Wednesday 30 January 2013

ခ်စ္ေသာအညာ ( ၂ ) . . .




ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းရင္းေဆးဆရာေတြဟာ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ အညာေက်းေတာသားေတြအတြက္ေတာ့ အားကိုးအားထားျပဳစရာ အစစ္အမွန္ေတြေပါ့ေလ။

သည္ၾကားထဲမွာ စုန္းတို႔ ပေယာဂတို႔ဆိုတာကလည္း အညာရြာေတြရဲ႕ ဖက္ရွင္တစ္ခု။ နတ္ကေတာ္ဆိုတာကလည္း ရြာတိုင္းမွာ မရွိမျဖစ္။ ေရွးအဖိုးႀကီး အမယ္ႀကီးေတြေျပာစကားအရ ရြာတစ္ရြာတည္ရင္ ပညာသည္(စုန္း)က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္၊ အရပ္ပ်က္က ဘယ္ႏွစ္ေယာက္ဆိုတာ ရွိရတယ္ဆိုကိုး။ ဘယ္သူဘယ္၀ါက ပညာသည္လို႔မ်ားေျပာရင္ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔ခမ်ာ ညေနမိုးခ်ဳပ္ရင္ အႏွီအိမ္ေရွ႕က မျဖတ္ရဲေတာ့တဲ့အထိ။ ေဇာ္ဂနီတို႔ ေဇာ္ဂနက္တို႔ ဆယ့္ႏွစ္ႀကဳိးတို႔ဘာတို႔နဲ႔ ပညာသည္မ်ဳိးကလည္း စံုတကာကိုေစ့လို႔။ သည္ၾကားထဲမွာ ေခ်းစားစုန္းဆိုတာက ရွိေသး။ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔အဘြားအိမ္နဲ႔ လမ္းျခားတဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အိမ္က အေဒၚႀကီးက ေခ်းစားစုန္းဆိုလို႔ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔မွာ ညဘက္ဆို အႏွီအိမ္ဘက္ကို ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ရဲတဲ့အထိ။ ညဘက္ညဘက္ဆို အႏွီအိမ္ဘက္က စုန္းေတာက္စားတဲ့ မီးလံုးေတြ ျမင္ရတယ္လို႔ အဘြားက ေျပာျပန္ေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အႏွီအိမ္ဘက္က မီးေရာင္ျမင္ရင္ကို ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔မွာ ဖင္ကိုသီေနေရာ။ တကယ္ေတာ့လည္း အညာထံုးစံအတိုင္း ေဆာင္းညေတြမွာ မီးဖိုထဲ မီးထည့္ၿပီး လႈံတာလည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ေလ။ သည္ၾကားထဲမွာ ဘယ္သူဘယ္၀ါကို ပညာသည္ျပဳစားလို႔ ေဆးဆရာနဲ႔ ပညာၿပဳိင္ေနၾကတယ္ဆိုရင္ ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ သြားသြားေခ်ာင္းရတာအေမာ။

