နာမည္မ်ားႏွင့္ ဦးဟန္ၾကည္ . . .

လူရယ္လို႔ ျဖစ္လာၾကရင္ ဘယ္လူမ်ဳိးမွာမဆို တစ္ေယာက္ခ်င္းစီမွာ ကိုယ္ပိုင္နာမည္ေတြ ရွိၾကစၿမဲပါ။ တစ္ခုခုကို အစြဲျပဳၿပီးမွည့္ထားတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အတိတ္နိမိတ္ကိုေဆာင္ၿပီးမွည့္ထားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ေယာက္စီရဲ႕နာမည္ေတြမွာ သူ႔အဓိပၸာယ္နဲ႔သူ ရွိလို႔ေနပါရဲ႕။

တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ နာမည္ေတြကိုေလ့လာၾကည့္ရင္ မိဘေတြက သူတို႔သားသမီးအေပၚမွာထားၾကတဲ့  ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြကိုလည္း တစ္စြန္းတစ္စ ေတြ႕ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ငယ္ငယ္က က်န္းမာေရးမေကာင္းလို႔ ခ်ဴခ်ာတဲ့ကေလးကို က်န္းမာေရးေကာင္းေစဖို႔ “ ေမာင္သံေခ်ာင္း” လို႔မွည့္တာမ်ဳိး၊ အမ်ဳိးအေဆြေတြၾကားထဲမွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ “ မ်ဳိးေအာင္ ”  “ မ်ဳိးေက်ာ္ ” “ မ်ဳိးမင္း ” “ မ်ဳိးေဇာ္ ” “ မ်ဳိးညြန္႔ ”  လို႔မွည့္တာမ်ဳိးေတြကို သတိထားမိႏိုင္သလို ကိုယ္ေလးစားတဲ့၊ ကိုယ္သေဘာက်တဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေတြလို ထင္ရွားေအာင္ျမင္ေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ သားသမီးေတြရဲ႕နာမည္မွာ အဲဒီပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕နာမည္ေတြထည့္ၿပီး မွည့္ေပးတာမ်ဳိးလည္း ေတြ႕ရႏိုင္ပါတယ္။ တစ္ေခတ္တစ္ခါက တစ္ခိုင္လံုးေရႊအၿငိမ့္အဖြဲ႕ႀကီး လွ်မ္းလွ်မ္းေတာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့ခ်ိန္မွာ အဲဒီေခတ္က ပြဲခ်စ္သူ မိဘအမ်ားစုက သူတို႔သမီးေတြကို အဲဒီအၿငိမ့္အဖြဲ႕ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္မင္းသမီးနာမည္ “ ေအးေအးျမင့္ ” လို႔ မွည့္ခဲ့ၾကတာ ထင္ရွားတဲ့ သာဓကပါ။

တစ္ခ်ဳိ႕မိဘေတြကလည္း ကေလးကိုေမြးဖြားခ်ိန္က အမွတ္တရ တစ္ခုခုကို အစြဲျပဳၿပီး မွည့္ၾကျပန္ပါတယ္။ မိုးေတြသည္းသည္းမည္းမည္းရြာေနခ်ိန္မွာ ေမြးခဲ့တဲ့ကေလးကို “ ေမာင္မိုးသီး ”

