Hello...testing!!!

I made this via my N72 mobile. The new tec is always winner. I know that clearly, but I don't wanna be a loser. So, I intend to use new tech to improve my professional.

ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့...ဒါေပမယ့္. မေမာဘူး. . .

့ဒီရက္ပတ္ေတြမွာ အလုပ္မ်ားလိုက္တာ။ ေကာင္းေကာင္းထိုင္နားခ်ိန္ေတာင္ မရပါဘူး။ လုပ္ငန္းသဘာ၀အရ အခ်ိန္ျပည့္ အာရုံစုိက္ေနရတာေၾကာင့္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပင္ပန္းတယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ လူေတြရဲ႕ ဘ၀၊ အနာဂတ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဓိကပတ္သက္ေနတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ပါးစပ္က ေျပာသမွ်စကား၊ လုပ္သမွ် အျပဳအမူအားလံုးကို အၿမဲသတိကပ္ေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အျမတ္တႏိုးနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျဖစ္ေနတာတစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဆံုးအလုပ္အေႂကြးျပဳေနတယ္လို႔ ယူဆတာတစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ေမာတယ္ပန္းတယ္ေတာ့ သေဘာမထားပါဘူးေလ။

တိုင္းျပည္တစ္ခု တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ အေရးအႀကီးဆံုးက မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေလးေတြ တိုးတက္ေခတ္မီၿပီး ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေနဖို႔က အင္မတန္ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေရခဲေခတ္၊ ေက်ာက္ေခတ္၊ သံေခတ္၊ ေၾကးေခတ္ေတြ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ဒီေန႔ပညာေခတ္ႀကီးမွာ ပညာတတ္နည္းပါးတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ သူမ်ားေနာက္မွာ ေအာက္က်၊ ေနာက္က်ျဖစ္က်န္ရစ္ေနခဲ့မွာ မလြဲပါ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔၊ ကိုယ္ျမတ္ႏိုး၊ တန္ဖိုးထားတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိး တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြလက္ထဲကို အဖိုးတန္ပညာေတြ ထည့္ေပးႏိုင္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

လူငယ္ေတြဆိုတာ ဘာမဆို သိလြယ္၊ တတ္လြယ္ၾကတဲ့ တကယ့္ဉာဏ္ႀကီးရွင္ေလးေတြပါ။ ကိုယ့္ေခတ္ကထက္ေတာင္ပိုလို႔ ဉာဏ္ရည္ျမင့္မားၾကပါေသးတယ္။ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဖိုးတန္ဉာဏ္ရည္ကို အေရးမပါတဲ့ ေနရာေတြမွာ သံုးေနၾကတာပါပဲ။ ဒါကိုျပဳျပင္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးပါအရာေရာက္ေစမယ့္ ပညာေရးကို လူငယ္ေတြ အားသန္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ရမွာက ကိုယ္တို႔လူႀကီးေတြရဲ႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္ပဲမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေလးေတြ တတ္ေျမာက္ၾကတယ့္ ပညာေတြကို တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ အသံုးခ်မယ့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္မ်ဳိး သြင္းေပးဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကို္ယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာကို တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း လုပ္ၾကမယ့္ ပညာတတ္လူယုတ္မာေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္ တိုင္းျပည္သိပ္နစ္နာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေလးေတြ လိုအပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ အသိဉာဏ္၊ ဇြဲ၊ အနစ္နာခံတတ္မႈ၊ ကူညီရုိင္းပင္းတတ္တဲ့ ပညာရွင္စိတ္ထား စတာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ကိုယ္တို႔ေတြ အခုလို တပင္တပန္းႀကိဳးစားေနရတာကို စိုင္းထီးဆိုင္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ “ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး”

မတတ္တတ္နဲ႔ ေခါက္ၾကည့္မယ္ . . .

