Saturday 11 December 2010

အလွဴ . . .

အလွဴေျမာက္ခဲ့ပါၿပီ...
မေန႔ညေနကပဲ ဘကစာသင္ေက်ာင္းအတြက္ စာသင္ခံု၁၈စံု လုပ္ထားတာကို သြားၿပီးလွဴျဖစ္ပါတယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းကို ေရာက္သြားမွ ေက်ာင္းသားအင္အားက ကို္ယ္ထင္ထားသလို ၄၊၅ရာ မဟုတ္ဘဲ မူလတန္းအဆင့္ေက်ာင္းသား ၁၅၀၀ေက်ာ္ေနတာေတြ႕ရေတာ့ အံၾသမိသလို ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေစတနာကိုလည္း ေလးစားမိရပါေတာ့တယ္။ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္း၀န္းတစ္ခုလံုးလည္း ေက်ာင္းသားေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနပါတယ္။ ရွိသမွ် ေက်ာင္းေဆာင္အားလံုးလည္း သံဃာေဆာင္မဟုတ္ေတာ့ဘဲ စာသင္ေဆာင္ေတြျဖစ္ေနၾကပါတယ္။ ကေလးသံုးေလးေယာက္နဲ႔ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ေနရရင္ေတာင္ နားေတြပူ၊ မ်က္စိေတြေနာက္ၿပီး ဦးေဏွာက္ေတြပါ ပြက္ကုန္တဲ့ ကိုယ္ေတာ့ ဒီကေလးပုစုခရုေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းတိုက္ထဲမွာ ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဆရာေတာ္ကို မေလးစားဘဲ မေနႏိုင္ပါ။

ပိုေလးစားတဲ့ အခ်က္က
ဒီဘကေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္းသားေတြကို ဘာသာမခြဲ၊ လူမ်ဳိးမျခားဘဲ သင္ယူခြင့္ေပးတာကိုပါ။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဘာသာ၀င္အမ်ားစုက ဘာသာေရးနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တစ္ေၾကာင္းစြဲဆန္ၾကသူေတြမ်ားတာမို႔ အခုလိုဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ဆရာေတာ္က ဘာသာစြဲ၊ ဂိုဏ္းဂဏစြဲမထားဘဲ လူကိုသာေရွ႕တန္းတင္ၿပီး ပညာေရးအတြက္ ၀န္ေဆာင္မႈေတြကို စြမ္းစြမ္းတမန္လုပ္ေပးေနတာ ၾကည္ညိဳလြန္းမက ၾကည္ညိဳမိပါတယ္။ ဘာမွအစီအစဥ္ အေထြအထူးမရွိဘဲ ေရွာင္တခင္လို သြားလွဴတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းတိုက္မွာ ေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ ဘာေတြလုိအပ္ေနတယ္ဆိုတာ ေသေသခ်ာခ်ာမေလ့လာမိခဲ့တာေၾကာင့္ ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီး လွဴဖို႔ ဆံုးျဖတ္ထားပါေသးတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
စာသင္ခံုေတြဆိုတာ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္အရာေတြျဖစ္တာမို႔ ကိုယ္တို႔လွဴတဲ့ စာသင္ခံုသစ္ေလးေတြနဲ႔ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ တက္တက္ႁကြႁကြ ပညာသင္ယူေနၾကတဲ့ ပံုကို မ်က္စိထဲမွာ ျမင္ေယာင္ရင္း ဒီေန႔အထိ ေက်နပ္ပီတိျဖစ္ေနမိပါေသးရဲ႕။ ။

No comments:

ႀကဳိက္ရင္ေပါ့ေလ . . .

Powered By Blogger