ႀကံႀကီးရယ္တဲ့ စည္ရာ
ေဆာင္းတြင္းမွာ မိုးရြာလို႔
ဘယ္ရာသီ ဘယ္ပံုေျပာင္းတယ္
ေတြးခက္ပါေၾကာင္း
မေန႔က ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ဒီဇင္ဘာေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ မိုးေတြရြာပါတယ္။ ဒီေန႔လည္း တစ္ေန႔ခင္းလံုး မိုးေတြတဖြဲဖြဲက်ေနေလရဲ႕။ ၾသကာသေလာကႀကီးလည္း ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ မိုးကာအက်ႌထုတ္၀တ္ၿပီး ရာသီေတာ္ဦးကို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ပဲ ရင္ဆိုင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ရာသီေဖာက္ျပန္တာေၾကာင့္ ဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာ မုန္တိုင္းေတြကလည္း နံမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေလာကသားေတြဆီကို မၾကာမၾကာ အလည္လာကုန္ၾကပါတယ္။ နာဂစ္၊ ဆူနာမီ၊ ဘစ္ဂ်္လီ ကုလားလိုတစ္မ်ဳိး စပိန္လိုတစ္ဖံု အမ်ဳိးေတြစံုစံုနဲ႔ ကိုယ္တို႔ကို ႏႈတ္ခြန္းေတာ္ေတြ ဆက္သလို႔ မရိုးႏိုင္ေအာင္ ၾကည္စယ္ေတာ္မူရက္ၾကပါေပတယ္။ ရာသီေတြေဖာက္ဆို သစ္ေတာေတြလည္း ေပ်ာက္သေလာက္ရွိကုန္ၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား။
ကမၻာ့ေျမလႊာက ရသမွ် ေျမေပၚ၊ ေျမေအာက္ သယံဇာတေတြကို တိုးတက္တဲ့နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထုတ္လိုက္ၾက သံုးလိုက္ၾကတာ အခုဆိုရင္ ခန္းမယ့္အေရးကိုေတာင္ ေတြးၿပီးပူေနရပါပေကာလား။ ကိုယ္တို႔တစ္သက္ေတာင္ ဒါေတြကုန္မွာစိုးေနရရင္ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္ေရးခ်မလြယ္တာ ေသခ်ာေနေပါ့။ ခက္တာက ေဖာက္ျပန္လြန္းတဲ့ ဒီရာသီသဘာ၀ကို ျပဳျပင္ၾကဖို႔ဆိုတာကလည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သစ္ပင္ေတြစိုက္၊ ေလထုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနလို႔ ရတာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေနတာပါပဲ။
ကိုယ္ကေတာ့ ပညာေရးသမားျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ လူေတြအားလံုး ပညာတတ္ရမယ္လို႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာတတ္ေခြးၿမီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္လည္း တတ္တဲ့ပညာအားကိုးနဲ႔ ကမၻာကိုဖ်က္မယ့္ ပညာရွင္ႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္လည္း ေဆးအတြက္ေလးကုန္ပါဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို ပညာေရာ၊ အသိပါ တြဲၿပီးေပးႏိုင္ရင္ လွပတဲ့ေလာကသစ္(အားလံုးရဲ႕ အိပ္မက္ထဲက ကမၻာ) ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ မလြဲေတာ့ပါ။
အင္း...မနက္ျဖန္သို႔မဟုတ္ ဘယ္ေသာခါမ်ား ျဖစ္ေနမလားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့...
ေဆာင္းတြင္းမွာ မိုးရြာလို႔
ဘယ္ရာသီ ဘယ္ပံုေျပာင္းတယ္
ေတြးခက္ပါေၾကာင္း
မေန႔က ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ဒီဇင္ဘာေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ မိုးေတြရြာပါတယ္။ ဒီေန႔လည္း တစ္ေန႔ခင္းလံုး မိုးေတြတဖြဲဖြဲက်ေနေလရဲ႕။ ၾသကာသေလာကႀကီးလည္း ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ မေျပာတတ္ေတာ့ပါ။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေဆာင္းတြင္းႀကီးမွာ မိုးကာအက်ႌထုတ္၀တ္ၿပီး ရာသီေတာ္ဦးကို ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ပဲ ရင္ဆိုင္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။
ရာသီေဖာက္ျပန္တာေၾကာင့္ ဒီဘက္ႏွစ္ေတြမွာ မုန္တိုင္းေတြကလည္း နံမည္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေလာကသားေတြဆီကို မၾကာမၾကာ အလည္လာကုန္ၾကပါတယ္။ နာဂစ္၊ ဆူနာမီ၊ ဘစ္ဂ်္လီ ကုလားလိုတစ္မ်ဳိး စပိန္လိုတစ္ဖံု အမ်ဳိးေတြစံုစံုနဲ႔ ကိုယ္တို႔ကို ႏႈတ္ခြန္းေတာ္ေတြ ဆက္သလို႔ မရိုးႏိုင္ေအာင္ ၾကည္စယ္ေတာ္မူရက္ၾကပါေပတယ္။ ရာသီေတြေဖာက္ဆို သစ္ေတာေတြလည္း ေပ်ာက္သေလာက္ရွိကုန္ၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား။
ကမၻာ့ေျမလႊာက ရသမွ် ေျမေပၚ၊ ေျမေအာက္ သယံဇာတေတြကို တိုးတက္တဲ့နည္းပညာအကူအညီနဲ႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာထုတ္လိုက္ၾက သံုးလိုက္ၾကတာ အခုဆိုရင္ ခန္းမယ့္အေရးကိုေတာင္ ေတြးၿပီးပူေနရပါပေကာလား။ ကိုယ္တို႔တစ္သက္ေတာင္ ဒါေတြကုန္မွာစိုးေနရရင္ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ဆိုရင္ေတာ့ မလြယ္ေရးခ်မလြယ္တာ ေသခ်ာေနေပါ့။ ခက္တာက ေဖာက္ျပန္လြန္းတဲ့ ဒီရာသီသဘာ၀ကို ျပဳျပင္ၾကဖို႔ဆိုတာကလည္း ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း သစ္ပင္ေတြစိုက္၊ ေလထုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနလို႔ ရတာမဟုတ္တဲ့ ကိစၥျဖစ္ေနတာပါပဲ။
ကိုယ္ကေတာ့ ပညာေရးသမားျဖစ္တာေၾကာင့္ ဒါေတြကို ေျဖရွင္းဖို႔ လူေတြအားလံုး ပညာတတ္ရမယ္လို႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ပညာတတ္ေခြးၿမီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္လည္း တတ္တဲ့ပညာအားကိုးနဲ႔ ကမၻာကိုဖ်က္မယ့္ ပညာရွင္ႀကီးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္လည္း ေဆးအတြက္ေလးကုန္ပါဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ လူေတြကို ပညာေရာ၊ အသိပါ တြဲၿပီးေပးႏိုင္ရင္ လွပတဲ့ေလာကသစ္(အားလံုးရဲ႕ အိပ္မက္ထဲက ကမၻာ) ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္မွာ မလြဲေတာ့ပါ။
အင္း...မနက္ျဖန္သို႔မဟုတ္ ဘယ္ေသာခါမ်ား ျဖစ္ေနမလားေတာ့ မေျပာတတ္ေတာ့...
No comments:
Post a Comment