နည္းပညာေတြကလည္း ေလ့လာလို႔မကုန္တာ ေသခ်ာပါတယ္။
blog ေရးေနတာ သံုးလေက်ာ္လာေပမယ့္ အခုထိေတာ့ စိတ္တိုင္းက် မကၽြမ္းက်င္ေသးတာေတာ့ မရွက္တမ္း၀န္ခံရပါလိမ့္မယ္။ သူမ်ားေတြေရးထားတဲ့ blog ေတြကို သြားသြားအားေပးရင္း
ကိုယ့္ blog ကိုျပန္လာရင္ အားငယ္စိတ္မၾကာမၾကာ၀င္မိပါေသးရဲ႕...

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ သူမ်ားတကာေတြလုပ္ထားၾကတဲ့ layout ေတြ အျပင္အဆင္ေတြက
သိပ္လွ၊ သိပ္မ်က္စိက်စရာေကာင္းေနေပမယ့္ ကိုယ္ကေတာ့ ေလွႀကီးထိုးရုိးရုိးေတာင္ မနည္းဖ်စ္ညွစ္လုပ္ထားရတယ္ေလ။ ဒီေန႔ေတာ့ ညီေနမင္းရဲ႕နည္းပညာ blog ကိုအလည္သြားရင္း peekaboo ဆိုတဲ့ blog post ေခါက္နည္းေလးေတြ႕လို႔ စမ္းၾကည့္တယ္။ ဒီစာက နည္းသစ္ကိုစမ္းရင္းေရးတာဆိုေတာ့ အစမ္းစာလို႔မ်ား ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေခၚရရင္ ေကာင္းမလားစဥ္းစားမိတယ္။ အင္း...အဲဒီလို စကားႀကီး၊ စကားက်ယ္လဲ မေျပာတတ္ေတာ့ ဘာနံမည္မွ မတပ္ေတာ့ပါဘူး။ ေတာင္ရမ္း၊ ေျမာက္ရမ္း စမ္းၾကည့္တာလို႔ပဲ သေဘာထားလိုက္ေတာ့မယ္။ ဒီ post ေခါက္လို႔ ရမရေတာ့ မသိေသးဘူး။ အရင္ post ေတြေအာက္မွာေတာ့ ဆက္ဖတ္ပါဦးဆိုတဲ့ စာတမ္းေလးေတြေတာ့ ထိုးထားတာ ေတြ႕ရၿပီ။ စာဖတ္တဲ့သူက အေခါက္ျဖည္ၿပီး ဖတ္ၾကည့္လို႔ ဘာမွမေတြ႕ရင္ေတာ့ ထိုင္ရင္းေနရင္း ေမတၱာပို႔ခံရဖို႔ေတာ့ ေသခ်ာေနၿပီ။ ရွိပါေစေတာ့။ ဒါလည္း ပညာတိုးတက္ဖို႔အတြက္
အရင္းအႏွီးလို႔ပဲ မွတ္လိုက္မယ္ေလ။ မေကာင္းဘူးလား။

ညီေနမင္းရဲ႕ post ေလးကို စိတ္၀င္စားရင္ ေလ့လာၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္ရေအာင္ link ခ်ိတ္ေပးလိုက္တယ္။ ဒီမွာပါ...

http://www.nyinaymin.com/2009/08/peekaboo.html

P.S; ေခါက္လို႔ေတာ့ရတယ္။ ဘာေတြမွားသြားတယ္ေတာ့ မသိဘူး။ ျပန္ဖြင့္လုိ႔မရဘူးျဖစ္ေနလို႔
အရွိန္သတ္ၿပီး အရင္အတိုင္းျဖစ္ေအာင္ ျပန္လုပ္ထားရတယ္။
ေနာက္က်မွ ျပန္ေလ့လာၿပီး လုပ္ၾကည့္ရမယ္...

စိတ္ေနာက္ ကိုယ္မပါ . . .

