ေနျပည္ေတာ္သြား ေတာလား(၂)

 ခရီးစဥ္အေၾကာင္းေရးမယ့္ ပို႔စ္ေတြကို 

ခရီးသြားမွတ္တမ္းလို႔ အုပ္စုခြဲထားလိုက္တာေၾကာင့္ မွတ္တမ္းနဲ႔တူေအာင္ ေန႔စြဲေတြပါတပ္ၿပီးတင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါတယ္။ ေန႔စဥ္မွတ္တမ္းအျဖစ္ ေရးခဲ့တဲ့ စာေတြကို ျပန္တည္းျဖတ္ၿပီး ခရီးသြားလမ္းညႊန္သေဘာမ်ဳိးျဖစ္ေအာင္ ေရးသြားဖို႔လည္း အားသန္ထားပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ကိုယ္တို႔ျမန္မာစာေပမွာ ခရီးသြားမွတ္တမ္းစာေပရွိသလို ျမန္မာဘုရင္ေတြေခတ္ကတည္းကလည္း ပညာရွိေတြ၊ စာဆိုေတာ္ေတြက ေရးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမွတ္တမ္းေတြဟာ မွတ္တမ္းသက္သက္သာျဖစ္ၿပီး ခရီးသြားခ်င္သူေတြအတြက္ ခရီးသြားလမ္းညႊန္ေတာ့ မျဖစ္ခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္သြားခဲ့တဲ့ခရီးစဥ္အေၾကာင္း ေရးရာမွာ မွတ္တမ္းသေဘာမ်ဳိးပါသလို အဲဒီေဒသေတြကို သြားမယ့္ခရီးသည္ေတြအတြက္ လမ္းညႊန္သေဘာမ်ဳိးလည္းျဖစ္ေအာင္ ေရးသြားပါမယ္။

ကဲ...ေနျပည္ေတာ္ခရီးစဥ္ ပထမရက္ကို ဆက္လိုက္ၾကပါစို႔လား...

၃၁.၃.၂၀၁၁

(ၾကာသပေတးေန႔)

ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္ ႏွစ္ညနဲ႔ႏွစ္ရက္လံုးလံုး အနားအရခဲ့ပဲ ပင္ပန္းလြန္းတာေၾကာင့္ ဒီမနက္ပိုင္းမွာ ၁၁ နာရီထိုးမွပဲ အိပ္ရာက ထျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ရာသီဥတုကလည္း ပူျပင္းလြန္းပါရဲ႕။ ကိုယ္တို႔တည္းတဲ့ ဧည့္ရိပ္သာက က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းရွိလို႔သာ ခံသာပါေတာ့တယ္။ ေရေဖာေဖာသီသီရလို႔လည္း အဆင္ေျပပါတယ္။ ပူေလာင္တဲ့ရာသီကို အံတုဖို႔ ေရမၾကာမၾကာ ခ်ဳိးေပးရမယ္ထင္ပါရဲ႕။

ေရခ်ဳိးၿပီးေတာ့ ခယ္မျဖစ္သူရဲ႕အိမ္ကိုသြားၿပီး မနက္စာစားၾကရပါတယ္။ ကိုယ္က ေဒသတစ္ခုေရာက္ရင္ ႀကံဳတဲ့ဆိုင္မွာ စားခ်င္ေပမယ့္ သူကခ်က္ျပဳတ္ထားတာေၾကာင့္ သြားစားရပါေတာ့တယ္။ ခရီးကလည္း အင္မတန္ေ၀းလြန္းပါရဲ႕။ ဆိုင္ကယ္အျပင္းေမာင္းတာေတာင္ ၄၅ မိနစ္သာသာ ေမာင္းရပါတယ္။ လမ္းတေလွ်ာက္လံုးမွာ အပင္မရွိတဲ့အျပင္ လမ္းႀကီးေတြက က်ယ္တာေၾကာင့္ ပိုပင္ပန္းသလိုပါ။ လမ္းက်ယ္ေပမယ့္ ကားအေရအတြက္ မ်ားမ်ားစားစားမေတြ႕ရပါ။ ဆိုင္ကယ္ကလည္း ေျပာေလာက္ေအာင္ မ်ားမ်ားစားစားရွိတာမဟုတ္ပါ။ ဒါေတာင္မွ ဘယ္ကိုပဲၾကည့္ၾကည့္ ရွစ္လမ္းသြားလမ္းက်ယ္ႀကီးေတြ ေဖာက္ထားေတာ့ ေတာသာသာဒီေဒသနဲ႔ မအပ္စပ္ဘူးလို႔ ထင္မိပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ဆိုတာ ၿမိဳ႕ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ေတာပါပဲ။

