Saturday 5 November 2011

၀င္ခဲ့ေလကြယ္ . . .

လူရယ္လို႔ျဖစ္လာၾကရင္ အခက္အခဲ၊ အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ၾကရမွာ မလြဲပါ။
 တကယ္တမ္းျပန္စဥ္းစားရင္ လူ႔ဘ၀အစမွာကတည္းက အငိုနဲ႔ စတင္ခဲ့ၾကရတာ မဟုတ္ပါလား။

“ အူ၀ဲ ” ရယ္လို႔ ငိုသံေပးၿပီး လူ႔ေလာကထဲကို ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာ ပိုင္ဆိုင္မႈရယ္လို႔ ဘာတစ္ခုမွ ရွိခဲ့ၾကတာ မဟုတ္ပဲ အႏွီးစကေလးတစ္ခုေတာင္ သူမ်ားၿခံဳေပးမွ ပိုင္ဆုိင္ခြင့္ရၾကတာပါ။ အသိဥာဏ္ဆိုတာလည္း ဗလာနတၱိ၊ ဘာသာစကားရယ္လို႔လည္း လံုး၀မရွိခဲ့ဘဲ စိတ္အလိုမက်တာ၊ အမ်ားသိေစခ်င္တာေတြကို တပင္တပန္း ေအာ္ဟစ္ငိုေႁကြးျပခဲ့ၾကရတဲ့ အေျခအေနက အစျပဳခဲ့ၾကရတာ လူတိုင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအေျခအေန၊ ဒီအေနအထားကေန တစ္ဆင့္ခ်င္း သင္ယူ၊ ေလ့လာၾကရင္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အသက္ေတြ ႀကီးရင့္လာၾကရပါတယ္။ အသက္ေတြႀကီးရင့္လာသလို အသိဥာဏ္ေတြ ရင့္သန္လာဖို႔ဆိုတာကေတာ့ ကိုယ္တိုင္ႀကဳိးစားအားထုတ္မႈေပၚမွာ အေျခခံပါရဲ႕။

သိုးေဆာင္းစကားပံုတစ္ခုက ဆိုပါတယ္။
“ သင္ေမြးဖြားလာခ်ိန္မွာ သင္က ငိုေႁကြးၿပီး ေလာကႀကီးက ၾကည္ႏူးရယ္ေမာေနတယ္…
သင္ေသဆံုးခ်ိန္မွာ သင္ကရယ္ေမာၿပီး ေလာကႀကီးက ၀မ္းနည္းပူေဆြးၿပီး ငိုေႁကြးက်န္ရစ္ေစရမယ္ ”
မွန္ပါတယ္။ တစ္ရက္ၿပီးတစ္ရက္ ေသမင္းႏိုင္ငံကို နီးသည္ထက္နီးေအာင္ သြားေနၾကရတဲ့ လူသားဘ၀မွာ က်န္ေနရစ္စရာ၊ ခ်န္ထားရစ္စရာ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္စေတာ့ ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ ခ်န္ထားရစ္ႏိုင္မွပဲ လူျဖစ္ရက်ဳိးနပ္ပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီသမိုင္းေၾကာင္းကို ေခၽြးနဲ႔ေရးမလား၊ ေသြးနဲ႔ေရးမလားဆိုတာကေတာ့ ကိုယ့္ေရြးခ်ယ္မႈေပၚမွာပဲ မူတည္ေနပါတယ္။

ေနာင္လာေနာက္သားေတြအတြက္ တသသနဲ႔ ေအာက္ေမ့စရာ၊ ခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ယူစရာ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခု ခ်န္ထားရစ္ႏိုင္ခဲ့ဖို႔ဆိုတာ အေျပာလြယ္သေလာက္၊ အလုပ္ခက္လွပါတယ္။ တစ္ရက္တစ္ရက္ အကုန္ျမန္လြန္းလွတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ရာဇ၀င္တစ္ခုကို ေမာ္ကြန္းတင္ဖို႔ အေရးကို ထိုင္ၿပီးေတြးေနရင္ေတာ့ အိပ္မက္လိုပဲ ေ၀းေနဦးမွာ ေသခ်ာပါရဲ႕။  သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခုဆိုတာ လူကဖန္တီးယူလို႔ ရေကာင္းရႏိုင္ေပမယ့္ ထင္ရွားတဲ့ သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ခုဟာ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ အေျခအေနေပၚမွာ အေကာင္းဆံုး တံု႔ျပန္ျပဳမႈမွပဲ ပီျပင္ေျပာင္ေျမာက္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ဳိးမွာ ကိုယ့္ရဲ႕သမိုင္းေၾကာင္းဟာ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ။

