ေနျပည္ေတာ္သြား ေတာလား(၁)

တစ္ႏွစ္တာပတ္လံုး 

အလုပ္ၿပီးရင္း အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရတာေၾကာင့္ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္မွာ အပန္းေျဖခရီးထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးထားခဲ့တာ ႏွစ္သစ္ကူးခ်ိန္ေလာက္ကတည္းကပါ။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲၿပီးၿပီးခ်င္း ခရီးထြက္ဖို႔ စိတ္ကူးခဲ့ေသးေပမယ့္ သႀကၤန္ရက္ပါပါေအာင္ ခရီးသြားခ်င္တာေၾကာင့္ မတ္လကုန္ ဧၿပီလဆန္းေလာက္မွပဲ ခရီးစထြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့့္ပဲ

မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔ မနက္ ၈ နာရီခြဲမွာ အိမ္ကေနထြက္ၿပီး ရန္ကုန္သြားမယ့္ အေ၀းေျပးကားေပၚ ေရာက္ပါတယ္။ တစ္ေန႔နဲ႔ တစ္ညလံုးလံုး ကားစီးၿပီး ရန္ကုန္ကို မနက္ ၂ နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွာ ေရာက္သြားပါတယ္။ ေရာက္တဲ့အခ်ိန္က ေစာေနတာေၾကာင့္ ေတာင္ဥကၠလာ အေ၀းေျပးကားကြင္းက မဖြင့္ေသးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကား၀င္းနဲ႔ မနီးမေ၀းက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွာ ထိုင္ၿပီး ကား၀င္းအဖြင့္ကို ထိုင္ေစာင့္ရပါေတာ့တယ္။ တစ္ညလံုးမအိပ္ရတာေၾကာင့္ အိပ္ငိုက္ေနေပမယ့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ထိုင္ခံုပုေလးေပၚမွာပဲ ထိုင္ၿပီးငိုက္ရတဲ့ ဒုကၡက မေသးပါ။ ဒီၾကားထဲမွာ ရာသီဥတုက ေဖာက္ျပန္ၿပီး ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးေနပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႀကီးကလည္း မီးေရာင္ေလးေတြ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္နဲ႔မို႔ မ်က္စိပသာဒ သိပ္မျဖစ္လွပါ။

 

မနက္ ၄ နာရီထိုးမွာေတာ့ ကား၀င္းဖြင့္ၿပီမို႔ တက္စီတစ္စီးကိုေခၚၿပီး ကား၀င္းထဲမွာ ေနၿပည္ေတာ္လက္မွတ္ အ၀ယ္ေတာ္ထြက္ရပါေတာ့တယ္။ ေနျပည္ေတာ္ - ရန္ကုန္ ကားေတြထဲမွာ အေကာင္းဆံုးကားေတြက E-Lite နဲ႔ JJ ကားလိုင္းက ကားေတြပါ။ ကားေတြက ေနာက္ဆံုးေပၚကားေတြ ျဖစ္သလို E-Lite ကားေတြမွာ အင္တာနက္ပါ သံုးလို႔ရေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတယ္လို႔ ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာေတာ့ ဖတ္ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္လက္မွတ္သြား၀ယ္ေတာ့ ဒီကားေတြမွာ ဒီေန႔အတြက္ လက္မွတ္မက်န္ေတာ့ပါ။ ေနာက္ရက္မွသြားရင္ေတာ့ လက္မွတ္ရွိေသးေပမယ့္ ခရီးတစ္ခုသြားရင္ လမ္းမွာတစ္ေထာက္မနားဘဲ တစ္ခါတည္း တန္းသြားခ်င္တဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ဒီေန႔ထြက္မယ့္ကားနဲ႔ လိုက္ဖို႔ပဲ အားသန္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကား၀င္းတစ္ခုလံုး ၿပဲၿပဲစင္ေအာင္ တက္စီတစ္စီးနဲ႔ လက္မွတ္ရွာပံုေတာ္ ဖြင့္ရပါေတာ့တယ္။