ခယ္မအိမ္မွာ ထမင္းစားၿပီး ခဏနားပါတယ္။ ညေန ၂ နာရီေလာက္မွာ ေနျပည္ေတာ္ Junction Center ကို သြားၾကပါတယ္။ လမ္းရိုးကသြားရင္ ေ၀းေနမွာစိုးတာေၾကာင့္ ေခၚလာတဲ့ဆိုင္ကယ္ တက္စီသမားက ေတာလမ္း(ျဖတ္လမ္း)ကေန ဦးေဆာင္ၿပီးသြားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မိနစ္ႏွစ္ဆယ္သာသာေလာက္ေတာ့ သြားရပါေသးတယ္။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္က ေျမကြက္က်ယ္ႀကီးေတြမွာ အေဆာက္အဦဧရာမႀကီးေတြ ေဆာက္ေနတာျမင္ရပါတယ္။ ဘာေတြေဆာက္ေနမွန္းမသိတာေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုမရိုက္ခဲ့ျဖစ္ပါ။

ေနျပည္ေတာ္ Junction က သံုးထပ္အေဆာက္အဦႀကီးပါ။ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ေဆာက္ထားတဲ့ အေဆာက္အဦႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဖြင့္တာလည္း သိပ္မၾကာေသးပါ။ ခရီးမထြက္ခင္ေလးတင္ ျမ၀တီရုပ္သံမွာ အင္တာဗ်ဴးသေဘာမ်ဳိးရိုက္ျပတာ ၾကည့္ခဲ့ရပါေသးတယ္။ ေအာက္ထပ္၀င္၀င္ခ်င္းေတြ႕ရတဲ့ အခန္းက်ယ္ႀကီးမွာ လူသံုးကုန္နဲ႔ အစားအေသာက္ေတြ ေရာင္းပါတယ္။ ပစၥည္းအမ်ားစု(အားလံုးနီးပါးပါ)ကေတာ့ တရုတ္ပစၥည္းေတြပါ။ ေစ်းလာ၀ယ္တဲ့သူအမ်ားစုကလည္း ဒီဘက္နယ္က ေတာသူေတာင္သားေတြပါပဲ။ အရည္အေသြးထက္ ေစ်းေပါတာကို ႀကိဳက္တတ္တဲ့ ျမန္မာ့စိတ္ရင္းနဲ႔ ကိုက္ေအာင္ ေစ်းေပါတဲ့ တရုတ္ပစၥည္းေတြပဲ ေရာင္းတာျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ တရုတ္ဆိုင္ကယ္ေတြ လိုင္စင္နဲ႔အၿပီးအစီး ၇သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္ေစ်းကပ္ၿပီး ေရာင္းေနတာလည္း ေတြ႕ခဲ့ပါတယ္။ ဓာတ္ပံုရိုက္ခ်င္ေပမယ့္ ရိုက္ခြင့္မရွိတာေၾကာင့္ မရိုက္ျဖစ္ေတာ့ပါ။

ေကာင္တာတစ္ခုမွာ နက္ခ္တိုင္ေတြေရာင္းေနလို႔ ေလးငါးေခ်ာင္း ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေခ်ာင္းကို ၄၀၀၀ ၀န္းက်င္ေစ်းႏႈန္းကပ္ထားတာမို႔ ေစ်းသက္သာလြန္းေနတာေၾကာင့္ အေရာင္းစာေရးကို ျမန္မာေငြနဲ႔လားလို႔ ေမးယူရပါေသးတယ္။ အေရာင္းစာေရးကေတာ့ ကိုယ့္ကို လူထူးလူဆန္းလို႔ ထင္ခ်င္ထင္သြားႏိုင္ပါရဲ႕။ အမ်ဳိးသမီးကိုင္လက္ကိုင္အိတ္ေလးေတြက တစ္အိတ္မွ ျမန္မာေငြ ၁၀၀၀ ပါ။ ေကာင္းမေကာင္း မေသခ်ာေပမယ့္ ဒီေစ်းနဲ႔ပစၥည္းတစ္ခုရတာ အံ့ၾသတာေၾကာင့္ တစ္ခု၀ယ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