ဒီကေရွ႕ကိုေတာ့ အရင္ကေလာက္စာေရးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အလုပ္ကမ်ားသထက္မ်ားလာလို႔ပါပဲ။ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ပိုၿပီးအရည္အေသြးျပည့္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတာ လုပ္ငန္းတိုင္းရဲ႕သဘာ၀ ျဖစ္တဲ့အျပင္ ပိုမ်ားလာတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို ျဖည့္ေပးႏိုင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားရပါတယ္။

ပိုၿပီးေတာ့လည္း အရည္အေသြးျပည့္လာသလို လူေတြရဲ႕အက်ဳိးကိုပိုေဆာင္ရြက္လာႏိုင္တာေၾကာင့္ ပိုပိုၿပီး အလုပ္မ်ားလာတာမို႔ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ဂုဏ္ယူပါတယ္။ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္ကို မနားမေနအလုပ္လုပ္ရမယ့္ အခ်ိန္ ၁၀ နာရီေက်ာ္သြားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္တဲ့အေနနဲ႔ အရင္ကေလာက္ေတာ့ အိပ္ပ်က္မခံရဲေတာ့ပါ။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဖိုးသူေတာ္လဲရင္ ေတာင္ေ၀ွးထူႏိုင္မွာ မဟုတ္တာေၾကာင့္ ကိုယ္ေနမေကာင္းရင္ ကိုယ့္ေနာက္ကလူေတြ အခက္မေတြ႕ေစဖို႔ စာေရးက်ဲရေတာ့မယ္ထင္ပါတယ္။

ႏွေမ်ာစိတ္ရဲ႕ ေ၀းေ၀းမွာ . . .

၁၇।၆।၂၀၁၀ ၾကာသပေတးေန႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀မွာ အထူးျခားဆံုးေန႔ပါ။

ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဘ၀မွာ သူမ်ားဆီက တန္ဖိုးအႀကီးဆံုးလက္ေဆာင္ရဖူးတဲ့ေန႔ျဖစ္လို႔ပါပဲ။ အခါတိုင္းႏွစ္ေတြကလည္း ကိုယ္သင္ေပးလို႔ ဆယ္တန္းေအာင္သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြက ကိုယ့္ကိုေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းျပတဲ့အေနနဲ႔ တစ္ခုခုေတာ့ ၀ယ္ကန္ေတာ့ေလ့ရွိပါတယ္။ တန္ဖိုးႀကီးတာေတြ မ၀ယ္ၾကဖို႔လည္း ကိုယ္ကႀကိဳမွာထားေလ့ရွိပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ကေလးေတြရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ဂုဏ္ယူ၀င့္ႂကြားၿပီး တျမတ္တႏိုးတန္ဖိုးထားပါတယ္။ သူတို႔ပစၥည္းေလးေတြျမင္တိုင္း ပီတိျဖစ္ရသလို ေနာင္လာမယ့္ကေလးေတြအတြက္လည္း ေအာင္ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားေပးရမယ္ဆိုတဲ့အသိကို ျဖစ္ေစပါတယ္။

ဒီႏွစ္ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ကိုယ့္ေက်ာင္းသားအားလံုးနီးပါး ေအာင္ၾကတာကိုေတာ့ ကိုယ္ႂကြားထားလို႔ သိၿပီးေလာက္ပါၿပီ။ အားလံုးနီးပါးကလည္း သူမ်ားေတြအထင္ႀကီးမထားႀကတဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ သူတို႔ေရာ၊ သူတို႔မိဘေတြပါ ကိုယ့္ကိုအင္မတန္ေက်းဇူးတင္ရွာၾကပါတယ္။ သူတုိ႔ေပ်ာ္ၾကတာျမင္ရတဲ့ ေဘးလူေတြပါ အေပ်ာ္ေတြကူးစက္ၿပီး ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။ ေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ကိုယ္ပိုင္ဂုဏ္သိကၡာကို ျပန္ရွာေတြ႕ၾကတဲ့ ကေလးေတြကေတာ့ ေပ်ာ္လုိက္ၾကတာ မိုးမျမင္ေလမျမင္ပါပဲ။ ဒီစာေရးေနတဲ့ အခ်ိန္အထိဆိုပါေတာ့။