လိုအပ္တဲ့ အေျခအေနကို အရွင္းဆံုးတင္ျပဖို႔ စကားလံုးေလးလံုးပါတဲ့ စကားစုတစ္ခုပဲ လိုအပ္ပါတယ္။

“ အခက္အခဲ ”
“ အၾကပ္အတည္း ”
“ ကေမာက္ကမ ”

အေခၚအေ၀ၚကြဲေပမယ့္ မေျဖရွင္းႏိုင္ရင္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပင္ပန္းဆင္းရဲၾကရတာခ်င္းေတာ့ အတူတူပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လူအမ်ားစုဟာ အခက္အခဲ၊ အၾကပ္အတည္း၊ ကေမာက္ကမ၊ ကေသာင္းကနင္းစတဲ့ အေျခအေနကို အင္မတန္ ေၾကာက္ရြံ႕တုန္လႈပ္ၾကပါတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းကေလးထဲမွာ ေလာင္းေလွကေလး စီးရသလို သာယာၿငိမ့္ေညာင္းတဲ့ ဘ၀ခရီးမွာ ေလညင္းေတြ တသုန္သုန္တိုက္ခတ္၊ ငွက္ကေလးေတြ ေတးသီေနတာကို ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူး အရသာခံရင္း ဘ၀ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီး ျဖတ္သန္းကုန္လြန္ခ်င္ၾကတာ လူသားရဲ႕ အႏၲိမဆႏၵပဲ မဟုတ္ပါလား။ ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕ဘ၀မွာ ေလညင္းဟာလည္း အၿမဲတိုက္ခတ္ေနမွာ မဟုတ္သလို ငွက္ကေလးေတြလည္း အၿမဲတမ္း ေတးခ်င္းညည္းေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ စမ္းေခ်ာင္းကေလးလဲ အၿမဲစီးဆင္းေနႏိုင္မွာ မဟုတ္သလို ေနမင္းကလည္း အၿမဲတမ္းေတာက္ပ ၾကည္လင္ေနႏိုင္မွာ မဟုတ္တာကို သတိထားရပါလိမ့္မယ္။

ဒါဟာ ဘ၀ပါ…

ထူးျခားဆန္းက်ယ္မႈ၊ လွ်ဳိ႕၀ွက္သိပ္သည္းမႈေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လူ႕ဘ၀မွာ ဘယ္အရာမဆို ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာကိုမွ မပိုင္ဆိုင္ႏိုင္တဲ့ သခၤါရေလာကႀကီးမွာ က်င္လည္ရပ္တည္ေနၾကရတာမို႔ အရာရာတို္င္းကို ကိုယ့္စိတ္တိုင္းက်ျဖစ္ဖို႔ စိတ္ကူးထားျခင္းဟာ ရူးသြပ္မႈတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ညင္ညင္သာသာတိုက္ခတ္ေနတဲ့ ေလညင္းကေန ၾကမ္းတမ္းရက္စက္တဲ့ မုန္တိုင္းတစ္ခု အသြင္ေျပာင္းဖို႔ အခ်ိန္စကၠန္႔ပိုင္းေလာက္ပဲ လိုပါတယ္။ သာယာၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွတဲ့ ဘ၀တစ္ခုကေန ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းတဲ့ ဘ၀တစ္ခု ျဖစ္သြားဖို႔လည္း အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုပဲ လိုအပ္ပါတယ္။

