“ ခ်င္းေတြ . . . ”

မေန႔က ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀ ရက္ေန႔ဆိုေတာ့ “ ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ ”...

 

 ခ်င္းအမ်ဳိးသားေန႔ဆိုေတာ့ မဒမ္ၾကည္တို႔ေန႔ေပါ့ေလ...ျပည္ေထာင္စုဖြား တိုင္းရင္းသားစစ္စစ္ မဒမ္ၾကည္က ဗမာ တစ္မတ္ ကရင္ တစ္မတ္ ခ်င္း ငါးမူး ေသြးေႏွာထားတာဆိုေတာ့ ခ်င္းေသြးပိုမ်ားတယ္လို႔ ဆိုရေတာ့မွာပဲ...ခက္တာက အေမကရင္နဲ႔ အေနမ်ားသလို ေျမျပန္႔ေပါက္ျဖစ္ျပန္ေတာ့လည္း ခ်င္းစကားကို ဟုတၱိပတၱိ မတတ္ဘူးကိုး...“ မဒမ္ရယ္ မင့္ဟာက ဘယ္လိုခ်င္းပါလိမ့္ ခ်င္းစကားလည္း မတတ္ပါကလား ” လို႔မ်ား စသလိုေနာက္သလို ေျပာမိရင္ “ ခ်င္းျပည္ကို တစ္ေခါက္မွ မေရာက္ဖူးတဲ့ စံပီးေတာင္ ေတာင္ဇလပ္မျမင္ဖူးဘဲ သီခ်င္းထဲမွာ ထည့္ေရးေသးတာပဲ ” လို႔ ဆင္ေျခေပးေလ့ရွိပါသဗ်ား...ဆိုင္တာမဆိုင္တာ အပထား သူ႔ဆင္ေျခနဲ႔သူကေတာ့ ဟုတ္လို႔...

ခ်င္းေသြးမ်ားတဲ့ မဒမ္ၾကည္က သက္မြန္ျမင့္ကိုလည္း ခ်င္းမေလးမို႔ အားေပးသဗ်ား...အဆိုေတာ္ဆိုရင္လည္း စံပီးတို႔ ေဗြမင္းလ်န္တို႔ ဆုန္သင္းပါရ္တို႔မွ နားစြဲသတဲ့ဗ်ား...ဂစ္တာသမားေတာင္မွ lazy club က ဂ်င္ပိကမွ အတီးေကာင္းတယ္ဆိုပဲ...သို႔ေပမင့္ ခ်င္းေတြထဲမွာ ေအာင္ျမင္တဲ့ အႏုပညာသမားကလည္း နည္းတာကိုး...တခ်င္းတည္းခ်င္းေနတဲ့ မဒမ္ၾကည္ကို စခ်င္ေနာက္ခ်င္တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္က “ မင္းတို႔ခ်င္းေတြကလည္းကြာ မိန္းကေလးေတြ ၾကည့္လိုက္ရင္ ဇမ္ႏူးတို႔လို ရုပ္ေတြခ်ည္းပဲ...ေယာက်္ားေလးေတြကို ၾကည့္လုိက္ရင္လည္း ထြဏ္းခမ္တို႔ ရုပ္မ်ဳိးႀကီးပဲ...ပံုကိုမလာပါဘူး ” လို႔မ်ားေျပာလိုက္ရင္ ေဒါေဖာင္းလိုက္တာမွ ေဆြ႕ေဆြ႕ကို ခုန္ေရာ...သူ႔အေဒၚက ဘယ္ေလာက္လွတာ သူ႔ဦးေလးက ဘယ္လိုေခ်ာတာ စသည္စသည္ျဖင့္ လူေခ်ာလူလွ ဋီကာခ်ဲ႕ၿပီး ခ်င္းမေလးေတြလွတာ ရွင္မျမင္ဖူးလို႔ပါဆိုတဲ့စကားနဲ႔ ဦးဟန္ၾကည္ကို ေနာက္ေကာက္ခ်ပစ္လိုက္တာခ်ည္း...

ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္ပံုကေတာ့ ေျပာမယံုႀကံဳဖူးမွ သိၾကမယ္ထင္ပါရဲ႕...ေမာ္ဒယ္ အိုင္းရစ္ေလေျပဦးက သူ႔အမ်ဳိးသားနဲ႔အတူ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ေဒသမွာ လုပ္ငန္းလာလုပ္ေတာ့ မဒမ္ၾကည္နဲ႔ ဘုရားေက်ာင္းတက္ရင္း ဆံုၾကပါေလေရာ...ေအာင္မယ္ေလး အခုမွေတြ႕ဖူးတဲ့ ခ်င္းအခ်င္းခ်င္း စကားေတြ ေျပာလိုက္ၾကတာမွ ရႊန္းရႊန္းကိုေ၀လို႔...ေဘးကေန ထိုင္ၾကည့္ေနရင္ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ေတြ စကားေျပာေနၾကတဲ့အတိုင္း...မဒမ္ၾကည့္အေဖ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ေယာကၡမ ေတာင္ေပၚခ်င္းႀကီးကေတာ့ သူ႔သမီးကို “ သမီး ဒုကၡတစ္ခုခုနဲ႔ႀကံဳရင္ စစ္တပ္တို႔ ရဲစခန္းတို႔၀င္ၿပီး ခ်င္းတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုသာ ေတြ႕ေအာင္ရွာ...အေဖတို႔ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြဆိုတာ အားလံုးအမ်ဳိးေတြခ်ည္းပဲ ” လုိ႔ မွာထားပါသတဲ့...ဟုတ္ေတာ့လည္း ဟုတ္ပါသဗ်ား...ခ်င္းေတြၾကည့္လိုက္ရင္ စစ္တပ္ထဲမွာခ်ည္း...

ခ်င္းလူမ်ဳိးသဘာ၀ကိုက ေယာက်္ားမွန္ရင္ စစ္သားေလာင္းေတြ မုဆိုးေတြလို႔ သတ္မွတ္ထားတာကိုး...ေတာတိုးေတာင္တက္ အၾကမ္းပတမ္းသြားၾကလာၾကရတယ္ဆိုတာ သူရုိ႕လူမ်ဳိးအတြက္ ထမင္းစားေရေသာက္...ခ်င္းေတြ စစ္သားလုပ္တာ ဘယ္ေလာက္၀ါသနာသလဲေတာ့ မေမးေလနဲ႔...ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ေယာက္ဖေလးေယာက္လံုး စစ္ထဲမွာခ်ည္းရွိေနၾကတာသာ ၾကည့္ၾကေပေရာ့...

မဒမ္ၾကည္တို႔အမ်ဳိးက ရြာတည္တဲ့အမ်ဳိးဆိုေတာ့ သူရို႕ေဒသမွာေတာ့ လူႀကီးေတြလို႔ ေခၚရမယ္ထင္ပါရဲ႕...သူရို႕အေဖ့ရြာက ေအာင္ဆန္းသူရိယ ဗိုလ္တိုက္ခၽြန္းရဲ႕ဇာတိ လြီဗန္းရြာနဲ႔ သိပ္မေ၀းဘူးဆိုကိုး... “ မဒမ္ရယ္ မင္းတို႔ခ်င္းျပည္သြားၿပီး လူႀကီးလုပ္ရရင္ အေတာ္နိပ္မယ္ ” လို႔မ်ား စကားစလိုက္မိရင္ မဒမ္ၾကည္တို႔ ၀မ္းသာခ်က္ကေတာ့ ေဆြ႕ေဆြ႕ကိုခုန္ေရာ...သို႔ေပမင့္ “ ခ်င္းေတာင္မွာ ၀တ္စရာမရွိလို႔ ေစာင္ပတ္ေနရရင္ေတာ့ ျပႆနာပဲ ” လို႔ ဆက္ေျပာလိုက္ရင္ ခ်င္းေတာင္က အိႏၵိယနဲ႔နီးတာမို႔ စတီးပစၥည္းေကာင္းေတြ ဘယ္ေလာက္ေပါတဲ့အေၾကာင္း ႏြားေနာက္ေတြေမြးထားၾကေတာ့ စားစရာေပါတဲ့အေၾကာင္းေတြ ထံုးစံမပ်က္ ထြက္လာပါေလေရာ...“ ကိုင္းဗ်ာ...ခင္ဗ်ားေျပာတာကေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ ခင္ဗ်ာ့ရြာေရာက္ေအာင္ တစ္ညနဲ႔ႏွစ္ရက္ ေျခလ်င္ႀကိတ္ရတာေတာ့ မနိပ္ပါကလား ” လို႔ ႏိုင္ေပါက္ကိုဖိတြယ္မွပဲ ပါေတာပိတ္ေတာ့တာကလား...