အသက္ေလးရလာလို႔ ပညာသည္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဟာသတစ္ပုဒ္ၾကားရမွပဲ ကိုယ္ငယ္ငယ္က အေၾကာက္သန္ခဲ့တာ ေတြးၿပီး ရယ္ပြဲဖြဲ႕ျဖစ္ပါေသးရဲ႕။ အႏွီဟာသထဲမွာ ပညာသည္နဲ႔ ဂိုဏ္းဆရာနဲ႔ ပညာၿပဳိင္ၾကသတဲ့။ ဆရာက အိတ္ထဲကေန ေဆးတစ္လံုးထုတ္၊ ဂါထာစုတ္ၿပီး ပညာသည္ရဲ႕ မ်က္ႏွာကို ေပါက္ထည့္လိုက္တာ ၀ုန္းခနဲျမည္ၿပီး ပညာသည္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ အေကာင္က ပိုႀကီးလာသတဲ့။ တပည့္လုပ္တဲ့လူက ဟုတ္ပါ့မလားဆရာဆိုေတာ့ ဆရာက ရပါသကြာ ေနာက္ထပ္ေဆးတစ္လံုးရွိပါေသးတယ္လုပ္ေရာ။ အႏွီလိုနဲ႔ ေနာက္ထပ္တစ္လံုးနဲ႔ ထပ္ေပါက္လိုက္ျပန္ေတာ့ ေစာေစာကလိုပဲ ၀ုန္းခနဲျမည္ၿပီး အေကာင္က ပိုႀကီးလာျပန္ပါေရာ။ တပည့္ကေတာ့ ေျပးဖို႔ ေျခလွမ္းတျပင္ျပင္ ျဖစ္ေနၿပီေပါ့ေလ။ ဆရာျဖစ္သူက အသာေနစမ္းပါကြာ ငါ့မွာ ေနာက္ဆံုးေဆးလံုးရွိပါေသးတယ္ဆိုၿပီး လြယ္အိပ္ထဲက ေနာက္ဆံုးေဆးလံုးထုတ္ၿပီး ေပါက္ထည့္လိုက္တာ ၀ုန္းခနဲျမည္ၿပီး ပညာသည္ဖန္ဆင္းထားတဲ့ နာနာရုပ္လည္း ျပာက်သြားပါေလေရာတဲ့။ အႏွီေတာ့မွ တပည့္လုပ္သူက ဆရာ့မ်က္ႏွာကို တေလးတစားၾကည့္ၿပီး စြမ္းလိုက္တာ ဆရာရယ္…ဒါနဲ႔ ဆရာ့ေနာက္ဆံုးေဆးက ဘာနဲ႔စီရင္ထားသလဲလို႔ေမးေတာ့ ဆရာက ငါးသလဲထိုးၿပံဳးၿပံဳးၿပီး “ ငါ့တပည့္ ဘယ္သူ႕မွေတာ့ မေျပာေလနဲ႔…အႏွီေနာက္ဆံုးေဆးလံုးက လက္ပစ္ဗုံးကြဲ႕” လို႔ မိန္႕ပါသတဲ့။ အႏွီေတာ့မွပဲ သည္သိပၸံေခတ္ႀကီးမွာ လက္ပစ္ဗုံးထက္ပိုစြမ္းတဲ့ လက္နက္ေတြ ေပၚေနတာကို မစဥ္းစားမိဘဲ ပုဂံေခတ္လက္က်န္ ပညာသည္ကို အေၾကာက္ပိုခဲ့မိတဲ့ ကိုယ့္အျဖစ္ကို ျပန္ေတြးရင္း ရွက္ေနမိေသး။

နတ္ကေတာ္ဆိုတာကလည္း အညာမွာေတာ့ အထင္ကရ။ တစ္ခုခုလုပ္မယ့္ကိုင္မယ့္ျပင္တုိင္း နယ္ေတာ့္ရွင္၊ ရြာေတာ့္ရွင္ေတြကို ပသၾက၊ တင္ေျမွာက္ၾကရတာကိုက အညာထံုးစံ။ စပါးအထြက္တိုးေအာင္လို႔ ပုန္းမၾကည္ကို ပသရသလို၊ မိုးရြာေစခ်င္ရင္ မိုးေခါင္ေက်ာ္စြာကို ပူေဇာ္ၾကဖို႔လည္း ၀တ္မပ်က္။ တစ္ခ်ဳိ႕မ်ား ထမင္းစားရင္ေတာင္ ပထမဦးဆံုး ထမင္းဆုပ္ကို အေပၚေျမွာက္ၿပီး နတ္ေတာ့္ရွင္၊ ရြာေတာ့္ရွင္ေတြကို အရင္ပသလိုက္ေသး။ ေနမေကာင္းထိုင္မသာျဖစ္ျပန္ရင္လည္း နတ္မႀကဳိက္တာ ဘာမ်ားလုပ္ထားလိုက္မိသလဲလို႔ အရင္ေတြးၾကရေသးတာ။ ရြာထိပ္က နတ္စင္သြားၿပီး ကြမ္းတစ္ရာ၊ ေငြတစ္မတ္နဲ႔ နတ္ကိုးလိုက္ရင္ ကိုးဆယ့္ေျခာက္ပါးေသာ ေရာဂါေတြကို ေရွာင္ႏိုင္ကြင္းႏိုင္မယ္လို႔ အယူကရွိၾကၿပီးသား။ အလုပ္အကိုင္ေတြ အဆင္မေခ်ာရင္လည္း ဆန္တစ္ျပည္၊ ေငြတစ္မတ္နဲ႔ ရြာနတ္ကေတာ္ဆီသြားၿပီး နတ္ေမးၾကတဲ့သူေတြခ်ည္း။ ဒါတင္ဘယ္ကလိမ့္တုန္း။ တစ္ႏွစ္မွာတစ္ခါေလာက္ေတာ့ အိမ္မွာ နတ္ပြဲကေလးပြဲထိုးလိုက္ရမွ ေနသာထိုင္သာ ရွိၾကတဲ့လူေတြ။ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔ အဘုိးကေတာ့ နတ္ကို အယံုအၾကည္မရွိေလေတာ့ အိမ္မွာပြဲထိုးတယ္ဆိုရင္ တဘက္ကေလး ပုခံုးတင္ၿပီး ေတာ္ရာကို ေရွာင္ထြက္သြားတာခ်ည္း။ ေမေမနဲ႔ အဘြားကေတာ့ မိန္းမေတြပီပီ နတ္ဆိုလည္း ယံုၿပီးသား။ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔ကေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္ပြဲဆိုတာ စားစာရာေတြ အလွ်ံပယ္တြယ္ရတာမို႔ ခပ္ႀကဳိက္ႀကဳိက္။