မွန္ပါတယ္။ ဒါဟာ ဘ၀ပါ…

ေလညင္းကို ခ်စ္တတ္ရင္ ေလျပင္းကိုလည္း ရင္ဆိုင္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရပါလိမ့္မယ္။ ေနမင္းကို ျမတ္ႏိုးရင္ ညအေမွာင္ကိုလည္း က်င့္သားရဖို႔ ႀကဳိးစားရပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ အရာအားလံုးဟာ တဒဂၤသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဖ်တ္ခနဲေပၚလာၿပီး ဖ်တ္ခနဲေပ်ာက္သြားတတ္တဲ့ ဒီေလာကႀကီးမွာ လူအားလံုး ရင္ဆိုင္ဖို႔ ၀န္ေလးၾကတဲ့ “ အခက္အခဲ ” “ အၾကပ္အတည္း ”ဆိုတာေတြလည္း ဖ်တ္ခနဲေပၚလာတဲ့ အရာေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မၾကာခင္မွာပဲ ဖ်တ္ခနဲ ျပန္ေပ်ာက္သြားၾကပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီတဒဂၤအခိုက္အတန္႔ကေလးဟာ ဘ၀ရဲ႕ သမိုင္းပါ။ ဘ၀ရဲ႕ မွတ္တမ္းပါ။
ကိုယ္နဲ႔အတူ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရ ရွင္သန္က်န္ေနရစ္မယ့္ ဘ၀ရဲ႕ သမိုင္းေတြျဖစ္လာမယ့္ တဒဂၤေတြပါ။

အခက္အခဲ၊ အတားအဆီးေတြဟာ လူသားေတြကို ပ်င္းရိညည္းေငြ႕ျခင္းမရွိေစဖို႔ ေလာကရဲ႕ လက္ေဆာင္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘ၀ပန္းခ်ီကားကို ပိုမိုလွပေစမယ့္ ေဆးသားတစ္စပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အျဖဴသက္သက္နဲ႔ ဆြဲထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ရဲ႕ အႏွစ္သာရ ကင္းမဲ့မႈကို ေပ်ာက္ကြယ္ေစဖို႔ အေရာင္တင္ေပးလိုက္တဲ့ အနက္ေရာင္ ေဆးတစ္ဗူးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရးအႀကီးဆံုးက အဲဒီအေျခအေနမွာ ဘယ္လိုတံု႔ျပန္ၾကမလဲဆိုတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ လူတိုင္းရဲ႕ ဘ၀မွာ အခက္အခဲဆိုတာ ေရွာင္လႊဲလို႔ မရႏိုင္စေကာင္းတဲ့ အဆင္တန္ဆာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘုရင္ႀကီးမွာလည္း ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ အခက္အခဲ ရွိသလို၊ သူေတာင္းစားလည္း သူ႔အခက္အခဲနဲ႔သူပါ။ အေျခအေနတိုင္းဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ အခက္အခဲ ျဖစ္ႏုိင္သလို တစ္စံုတစ္ေယာက္အတြက္ အခြင့္အလမ္းလဲ ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အေျခအေနကို ရႈျမင္တဲ့ ရႈေထာင့္ေပၚမူတည္ၿပီး အရာရာကို ေျပာင္းလဲသြားေစႏိုင္တဲ့ အစြမ္းကို လူသားေတြအတြက္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သဘာ၀ေလာကႀကီးက ေပးထားခဲ့ၿပီးသား ျဖစ္ပါရဲ႕။

တကယ္ေတာ့ အခက္အခဲဆိုတာ မရွိပါ။ အခက္အခဲဆိုတာ အခြင့္အလမ္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲဟာ ႀကီးမားတဲ့ အခြင့္အလမ္းလို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အတြက္ စာေမးပြဲေတြဟာ အခက္အခဲလို႔ ယူဆၾကေပမယ့္ အဲဒီအခက္အခဲကို ေက်ာ္လႊားၿပီး ရလာတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈကိုေတာ့ လွ်စ္လွ်ဴရႈၾကတာ မ်ားပါတယ္။ အခက္အခဲကို အေကာင္းဆံုး ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းသြားႏိုင္ၾကတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြဟာ သာယာလွပတဲ့ ဘ၀ကို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရသြားၾကပါရဲ႕။ ဘ၀ဟာလည္း ထုိနည္းလည္းေကာင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးမားတဲ့ အခက္အခဲေတြကေန ရလာမယ့္ ႀကီးမားတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈေတြကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္ႏိုင္ရင္ ေအာင္ျမင္တဲ့ဘ၀ကို ရယူပိုင္ဆိုင္ႏိုင္မွာ မလြဲပါ။