၁၇ ရက္ေန႔ညေနက ေက်ာင္းသားတစ္အုပ္ ကိုယ့္အိမ္ကိုေပါက္ခ်လာၾကပါေလေရာ။ ဆယ္ေယာက္အုပ္ဆိုေတာ့ တအုပ္တမႀကီးေပါ့။ ဒီတိုင္းလာၾကတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာ့ကိုကန္ေတာ့ဖို႔ဆိုၿပီး ေရခဲေသတၱာတစ္လံုးပါ သယ္လာၾကေလရဲ႕။ တန္ဖိုးကလည္း တစ္သိန္းခြဲ၊ ႏွစ္သိန္းနီးပါးေလာက္ရွိတာဆိုေတာ့ ကိုယ့္မွာလက္ခံရအခက္၊ မခံရအခက္ပါ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးကညီညီညြတ္ညြတ္စု၀ယ္လာၾကတာဆိုေတာ့ လက္မခံလို႔လည္း မရေတာ့တာေၾကာင့္ ကန္ေတာ့ခံရပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ဆရာ ဦးကပ္စီးက မီတာခတက္မွာ၊ အေအးဖိုးကုန္မွာ စိုးတာေၾကာင့္ ေရခဲေသတၱာမ၀ယ္တာကို ကေလးေတြ မေက်နပ္လို႔ထင္ပါရဲ႕။ တစ္ခါတည္း ခ်ည္ၿပီး၊ တုပ္ၿပီးပါပဲ။ ကိုယ့္ကိုဘာမွ အသိမေပးဘဲလုပ္လာၾကတာေလ။ ဒီပစၥည္းကေတာ့ ကိုယ္ရဖူးတဲ့ ကန္ေတာ့ပစၥည္းေတြထဲမွာ တန္ဖိုးအႀကီးဆံုးပါပဲ။ ပစၥည္းတန္ဖိုးထက္ ကေလးေတြရဲ႕သိတတ္မႈကို ပိုၿပီးေက်နပ္မိပါတယ္။

ဒီေန႔ေတာ့ ကေလးေတြကေတာင္ တန္ဖိုးႀကီးႀကီး၀ယ္ကန္ေတာ့ေသးတာ ကိုယ္ကလည္းမႏွေမ်ာေတာ့ပါဘူးေလ ဆုိၿပီး လိုအပ္တဲ့ safe guard တို႔ voltage stablizer တို႔ထြက္၀ယ္ၿပီး အေအးေလးဘာေလးပါထြက္၀ယ္လိုက္တယ္။ ၀ယ္ၿပီဆိုမွေတာ့ ဘရိတ္အုပ္လို႔မရတ့ဲအက်င့္ေၾကာင့္ ေျခာက္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ေတာ့ ေျပာင္ပါေလေရာ။ ဒါေပမယ့္ ႏွေမ်ာတဲ့စိတ္က တစ္စက္ကေလးေတာင္ မေပၚတာကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာင္ အံ့ၾသမိေသးတယ္။ ျပန္စဥ္းစားမိေတာ့ ေပ်ာ္တဲ့စိတ္၊ ဂုဏ္ယူတဲ့စိတ္က ႏွေမ်ာတတ္တဲ့ ပင္ကိုစိတ္ကို အႏိုင္ရသြားတာျဖစ္မယ္လို႔...

သူတည္းတေယာက္ . . .