ေနျပည္ေတာ္ကားေတြက တစ္ေန႔ကို ႏွစ္ခ်ိန္ထြက္ပါတယ္။ မနက္ ၆ နာရီ၀န္းက်င္မွာ တစ္စီးထြက္ၿပီး ညေနပိုင္းမွာ တစ္စီးထြက္ၾကတာပါ။ ကားခကသိပ္မမ်ားပါ။ ၆၅၀၀ ၀န္းက်င္ပဲ ရွိပါတယ္။ နာရီ၀က္ေလာက္ လွည့္ပတ္ရွာအၿပီးမွာ မနက္၆နာရီထြက္မယ့္ ကားတစ္စီးမွာ လက္မွတ္၀ယ္လို႔ရတာေၾကာင့္ အဆင္သင့္ျဖစ္သြားပါတယ္။ တက္စီခလည္း ၃၀၀၀ ေျပာင္သြားပါတယ္။ အခုကားက အျမန္လမ္းက မဟုတ္ဘဲ ပတ္သြားမယ့္ကားလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနျပည္ေတာ္ကို တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးတာမို႔ အျမန္လမ္းေရာ၊ ပတ္လမ္းေရာ တစ္ခုမွမသိတဲ့ ကိုယ္ကေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ကားေပၚေရာက္ရင္ ကိစၥၿပီးၿပီလို႔ ယူဆၿပီး လက္မွတ္၀ယ္လိုက္ပါတယ္။ အျမန္လမ္းဆိုတာ ရန္ကုန္ - ေနျပည္ေတာ္ အေ၀းေျပးလမ္းမႀကီးကိုေခၚၿပီး ၆ နာရီသာသာေလာက္ေမာင္းရင္ ေနျပည္ေတာ္ကိုေရာက္မွန္း၊ ပတ္လမ္းဆိုတာ ရထားလမ္းအတိုင္း ပဲခူး၊ ေညာင္ေလးပင္၊ မေဒါက္၊ ေတာင္ငူ၊ ေရတာရွည္စတဲ့ ၿမိဳ႕ေတြအတိုင္းေမာင္းၿပီး တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း ေမာင္းရမွန္းသိရင္ ဒီကားလက္မွတ္ကို ၀ယ္မွာမဟုတ္ပါ။

 

ဘုမသိ၊ ဘမသိပဲ အျမန္သြားခ်င္ေဇာနဲ႔ ကားလက္မွတ္၀ယ္မိတာေၾကာင့္ မနက္ ၆ နာရီကေန ညေန ၅ နာရီခြဲအထိ တပင္တပန္းကားစီးရပါေတာ့တယ္။ ကားကလည္း အရင္ေခတ္က စာပို႔ရထားမ်ားလို တစ္ၿမိဳ႕၀င္လိုက္ ခရီးသည္တင္လိုက္၊ ကုန္တင္လိုက္ လုပ္ေနတာမို႔ စိတ္ညစ္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ၾကာပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ မနက္ ၁၁ နာရီထိုးမွ ထမင္းစားနားေပးတာေၾကာင့္ တစ္လမ္းလံုး အူေတြလိမ္ေနေအာင္ ဗိုက္ဆာပါေတာ့တယ္။ ခရီးသည္ေတြ ဆင္းလိုက္တက္လိုက္ လုပ္ေနတာေၾကာင့္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္း ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရေတာ့ပါ။ ပထမညကလည္း မအိပ္ရသလို ဒီညလည္း မအိပ္ရရုံသာမက ေရလည္းမခ်ိဳးရ အ၀တ္လည္းမလဲရတာေၾကာင့္ လူတစ္ကိုယ္လံုး ညစ္ပတ္နံေစာ္ၿပီး လူရုပ္လည္း မပီခ်င္ေတာ့ပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အပန္းေျဖခရီးထြက္တာမို႔ ျဖစ္သမွ်အေၾကာင္း အေကာင္းလို႔ယူဆၿပီး အားလံုးကို ေပယ်ာလကံျပဳရပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ဆက္ဆံေရးညံ့သလို လမ္းစီးခရီးသည္ေတြေပၚမွာ မတန္တဆကားခ ေတာင္းတဲ့ကားစပယ္ယာကိုလည္း သည္းခံရပါေသးရဲ႕။

 