“ သူရဲေကာင္း ” ဆိုတာ တိုက္ပြဲေတြကေန ေမြးထုတ္ေပးတာပါ။ “ ေအာင္ျမင္ျခင္း ” ဆိုတာလည္း အခက္အခဲက ေမြးထုတ္ေပးတဲ့ ရတနာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲေကာင္းျဖစ္ခ်င္ရင္ တိုက္ပြဲကို ရွာရပါလိမ့္မယ္။ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို လိုခ်င္ရင္လည္း အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ရပါလိမ့္မယ္။ သမိုင္းမွာ ထင္ရွားတဲ့ ပုဂၢဳိလ္အားလံုးဟာ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္နည္းအားျဖင့္ အခက္အခဲက ေပးလာတဲ့ ေအာင္ျမင္ျခင္းကို အမိအရ ဖမ္းဆုပ္ခဲ့ၾကသူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

“ က်ဴးဘား ဒံုးျပန္ အေရးအခင္း ” ေၾကာင့္ ကုလသမဂၢ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ ဦးသန္႔ဟာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္…
“ နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္နဲ႔ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ” ေၾကာင့္ သခင္ေအာင္ဆန္းဟာ ျမန္မာ့သူရဲေကာင္း ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္…
“ ေက်းကၽြန္စနစ္ ” ေၾကာင့္ ေအဗရာဟမ္လင္ကြန္းဟာ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့ပါတယ္…

ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ အခက္အခဲတိုင္းကို ရႈေထာင့္ေျပာင္းၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။ အခက္အခဲေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ အခြင့္အလမ္းကို ျမင္ေအာင္ၾကည့္တတ္ဖို႔ လိုအပ္လာပါၿပီ။ ကိုယ့္ဘ၀ရဲ႕ အခ်ိန္ပိုင္းေတြကို ျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္ရင္ အေအာင္ျမင္ခဲ့ဆံုး အခ်ိန္ပိုင္းေတြဟာ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္လႊားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္ေတြပဲ ျဖစ္တာကို ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။ ဒါဆုိရင္ ေလာေလာဆယ္ႀကံဳေတြ႕ေနရတဲ့ အခက္အခဲကို ဘာအတြက္ တုန္လႈပ္ေၾကာက္လန္႔ဖို႔ လိုပါေသးလဲ။ မဖိတ္ေခၚရဘဲ အလည္ေရာက္လာတဲ့ အခက္အခဲကို ေနရာထိုင္ခင္းတစ္ခု က်က်နနေပးၿပီး လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ႀကဳိဆိုၾကပါစို႔လား။

ကိုယ့္ရဲ႕မကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔ မရင့္က်က္မႈေၾကာင့္ အခက္အခဲကို မေက်ာ္လႊားႏိုင္ေသးရင္ေတာင္ “ အေတြ႕အႀကံဳ ” ေကာင္းတစ္ခု ရသြားၿပီး ႀကံ႕ခိုင္မႈ အဆင့္အတန္းတစ္ခု ျမင့္တက္သြားမွာ ေသခ်ာေနတာမို႔ …

“ အခက္အခဲလားေဟ့…၀င္ခဲ့ေလကြယ္ ”

21 comments:

ဆူးသစ္ said...

ရယ္စရာေတြေရးေနရာကေန တက္က်မ္းဘက္လွည့္လိုက္လို႔နည္းနည္းေတာ့ မ်က္စိလည္သြားရပါတယ္။ အခက္အခဲဆိုတာအခြင့္အလမ္းအတြက္အေယာင္ေဆာင္ ထားတာဆိုတဲ့သေဘာကိုေတာ့ ႀကိဳက္မိတယ္။ ေလးစားပါတယ္။

ေႏြေတးရွင္ (မင္းဧရာ) said...