ဟုတ္သေလဗ်ာ...ခ်င္းေတာင္ဆိုတာ အင္မတန္မွ သြားေရးလာေရးခက္တာကိုး...ဟိုးအရင္ကဆိုရင္ ခ်င္းျပည္တက္ဖို႔ စစ္တပ္သံုး TE ကားႀကီးေတြနဲ႔ သြားၾကရတာဆိုပဲ...အခုေရာဘယ္လိုလည္းလို႔ေမးရင္ ထူးမျခားနားလို႔ပဲ ေျပာရင္ေကာင္းမယ္ထင္ပါရဲ႕...မံုရြာကေန ေက်ာက္ထုဘက္အထိ ကားလမ္းႀကီးေဖာက္ထားလိုက္ေတာ့ အရင္ကထက္ေတာ့ သြားလမ္းသာမွာေပါ့ေလ...သို႔ေပမင့္ သူရို႕ခ်င္းရြာဆိုတာက ဟိုေတာင္ သည္ေတာင္ေတြေပၚမွာ တည္ထားၾကတာဆိုေတာ့ ၿမဳိ႕ေပၚကေန ရြာအေရာက္ေတာ့ ေလွ်ာက္ေပဦးေရာ့ တေညာင္းဆုိတာမ်ဳိးခ်ည္း...

တကယ္ေတြးၾကည့္ရင္ ခ်င္းလူမ်ဳိးေတြခမ်ာ သနားစရာ...သြားေရးလာေရး ခက္လုိက္ပံုမ်ားကေတာ့ တစ္နယ္နဲ႔တစ္နယ္ စကားမေပါက္တာကိုပဲၾကည့္ေပေရာ့...မင္းတပ္ခ်င္းက စကားတစ္မ်ဳိး မတူပီခ်င္းက တစ္ဘာသာ...က်န္တာေတြကလည္း မူကြဲေတြဆိုေတာ့ ဘာသာစကားကို အမ်ဳိးစံုေနေရာ...သြားေရးလာေရး ခက္ခဲေတာ့ ဆရာ၀န္ဆိုတဲ့ သတၱ၀ါကလည္း ခ်င္းေတာင္ေဟ့ဆိုရင္ သိပ္မသြားခ်င္...ေက်ာင္းဆရာဆိုတဲ့ ငတိကလည္း ခ်င္းေတာင္တန္းလား ႏိုးႏိုး ဆိုတာေတြခ်ည္း...ၾကာေတာ့လည္း ေတာင္ေပၚသား ခ်င္းကေလးေတြခမ်ာ စာမတတ္ေပမတတ္ကေလးေတြခ်ည္း ျဖစ္ကုန္ၾကေရာ...အထိုက္အေလ်ာက္ကေလး ေက်ာင္းေနဖူးတဲ့ ခ်င္းကေလးေတြလည္း အရြယ္ေရာက္ရင္ တပ္ထဲ၀င္ၾက...ခက္တာက စစ္တပ္ဆိုတာကလည္း ပညာအရည္အခ်င္းက လိုျပန္တာမို႔ ရာထူးရာခံႀကီးႀကီးရဖို႔ဆိုတာကလည္း သိပ္မလြယ္...တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျပည့္၀ျပည့္၀ အတန္းပညာနည္းၿပီဆိုမွျဖင့္ တပ္ၾကပ္ႀကီးဘ၀ေလာက္နဲ႔ အရိုးထုတ္ၾကရတာေတြခ်ည္း...ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ေယာက္ဖႀကီး ေျမျပန္႔ေပါက္ခ်င္းခမ်ာ စစ္သက္ ၁၀ႏွစ္ကို အေတာ္ႀကီးေက်ာ္မွ ဒုအရာခံဗိုလ္ဆိုတာေလး ျဖစ္တာကိုပဲ ၾကည့္ေပေရာ့...