သူတည္းတစ္ေယာက္၊ ေကာင္းဖို႔ေရာက္မူ၊ သူတစ္ေယာက္မွာ၊ ပ်က္လင့္ကာသာ၊ ဓမၼတာတည့္။


ေရႊအိမ္နန္းႏွင့္၊ ၾကငွန္းလည္းခံ၊ မတ္ေပါင္းရံလ်က္၊ ေပ်ာ္စံရိပ္ၿငိမ္၊ စည္းစိမ္မကြာ၊

မင္းခ်မ္းသာကား၊ သမုဒၵရာ၊ ေရမ်က္ႏွာထက္၊ ခဏတက္သည့္၊ ေရပြက္ပမာ၊ တစ္သက္လ်ာတည့္။

ၾကင္နာသနား၊ ငါ့အားမသတ္၊ ယခုလႊတ္လည္း၊ မလြတ္ၾကမၼာ၊ လူတကာတို႔၊ ခႏၶာခိုင္က်ည္၊

အတည္မၿမဲ၊ ေဖာက္လြဲတတ္သည္၊ မခၽြတ္စသာ၊ သတၱ၀ါတည့္။


ရွိခိုးေကာ္ေရာ္၊ ပူေဇာ္အကၽြန္၊ ပန္ခဲ့တုံ၏၊ ခိုက္ႀကံဳ၀ိပါတ္၊ သံသာစက္၌၊ ႀကိဳက္လတ္တြန္မူ၊

တုံ႔မယူလို၊ ၾကည္ညိဳစိတ္သန္၊ သခင္မြန္ကို၊ ခ်န္ဘိစင္စစ္၊ အျပစ္မဲ့ေရး၊ ခြင့္လွ်င္ေပး၏၊

ေသြးသည္အနိစၥာ၊ ငါ့ခႏၶာတည့္။ ။

အနႏၲသူရိယ

ျမန္မာ့စာေပသမိုင္းမွာ အင္မတန္မွ ထင္ရွားတဲ့ကဗ်ာပါ။ စာဆိုအမတ္ႀကီး အနႏၲသူရိယကို ဘုရင္က အမ်က္ေတာ္ရွလို႔ ေတာင္စြယ္ေနကြယ္ရင္ ေတာထုတ္ဓားခုတ္သတ္ေစလို႔ အမိန္႔ေတာ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသဒဏ္ေၾကာင့္ သူသတ္ကုန္းမွာ အသတ္ခံရေတာ့မယ့္ အမတ္ႀကီးက သူ႕ရဲ႕ဘုရင္ကို ေနာက္ဆံုးဆက္သခဲ့တဲ့ ကဗ်ာပါ။ မ်က္ေျဖလကၤာလို႔လည္း ထင္ရွားပါတယ္။ ဒီလကၤာေၾကာင့္ ေသဒဏ္ကေနလြတ္ခြင့္ရခဲ့ေပမယ္ လက္လြန္ခဲ့ပါၿပီ။ ဇက္ေပၚကို ဓား၀ဲေနတဲ့ၾကားထဲက ကဗ်ာဉာဏ္ထြက္ေနေသးတဲ့ အမတ္ႀကီးကေလးစားစရာပါ.....

ေသာကရာသီ . . .

တစ္စက္ႏွစ္စက္
မိုးေရစက္တို႔
ေျမထက္သက္ေႂကြေနေလၿပီ...

တစ္ရြက္ႏွစ္ရြက္
ျမသစ္ရြက္လည္း
ပင္ထက္ေ၀၍ေနေလၿပီ...

တစ္ရက္ႏွစ္ရက္
အလြမ္းရက္လည္း
ရင္ထက္ဖြဲ႕ခ်ည္ၾကာေလၿပီ...

တစ္မက္ႏွစ္မက္
လြမ္းအိပ္မက္လည္း
ႏွိပ္စက္ညတိုင္း ကၽြမ္းေအာင္သီ...

ျမသစ္ရြက္ထက္
မုိးေရစက္ေႂကြ
အိပ္မက္ရွည္ႏွင့္
ၾကာရွည္လြမ္းရက္
ႏွိပ္စက္ကလူ
ရင္ပူကၽြမ္းေျမ႕
ခင္ကေမ့လည္း
မေမ့သူကလြမ္းတာရွည္။ ။

ဟန္ၾကည္
၁၄।၆।၂၀၁၀ ( တနဂၤေႏြေန႔ )

ၾကည္ႏူးသလို တာ၀န္ပိုၿပီ . . .