“ မမိုးညဳိ ” စသည္ျဖင့္ အမည္ေပးသလို၊ ႏွင္းေတြေ၀ေနတဲ့ မနက္ခင္းမွာေမြးခဲ့တဲ့ ဆရာႀကီးပီမိုးနင္းကို သူ႔မိဘေတြက “ ေမာင္မိုးႏွင္း ” လို႔ ခ်စ္စႏိုးအမည္ေပးခဲ့ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလမွာေတာ့ ကေလးရဲ႕ထင္ရွားတဲ့၀ိေသသလကၡဏာေတြကို အစြဲျပဳၿပီး ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး၊ ၀၀တုတ္တုတ္ကေလးကို “ ျဖဴလံုး ” မည္းမည္း၀၀ကေလးကို “ မည္းလံုး ” “ ညဳိတုတ္ ”စသည္ျဖင့္ အမည္ေပးသလို ထင္ရွားတဲ့ အမွတ္ပါတဲ့ကေလးကို “ မွတ္ႀကီး ” “ ခ်က္ႀကီး ”  “ ဒူးညဳိ ” စသည္ျဖင့္လည္း ခ်စ္စႏိုးအမည္ေပးၾကျပန္ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့အမွတ္အသားကို အစြဲျပဳၿပီးေပးတဲ့ အဲဒီလိုနံမည္မ်ဳိးေတြကို ပါဠိဘာသာနဲ႔ “ အႏြတၱသညာ ”လို႔ ေခၚပါသတဲ့။ က်န္တဲ့နံမည္ေပးနည္းေတြကို ပါဠိလိုဘယ္လိုေခၚမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သူႀကီးမင္း ကိုကို္ေမာင္၊ ေမဓာ၀ီနဲ႔၊ ဘုန္းဘုန္းေတာက္တို႔က ပိုၿပီးႏွံ႔ႏွံ႔စပ္စပ္ သိပါလိမ့္မယ္။

အညာေက်းလက္ေဒသေတြမွာေတာ့ ကေလးေတြကို သူတို႔ခ်စ္တဲ့ တိရစၦာန္ေတြရဲ႕နာမည္ကို အလြယ္တကူ မွည့္တတ္ၾကတာမုိ႔ ကေလးေတြရဲ႕နာမည္ဟာ “ေခြးမ” ”ဆိတ္သိုး” “ႏြားေမာင္” စသည္ျဖင့္ ထူးထူးဆန္းဆန္းျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အမွတ္မထင္စဥ္းစားမိရင္ ကေလးကို နာမည္ဆိုးႀကီးမွည့္ေပးထားတယ္ ထင္စရာေကာင္းေပမယ့္ မိဘျဖစ္သူက သူ႕သားသမီးေတြရဲ႕ နာမည္ရင္းကို မေခၚဘဲ ေတြ႕ကရာ နာမည္ေတြကို ခ်စ္စႏိုးေခၚရင္း တကယ္တြင္သြားတဲ့ နာမည္ေတြျဖစ္တာကို သတိထားမိႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။

တစ္ခါတစ္ခါမွာ နာမည္နဲ႔လူနဲ႔မလိုက္ဖက္တာမ်ဳိးေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိပါလိမ့္မယ္။ တစ္ခ်ိန္လံုး တေရွာင္ေရွာင္ခ်ဴခ်ာလြန္းတဲ့လူရဲ႕ နာမည္က “ ေမာင္ဖိုးမာ ” ျဖစ္ေနတတ္ၿပီး အရိုးေပၚ အေရကပ္လို႔ ပိန္ပိန္ေညာင္ေညာင္လူရဲ႕နာမည္က “ ေမာင္၀ ” ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ အသက္ ၁၈ ႏွစ္နဲ႔ ဆံုးသြားတဲ့ မိန္းကေလးနာမည္က “ မသက္ရွည္ ” ျဖစ္ေနတာမ်ဳိးလည္း မၾကာမၾကာေတြ႕ႏိုင္သလို စားရမဲ့ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ေနတဲ့ လူနာမည္ကေတာ့ “ ဦးခ်မ္းသာ ” ျဖစ္ေနတတ္ပါေသးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီနာမည္ေတြဟာ မိဘက သူတို႔သားသမီးအေပၚမွာ ထားတဲ့ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေဖာ္ျပေနတဲ့ နာမည္မ်ဳိးေတြျဖစ္ပါတယ္။ က်န္းမာေရးခ်ဳိ႕တဲ့လြန္းတဲ့ သူတို႔သားသမီးကို က်န္းမာေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵနဲ႔ နိမိတ္ေကာင္းေအာင္ “ ေမာင္ဖိုးမာ ”လို႔ မွည့္ေပးထားတာ ျဖစ္သလို ပိန္လြန္းတဲ့ သားကေလးကို ၀လာႏိုးႏိုးရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ “ ေမာင္၀ ”လို႔ နာမည္ေပးၾကျဖင္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သူတို႔ကေလးေတြက ပညတ္သြားရာ ဓာတ္သက္မပါဘဲ ခ်ဴခ်ာၿမဲခ်ဴခ်ာ၊ ပိန္ၿမဲတိုင္းပိန္ၾကတဲ့ အခါမွာေတာ့ အမ်ားအျမင္မွာ ရယ္စရာ၊ စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။