တစ္လမ္းလံုး က်ဥ္းခဲ့တဲ့ကားလမ္းက ေနျပည္ေတာ္လမ္းခြဲကစလို႔ ဧရာမလမ္းက်ယ္ႀကီးေတြ ျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ပတ္၀န္းက်င္မွာ သစ္ပင္ႀကီးႀကီးမားမား တစ္ပင္မွ မျမင္ရပါ။ ကားေပၚက ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းကေတာ့ တကယ့္အပူပိုင္းေဒသရဲ႕ ျမင္ကြင္းစစ္စစ္ေတြပဲ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ညေန ၅ နာရီခြဲမွာ ေနျပည္ေတာ္ ၿမိဳ႕မေစ်းကိုေရာက္ၿပီး ကိုယ္တို႔ကိုလာႀကိဳတဲ့ အိမ္ရွင္မရဲ႕ ညီမျဖစ္သူနဲ႔ဆံုၿပီး သူ႔အိမ္ကို လိုက္သြားရပါတယ္။ သူတို႔တိုက္ခန္းက ေနျပည္ေတာ္ ညႊန္မွဴးရပ္ကြက္မွာပါ။ မီးအၿမဲရတဲ့ေဒသမို႔ အဲကြန္းေတြဘာေတြနဲ႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္လုပ္ေပးထားတဲ့ ၀န္ထမ္းအိမ္ယာေတြျဖစ္ပါတယ္။

 

ခယ္မျဖစ္သူက ကိုယ္တို႔အတြက္ ပ်ဥ္းမနားက တည္းခိုခန္းမွာ အခန္းမွာေပးထားတာေၾကာင့္ ည ၇ နာရီေလာက္မွာ ေနျပည္ေတာ္ကေန ပ်ဥ္းမနားကို ၁နာရီခြဲေလာက္ၾကာေအာင္ ဆိုင္ကယ္နဲ႔သြားရပါတယ္။ တည္းခုိခန္းကုိေရာက္တဲ့အခါမွာေတာ့ ခရီးသြားရင္ မွတ္ပံုတင္ေဆာင္သြားေလ့မရွဘဲ ေတြ႕ကရာ ကဒ္ပဲထည့္သြားေလ့ရွိတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ ဒုကၡေရာက္ပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာတစ္ျပည္လံုးက တည္းခိုခန္းေတြမွာ လင္မယားႏွစ္ေယာက္တည္းရင္ မွတ္ပံုတင္တစ္ခုပါရုံနဲ႔ လံုေလာက္ေပမယ့္ ဒီေဒသမွာေတာ့ လူတိုင္းရဲ႕မွတ္ပံုတင္ ပါမွပဲ တည္းလို႔ရပါသတဲ့။ ၀န္ထမ္းကဒ္ေတာင္ လက္သင့္မခံပါ။ ဒီရက္ပတ္မွာ အထူးစီမံခ်က္အေနနဲ႔ တည္းခိုခန္းေတြ၊ ဟိုတယ္ေတြမွာ မၾကာမၾကာ၀င္စစ္ေနတာေၾကာင့္ပါတဲ့။ နတ္သမီးပေပ်ာက္ေရးစီမံခ်က္လုပ္ေနတယ္လို႔ေတာ့ ခရီးမသြားခင္က အြန္လိုင္းေပၚက သတင္းတစ္ခုမွာ ဖတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ကလည္း ခပ္ေပါ့ေပါ့ပဲ သေဘာထားလိုက္မိတာပါ။ တပင္တပန္းသင္ထားရတဲ့ ပညာေတြဟာ ဒီကဒ္ကေလးတစ္ခုေလာက္ေတာင္ အသံုးမ၀င္၊ တန္ဖိုးထားမခံရမွန္း သိလိုက္ရေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလး၀မ္းနည္းမိသလို၊ ေတာ္ေတာ္ႀကီးလည္း စိတ္တိုမိပါေတာ့တယ္။

 

ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ့္စိတ္ကိုယ္ေျဖရင္း ေနျပည္ေတာ္က စည္ပင္သာယာဧည့္ရိပ္သာမွာပဲ အခန္းတစ္ခန္းငွားၿပီး အဲကြန္းမပါဘာမပါတဲ့ အစိုးရရိပ္သာမွာ ေရွးေဟာင္းပန္ကာရဲ႕ ျမည္သံတ၀ီ၀ီကို နားေထာင္ရင္း ေနျပည္ေတာ္ ပထမညကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ တပင္တပန္းနဲ႔ စတင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။     ။