ေကာက္သင္းေကာက္ . . .

ဒီရက္ပတ္ထဲမွာ 

အလုပ္မ်ားရတဲ့ၾကားမွာမွ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ကဗ်ာအာရုံေတြ ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ႏိုးၾကားေနျပန္ပါတယ္။ ကဗ်ာေရးဖို႔ အၾကည္ဓာတ္ခမ္းေနခဲ့တာ ေလးငါးေျခာက္လေလာက္ၾကာခဲ့ၿပီးမွ အလည္ျပန္လာတဲ့ ကဗ်ာ၀ိညာဥ္က ႏုိးမယ့္ႏိုးထေတာ့လည္း ကြန္မန္႔ေပးတာေတာင္ ကဗ်ာေတြထြက္ေနတဲ့ အထိပါ။ ဘယ္အခ်ိန္အထိ ကဗ်ာအၾကည္ဓာတ္ေတြ စိမ့္ထြက္ေနမယ္ဆိုတာ မခန္႔မွန္းႏိုင္တာေၾကာင့္ အာရုံ၀င္စားတုန္းမွာ ကဗ်ာေတြေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေကာက္သင္းေကာက္ထားမိပါတယ္။

ဒီကဗ်ာကို ေလးခ်ဳိး ပံုစံနဲ႔ ေရးထားတာပါ။

 ေလးခ်ဳိးရဲ႕ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ကို “ တက္သံေခၚ ပကတိသံျဖင့္ ခ်ရေသာ အခ်ုဳိးႏွစ္ခုႏွင့္ ေအာက္ျမစ္သံ ၀ိသဇၹနီသံတို႔ျဖင့္ ခ်ရေသာ အခ်ဳိးႏွစ္ခု ေပါင္းအခ်ုဳိးေလးခုပါ၀င္ေသာ ကဗ်ာအမ်ဳိးအစား ” လို႔ ဖြင့္ထားပါတယ္။

ေလးခ်ဳိးကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ရဲ႕ စာတစ္ေၾကာင္း၊ ပါဒတစ္ခုနဲ႔ ေနာက္ပါဒ တစ္ခုၾကားမွာ ကာရန္နဲ႔ ခ်ိတ္ရပါတယ္။ အဲဒီကာရန္ကိုေတာ့ ပိုဒ္တြင္းကာရန္လို႔ေခၚပါတယ္။ အခုေရးထားတဲ့ကဗ်ာမွာ ပထမပါဒ အဆံုးျဖစ္တဲ့ “ က ” နဲ႔ ဒုတိယပါဒမွာ သံုးထားတဲ့ “ ျပ ” ကို ပိုဒ္တြင္းကာရန္ ယူထားပါတယ္။ စာလံုးတိုင္း နေဘထပ္ျပန္ယူတဲ့ မန္က်ည္းရြက္သတ္ နေဘကိုလည္း သံုးလို႔ရပါေသးတယ္။ မန္က်ည္းရြက္သတ္နေဘကိုေတာ့ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းေရးတဲ့ မဟာေလးခ်ဳိးႀကီးေတြမွာ အမ်ားဆံုးေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဆရာႀကီးရဲ႕ “ အညာမဂၤလာေဆာင္ ” ေလးခ်ဳိးႀကီးမွာ

“ က်ဳပ္တို႔အညာမွာ မဂၤလာတစ္မ်ဳိးေပပ

အဟုတ္ဗ်ုဳိ႕ဓမၼတာ အစဥ္အလာမညႈိးခဲ့ပါဘု ”

-ဆိုတာ မန္က်ည္းရြက္သတ္ပါ။

အခ်ဳိးေလးခ်ဳိးမွာ ပထမအခ်ဳိး(စာပိုဒ္)နဲ႔ ဒုတိယအခ်ဳိး၊ တတိယအခ်ဳိးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအခ်ဳိးမွာ ႏွစ္တြဲစီ အဆံုးသတ္အခ်ဳိးကာရန္ ညီေအာင္ ယူရပါတယ္။ ပထမအခ်ဳိးကာရန္ “ လြယ္ ” ဒုတိယ အခ်ဳိးကာရန္ “ တယ္ ”၊ တတိယအခ်ဳိးကာရန္ “ ရဲ႕ ” ေနာက္ဆံုးအခ်ဳိးကာရန္ “ ခဲ့ ” ဆိုတာေတြ အတြဲလိုက္ ညီေအာင္ယူထားတာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