မေန႔က ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း တကယ္ထြက္ပါတယ္။

အမွတ္မထင္ ထြက္လာတာဆိုေတာ့ ဘယ္သူမွေတာင္ အံ့ၾသခ်ိန္မရလိုက္ပါ။ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ ၿမိဳ႕ကေလးက စီးပြားေရးကို ပိုဦးစားေပးၾကတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားေတြေအာင္ခ်က္ေျပာေလာက္ေအာင္ေတာ့ မေကာင္းပါ။ ဒါေပမယ့္ မႏွစ္ကထက္စာရင္ေတာ့ ေအာင္ခ်က္တက္လာတယ္ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေအာင္စာရင္းဟာ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ မဂၤလာရွိေသာ ေအာင္စာရင္းပါပဲ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဆရာ၀န္ဘ၀ကေန စုတိစိတ္က်ၿပီး ၀ါသနာပါလြန္းတဲ့ စာသင္တဲ့အလုပ္ကိုလုပ္ေနခဲ့တာဆိုေတာ့ ကိုယ္လည္းေက်ာင္းဆရာျဖစ္ေနၿပီကိုး။ မႏွစ္က ကိုယ္သင္ေပးလိုက္တဲ့ စာသင္၀ိုင္းေတြမွာ စုစုေပါင္း ေက်ာင္းသား ၁၁ေယာက္ရွိတဲ့အနက္က ၁၀ေယာက္ေအာင္သြားတယ္ေလ။ သူမ်ားေတြမေျပာနဲ႔ သင္ေပးတဲ့ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ေတာင္ မယံုမရဲနဲ႔ တအံ့တၾသျဖစ္မိပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြအိမ္ကကို ကိုယ္ေရာက္သြားေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕ေက်ာင္းသားမိဘေတြခမ်ာ ၀မ္းသာလြန္းလို႔ မ်က္ရည္ေတာင္က်ရွာတယ္။ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္ဘူး ဆရာရယ္လို႔လည္း တဖြဖြေျပာတဲ့ မိဘကေျပာလို႔ေပါ့။ သူတို႔ေတြ ေပ်ာ္ေနၾကတာျမင္ေတာ့ ရင္ထဲမွာ ၾကည္ႏူးလိုက္တာ။ သူတို႔ေတြ ျဖစ္ခ်င္ ျမင္ခ်င္ၾကတဲ့ သူတို႔သား၊သမီးေတြရဲ႕ေအာင္ျမင္မႈကို ရေအာင္လုပ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါလားဆုိတဲ့ အသိက ရင္ကိုသိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ၾကည္ႏူးေအာင္လုပ္ႏိုင္ပါတယ္။

ေက်ာင္းသား ေလး၊ ငါးဆယ္ရွိတဲ့က်ဴရွင္တစ္ခုမွာ
ေက်ာင္းသား၁၀ေယာက္ ၁၅ေယာက္ေလာက္ေအာင္ျမင္ေအာင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္လုပ္ယူရတဲ့ဒီၿမိဳ႕မွာ ဒီလိုရာႏႈန္းျပည့္နီးပါးေအာင္ခ်က္ရွိတာ ၾကားေတာင္သိပ္မၾကားဖူးၾကပါ။

ပိုၿပီး အံ့ၾသၾကတာက ကိုယ့္ေက်ာင္းသားေတြက တကယ့္လက္ေရြးစင္ေတြျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ တစ္သက္နဲ႔တကိုယ္ စာရယ္လို႔တစ္ခါမွ ေကာင္းေကာင္းမႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ နံမည္ႀကီး ေက်ာင္းသားငပ်င္းေတြ အမ်ားစုျဖစ္ေနတယ္ေလ။ သူတို႔ေတြ ေအာင္သြားၾကတာ ျမင္ရ၊ ၾကားရသူတိုင္း ရင္သပ္ရႈေမာ ျဖစ္ေနၾကပါေရာ။