မ်ဳိးရိုးနံမည္ကို ထိန္းသိမ္းရတဲ့ ဥေရာပသားေတြနဲ႔ တရုတ္ေတြမွာ နာမည္ေပးတဲ့ကိစၥအတြက္ မထည့္မျဖစ္ထည့္ရမယ့္ မ်ဳိးရိုးနာမည္၊ မိဘနာမည္ေတြရွိေနတာေၾကာင့္ နာမည္တစ္လံုးစဥ္းစားရတာ သက္သာၿပီး ကိုယ္ပိုင္နာမည္တစ္လံုးအတြက္သာ စဥ္းစားဖို႔လိုေပမယ့္ နာမည္ေပးခ်င္သလိုေပးေလ့ရွိၾကတဲ့ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြမွာေတာ့ နာမည္တစ္ခါေပးဖို႔ တပင္တပမ္းစဥ္းစားၾကရပါတယ္။ သားသမီးဆိုတာ မိဘေပးတဲ့ နာမည္ကိုပဲ ကိုယ္ပိုင္ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိဘဲ မယူမျဖစ္တဲ့ အေမြအေနနဲ႔ လက္ခံၾကရတာမို႔ နာမည္ေတြဟာ မိဘေတြရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေဖာ္ျပတဲ့ ျပယုဂ္တစ္ခုျဖစ္သလို၊ သူတို႔ရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာနဲ႔ အတၱကို မီးေမာင္းထိုးျပတဲ႔ ျပကြက္တစ္ခုလည္း ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။

တစ္ခါက သားျဖစ္သူကို “ ေနကမၻာစန္း ” လို႔နာမည္ေပးထားတဲ့ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္ကို သတိထားၿပီး ေလ့လာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီမိတ္ေဆြဟာ အရာရာ အသာစီးရခ်င္၊ အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့ အတၱစိတ္ ႀကီးလြန္းေနတာ အမွတ္မထင္သြားေတြ႕ရပါတယ္။ သမီးျဖစ္သူကို “ ခင္ေအးခ်မ္း ” လို႔ နာမည္ေပးထားၾကတဲ့ မိတ္ေဆြမိသားစုကေတာ့ ဘ၀မွာ ရိုးသားေအးခ်မ္းမႈကို အျမတ္တႏိုးတန္ဖိုးထားၾကတဲ့သူေတြ ျဖစ္ေနၾကတာကို သတိထားမိပါတယ္။ သားသမီးနံမည္မွာ မိဘေတြရဲ႕နာမည္ကို အျပည့္အစံုထည့္ေပးေလ့ရွိတဲ့ မိဘေတြမွာေတာ့ မ်ဳိးရိုးကို ေစာင့္ေရွာက္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵႀကီးမားသလို၊ ကိုယ့္နာမည္ကို ဆက္လည္တည္တံ့ေစခ်င္တဲ့ အာသီသနဲ႔ အတၱလည္း ရွိေနၾကတာ ခံစားလို႔ရႏိုင္ပါတယ္။ သမီးျဖစ္သူကို  