မွန္လိုက္ေလဗ်ာ....
ဆရာ့ ေရးခဲ့ေသာအေရးနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့္အေတြး ကၽြန္ေတာ့္ခံယူခ်က္ဟာ တစ္ထပ္တည္က်ေနလို႔ အလြန္႔အလြန္ကို ေလးစားရပါတယ္ လူတိုင္းကိုလည္း ထိုကဲ့သို႔ခံယူေစ့ခ်င္ ေတြးေစ့ခ်င္တယ္ ဆရာ။

ဟန္ၾကည္ said...

ကိုဆူးသစ္ေရ...

ဒီေန႔ေခတ္လူငယ္ေတြမွာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားကိုးတဲ့စိတ္၊ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့ စိတ္ဓာတ္အင္အားေတြနည္းေနတာကို အားမလိုအားမရျဖစ္မိတာေၾကာင့္ ႏိုင္တဲ့ဘက္ကေန စာေပ့တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္တဲ့အေနနဲ႔ တက္က်မ္းေတြကို ေရးေနျဖစ္ပါတယ္...အက်ဳိးေက်းဇူးတစ္စံုတစ္ရာ ေပးႏိုင္ခဲ့ရင္ ေက်နပ္ရမွာပါ...

ဟာသေလးေတြကို ေရးေနျဖစ္တာကလည္း လာဖတ္တဲ့ စာခ်စ္သူေတြအတြက္ ဘ၀အေမာေတြကို ရယ္ရင္းေမာရင္းေျပေစခ်င္တဲ့ ေစတနာနဲ႔ ေရးတာမို႔ လိုင္းေျပာင္းေပမယ့္ ေစတနာကေတာ့ မူလလက္ေဟာင္းအတိုင္းပါလို႔ ေျပာပါရေစဗ်ား...

အားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္...

blackroze said...

ၾဆာဦးဟန္ၾကည္ႀကီးေရ..
အခက္အခဲတခုျပီးသြားတိုင္း
အေတြ႕အႀကံဳတခုရလိုက္တယ္ဆိုေပမဲ့
အဲဒီအခက္အခဲကိုရင္ဆိုင္ေနခ်ိန္မွာေတာ့
ေတာ္ေတာ္ကိုဖီလင္ ျဖစ္ရတာပါ..
အဲတာေၾကာင့္လဲဘဝဆိုတာ
တိုက္ပြဲပါဘဲလို႕သတ္မွတ္ၾကတာေပါ့ေနာ္..
ပစ္ပစ္ကေတာ့နိုင္ေအာင္တိုက္ျပီးမွ
အိမ္ကိုျပန္မယ္...

mstint said...

ေကာင္းလိုက္တဲ့ အေရးအသားေလးေတြ ကိုဟန္ၾကည္ေရ။ အမွန္ပါပဲ လူငယ္အခ်ိဳ႕ဟာ အခက္အခဲႀကံဳၿပီဆိုတာနဲ႔ ေရွ႕ဆက္တိုးဘို႔ ေျဖရွင္းဘို႔ကို ဝန္ေလးတတ္ၾကတယ္။ အခုလိုစာေပမ်ိဳးေတြကို လူငယ္ေတြ ဖတ္ေစခ်င္လိုက္တာ။
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Unknown said...

ေကာင္းလိုက္တာဆရာေရ႕..
ဒီလိုမ်ိဳးေတြ ေနာက္မ်ားမ်ားေရးပါ ဆရာ
အားေပးပါရင္း အသိပညာေကာင္း တစ္ခု
ေကာင္းေကာင္းရလိုက္လ ို႕ ေက်းဇူး
အထူးတင္မိပါတယ္ ဆရာ..

ေလးစားခင္မင္လွ်က္
(ဒုတိယ)

ေန၀သန္ said...

အင္း... နဂိုကေတာ့ သရဲ၀တၳဳဖတ္ေနတုန္း ၀င္ခဲ့ေလကြယ္ဆိုေတာ့ တစ္မ်ဳိးပဲလို႕.. :P.. ဖတ္ရင္းနဲ႕မွ တက္က်မ္းျဖစ္ေနတာကိုး... ေကာင္းပါ့.. ဆရာဟန္ၾကည္ေရ.. အခက္အခဲကို ကစားစရာလိုသေဘာထားျပီး အႏိုင္ပိုင္းႏိုင္ရင္ ဘ၀ကို ေအာင္ျမင္ေအာင္တည္ေဆာက္ႏိုင္ျပီေပါ့.. း))

ခင္မင္လ်က္
ေန၀သန္

Cameron said...

