ပါးေလးလား . . . အိုးေလးလား . . .

သႀကၤန္က်ဖို႔ တစ္လခြဲေလာက္ပဲ လိုေတာ့တာမို႔ 

ခါေတာ္မီေရခပ္ဆင္းၾကတဲ့ သႀကၤန္သီခ်င္းေတြ ဟိုတစ္စ သည္တစ္စ ၾကားစျပဳလာရပါၿပီ။

 ဒါေပမယ့္ အႏီီီွသီခ်င္းေတြထဲမွာ သႀကၤန္ရဲ႕ရိုးသားမႈ၊ အႏွစ္သာရ၊ ျမန္မာ့ဓေလ့ တစ္ကြက္မွ မပါရွာပါ။ “ ကဲမယ္ ” “ ဆြဲမယ္ ” 

“ ၿဖဲမယ္ ” ဆိုတာေတြ မိုးမႊန္ၿပီး တစ္ခ်ဳိ႕သီခ်င္းမ်ားဆိုရင္ ျခင္ေထာင္နံ႔ေတာင္ ထြက္ေနပါေသးတယ္။ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္ေရစီးကို ဦးဟန္ၾကည္လည္း အထိုက္အေလ်ာက္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ေခတ္ေပၚဂီတကို ျမတ္ႏိုးၾကတဲ့ လူငယ္ေတြကိုလည္း ဦးဟန္ၾကည္ နားလည္ေပးႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေနာက္တိုင္းေတးဂီတမွာ ရိုင္းစိုင္းရမယ္၊ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈကို ပယ္ႏိုင္သမွ်ပယ္ရမယ္လို႔ ဘယ္သူမွသတ္မွတ္မထားပါ။ ဒီဂီတန႔ဲပဲ ခရစ္ယာန္ ဓမၼေတးေတြ ဆိုၾကတာပါပဲ။  “ ပါးျပင္မွာ သနပ္ခါးေလးနဲ႔ ခ်စ္စရာေကာင္းလိုက္တာကြာ ” ဆိုေတာ့လည္း ဦးဟန္ၾကည္တို႔ ရင္ခုန္လို႔ ရေသးတာပါပဲ။ “ လွပါတယ္ဆိုေနမွ ဒီထက္ပိုလွခ်င္သူေလး…ကိုယ္ဟာမင္းကို လွလို႔ခ်စ္တာမဟုတ္…ခ်စ္လို႔လွတာပါ ” လို႔ဆိုေတာ့လည္း သေဘာက်တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ မၾကား၀ံ့မနာသာ ရိုင္းစိုင္းတာကိုေတာ့ ဦးဟန္ၾကည္ သည္းမခံႏိုင္ပါ။ သႀကၤန္သီခ်င္းကို ဆိုင္းေတြ၊ ၀ိုင္းေတြ၊ ပတၱလား၊ ဗံုေထာက္ေတြနဲ႔ဆိုရမယ္လို႔ မဆိုလိုပါ။ ဘယ္တူရိယာကိုသံုးသံုး၊ Blues, Jazz, Reggae, Tango, Pop, Punk, Hip-hop, Rap, Techno, Country ဘယ္ဂီတပံုစံနဲ႔ပဲ ဖန္တီးဖန္တီး ကိုယ့္ရိုးရာ၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈနဲ႔ ကိုယ့္အဆင့္အတန္းေလးကိုေတာ့ ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာပါ။

မႏွစ္က ထြက္လာတဲ့ သႀကၤန္သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ထဲမွာ အဆိုေတာ္ ဘရိတ္ကီက သီခ်င္းအဆံုးမွာ “ ပါးေလးလား…အိုးေလးလား ” လို႔ ထပ္ခါထပ္ခါ ဆိုပါတယ္။ သူဆိုတာက ေခတ္သီခ်င္းေတြမွာ ပါေလ့ရွိတဲ့ “ ၀ို ၀ူး ၀ို ၀ူး ေရ … ” တို႔ “ ရွားလားလား ... ” တို႔ကို ဆိုသလို ဆိုတာျဖစ္လို႔ အမွတ္မထင္နားေထာင္ရင္ေတာ့ ျပႆနာမရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒါကိုပဲ အခါေပါင္းမ်ားစြာ ထပ္ခါထပ္ခါ ဆိုေနတ့ဲအခါမွာေတာ့ ေမာင္မင္းႀကီးသား ဆိုေနတဲ့ အဓိပၸာယ္ကို ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္း ျမင္လာပါေတာ့တယ္။ မိုက္ရို္င္းလြန္းတဲ့ အဆိုေတာ္နဲ႔၊ ေတးေရးသမားေရာ၊ ထုတ္ေ၀သူကိုပါ ပစ္ပစ္ႏွစ္ႏွစ္ ေမတၱာပို႔မိပါေတာ့တယ္။ ဟုတ္ကဲ့ … ပါးေလးလား…အိုးေလးလားပါတဲ့…