ေမေမ့ရြာက နတ္ကေတာ္က အသက္၆၀၀န္းက်င္။ ျဖဴျဖဴသန္႔သန္႔ ဥပဓိေကာင္းေကာင္း။ အေနအထိုင္ကလည္း ပိပိရိရိ ရွိပါဘိသနဲ႔။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူကလည္း ရြာမွာ လူၾကည္ညိဳခံပုဂၢဳိလ္စာရင္း၀င္ကိုး။ အဘြားတို႔အိမ္မွာ နတ္ပြဲထိုးရင္ နတ္ကေတာ္အဘြားေရာက္လာၿပီး တဘက္ကေလးပုခံုးတင္၊ က်ဳံ႕က်ဳံ႕ရုံ႕ရုံ႕ကေလးထိုင္ၿပီး ဦးသံုးႀကိမ္ခ်။ တေအာင့္ေလာက္ၾကာလို႔ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္လာၿပီဆိုရင္ နတ္တစ္ပါးပါးေတာ့ ၀င္ၿပီဆိုတဲ့သေဘာ။ ေအာင္မယ္ နတ္ကလည္း သူ႕စီနီယာနဲ႔သူရယ္။ ဘယ္သူၿပီးမွ ဘယ္သူ၀င္ရမယ္ဆိုတာ သူ႕အစီအစဥ္နဲ႔သူ။ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အႏွီနတ္ေတြ ပင့္လိုက္ၿပီဆိုရင္ မ၀င္ဘူး၊ မႁကြဘူးဆိုတာ တစ္ခါမွကို မရွိတာ။ တာ၀န္ေက်ခ်က္ကေတာ့ လြန္ေသး။ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ အစိုးရ၀န္ထမ္းေတြနဲ႔မ်ား ကြာပါ့။ တခုတ္တရ ပင့္ရျပဳရတာေတာင္ အႏီွေမာင္မင္းႀကီးသားေတြက မႁကြခ်င္ႁကြခ်င္ လုပ္ၾကေသးတာ။ နတ္တစ္ပါး၀င္ၿပီဆိုတာနဲ႔ သူႀကဳိက္တတ္တာေလးဆက္ၿပီး ဆႏၵရွိတာေလးေတြ ေမးၾကျမန္းၾက။ နတ္မ်ားကလည္း သိသိႏိုင္လြန္း။ ဘာေမးေမး အကုန္သိတာခ်ည္း။ ထီးေပ်ာက္၊ ဖိနပ္ေပ်ာက္တာကအစ သူအကုန္သိသဗ်ား။ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔ကေတာ့ ေယာက်္ားသားပီပီ သူရို႕နတ္ေတြကို အယံုအၾကည္ကို မရွိတာ။ သို႔ေပမင့္ နတ္ပင့္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ မရိုမေသ မလုပ္ရဲေပါင္။ မိဘဘိုးဘြားရဲ႕ ယံုၾကည္မႈဆိုတာ ပ်က္ရယ္မျပဳေကာင္းတဲ့ အရာကိုး။ ေျပာမယ့္သာေျပာရတယ္ ခပ္ငယ္ငယ္ကေတာ့ အႏွီလိုအေတြးမ်ဳိး ဘယ္၀င္လိမ့္တုန္း။ နတ္ကိုေၾကာက္တာထက္ ေမေမနဲ႔ အဘြားကို လန္႔လို႔ အသာကုပ္ေနရတာကလား။ နတ္ပြဲေပးေနတုန္း ဗလြတ္ရႊတ္တ ေျပာလိုက္မိလို႔ နတ္ကိုင္ဖို႔က မေသခ်ာဖူးထား ေမေမနဲ႔ အဘြားလက္ခ်က္နဲ႔ ဗိုက္ေခါက္ပုပ္ဖို႔ကေတာ့ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားမ်ား ေသခ်ာၿပီးသား။

ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔ မိဘေတြ ပင့္ၾကဖိတ္ၾကတာ ဘာနတ္ေတြရယ္လို႔ေတာ့ မသိေပါင္။ သူရို႕နတ္ေတြက ဟိုအသားမစားနဲ႔ သည္အသားမစားနဲ႔လို႔ ပညတ္တာေတြေတာ့ မၾကားခ်င့္အဆံုး။ ေျခတိုသားေတြ မစားနဲ႔လို႔ခ်ည္း စြတ္မွာေနတာေတာ့ အခုထိ မွတ္မိပါရဲ႕။ ေျခတိုသားဆိုတာက ၀က္သားကို ေခၚတာကိုး။ ခက္တာက အညာမွာ တခုတ္တရစားၾကတဲ့ ဟင္းေကာင္းေကၽြးေကာင္းထဲမွာ ၀က္သားဆိုတာက ထိပ္တန္း။ တစ္ခုခုျဖစ္လို႔မ်ား နတ္ကေတာ္ကို မေမးေလနဲ႔။ နင္တို႔ေျခတိုသားေတြစားတာကိုးလို႔ခ်ည္း စြတ္ႏွိပ္ေတာ့တာရယ္။ ဘယ္သူမဆို ၀က္သားစားဖူးတဲ့လူခ်ည္းဆိုေတာ့ ဟုတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ မ်က္လံုးေလးေတြ ေပကလပ္ေပကလပ္လုပ္ရင္း ဇက္ကေလးေတြကို ပုလို႔။ အညာသူအညာသားဆိုတာက အႏီွေလာက္ကို ရိုးၾက အၾကရွာတာကလား။ အိမ္ထဲမွာ စိုက္ထားတဲ့ ဟိုအပင္က ခိုက္တယ္၊ သည္အပင္က စီးပြားမျဖစ္ထြန္းဘူးလို႔ နတ္ကေတာ္က ေျပာတာနဲ႔ ခုတ္ပစ္ထစ္ပစ္လိုက္ၾကဖို႔ ၀န္မေလး။ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ ရြာဦးေက်ာင္းက ဘုန္းႀကီးထက္ေတာင္ နတ္ကေတာ္က ပိုၿပီး ၾသဇာႀကီးေသး။ ဘုန္းႀကီးက သေဘာေကာင္းတယ္တဲ့၊ နည္းနည္းပါးပါး ေျပေျပလည္လည္ ေလွ်ာက္ရင္ ခြင့္လႊတ္သတဲ့။ နတ္ကေတာ့ သူ႔စိတ္နဲ႔ မတည့္ရင္ ဘယ္သူ႕မွ ညွာတာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ အႏွာေၾကာင့္ နတ္ကို မရိုမေသ မလုပ္ၾကနဲ႔ဆိုတာ အဘြားရဲ႕ လက္သံုးစကား။ ေမာင္ဟန္ၾကည္တို႔ကေတာ့ ရုပ္ေသေလးေတြနဲ႔ နားေထာင္ရင္း စိတ္ထဲက က်ိတ္ၿပီးၿပံဳးၾကတာေပါ့ေလ။