“ ခင္ေခ်ာေခ်ာေခ်ာခက္ခက္ခိုင္ ” “ နန္းႏွင္းႏုႏုႏြယ္နီေႏြး ” စတဲ့ နာမည္ေတြေပးထားတဲ့ မိဘေတြကေတာ့ အႏုပညာလည္းဆန္ခ်င္သလို၊ အမ်ားထက္လည္း ထူးခ်င္ဆန္းခ်င္တဲ့ စိတ္ပုိင္းဆိုင္ရာမ်ဳိး ရွိေနမယ္လို႔ ေယဘုယ်သေဘာ ေကာက္ခ်က္ဆြဲလို႔ ရႏိုင္ပါတယ္။

တစ္ခ်ဳိ႕ကေလးမ်ားမွာေတာ့ နာမည္ေတြ တစ္မ်ဳိးမက ရွိေနတတ္ပါေသးတယ္။ နာမည္မ်ားရျခင္းအေၾကာင္းရင္းက မိဘျဖစ္သူရဲ႕ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ မျပတ္သားမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ႏိုင္သလို၊ လူႀကီးေတြၾကားမွာ အာဏာခြဲေ၀ပံုမညီမွ်မႈေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ မိဘျဖစ္သူေတြက ေကာင္းႏိုးရာရာ နာမည္ေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု စမ္းေပးၾကည့္ရင္းက နာမည္ေတြမ်ားသြားတာမ်ဳိးပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ မိဘကေပးတဲ့နာမည္ အဘုိုးအဘြားကေပးတဲ့နံမည္၊ အေဒၚေတြ ဦးေလးေတြက ေပးတဲ့နာမည္ေတြ မ်ားကုန္တာေၾကာင့္လည္း ကေလးတစ္ေယာက္မွာ ငယ္နာမည္၊ အိမ္နာမည္၊ ေက်ာင္းနာမည္္ စသည္ျဖင့္ သူ႔ဖာသာေတာင္ မမွတ္မိေလာက္ေအာင္ နာမည္မ်ားေသာ လူသားျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။

အညာေတာေက်ာင္းတစ္ခုမွာ လုပ္အားေပးေက်ာင္းဆရာလုပ္ေနခ်ိန္တုန္းက သံုးတန္းတပည့္မတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က တကယ့္အပ်ံစားပါ။ “ ဒါဇင္ေက်ာ္ ” လို႔ ထူးထူးဆန္းဆန္းမွည့္ထားတဲ့ ကေလးမေလးရဲ႕ နာမည္ကို စိတ္၀င္စားမိတာေၾကာင့္ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ၁၃ ေယာက္ေျမာက္ကေလး၊ တစ္ဒါဇင္ေက်ာ္သြားတဲ့ ေမြးခ်င္းအေရအတြက္ကို အစြဲျပဳၿပီး မွည့္ေပးထားတဲ့ နာမည္ျဖစ္တာကို သိရပါေတာ့တယ္။ ၁၁ ေယာက္ေျမာက္ ေမြးခ်င္းျဖစ္တဲ့ သူ႔အထက္က အစ္ကိုျဖစ္သူရဲ႕နာမည္ကေတာ့ “ ဆယ္ပို ” ပါတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရိုးရိုးေလးနဲ႔ လွေနတဲ့ အညာနာမည္ပါလိမ့္လို႔ အခါခါေတြးမိပါေတာ့တယ္။

နာမည္ေတြမွာ လိင္ခြဲျခားမႈ ရွိရမွာျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခ်ဳိ႕နာမည္ေတြမွာေတာ့ ဣတၳိလိင္၊ ပုလိင္မကြဲတာမ်ဳိးလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ “ ခင္ညႊန္႔ ” “ သန္းစိန္”ဆိုတဲ့ နာမည္ေတြကို ေယာက်္ားေလးေရာ၊ မိန္းကေလးပါ မွည့္လို႔ရပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တစ္လံုးတည္းရွိတဲ့ နာမည္မ်ဳိးေတြမွာ ပိုၿပီးမကြဲျပားတာကိုလည္း သတိထားမိႏိုင္ပါတယ္။ မိတ္ေဆြလင္မယားႏွစ္ေယာက္စလံုးရဲ႕ နာမည္ေတြက “ ဦးညဳိ” နဲ႔ “ ေဒၚညိဳ ” ျဖစ္ၿပီး သူတို႔ဖြင့္ထားတဲ့ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္နာမည္ကိုေတာ့ “ ညိဳႀကီး ” ကေဖးလို႔ ဗ်ဴဟာေျမာက္ေျမာက္ မွည့္ထားေလရဲ႕။

ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက သူငယ္ခ်င္းေတြရဲ႕နာမည္ေတြကလည္း ထူးဆန္းပါတယ္။ “ ျမကုေဋ ” ဆိုတဲ့ ရွားရွားပါးပါးနာမည္ပိုင္ရွင္သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္ေရာက္ခ်င္းပဲ လူသိအမ်ားဆံုးေက်ာင္းသားစာရင္းထဲမွာ ၀င္သြားပါေတာ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ဂ်ဴနီယာတန္းထဲက “ ေရႊမိုးမိုး ”ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားလည္း ထိုနည္းလည္းေကာင္းပါပဲ။ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကေတာ့ ထူးထူးဆန္းဆန္း “ ဇာနည္စိုး ” ဆိုတဲ့ ေယာက်္ားေလးနာမည္ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။

တခ်ဳိ႕တရုတ္နာမည္ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားနာမည္ေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ျမန္မာဘာသာနဲ႔ အနက္ေကာက္ရတဲ့ အဓိပၸာယ္က တစ္မ်ဳိးျဖစ္ေနတာမို႔ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ရယ္စရာေကာင္းေနျပန္ပါေသးတယ္။ မႏၲေလးတကၠသိုလ္မွာ တက္ခဲ့တဲ့ သူငယ္ခ်င္းတရုတ္မတစ္ေယာက္ရဲ႕ တရုတ္နာမည္ကို ေမးမိေတာ့ သူက သူ႕တရုတ္နာမည္ကို လူေရွ႕မွာ မေခၚဖို႔ အတန္တန္ ကတိေတာင္းၿပီးမွ ေျပာျပပါတယ္။ သူ႕တရုတ္နာမည္က ႀကံႀကံဖန္ဖန္ “ ရွဴေပါက္ၾကမ္း ” ပါတဲ့။ တရုတ္လိုေတာ့ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ထြက္မွန္းမသိေပမယ့္ ျမန္မာလိုေတြးမိေတာ့ ၾကက္သီးေရာ၊ ဘဲသီးပါ ထခ်င္စရာႀကီးမို႔ လူေရွ႕မွာေရာ၊ လူကြယ္ရာမွာပါ မေခၚရဲေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရပါရဲ႕။ ေဆးေက်ာင္းက တိုင္းရင္းသူ သူငယ္ခ်င္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္က်ျပန္ေတာ့ “ ဂ်ီမိုးမိုးခိုင္ ” ျဖစ္ေနျပန္ပါတယ္။ သူ႕အဓိပၸာယ္နဲ႔သူေတာ့ လွခ်င္လွမွာျဖစ္ေပမယ့္ ခပ္ငယ္ငယ္က ဂ်ီက်လြန္းလို႔မ်ား ဒီနာမည္ေပးထားသလားလို႔ ေတြးမိခ်င္စရာ ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။