မႏၲေလးက စာေရးဆရာ ဆရာဆူးငွက္ ေရးထားတဲ့ “ သႀကၤန္ေလ . . . တိမ္ခိုးပ်ဳိ၊ ေဆာင္းခိုရြက္ေႁကြႏွင္း ” ရသစာစုမ်ား ထဲက

စာတစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ညႊန္းအျဖစ္ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ပါးေလးလား…အိုးေလးလားနဲ႔ ႏႈိင္းယွဥ္ခံစားဖို႔ပါ…

“ ေသာ့၊ မခို႔တရို႕ႏွင့္

ခင့္မ်က္ႏွာေရဥကေလးေတြ . . . ”

“ ခါသႀကၤန္ေလႏုေအးရယ္ . . .

ေသြးကာ သူေနာ့ . . . ေနာ့တာ။

ပိေတာက္ေရႊ မာလာ၀တ္မႈန္ . . . ၀င့္ကာ သူေၾကာ့ . . . ေၾကာ့တာ။

ပက္ဖ်န္းကာ ေရစင္ေလာင္းတယ္

သႀကၤန္မယ္ ပ်ဳိျဖဴမ်ားမွာ

က တယ္ေနာ္ . . . ေသာ့ကို ေသာ့တာ . . . ”

ၿမဳိ႕မၿငိမ္း၏ “ ေသာ့ ” ဆိုေသာ သႀကၤန္သီခ်င္းေလးကို ဆိုညည္းရင္း သႀကၤန္ကို လြမ္းဆြတ္ေနမိ၏။ “ ေလႏုေအးကား ေနာ့ေနဆဲကို . . . ” ဟူေသာ ဆရာဒဂုဏ္တာရာ၏ နာမည္ေက်ာ္ “ ေမ ” ၀ထၳဳမွ အဖြင့္စာေၾကာင္းကား ဆရာၿငိမ္း၏ သႀကၤန္သီခ်င္းႏွင့္ ထင္ဟပ္ယွဥ္ၿပဳိင္ေန၏။ ဆရာၿငိမ္းက “ ေနာ့ ” ကိုပင္ ထပ္မံကာ ကြန္႔လိုက္သည္။ ဘာတဲ့ . . . ပိေတာက္ေရႊ မာလာ၀တ္မႈန္က “ ေၾကာ့ ” သတဲ့ . . .။ လတ္ဆတ္ေသာ . . .၊ ၀င့္ႁကြားေသာ၊ ေတာက္ပေသာ၊ ငြားစြင့္ေသာ ပိေတာက္ပန္း၏ အလွကုိ “ ေၾကာ့ ” ဟူသည့္ စာတစ္လံုးတည္းျဖင့္ပင္ ပိုင္းျဖတ္ေပးလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

အလွတြင္ အယဥ္ဆင့္သလို လွျခင္း၏ထိပ္ေခါင္က ယဥ္ျခင္းျဖစ္၏။ အယဥ္တကာ့ထိပ္ေခါင္က အေၾကာ့တြင္ စုေလေသာေၾကာင့္ “ ေၾကာ့ ”ျခင္းသည္ကား လွမ်ဳိးစံု၊ ယဥ္မ်ဳိးစုပင္ ျဖစ္သည္။

သႀကၤန္ေလႏုေအးေလးက တေနာ့ေနာ့ . . .။

ပိေတာက္ခက္ေလးက ခပ္ေၾကာ့ေၾကာ့ . . .။ သည္ရာသီ၊ သည္ျမင္ကြင္းေလးမွာ သြက္လက္ျမဴးႁကြေသာ ဒိုးဆစ္၊ ဒိုးခ်က္မ်ားတြင္ သႀကၤန္မယ္ကေလး က ေနပံုမွာ “ ေသာ့ ” လို႔ တဲ့။

ႏုပ်ဳိျခင္း၊ တက္ႁကြျခင္း၊ ဖ်တ္လတ္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၏ လကၡဏာမ်ားကို ၿမဳိ႕မၿငိမ္းက “ ေသာ့ ” ဟူေသာ စကားလံုးကေလး တစ္လံုးႏွင့္ပင္ ေဖာ္ျပလိုက္၏။ လွလိုက္သည့္ျဖစ္ျခင္း . . .။