ခပ္ငယ္ငယ္ေက်ာင္းသားဘတုန္းက အဘြားတို႔အိမ္အလည္သြားလို႔ ညဘက္မွာ စာၾကည့္ရင္ အခန္းေထာင့္က နတ္စင္ကို အရင္ၾကည့္ရေသးတာ။ နတ္စင္မွာကာထားတဲ့ အနီေရာင္လိုက္ကာေလးကို အသာပိတ္လိုက္ၿပီးမွ စာက်က္လို႔ ေျဖာင့္တာကလား။ အႏွီလိုက္ကာမပိတ္ဘဲ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းၿပီး စာၾကည့္ေနတာကို အဘြားေတြ႕လို႔ကေတာ့ ေခါင္းမွာ အာလူးသီးထဖို႔ ေသခ်ာေနသကိုး။ တစ္ခါတစ္ခါက်ေတာ့ သူ႕ဖာသာသူေတာင္ အႏွီေလာက္ ေၾကာက္တတ္ေနတဲ့နတ္ကို အဘြားတို႔က ဘာေၾကာင့္မ်ား ေၾကာက္ေနသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ကို မရခဲ့ေပါင္။ ေမာင္ဟန္ၾကည္ကေတာ့ နတ္ဆိုရင္ ဒိုးနတ္ Dough nut ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့နတ္ တစ္နတ္မွကို စိတ္မ၀င္စားတာ။ မွတ္မိေသးတယ္။ အိမ္တစ္အိမ္ကို မီးေလာင္သြားေတာ့ အိမ္ရွင္မက  ဘာေၾကာင့္မီးေလာင္ရသလဲဆိုတာကို နတ္ကေတာ္ဆီမွာ ပြဲတစ္ပြဲထိုးၿပီး ေမးသတဲ့။ အႏွီမွာ နတ္က နင္တို႔ငါ့ကို မရိုမေသလုပ္လို႔ အိမ္ကိုမီးနဲ႔တိုက္ပစ္တာလို႔ သေဟာက္သဟ လုပ္ပါေလေရာ။ တစ္ခြန္းၿပီးတစ္ခြန္း အႏွီစကားခ်ည္း အပ္ေၾကာင္းထပ္လာေတာ့ ၾကားျပင္းကတ္လာတဲ့ အိမ္ရွင္ေယာက်္ားက “ ဟဲ့ ေခြးသူေတာင္းစားရဲ႕ ငါ့အိမ္ကို မီးနဲ႔တိုက္ေတာ့ နင္ပါ မီးထဲပါသြားေရာမဟုတ္လား…ဒါမ်ား စကားႀကီးစကားက်ယ္နဲ႔ သေဟာက္သဟလုပ္ေနရေသးသလား ” လို႔ ထဆဲမွပဲ နတ္လည္း အသာကုပ္သြားပါေလေရာ။ အံမယ္ အႏွီတစ္ေယာက္ကိုက်ေတာ့ နတ္ခမ်ာ မကိုင္ရဲရွာဘူး။ “ လူၾကမ္းကို နတ္ၾကမ္းမႏိုင္ ”ဆိုတဲ့ စကားပံုေလး ထုတ္သံုးၿပီး ေရွာင္လင္နတ္ လုပ္ပစ္လိုက္ၾကေရာ။ နတ္ကြက္ကလည္း ျမင့္ေတာ့ အျမင့္သား။           ။

ဆက္ပါဦးမယ္ . . .

15 comments:

Aunty Tint said...

နတ္ဆိုရင္ ဒိုးနတ္ Dough nut ကလြဲၿပီး က်န္တဲ့နတ္ တစ္နတ္မွကို စိတ္မ၀င္စားဘူးဆိုတဲ့ အႏွီဦးဟန္ၾကည္ေရ တစ္ခစ္ခစ္ရယ္ရင္းနဲ႔ အႏွီဆက္ပါဦးမယ္ကိုေရာက္သြားေလသတည္းလို႔ ဆိုပါရေစေတာ့ အခ်ိန္ရွိခိုက္လုံ႔လေလးစိုက္ၿပီး အဆက္ေလးကိုေရးပါအံုးေနာ္ :P
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ခ်စ္စံအိမ္ said...

ယ္ေနရတယ္ ဆရာေရ စာလုံးေပါင္းမွားတာၿပင္ေပးလို ့ေက်းဇူးပါတင္ပါတယ္ဆရာ

ေန၀သန္ said...

ဆရာေရ.... ခ်စ္ေသာအညာကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ဖို႕ၾကိဳးစားပါတယ္... သို႕ေပမယ့္.. စာလံုးအေရာင္ေတြေၾကာင့္ မ်က္လံုးကိုက္ကိုက္လာတာနဲ႕ ရပ္လိုက္ရတာ ၂ ပုဒ္လံုးပဲ... အေရာင္ေလး ေျပာင္းေပးပါဦးဗ်ာ...

