ့...

တစ္ညသားမွာ ဟိုတယ္ေအာက္ထပ္က ဧည့္ေဆာင္မွာ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ ေလပန္းနၾကတုန္း တူးရစ္မကေလးနဲ႔ အေပါင္းအေဖာ္ေတြ လည္ရာပတ္ရာက ျပန္လာၾကပါေလေရာ...အႏွီတူးရစ္မေလးက ဧည့္ႀကဳိေကာင္တာမွာ ၀င္ၿပီး ေရသန္႔ဗူး၀ယ္တာေပါ့ေလ...သည္အခ်ိန္အထိ ဦးဟန္ၾကည္တို႔လည္း သတိမထားမိေသးဘူးေပါ့...တူးရစ္မေလး စကားေျပာသံၾကားမွ ေခါင္းလွည့္ၾကည့္မိပါေလေရာ...

ျဖစ္ပံုက သည္ဟိုတယ္မွာ ေရသန္႔တစ္ဗူးကို ၄၀၀ နဲ႔ ေရာင္းတာကိုး...အျပင္က ဆိုင္ေတြမွာက တစ္ဗူးကို ၃၀၀...ေဇယ်ဦးဟန္ၾကည္တို႔ကေတာ့ ေၾသာ္...၁၀၀ ေလးမ်ားတာမ်ား ေျပာမေနေတာ့ပါဘူးဆိုတဲ့ စိတ္ကူးနဲ႔ ေအးေဆးေပါ့...သို႔ေပမင့္ သည္တူးရစ္ကေလးကေတာ့ သည္လိုမဟုတ္ဘဲကိုး...သည္ဟိုတယ္မွာ ေရသန္႔တစ္ဗူးကို ၄၀၀ နဲ႔ ေရာင္းတဲ့အတြက္ အျပင္ဆိုင္ေတြထက္ ၁၀၀ ပိုမ်ားေနတယ္ ကၽြန္မ၀ယ္တာ သံုးဗူးရွိသြားၿပီဆိုေတာ့ ၃၀၀ ပိုသြားၿပီ တဲ့...ဒါေၾကာင့္ သည္ေရသန္႔တစ္ဗူးကို ပိုက္ဆံမယူပါနဲ႔ လို႔ ေကာင္တာက စာေရးကို ေအးေအးေဆးေဆးကေလး ရွင္းျပေနတာကိုး...

အႏွီလို ရွင္းျပေနတဲ့ တူးရစ္မေလးရဲ႕ မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသလည္း မရွိသလို မခံခ်ိမခံသာျဖစ္ေနတဲ့ အမူအယာလည္း မရွိေပါင္ဗ်ာ...သူရသင့္ ရထိုက္တာကို ေအးေအးေဆးေဆးနဲ႔ ယံုၾကည္မႈရွိရွိ ရွင္းျပေနတာပါပဲ...ေကာင္တာစာေရးကလည္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ ေရသန္႔တစ္ဗူးအတြက္ ပိုက္ဆံမယူပဲ ထားလိုက္ရေတာ့တာကိုး...သည္ကေလးမ ေတာ္လိုက္တာ ပါးနပ္လိုက္တာ လို႔ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ စိတ္ထဲကေန အႀကိမ္ႀကိမ္ ခ်ီးက်ဴးလိုက္မိပါရဲ႕...

ဦးဟန္ၾကည္တို႔ ေရႊျပည္သားေတြကေတာ့ အႏွီလို ဘယ္ဟုတ္လိမ့္တုန္း...ေဇယ်ဦးဟန္ၾကည္တို႔ကေတာ့ တစ္ရာတည္းနဲ႔ ေျပာမေနေတာ့ပါဘူးဆိုၿပီး ညစ္တဲ့လူ ေရာင့္တက္လာေအာင္ အားေပးအားေျမွာက္လုပ္ၾကပါသဗ်ား...ေရႊဘစိတ္သမားမ်ားကေတာ့ စာမရီမ်ဳိးေဟ့ အေမြးတစ္ပင္ အကၽြတ္မခံဘူး...နင္တို႔က ဘာေကာင္ေတြမို႔ အျမတ္ႀကီးစားရသလဲ လူပါး၀လွေခ်လား ဘာလား ညာလားနဲ႔ သတ္ပြဲႀကီးျဖစ္ၾကမွာ ေသခ်ာပါရဲ႕...ပါသြားတဲ့ ေငြတစ္ရာကေတာ့ ျပန္ရမရ မေသခ်ာဘူးေပါ့...ေဟာၾကည့္ သူမ်ားလူမ်ဳိးမ်ားက်ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ ပါးနပ္လိုက္သလဲ...ျပႆနာလည္း မျဖစ္ အၿပဳံးလည္းမပ်က္ လိုခ်င္တာလည္းရ...ေၾသာ္ ငါတို႔လူမ်ဳိးေတြ မဇၥ်ိမလို႔ တြင္တြင္ႀကီး ေအာ္ေနေပမယ့္ အလယ္အလတ္လမ္းစဥ္နဲ႔ ေအာင္ျမင္မႈယူႏိုင္ၾကတဲ့အထဲမွာ ငါတို႔ေတြ မပါခဲ့ပါလားလို႔ ေတြးမိၿပီး ရွက္လိုက္ေလျခင္းဗ်ာ...

တကယ္ဆိုရင္ ျမန္မာေငြ ၁၀၀ က်ပ္ဆိုတာ သူရို႕ အဂၤလိပ္ေငြ ေပါင္ နဲ႔တြက္လုိက္ရင္ ဘယ္ႏွစ္ျပားမွ မတန္တဲ့ ေငြပမာဏကေလး...ဦးဟန္ၾကည္ သတိထားမိသေလာက္ သည္အဂၤလိပ္မကေလးကလည္း ကပ္ေစးမဟုတ္ေပါင္ဗ်ာ...လမ္းမွာေတြ႕တဲ့ ကေလးေတြကို ၅၀၀ တစ္မ်ဳိး ၁၀၀၀ တစ္မ်ဳိး ထုတ္ေပးေနတာ ေတြ႕ဖူးပါရဲ႕...သည္ေငြကေလး ၁၀၀ ကို ရေအာင္ယူသြားတာက ေငြေၾကးတန္ဖိုးထက္ သူရသင့္ရထိုက္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ကာကြယ္သြားတာပဲလို႔ သေဘာေပါက္လိုက္မိတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္မွာ ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိရင္း ေခါင္းေတာင္ မေဖာ္၀ံ့တဲ့အထိ...လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ကတည္းက ရင္ထဲမွာ စြဲေနတဲ့ သည္ျဖစ္ရပ္ကေလးက ဦးဟန္ၾကည္ကို ပညာေတြ အမ်ားႀကီး သင္ေပးခဲ့တာကိုး...

ေလာကႀကီးမွာ ဘယ္ျပႆနာကိုပဲေျဖရွင္းေျဖရွင္း သူေရာကိုယ္ပါ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ အဆင္ေျပမယ့္ နည္းလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္ဆိုတာကို ဦးဟန္ၾကည္တို႔ သတိမူမိဖို႔ ေကာင္းလွပါၿပီ...မဇၥ်ိမဆိုတာႀကီးကို အေျပာမဟုတ္ အလုပ္နဲ႔ သက္ေသျပဖို႔ သင့္လွပါၿပီ ကိုယ့္ဆရာတို႔ေရ...။ ။

( ဟန္ၾကည္ )
၁၈.၂.၂၀၁၄ ( အဂၤါေန႔ )