ထိုသီခ်င္းေလးအား အမွတ္ထင္ထင္ ရြတ္ဆိုမိေလတိုင္း မထိတထိ ကလူက်ီစယ္ေသာ ေႏြဦးေလညင္းတြင္ လတ္ဆတ္မႈ၊ ေတာက္ပမႈ၊ ၀င့္ႁကြားမႈမ်ားႏွင့္အတူ ႏုပ်ဳိျခင္း၊ တက္ႁကြျခင္း၊ ဖ်တ္လတ္ျခင္း၊ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း သရုပ္မ်ားျဖစ္သည့္ “ တာသႀကၤန္ ”၏ အတိတ္ပံုရိပ္ကို နင့္ေနေအာင္ ခံစားလိုက္ရသည္။

“ ေၾသာ္ . . . မခို႔တရို႕နဲ႔ပင္ သိဂႌ၀င္ ပိေတာက္ရႊင္ျမဴးၾက

ခါေတာ္ေရသဘင္ . . . ” တဲ့ . . .

ဆရာဦးဘသိန္းကလည္း သႀကၤန္သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို “ မခို႔တရို႕ ” ဟူေသာ စကားလံုးျဖင့္ စပ္ဆိုထား၏။ “ မခို႔တရို႕ ” တဲ့၊ ယခု မသံုးေတာ့သေလာက္ ရွားပါးေသာ စကားလံုးျဖစ္သည္။

ျမန္မာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္၏ ဣေႃႏၵ၊ ခ်စ္စဖြယ္ အမူအရာ၊ ထိန္းခ်ဳပ္ေသာ အၿပံဳး၊ လွစ္ခနဲ ျပလိုက္သည့္ ၾကည္ႏူးမႈ 
 ( သို႔မဟုတ္ ) အခ်စ္ . . .။

စင္ေပၚမွ က ေနသည့္ သႀကၤန္မယ္ကေလးဆီက ရလိုက္ေသာ “ မခို႔တရို႕ ” အမူအရာသည္ အဘယ္မွာ ေမ့ႏိုင္ေတာ့ပါမည္နည္း . . .။ “ မခို႔တရို႕ ” ဟူသည္ ယဥ္ေက်းလြန္း၊ ႏူးညံ့လြန္းေသာ တံု႔ျပန္မႈေလးမို႔ အဘယ္သူသည္ ရင္တဖိုဖို အသည္းတလွပ္လွပ္ႏွင့္ မၾကည္ႏူးဘဲ ေနႏိုင္ပါအံ့နည္း . . .။

“ ပန္းအိေရာင္သြင္ ၿပံဳးလို႔ခ်ဳိရႊင္၊

ခင့္မ်က္ႏွာ ေရဥေလးေတြ၊ ေဖြးႏုႏုတင္ ” တဲ့

ၿမဳိ႕မကိုေပါကလည္း သူ၏ “ ျဖဴူျပာမူရာ ” သႀကၤန္သီခ်င္းမွာ စပ္ဆိုခဲ့သည္။ ၿပံဳးခ်ုဳိရႊင္ေနေသာ ပန္းအိေရာင္ ခင့္မ်က္ႏွာမွာ “ ေရဥ ” ေလးေတြ ေဖြးႏုတင္သတဲ့။ အင္မတန္ အသက္ပါလွေသာ သႀကၤန္မယ္ ေပါ့ထရိတ္ “ Portrait ” ဓာတ္ပံု တစ္ပံုပင္ျဖစ္သည္။ အလင္းအေမွာင္အေနအထား၊ အျဖတ္အေတာက္၊ ေဆးသားအႏုအရင့္ ဘာမွ ေျပာစရာမလို . . .။ ဒိုင္အားလံုးက တစ္ၿပဳိင္နက္ ခလုတ္ႏွိပ္ အမွတ္ေပးၾကမည့္ ပုံေကာင္းတစ္ပံု . . .။ ဘာတဲ့ . . . ။ “ ခင့္မ်က္ႏွာ ေရဥေလးေတြ ေဖြးႏုႏုတင္ ” တဲ့။ သႀကၤန္မယ္ေလး မ်က္ႏွာေပၚက သႀကၤန္ေရဥေလးကိုေတာ့ ေမ့မရႏိုင္။ ေၾသာ္ . . . ခ်စ္ေသာ သႀကၤန္ကိုမွ တစ္ခ်ိန္က သႀကၤန္သီခ်င္းေလးေတြထဲမွာပဲ ရင္ခုန္စြာ ခံစားေပေတာ့။                  ။

ဆူးငွက္

“ သႀကၤန္ေလ . . . တိမ္ခိုးပ်ဳိ၊ ေဆာင္းခိုရြက္ေႁကြႏွင္း ” ရသစာစုမ်ား