“အခက္ခဲလားေဟ့ ၀င္လာခဲ႔ေလကြယ္” ဆရာေျပာတာသိပ္မွန္တယ္.....။ အေတြ႔အၾကံဳဆိုတာ ဘ၀အတြက္ ေအာင္ျမင္မႈေလွကားထစ္တစ္ခုပဲ...။

စံပယ္ခ်ိဳ said...

ဆရာေရ
ကြန္မကေတာ႔လူတစ္မ်ဳိးလုိ႔သူမ်ားေတြေျပာၾကမယ္ထင္တယ္ ဘ၀ကသိပ္ျပီးေခ်ာေနရင္ မၾကိဳက္ခ်င္ဘူး
ထူးျခားျပီး တစ္ခုခုျဖစ္ေနခ်င္တယ္
အဲတာမွ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားကိုးတဲ့စိတ္၊ အခက္အခဲကို ရင္ဆိုင္ရဲတဲ့စိတ္ေတြထၾကြလာမွာေလ
အျမဲတမ္းေပ်ာ္ေနရင္လဲစိတ္ညစ္လာတယ္နဲနဲေတာ႔အလြမ္းေတြလုိခ်င္မိတယ္...
ဒီတစ္ခါဆရာေရးတင္တဲ႔ပုိစ္႔ကုိအရင္စာေတြထက္ပုိျပီး
ၾကိဳက္တယ္
ခင္မင္တဲ႔ jasmine

Angelhlaing(May everybody be happy and healthy! said...

ခြန္အားၿဖစ္ေစေသာ ပို႕စ္ေလးဖတ္ခြင့္ရလို႕ ..ေက်းဇူးပါအကို..

သတုိး said...

သူမ်ားအားကုိးတာေတာ့ သိပ္မရွိဘူးဆရာ။ အခက္အခဲေတြ႕ရင္ေတာ့ အေစာႀကီး စိတ္ပ်က္တတ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကားကပဲ ဆက္ေတာ့ေရွ႕တုိးေနျဖစ္တာ ကံေကာင္းတယ္ ေျပာရမွာေပါ့။
တက္က်မ္းေတြ တစ္ခုတ္တရ မဖတ္ျဖစ္ေပမယ့္ တစ္ခါတေလ ဖတ္ျဖစ္တဲ့အခါ မာန္တင္းလုိ႔ ေကာင္းပါတယ္ဆရာ။ လူငယ္ေတြ အတြက္လည္း တန္ေဆး၊ လြန္ေဘးဆုိသလုိ အေလ်ာ့မတင္းဆင္ျခင္ႏုိင္ရင္ တက္က်မ္းက သူတုိ႔အတြက္ လုိအပ္ အသုံး၀င္မွာပါ။ (ဆရာ့ဆုိဒ္ထဲေရာက္လာၿပီး ဒီတစ္ခါ မရယ္ရဘူးဗ်ိဳ႕။ အေလ်ာ္ျပန္ေပးပါ)

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

ဟုတ္တယ္ ဆရာေရ...
အခက္အခဲေတြက ထန္းလ်က္ခဲေလာက္ မခ်ိဳျမေပမဲ့
တုိက္ပြဲေတြ လုိက္ပြဲေတြၾကားထဲမွာဘဲ
ရုန္းကန္ရင္း ၿပဳံးျပန္ရင္းနဲ႔
ေအာင္ျမင္ျခင္းလားေဟ့.. ၀င္ခဲ့ေလကြယ္ လုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေအာင္ အခက္အခဲေတြကို ႀကိဳဖိတ္ေခၚထားတာ ေကာင္းပါတယ္။

ဟာသကေန ဘ၀ကုိေျပာင္းေပမဲ့
ဆရာ့စာကုိေတာ့ အထာက်ေနေၾကာင္းပါဗ်ာ။ း)

ခင္မင္လွ်က္

ဟန္ၾကည္ said...

ကိုသတိုးေရ...