ကိုယ့္ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ဆိုရင္ မ်က္စိကေမြးရာပါ အားနည္းလြန္းလို႔ သင္ပုန္းမွာေရးထားတဲ့့စာကိုေတာင္ ဖတ္ႏိုင္တာမဟုတ္ပါ။ စာအုပ္ထဲမွာ ျပန္ေရးၿပီး တပင္တပန္းသင္ေပးခဲ့ရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အားလံုးက ေက်ာင္းသားစာရင္းေတာင္မသြင္းၾကတဲ့ ၀ိဇၹာတန္းေက်ာင္းသူ ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္လံုးပါေအာင္ေသးတယ္ေလ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆုိရင္ ၁၇ထဲက ၈ ေတာင္မႏုတ္တတ္ခဲ့ၾကဘူးဆိုတာ ေျပာရင္ယံုႏိုင္စရာေတာင္မရွိပါ။

အားလံုးက ဘယ္ေလာက္ပဲ အံ့ၾသေနၾကေပမယ့္ ကိုယ္နဲ႔ကိုယ့္ေက်ာင္းသားေတြ ဘယ္လိုပံုႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကိုယ္တို႔ပဲသိၾကတာမို႔ ရင္ထဲမွာ သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါ။

ေအာင္ခ်က္ေကာင္းလြန္းတာေၾကာင့္ သူမ်ားေတြက ခ်ီးက်ဴးမဆံုးရွိေနေပမယ့္ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာေတာ့ ဒီႏွစ္ပိုႀကိဳးစားရမယ္ဆိုတဲ့ အသိ၀င္ေနပါတယ္။ ပိုၿပီး ေအာင္ျမင္၊ နံမည္ႀကီးလာရင္ ပိုၿပီးအားကိုးၾကေတာ့မွာမို႔ ကိုယ္ကပိုၿပီး ႀကဳိးစားေပးရမယ္ေလ။ ဒါမွလည္း သူတို႔ေတြ အားကိုးရက်ဳိးနပ္မွာ မဟုတ္လား။

ေဆး/မန္းက ၅/၂၀၀၀ ေဘာလံုးသင္း . . .

ေလးႏွစ္တုိုင္ေအာင္ အေစာင့္ႀကီးေစာင့္ခဲ့ရတဲ့ ၂၀၁၀ကမၻာ့ဖလားပြဲႀကီးကေတာ့ မေန႔ညကစပါတယ္။ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားၾကည့္မယ္လို႔ အားခဲထားခဲ့ေပမယ့္ တီဗီကမလႊင့္လို႔ မၾကည့္လိုက္ရဘူး။ စေလာင္းတတ္ရေအာင္လည္း ကိုယ္ကအလုပ္မ်ားတဲ့သူဆိုေတာ့ အလကားျဖဳန္းတီးသလိုျဖစ္မွာမို႔ လႊင့္သေလာက္ေလးပဲ ေရာင့္ရဲလိုက္ရတယ္။ ေဘာလံုးပြဲဆိုရင္ လမ္းထဲက ကေလးေတြကန္တာေတာင္ ရပ္ၾကည့္ျဖစ္တဲ့အထိ၀ါသနာႀကီးတာမို႔ တစ္လခြဲေလာက္မၾကည့္ခဲ့ရတဲ့ ေဘာလံုးပြဲကို အရသာရွိရွိပဲ ၾကည့္လိုက္တယ္။ ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကိုယ္ငယ္ငယ္က ေဖေဖေျပာတာကို သြားသတိရေသးတယ္။

“ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တယ္ဆိုတာ ေဘာလံုးမကန္တတ္တဲ့သူေတြ ၾကည့္တာပါကြာ”တဲ့....