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ဆရာေရ ဟုိအပင္ခုိက္တယ္ ဒီအပင္ခုိက္တယ္ဆုိတာနဲ႔အဖြားကုိ
လြမ္းမိတယ္ ဂ်က္ရဲ့အဖြားကလဲ အဲဒီလုိပါပဲ
နတ္ေျပာတာမဟုတ္ဘူးေနာ္ သူမ်ားေျပာစကားနဲ႔ပဲ
အကုန္ခုတ္ေတာ႔တာပဲ
ဖတ္ျပီးျပဳံးမိပါေသးတယ္
ဆရာကဒုိးနတ္ကုိစိတ္၀င္စားေသးတယ္ ဂ်က္ကၾကိဳက္ဘူး
တခါတေလမွသာ စားျဖစ္တယ္ အဲတာလဲနည္းနည္းပါ
ဆက္ပါအုန္းဆရာေရ
ေစာင္႔ေမွ်ာ္ေနပါတယ္ ဒီလုိပုိစ္႔ေတြဖတ္ရေတာ႔
ဘ၀အေမာေျပေစတယ္ေလ
ေလးစားလွ်က္
jasmine

San San Htun said...

ေနာက္ဆံုးပိုဒ္ နတ္ကိုၾကိမ္းတာကို အၾကိ ုက္ဆံုးပဲ..း)

An Asian Tour Operator said...

ေန၀သန္ ေျပာသလိုေျပာရမယ္။ အေရာင္ေတြကို ဟိုက္လိုက္ လုပ္ၿပီး ဖတ္ရတယ္ ဗ်ိဳ။

နတ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ က်ေနာ့္မိဘေတြက အေျမာ္အျမင္ရွိရွိ နတ္ေတြနဲ႔ ရိုးရာေတြ ကိုနယ္မွာ ထားခဲ့ ေပလို႔သာေပါ့။

ဟန္ၾကည္ said...

ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ...အခုပဲ အေရာင္ေတြကို အေျခခံအေရာင္ အနက္ျပန္ေျပာင္းေပးလုိက္ပါ့မယ္...ငွက္ေပ်ာညြန္႔စိမ္းေရာင္ေလးက မ်က္စိေအးတယ္မွတ္လို႔ စြဲစြဲၿမဲၿမဲ သံုးျဖစ္ေနတာ...လွတာမက္လို႔ ဖတ္တာခက္ရင္ေတာ့လည္း မနိပ္ပါကလားေနာ္ း)

ေႏြေတးရွင္ (မင္းဧရာ) said...

ဟုတ္ပါေပ့ ဆရာ.....
ရြာေတြမွာက ဘာတဲ့ဆို ေဗဒင္ဆရာတို႔ နတ္ကေတာ္တို႔ ဆီကိုအရင္ေျပးေတာ့တာ အထူးသျဖင့္ အမ်ိဳးသမီးေတြေပါ့။

ငယ္ငယ္ကတည္းက ဂြရွင္ကိုင္ထားေလေတာ့ နတ္ေတြက ကၽြန္ေတာ့္ဆို အလိုလိုလန္႔ေနရွာတယ္ း))။

ညိမ္းႏိုင္ said...

အစအဆံုးတစ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႕ဖတ္ေနရာက ဆက္ပါဦးမယ္ဆိုၿပီး
တန္းလန္းလုပ္ျပန္ပါေရာလား....:)))) ကၽြန္ေတာ့္အေမ
လည္း အင္မတန္နတ္ယံုတာကလား...၊ကၽြန္ေတာ္နဲ႕ နတ္
နဲ႕ကေတာ့ ကမာၻရန္ပဲ.....၊သို႕ေပမယ့္ နတ္ပြဲေတာ့ ႀကိဳက္
သားဗ်....ဟီးဟီး...။

သူႀကီးမင္း (တုုံးဖလား) said...