ဒုတိယအခ်ဳိးနဲ႔ တတိယအခ်ဳိးကို ခြာေထာက္ကာရန္ယူရပါတယ္။ အဲဒီလိုမယူမိရင္ ေနာက္ဆံုးအခ်ဳိးႏွစ္ခ်ဳိးက သီးသန္႔ျဖစ္သြားၿပီး ကဗ်ာပံုစံ ပ်က္သြားပါတယ္။ ေလးခ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ေဒြးခ်ဳိးႏွစ္ပုဒ္ဆင့္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဦးဟန္ၾကည္ေရးထားတဲ့ ကဗ်ာမွာ ပထမ အခ်ဳိးကာရန္က “ လြယ္ ” ျဖစ္ၿပီး ဒုတိယ အခ်ဳိးကာရန္က “ တယ္ ” ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ “ အယ္ ” ကာရန္ကို တတိယအခ်ဳိးရဲ႕ ပထမပါဒ(စာေၾကာင္း)မွာ ျပန္ထည့္ၿပီး “ ဖယ္ ”ဆိုတဲ့ စာလံုးကို သံုးထားတာ ခြာေထာက္ကာရန္လို႔ ေခၚပါတယ္။

ကဗ်ာဆိုတာ ဘာသာစကားရဲ႕ အညြန္႔အဖူးျဖစ္တာမို႔ စာေပကို ျမတ္ႏိုးသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကဗ်ာေတြကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ ေလ့လာသင့္လွပါတယ္။ ကဗ်ာခ်စ္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔လည္း ေခတ္ေပၚကဗ်ာေတြကို ခံစားသလို ေရွးရိုးဖြဲ႕ထံုးေတြကိုလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ နားလည္ထားရင္ ကဗ်ာရဲ႕ ႏုညံ့သိမ္ေမြ႕တဲ့ ရသနဲ႔ အလွအပကို ျပည့္ျပည့္၀၀ ခံစားႏုိင္ၿပီး ကိုယ္တိုင္ဖန္တီးတဲ့အခါမွာ အရည္အေသြးပိုျပည့္လာပါလိမ့္မယ္။

ဒါေၾကာင့္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္တိုင္းမွာ ေရးထားတဲ့ကဗ်ာဖြဲ႕ထံုးကို အထိုက္အေလ်ာက္ရွင္းျပဖို႔ စိတ္ကူးမိပါတယ္။ ငါသိ၊ ငါတတ္ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးေမြးၿပီး ဆရာလုပ္ခ်င္စိတ္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ ျမန္မာကဗ်ာဖြဲ႕ထံုးကို စိတ္၀င္စားရင္ ေလ့လာႏိုင္ေအာင္ဆိုတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ပါ။ ကဗ်ာရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကိုေတာ့ ခံစားမႈ အႏုအရင့္အေလ်ာက္ ကိုယ္တိုင္ခံစားၾကဖို႔ ဒီအတိုင္းပဲ ထားလိုက္ပါတယ္…

“ ႏြယ္ ”

ေလာက

ေျပာျပေတာ့ တယ္မလြယ္…။

သံေယာဇဥ္ သည္တရားရယ္ေၾကာင့္

ခါးခ်ိလွတယ္…။

တိမ္းေရွာင္ဖယ္

အေဆြးနယ္ တစ္ကိုယ္ခ်ဥ္းပါလို႔

ငိုရင္းသာ ဖာသာေနခ်င္ရဲ႕…။

ၿငိတြယ္လာ သည္ေႏွာင္ႀကဳိးေတြေၾကာင့္

သည္ကိုယ္မွာ ဒဏ္ရာဆိုးပါရဲ႕

သံသရာ ဖန္ခါခါနစ္ခ်င္ဘု

ျမန္မၾကာလြတ္ႏိုင္ေၾကာင္းကိုကြယ္

ေတာင္းဆုပန္ခဲ့…။     ။

ဟန္ၾကည္

၇.၂.၂၀၁၂ ( အဂၤါေန႔ )