ျခေသၤ့လည္ျပန္ . . .

အိမ္ရွင္မ ခရီးသြားေနတာ ဒီေန႔နဲ႔ဆိုရင္ ၅ရက္ရွိပါၿပီ။

အရင္က ကိုယ္ေရးတဲ့ပို႔စ္ေတြမွာ အိမ္ရွင္မအေၾကာင္း တစ္ခါမွထည့္မေရးျဖစ္ပါ။
ကိုယ္တိုင္က ကိုယ့္အိမ္ရွင္မ ေတာ္ေၾကာင္းကို သူမ်ားေတြသိေအာင္ ေျပာရမွာ ရွက္တတ္တာေၾကာင့္လည္းပါသင့္သေလာက္ပါသလို အရင္ကတည္းက ခ်စ္တယ္၊ ႀကိဳက္တယ္ဆိုတာေတြကို သိပ္ၿပီးအေလးတယူ မရွိတတ္တာေၾကာင့္လဲ ပါပါတယ္။ တစ္ေယာက္တည္း ေတြးခ်င္ရာေတြး၊ ဖတ္ခ်င္ရာဖတ္၊ သြားခ်င္ရာသြားေနရတဲ့ အရသာကို ျမတ္ႏိုးလြန္းတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုးလည္း ဘာရည္းစားမွမထားခဲ့ဘဲ ခပ္ရွင္းရွင္းပဲ ေနခဲ့တာပါ။

ဒါတင္ပဲလားဆုိရင္ အနားမွာလာၿပီး တြတ္တီးတြတ္တာ စကားေျပာတာ၊ စိတ္ေကာက္တာ၊ သ၀န္တိုတာေတြကိုလည္း အင္မတန္မွ ကေလးဆန္တဲ့အလုပ္ေတြလို႔ ယူဆခဲ့တာပါ။ သမီးရည္းတို႔ဘာသာဘာ၀ ေလွ်ာက္လည္ၾကတာ၊ စိတ္ထဲကမပါလည္း ကိုယ့္ရည္းစား စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လိမ္ေျပာ၊ ညာေျပာရတာ၊ မအားတဲ့ၾကားက ရည္းစားစိတ္ႀကဳိက္ လုိ္က္ပို႔ရျပဳရတာေတြကို သူငယ္ခ်င္းသမီးရည္းစားအတြဲေတြကို ၾကည့္ရင္းကပဲ စိတ္ကုန္လြန္းတာေၾကာင့္ ဘယ္မိန္းကေလးကိုမွ မပတ္ခဲ့သလို ပတ္သက္လာမယ္ထင္ရင္လည္း ခပ္ေ၀းေ၀းကပဲ ႀကိဳေရွာင္ခဲ့ပါရဲ႕။ ကိုယ္ကနည္းနည္းေရွာင္လိုက္ရုံနဲ႔ မိန္းကေလးတို႔သဘာ၀ကိုက သူတို႔ကို စိတ္၀င္စားဟန္မျပရင္ ပထမပိုင္းေတာ့ မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္တတ္ၾကေပမယ့္ ၾကာလာရင္ “အေတာ္ႀကီးၾကယ္တဲ့ေကာင္”လို႔ သမုတ္ၿပီး ကိုယ့္ကိုျမင္ရင္ ခပ္ေ၀းေ၀းက ေရွာင္ၾကေတာ့တာမ်ားပါတယ္။ ကိုယ္လိုခ်င္တာကလည္း ဒီအေျခအေနမ်ဳိးပဲမို႔ ေက်ာင္းသားဘ၀ကို ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ကိုယ္ မဂၤလာရွိရွိနဲ႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးျဖတ္သန္းခြင့္ရခဲ့ပါရဲ႕။ ၾကာလာေတာ့ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းရွိလွတဲ့ ကိုယ့္ေမေမကပါ “သားကိုႀကိဳက္မယ့္လူမ်ားမရွိလိို႔လား”လို႔ပါ ေမးယူရေလာက္ေအာင္ ခ်စ္တာေတြ၊ ေမတၱာေတြကို စိတ္၀င္စားမႈ နည္းခဲ့တာပါ။ အဲဒီလို ေနခဲ့ေပမယ့္ စာေရးျခင္းအႏုပညာကို ၀ါသနာထံုလြန္းတာေၾကာင့္ ကဗ်ာေတြ၊ ၀ထၳဳတိုေတြေရးရင္ေတာ့ အငွားစိတ္ကူးယဥ္ၿပီး သဘာ၀မက်က်ေအာင္ေရးၿပီး စာဖတ္သူကို လွည့္စားခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ကိုယ္ေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြကိုဖတ္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မိန္းကေလးေတြကို ကိုယ္သိပ္စိတ္မ၀င္စားလွတာနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ အၿမဲလို သံသယရွိတာကို ေက်ာင္းသားဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ခံခဲ့ရပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အသိဆံုးမို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေျပာသမွ်၊ သံသယေတြကို ရယ္ရယ္ေမာေမာနဲ႔ပဲ ရင္ဆိုင္ခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္တန္ေတာ့ ႏြားပိန္ကန္စၿမဲျဖစ္တဲ့ လူ႔သဘာ၀အရ
အခုကိုယ့္အိမ္ရွင္မ ျဖစ္လာမယ့္သူနဲ႔ ေတြ႕ၿပီး ရည္းစားထားတာ အိမ္ေထာင္ျပဳဖို႔ ဆိုတဲ့ ကိုယ့္မူနဲ႔ကိုယ္ပဲ တစ္အိုးတစ္အိမ္ ထူေထာင္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ရည္းစားသက္တန္းတေလွ်ာက္မွာေတာ့ ကိုယ့္ဇနီးေလာင္းကို မိုးေလာက္ႀကီးခ်စ္ပါတယ္၊ တစ္ေလာကလံုးမွာ ခင္သာအလွဆံုး၊ အာကာကိုလႊာပံုၿပဳလို႔ ေမယုကိုလည္း စုတ္တံမခ်ီခဲ့သလို သမုဒ္ကိုလည္း မင္ရည္ေဖ်ာ္ၿပီး ခ်စ္တယ္ႀကိဳက္တယ္ဆိုတဲ့ စကားေတြကို ကိုယ့္၀ထၳဳေတြထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြေလာက္ ေဖာခ်င္းေသာခ်င္း မသံုးခဲ့ရိုးအမွန္ပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္တို႔ေရွ႕ဆက္ရမယ့္ ဘ၀စီမံခ်က္ေတြကိုပဲ ေျပာျဖစ္ခဲ့တာ မ်ားပါတယ္။ ခပ္ငယ္ငယ္ကေလးကတည္းက မိဘနဲ႔ေတာင္ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး မေနတတ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ အခုလိုေနတာထိုင္တာဟာ မထူးဆန္းေပမယ့္ မိန္းကေလးျဖစ္တဲ့ သူ႕ခမ်ာမွာေတာ့ ကိုယ့္ကိုေတာ္ေတာ္သည္းခံခဲ့ရရွာမွာ အခုလိုေ၀းေနမွပဲ သနားမိပါေတာ့တယ္။

အခုေတာ့လည္း အိမ္မွာတစ္ေယာက္တည္းေယာင္ခ်ာခ်ာဘ၀နဲ႔ ခရီးသြားေနတဲ့ အိမ္ရွင္မကို သတိတရရွိရင္းက ဆရာစိုင္းခမ္းလိတ္ေရးခဲ့တဲ့ “ျခေသၤ့လည္ျပန္”သီခ်င္းကိုပဲ မၾကာမၾကာ နားေထာင္ျဖစ္ေနပါရဲ႕ေလ။ ။