နာမည္ေတြကို စိတ္၀င္တစားရွိလွတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ ပညာေရးေလာကသားျဖစ္လာၿပီး ကိုယ့္ေက်ာင္းသားေတြကို ကိုယ္ႀကဳိက္ရာနာမည္နဲ႔ေခၚခြင့္ ရလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ကေလးတစ္ေယာက္ခ်င္းစီအတြက္ ကိုယ္ပိုင္နာမကၡရနည္းဗ်ဴဟာကိုသံုးၿပီး ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ နာမည္ေတြေပးပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေတြကို သူတို႔မိဘေတြကေပးထားတဲ့ နာမည္ေတြက ေက်ာင္းေခၚခ်ိန္စာအုပ္ထဲမွာပဲ က်န္ေနရစ္ၿပီး စာသင္ႏွစ္တစ္ႏွစ္လံုးမွာ ဦးဟန္ၾကည္ေပးတဲ့ နာမည္နဲ႔ပဲ စခန္းသြားၾကရရွာပါတယ္။ အဲဒီလိုနာမည္သစ္ေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ဆရာနဲ႔တပည့္ပိုၿပီး ရင္းႏွီးသြားတယ္လို႔ ခံစားရသလို ကေလးအခ်င္းခ်င္းလဲ ပိုၿပီးေႏြးေႏြးေထြးေထြးဆက္ဆံသြားၾကတယ္လို႔လည္း ယူဆမိသလို၊ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြကလည္း သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ကေလးလို႔ပဲ ယူဆသြားၾကတယ္ဆိုတာလည္း သတိထားမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးေတြရဲ႕ နာမည္သစ္ေတြကိုပဲ စြဲစြဲၿမဲၿမဲေခၚေလ့ရွိတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္မွာ အေရးအေၾကာင္းႀကဳံရင္ သူ႔ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ နာမည္ရင္းေတြကို မမွတ္မိႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရတာကိုေတာ့ ႃခြင္းခ်က္အျဖစ္ထားရစ္ရပါလိမ့္မယ္။

ကေလးေတြကို အမွတ္တရျဖစ္ေအာင္ မွည့္ေပးခဲ့တဲ့ နာမည္ေတြထဲက တစ္ခ်ဳိ႕တစ္၀က္ကိုေတာ့ အခုထက္ထိ မွတ္မွတ္သားသား ရွိေနပါေသးတယ္။

ေက်ာင္းမၾကာမၾကာပ်က္ေလ့ရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားကို ေပၚလိုက္ေပ်ာက္လိုက္ ကိုယ္ထင္ျပတတ္တဲ့ ဂုဏ္ရည္တူခ်င္းထပ္တူျပဳၿပီး ေပးထားျဖစ္တဲ့ နာမည္က “ သရဲ ” ပါတဲ့

အရိုးေပၚ အေရကပ္ေနေအာင္ ပိန္လြန္းတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေတးေရးဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကို အစြဲျပဳၿပီး “ အရိုး ”

သြားသံုးဆယ့္ႏွစ္ေခ်ာင္းလံုးေပၚေအာင္အၿမဲအူျမဴးေနေလ့ရွိတဲ့ တပည့္တစ္ေယာက္ကေတာ့ “ စပ္ၿဖဲ ”

လမ္းေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ အားမရွိသလိုဟန္နဲ႔ ေလွ်ာက္ေလ့ရွိတဲ့ေက်ာင္းသားကိုေတာ့ မုန္တိုင္းမိၿပီးလြင့္လာတဲ့ ျမင္ကြင္းကို သတိရသြားေစတာမို႔ - “ ဆူနာမီ ”

မ်က္မွန္အၿမဲတပ္ထားရတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က - “ ေလးလံုး ”

အသားညဳိညဳိနဲ႔ ခပ္၀၀ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က - “ ဘဲဥ ”

ပိန္ပိန္ေသးေသးပုပု ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က - “ မွင္စာ ”

ဆရာ့ကို ေမးခြန္းေပါင္းမ်ားစြာ မီးခိုးမဆံုး မိုးမဆံုးေမးတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ နာမည္က - “ ငရစ္ ”

အဲဒီလိုရစ္တတ္တဲ့ လံုးလံုးက်စ္က်စ္ ေက်ာင္းသူရဲ႕ နာမည္က - “ ရစ္လံုး ”

ေရွ႕သြားေလးႏွစ္ေခ်ာင္း လူကၽြံေဘာျဖစ္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသူေလးရဲ႕နာမည္က - “ ေပါက္ေဖာ္ ”

အဲဒီလို သြားေပၚေပၚ ေနာက္တစ္ေယာက္ကိုေတာ့ - “ ၀က္ကတိုး ”