ျပည္နယ္ျပည္မ ျပႆနာေတြ ေဆြးေႏြးၾကေတာ့ ခ်င္းေတြက တစ္ခုေတာင္းသတဲ့...သူရို႕ေတြဟာ ျပည္မနဲ႔ အတူေနပါ့မယ္...သူရို႕ကို ေက်ာင္းေတြေဆာက္ေပးပါ လမ္းေတြေဖာက္ေပးပါလို႔ ေတာင္းၾကသတဲ့...လြတ္လပ္ေရးရၿပီးတာ ႏွစ္ေပါင္းအေတာ္ၾကာလာၿပီျဖစ္တဲ့ သည္ဘက္ေခတ္အထိ သူရို႕လိုအပ္တာေတြ ဘယ္သူကမွ ဂရုတစိုက္ ျဖည့္ေပးတာ သတိမထားမိေပါင္ဗ်ာ...သည္ေတာ့လည္း အခုအခ်ိန္အထိ နတ္စားတဲ့ ခ်င္းေတြ ရွိေနေသးတာ အဆန္းမဟုတ္ေပဘူးေပါ့...တိုးတက္ခ်င္တဲ့ ခ်င္းလူငယ္ေတြက်ေတာ့လည္း သူရို႕ေဒသမွာ တိုးတက္ေအာင္ ႀကဳိးစားဖို႔ မလြယ္ေလေတာ့ ဟိုႏိုင္ငံထြက္ သည္ႏိုင္ငံထြက္နဲ႔ အလုပ္လုပ္ၾကရပါေလေရာ...တကယ္တမ္းတြက္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္တစ္ျပည္လံုးမွာ အၿငိမ္းခ်မ္းဆံုးျပည္နယ္ဆိုတာ ခ်င္းျပည္နယ္တစ္ခုတည္း ရွိတာကလား...ခက္တာက ဘယ္ေလာက္ပဲၿငိမ္းခ်မ္းတယ္ေျပာေျပာ တိုးတက္မႈဆိုတာက သည္အတုိင္းျဖစ္လာတာမွ မဟုတ္ဘဲကိုး...တိုးတက္ေအာင္ ႀကဳိးစားၾကမွ ၀ိုင္း၀န္းပံ့ပိုးေပးၾကမွ တိုးတက္ေတာ့မေပါ့...

ျပည္နယ္မွ က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ ခ်င္းေတြခမ်ာ ႏိုင္ငံျခားထြက္သြားတဲ့ ခ်င္းေတြျပန္လာၾကရင္ ပညာေတြသယ္လာႏိုးႏိုး ေဆး၀ါးေတြ သယ္လာႏိုးႏိုးနဲ႔ ေမွ်ာ္ေမာႀကီးေတြျဖစ္လို႔...သို႔ေပမင့္ ေတာင္ေပၚကဆင္းပဟဲ့ဆိုတာနဲ႔ ေတာင္ေပၚျပန္တက္ျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ သိပ္မလြယ္ေတာ့ဘူးကိုး...ဟိုႀကဳိးနဲ႔ၿငိ သည္ႀကဳိးနဲ႔တြယ္ျဖစ္ကုန္ၾကၿပီး ခ်င္းျပည္မျပန္ႏိုင္ၾကေတာ့တာ ေယာကၡမႀကီးက အစ...

ခ်င္းတိုင္းရင္းသားေန႔ကို သတိထားလိုက္မိလို႔ ခ်င္းေတြအေၾကာင္း မီးခိုးႁကြက္ေလွ်ာက္စဥ္းစားလိုက္ျပန္ေတာ့လည္း အိမ္ေထာင္သက္ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္လာတဲ့အထိ မဒမ္ၾကည့္ပါးစပ္ကေျပာၿပီး လက္ေတြ႕တစ္ခါမွ ခ်က္မေကၽြးဖူးေသးတဲ့ “ ခ်ာမူပသီး ” ဆိုတဲ့ ခ်င္းဟင္းတစ္မ်ဳိးကို ကိုယ္စိတ္ထင္သလို ေတြးၿပီး အရသာခံေနရတာကလည္း ဖီလင္တစ္မ်ဳိးေပါ့ဗ်ာ...

အင္း မဒမ္ၾကည္ခ်က္ေကၽြးမဲ့ ခ်ာမူပသီးကလည္း ဆရာမင္းလူရဲ႕ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ပေတး ခ်က္မယ့္ “ အိလ်ာနိပေလာင္ ” ဆိုတဲ့ ဟင္းႀကီးနဲ႔ နင္လားငါလား ထင္ပါရဲ႕... း)။ ။