ရယ္စရာေလးေတြခ်ည္းေရးေနရတာ အားရွိစရာေလးလည္း ေရးစမ္းပါရေစဦး...ေတာ္ၾကာဘ၀ဆိုတာ ဟာသပါလို႔ ထင္ကုန္ၾကမွာလည္း စိုးရေသးတယ္ မဟုတ္လား...ေနာက္တစ္ခါက်ရင္ လာသမွ်လူတို္င္းကို မရယ္ရယ္ေအာင္ ကလိကိုထိုးလႊတ္မယ္...ေလ်ာ္စရာေတာ့ ဖြတ္ကလိဒဂၤါးကုန္မွာ နွေျမာလို႔...ဟဲ ဟဲ...

Maung Myo said...

ေက်းဇူးတင္တယ္ ဆရာ က်ေနာ္ အားေတြ ရလိုက္သလိုပဲ နင္လားဟဲ့ ေလာကဓံ ေပါ့ေနာ္ း)

မအိမ္သူ said...

ဘ၀မွာႀကံဳလာတဲ့အခက္အခဲေတြကုိ အေကာင္းဆံုးရင္ဆိုင္ႏိုင္ဖို႔အင္အားတစ္ခုလိုတာေတာ့ အမွန္ပဲဆရာ။ အဲဒီလိုအင္အားေတြကို ဒီလိုစာမ်ဳိးေလးက အမ်ားႀကီးျဖည့္ေပးႏိုင္တယ္။ ခုေခတ္ကေလးေတြကို စာေတြအမ်ားႀကီးဖတ္ၾကေစခ်င္တယ္။ အခုေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ စာဖတ္ပ်င္းတဲ့ကေလးေတြခ်ည့္ေတြ႔ေနရလို႔။ ပ်င္းတာထက္ စာဖတ္ဖို႔ကို စိတ္မ၀င္စားၾကေတာ့တာ..

မဒမ္ကိုး said...

ဟား ဆရာၾကည္ရယ္ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ႕ပိုစ္႕ေတြကို ကိုရင္႕ဆီမွာကြန္မရတာနဲ႕ လြတ္ရတယ္
ေကာင္းလိုက္တာ
ဖတ္သြားမွတ္သြားေသခ်ာမွတ္သားသြားပါတယ္ဆရာ

ခင္မင္လွ်က္

San San Htun said...

အခ်စ္လားေဟ့ ဝင္ခဲ့ေလကြယ္လို ့ မွတ္လိုက္တယ္ ဦးဟန္ၾကည္ၾကီး

AH said...

အားေပးသြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ။ အရမ္းၾကိဳက္တဲ့ ပိုစ္တစ္ခုပါ။ အခက္အခဲမ်ားမ်ားၾကံဳရတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္။ မဟုတ္ရင္ ပ်င္းစရာၾကီး။ ေနာက္တစ္ခု အခက္အခဲတစ္ခု ေက်ာ္သြားႏုိင္တုိင္းမွာ ထိုနည္းတူ ေနာက္တစ္ခု ထပ္လာရင္ ဒါဟာ အခက္အခဲ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္တို႕ ေက်ာင္းမွာ ေလ့လာသလိုပဲ မသိေသးရင္ေတာ့ ခက္ေနတယ္၊ သိသြားျပန္ေတာ့လည္း ေပ်ာ္စရာၾကီး။ ခုလို inspiration ေလးေတြ ဖတ္ရလို႕ ေက်းဇူးအမ်ားၾကီး တင္ပါတယ္ ဆရာ။

ခင္မင္စြာျဖင့္
AH

rose of sharon said...

ခြန္အားယူစရာ ဘဝရဲ႕ ဒသနေလးေတြအတြက္ ေက်းဇူးပါရွင္႔

Anonymous said...

အားေဆးတခြက္ပဲဗ်ာ႔
ဒီလိုစာေတြဖတ္ရတာ တန္ဖုိးရွိတယ္
ႀကိဳက္တယ္ ေက်းဇူးၾဆာ

ေမာင္ဘႀကိဳင္

tharnge said...

အရမ္းေကာင္းတယ္ဗ််ာ
ေလးစားလွ်က္ပါ...

ႀကဳိက္ရင္ေပါ့ေလ . . .

Powered By Blogger