ဆံပင္ေမႊးေလးေတြ ခပ္ႀကဲႀကဲကို တိုတိုေတာင္းေတာင္း ညွပ္ထားေလ့ရွိတဲ့ ပိန္ပိန္ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က - “ စာကေလး ”

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ပိန္ပိန္လာတဲ့ တပည့္မတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္ကိုေတာ့ - “ ၾကာရိုး ”

( ဒီနာမည္ေပးလိုက္ေတာ့ ကေလးမက ေပ်ာ္ရွာပါတယ္။ နာမည္ေလးကလည္း လွေပသကိုး။ ဒါေပမယ့္ ၾကာရင္ အရိုးပဲ က်န္မွာမို႔ ဒီနာမည္ေပးလိုက္မွန္းလည္းသိေရာ ကေလးခမ်ာ အီလည္လည္ေလး ျဖစ္ေနရွာပါေရာ )

အၿမဲတမ္း ျပာယာခတ္ၿပီး လက္ေတြေရာ ၊ ေျခေတြပါ အနားမေနတဲ့ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ ေမာ္ေတာ္ပီကယ္ကို အစြဲျပဳၿပီး - “ ေမာ္ေတာ္ျပာေလာင္ ”

စာသင္ခ်ိန္မွာ အၿမဲငိုက္တတ္တဲ့ ေနာ္ေဖာကေပၚ ဆိုတဲ့ ကရင္တပည့္မေလးကိုေတာ့ - “ ခေလာကေပၚ ”

ပိန္ပိန္ေညာင္ေညာင္ ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ကို - “ ပဲေတာင့္ ”

အသားမည္းမည္းနဲ႔ မ်က္လံုးျပဴးျပဴး ေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က - “ ပုရစ္ ”

ျမန္မာစာေမးခြန္းတိုေတြေမးတဲ့အခါ အေျဖမွန္နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ ကမၻာေက်ာ္အီစြပ္ပံုျပင္မ်ားဆိုတာကို အားပါးတရ ေအာ္ၿပီး ေျဖခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားကိုေတာ့ - “ အီစြပ္ ”

ဓာတုေဗဒမွာ Organic Chemistry ေတြ စာေမးပြဲလုပ္ေပးခ်ိန္က Ethane ကို Ethyan လို႔ ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ မွားႏိုင္တဲ့ တပည့္ေက်ာ္ရဲ႕နာမည္ကို သူေရးထားတဲ့ နာမည္အတိုင္း - “ အီသရမ္း ”

မည္းမည္းပိန္ပိန္ မြန္တပည့္မတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ - “ ခရမ္းသီး ”

၀၀ျဖဴျဖဴ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း တပည့္မတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က - “ ဘူးသီး ”

ပိိန္ပိန္ရွည္ရွည္နဲ႔ အၿမဲတမ္းပူပူေလာင္ေလာင္ျဖစ္၊ ျပာယာခတ္ေနတတ္တဲ့ တပည့္မကို - “ ငရုတ္သီး ”

မ်က္လံုးျပဴးျပဴး အသားမည္းမည္း တပည့္မေလးကိုေတာ့ - “ ဇီးကြက္ ”

ခပ္ေပါက္ေပါက္၊ ခပ္ေပါေပါ ေနတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားကိုေတာ့ ျပားတစ္ရာမျပည့္တာေၾကာင့္ - “ 50 cent ”( ျပားငါးဆယ္ )

ညဘက္ဆိုရင္ ကိုးနာရီထိုးတာနဲ႔ အိပ္ယာ၀င္တတ္တဲ့ ၀ီရိယေကာင္းေကာင္း တပည့္မတစ္ေယာက္ကို “ ေမႏိုင္း ”

ဒီႏွစ္မွေရာက္လာတဲ့ ၀၀တုတ္တုတ္ ေက်ာင္းသူေလးကိုေတာ့ - “ ပစ္ပစ္ ”