ဒီအခန္းက်ယ္ႀကီးရဲ႕ဘယ္ဘက္မွာ အေပၚထပ္ကိုတက္တဲ့ စက္ေလွကားရွိပါတယ္။ စက္ေလွကားေဘးမွာ ဆိုင္ခန္းေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ အထည္ဆုိင္ေတြပါ။ စက္ေလွကားကေန အေပၚတက္သြားေတာ့ ရုပ္ရွင္ရုံအေသးစားေလး တစ္ရုံနဲ႔ Game Center တစ္ခုကိုေတြ႕ရပါတယ္။ Game Center က ရန္ကုန္ကလို ေငြကို အေႁကြေစ့ Coin လဲၿပီး ကစားရပါတယ္။ တစ္ေစ့ကို ၁၀၀ ပါ။ ၂၀၀၀ ဖိုးလဲၿပီး ခယ္မရဲ႕သားေတာ္ေမာင္ကို ကစားခ်င္ရာ ကစားခိုင္းလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ့္အိမ္ရွင္မနဲ႔ ခယ္မကေတာ့ ေခါင္းသြားေလွ်ာ္ဖို႔ ကိုယ္တို႔ကိုထားၿပီး သြားၾကပါေတာ့တယ္။ ဒီဂိမ္းစက္ေတြက ကစားလို႔ရႈံးတာနဲ႔ ကိုယ့္အေႁကြကုန္ပါေတာ့တယ္။ ထပ္ကစားခ်င္ရင္ ေနာက္ထပ္ထပ္ထည့္ရပါတယ္။ ႏွစ္တန္းတက္မယ့္ တူေတာ္ေမာင္က ကေလးသာသာမို႔ ကစားတိုင္းရႈံးေနတာေၾကာင့္ အေႁကြေစ့က ခဏတင္ ကုန္ပါေလေရာ။ အိမ္ရွင္မတို႔ ျပန္မလာမခ်င္း အေႁကြ၀ယ္ေပးေနရတာေၾကာင့္ ပိုက္ဆံလဲ ေတာ္ေတာ္ေခ်ာပါေတာ့တယ္။ အရုပ္ေကာက္တဲ့စက္ထဲကို အေႁကြေလးေစ့ထည့္ၿပီး ေကာက္ၾကည့္ပါေသးတယ္။ သူ႔အရုပ္ေတြက ၾကပ္ညပ္ေနေအာင္ ထည့္ထားတာမို႔ တစ္ခါတည္းနဲ႔ စိတ္ပ်က္ၿပီး ထပ္မကစားျဖစ္ေတာ့ပါ။

ခဏၾကာေတာ့ အျပင္ထြက္ၿပီး ရုပ္ရွင္ရုံနဲ႔တြဲဖြင့္ထားတဲ့ အေအးဆိုင္မွာ အေအးနဲ႔ ဟမ္ဘာဂါ၀ယ္စားၾကည့္ပါတယ္။ သူ႔ဟမ္ဘာဂါက မာဆတ္ဆတ္နဲ႔ နဲနဲမွ စားလို႔မေကာင္းပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၀ယ္ၿပီးသားကို ႏွေျမာတာေၾကာင့္ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးစားလိုက္ရပါေတာ့တယ္။ အေပၚထပ္ကို ေလွ်ာက္ၾကည့္ေတာ့ ကေလးကစားစရာဆိုင္ေတြနဲ႔ အထည္ဆိုင္ေတြ ထပ္ေတြ႕ပါတယ္။ နက္ခ္တိုင္ေတြထပ္ေတြ႕တာေၾကာင့္ ထပ္၀ယ္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ကိုယ္တို႔ဆီက ယိုးဒယားနက္ခ္တိုင္ေတြက အရည္အေသြးေကာင္းသလို ေစ်းကလည္းေကာင္းတာေၾကာင့္ ထသြားထလာတပ္ဖို႔ ေစ်းေပါေပါပစၥည္းေလးေတြ ေတြ႕တုန္းေတြ႕ခိုက္ ၀မ္းသာအားရ ၀ယ္မိတာလည္း ပါပါတယ္။

ေအာက္ထပ္ျပန္ဆင္းၿပီး စက္ေလွကားရင္းက ယမကာေတြေရာင္းတဲ့ဆိုင္မွာ ၀င္ၾကည့္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ အမ်ဳိးအစားေတာ္ေတာ္စံုေပမယ့္ တန္ဖိုးႀကီးႀကီးယမကာေတြေတာ့ သိပ္မေတြ႕ရပါ။ ျပည္တြင္းျဖစ္ Old Brandy တစ္လံုး၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ပါ။ ဆိုင္ထဲ၀င္ၿပီး တစ္ခုခု မ၀ယ္ဘဲျပန္ထြက္ရမွာ အားနာတာေၾကာင့္ရယ္ ျမန္မာ Brandy ကိုစိတ္၀င္စားသလိုလို ရွိတာရယ္ေၾကာင့္ ၀ယ္မိတာပါ။ တစ္ပုလင္းကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၉၇၀ ပါတဲ့။ ၁၀၀၀ တန္ေပးလိုက္ေတာ့၂၀ တန္ အသစ္ကေလး ျပန္အမ္းပါတယ္။ မျမင္ရတာၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ေငြစကၠဴသစ္ေလးျဖစ္တာမို႔ အမွတ္တရ သိမ္းထားလိုက္ပါတယ္။

ညေန ၆ နာရီေလာက္မွာ ခယ္မအိမ္ျပန္ၿပီး ထမင္းစားပါတယ္။ ခဏနားၿပီး တည္းခိုရိပ္သာျပန္ၿပီး အနားယူလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ေနျပည္ေတာ္ ပထမေန႔ကေတာ့ ဘယ္မွေထြေထြထူးထူး မသြားျဖစ္ေတာ့ဘဲ အူလည္လည္နဲ႔ ကုန္ဆံုးသြားပါရဲ႕။     ။