သူႀကီးသား ေပါက္ႀကီးလဲ အပိုင္း ၂ မွာ တုိ႔လုိ႔တန္းလန္း။ အခုလဲ ခ်စ္ေသာအညာတဲ့။ အပုိင္း ၂ ေရာက္လာျပန္ၿပီ။ တန္းလန္းႀကီး ျဖစ္ျပန္ဦးမလား မသိ။ း)

သူႀကီးမင္းတုိ႔ ေဒသဘက္မွာေတာ့ နတ္ကေတာ္ မရွိသေလာက္ပါဘဲ။ ၿပီးေတာ့ နတ္ကုိးကြယ္တာလဲ သိပ္မရွိၾကဘူး။ အိမ္ေတြမွာ ဘုရားစင္ဘဲ ရွိၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ငယ္ငယ္တုန္းက ေျပာတာေတာ့ ၾကားဖူးခဲ့တယ္။ အိမ္မွာ နတ္စင္ေလး တစ္ခု ေဆာက္ေပးထားတယ္တဲ့။ အဲဒီနတ္က အိမ္က ကေလးေတြကုိ ေန႔တုိင္း ငိုေအာင္လုပ္တယ္တဲ့။ ဒါနဲ႔ အဘုိးလဲ စိတ္မရွည္တာနဲ႔ နတ္စင္ကို ဓါးနဲ႔ ခုတ္ဖ်က္ၿပီး နတ္ကုိလဲ ေမာင္းထုတ္ပစ္လုိက္တယ္တဲ့။ ဘာနတ္မွန္းေတာ့ မသိဘူး။ ငယ္ေသးတာကိုး။
အခုထက္ထိ ရြာကအိမ္ေတြမွာ ဘာနတ္မွ မရွိၾကဘူး။ ဒါေပမဲ့ တစ္နွစ္တစ္ခါေတာ့ ရြာေစာင့္နတ္ဆုိလား ဘာဆုိလားဘဲ။ ေတာထဲသြားၿပီး ပူေဇာ္ၾကတာေတာ့ ေတြ႔ဖူးတယ္။

ဒါနဲ႔..
နတ္ဆုိရင္ ဆရာက ဒုိးနတ္ကုိသာ စိတ္၀င္စားေပမဲ့
နတ္တစ္ပါးကေတာ့ ကုိကုိးနတ္ကို စိတ္၀င္စားေနေလရဲ့။ း)

မ်ားမ်ားဆက္ေရးနုိင္ပါေစေၾကာင္း။

Cameron said...

သာမီးလဲ ဒိုးနတ္ၾကိဳက္တယ္ ဆရာ...:)

ဟန္ၾကည္ said...

သူႀကီးမင္း...

တိုးတက္လာၿပီ...စြံေတာ့မယ္ထင္တယ္...အခါတိုင္းဆို လူၿပဳိႀကီး အပ်ဳိႀကီးေတြရဲ႕ ကြန္မန္႔ေတြကို စပမ္းထဲမွာ လိုက္ရွာယူရတယ္...သည္တစ္ခါေတာ့ သူႀကီးမင္း လြတ္လပ္ေရးရသြားပါေရာလား...ေဒၚေခ်ာတစ္ေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္...ဧကႏၲေတာ့ ဧကႏၲပဲ း)

blackroze said...

လူႀကမ္းကိုနတ္ၾကမ္း
မခံနိုင္ဘူးဆိုတဲ့စကားေလးလည္း
ၾကားဖုူးပါရဲ႕ဆရာရယ္...

ဆူးသစ္ said...

ေဆးဆရာေတြရဲ႕သဘာ၀၊ နတ္ေတြရဲ႕အေၾကာင္း၊ လူေတြရဲ႕ယံုၾကည္မႈေတြကိုဖတ္ရတာဗဟုသုတရတယ္ကိုဟန္ၾကည္။ ဟာသေလးနဲ႕စြက္ထားေတာ့လည္းစာကပိုသြက္သဗ်။ ကၽြန္ေတာ္စုၿပံဳရွင္းေနပါတယ္။

ဘုန္း ၂ ေတာက္ said...

ဘုန္းေတာက္တုိ႔ဘက္မွာေတာ့ စုန္းေတြနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အယူအဆျပင္းထန္လွေပမယ့္ နတ္နဲ႔ပတ္သက္လွ်င္ အရမ္းႀကီး မျပင္းထန္ျပန္ဘူး။

ဘုန္းေတာက္ကေတာ့ ဒုိးနတ္ကုိလည္း ႀကဳိက္တယ္။ တဂ်ီးမင္ေျပာတဲ့ ကုိကုိးနတ္ကုိလည္း ႏွစ္သက္တယ္။

ႀကဳိက္ရင္ေပါ့ေလ . . .

Powered By Blogger