( ဘေလာ့ဂီဂ်ယ္ရီပစ္ပစ္က သူ႔နာမည္ကို မွတ္ပံုတင္မထားတာေၾကာင့္ ဦးဟန္ၾကည္က ခပ္တည္တည္ ယူသံုးလိုက္ျခင္းပါ )

စာသင္ခ်ိန္မွာေရာ အျပင္မွာပါ ေလေပါႏိုင္လြန္းတဲ့ တပည့္ေက်ာ္ကိုေတာ့ - “ အာလူး ”

အရပ္အေမာင္းေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း တပည့္မတစ္ေယာက္ရဲ႕နာမည္က “ ဧရာမ ”

ခပ္ေပါက္ေပါက္ ခပ္ေပါေပါ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ သူ႔နံမည္ရင္းေလးပါပါသြားရေအာင္ “ ဓာတ္ထူး ”

လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကေတာ့ နာမည္ေပးသန္လွတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ခမ်ာ ေခါင္းအေတာ္ေျခာက္ရရွာပါတယ္။ ပိန္ပိန္ေသးေသး ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္လာအပ္တဲ့အခါမွာ ခပ္လြယ္လြယ္ “ ညွပ္စိ ” လို႔ နာမည္ေပးထားလိုက္မိပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ သူ႕ထက္ေသးတဲ့ တစ္ေယာက္ေရာက္လာျပန္ေတာ့ “ အေသးေလး ” လို႔ နာမည္ေပးၿပီး အဆင္ေျပေနေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေရာက္လာတဲ့ အေသးဆံုးေက်ာင္းသူကိုေတာ့ နာမည္ေပးဖို႔ ခက္ရပါေတာ့တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေခါင္းပူေအာင္စဥ္းစားမေနေတာ့ဘဲ “ ပိစိေကြး ” လို႔ ခပ္လြယ္လြယ္ မွည့္ေပးလိုက္ရပါေရာလား။

………………………………

သူပိုင္တဲ့ ကမၻာက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ သူခ်စ္တဲ့ တပည့္ေပါင္းမ်ားစြာ ပတ္ျခာ၀ိုင္းလို႔ သူျမတ္ႏိုးတဲ့ ပညာေရးေလာကကို ဖက္တြယ္ထားရင္း ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ မေမာႏိုင္မပမ္းႏိုင္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးကူးခတ္က်င္လည္ေနဆဲပါ။ သူခ်စ္တဲ့တပည့္ေလးေတြကိုလည္း သူ႕စိတ္ႀကဳိက္နာမည္ေတြနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳစၿမဲ ရွိေနလွ်က္ပါ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕တပည့္ခ်စ္ေတြက ဦးဟန္ၾကည္ကို ကြယ္ရာမွာ ဘယ္လိုနာမည္ေတြေပးထားၾကတယ္ဆိုတာေတာ့ မသိရွာပါ။ ဒါေပမယ့္ တပည့္ေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးလြန္းတဲ့ သူတို႔ရဲ႕ ခ်စ္စြာေသာဆရာကို အၾကားခက္တဲ့ နာမည္ဆိုးမ်ဳိးေတာ့ မေပးတာေသခ်ာေနတယ္ဆိုတဲ့ ယံုၾကည္ခ်က္နဲ႔ ေက်နပ္လွ်က္လည္း ရွိေနပါေၾကာင္း။                ။

( “ နာမည္ ” ကို “ နံမည္ ” လို႔ ဆိုးဆိုး၀ါး၀ါး စာလံုးေပါင္းသတ္ပံုမွားသြားမိတာေၾကာင့္ သတ္ပံုေတြအားလံုးကို ျပန္ျပင္လိုက္ပါတယ္။ သတ္ပံုမွန္ဖို႔ အၿမဲလိုလို သတိထားတဲ့ၾကားက အခုလို မွားသြားခဲ့ရတဲ့အတြက္ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ ျဖစ္သြားရတဲ့ စာဖတ္မိတ္ေဆြအားလံုးကို ေလးစားစြာနဲ႔ အႏူးအညြတ္ေတာင္းပန္လိုက္ပါရေစ… )