အင္း...သူ႕အေတြးကလည္းဟုတ္တုတ္တုတ္။
ငယ္ငယ္က ၿမိဳ႕နယ္လက္ေရြးစင္ေဘာလံုးသမားျဖစ္တဲ့ ေဖေဖက ေဘာလံုးပြဲကို
တစ္ခါမွ ဟုတ္တိပတ္တိ ၾကည့္တာမေတြ႕ခဲ့ဖူးဘူးေလ။ ေဘာလံုးကို ေျမႀကီးေပၚကႂကြေအာင္ေတာင္ ဆယ္တန္းေအာင္ၿပီးခ်ိန္ထိ မကန္တတ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ကပဲ ေဘာလံုးပြဲေတြကို အရူးအမူးအားေပးတာကိုး။ အဲဒါက်ေတာ့ ေမေမ့ဘက္က အဖိုးနဲ႔သြားတူတယ္ျဖစ္မယ္။ ကိုယ့္အဖိုးက လူဖလံေလးဆုိေတာ့ ေဘာလံုးကန္ဖို႔ေနေနသာသာ ေဘာလံုးမွန္ရင္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ခံစားရမယ့္ဗလနဲ႔ေလ။ ဒါေပမယ့္ သူကလည္း ေဘာလံုးပြဲဆိုရင္ မက်န္းမမာျဖစ္ေနတဲ့ၾကားထဲကေတာင္ ထၾကည့္တဲ့အထိ စြဲလန္းတာ။ အဲဒီေတာ့လည္း လက္ေရြးစင္ေဖေဖက ေျပာၿပီေပါ့။

ကိုယ္တို႔ ေဘာလံုးကို ဘယ္ေလာက္မ်ားရူးသလဲဆိုရင္ အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ကစၿပီး ၀ယ္ဖတ္လိုက္တဲ့ ေဘာလံုးစာေစာင္ေတြသာစုထားရင္ လူေတာင္ေနစရာရွိေတာ့မယ္မထင္ဘူး။ အဲဒီေခတ္က စာေစာင္ကလည္း အင္အားနဲ႔ တံခြန္ပဲရွိခဲ့တာေလ။ တစ္ပတ္တစ္ပတ္ ဂ်ာနယ္မရလိုက္မွာစိုးလို႔ ဂ်ာနယ္ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ကို မၾကာမၾကာသြားသြားၿကည့္ခဲ့ရတာ သတိရေသးတယ္။

ဆယ္တန္းေျဖၿပီးကတည္းက ၀ါသနာအရ ဆယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြကို ညပိုင္းနဲ႔ မနက္ပိုင္းမွာစာသင္၊ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ နယ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ လုပ္အားေပးေက်ာင္းဆရာသြားလုပ္နဲ႔ မအားတဲ့ၾကားက ညေနညေနဆိုရင္ ေဘာလံုးကြင္းထဲသြားၿပီး Training အေျပးအလႊားဆင္းခဲ့ေသးတယ္။ Training ဆင္းတယ္ဆိုလို႔လည္း အထင္ေတာ့မႀကီးလိုက္ပါနဲ႔ဦး။ ကိုယ္လို ေဘာလံုးျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္မကန္တတ္တဲ့ စာၾကမ္းပိုး လူေပ်ာ့ေလးကို ဘယ္အသင္းကမွလည္း မေရြးပါဘူးေလ။ ကိုယ့္ဖာသာ အရူးထၿပီး သူတို႔ေတြနဲ႔သြားသြား Training ဆင္းတာပါ။ မေရြးမွန္းလည္းသိသားပဲ။
ကန္ခ်င္လြန္းလို႔ကို အရူးက်ခံၿပီး သြားကန္ခဲ့တာေလ။

မွတ္မိေသးတယ္...
ေက်ာင္းသားေတြစာသင္ေပးလို႔ ပထမဆံုးလစာရေတာ့ သူမ်ားလို အေမကိုအပ္ရမယ့္အစား ေဘာလံုး၀တ္စံုေတြ၊ ေဘာလံုးကန္ဖိနပ္ေတြ၀ယ္ပစ္တယ္ေလ။ ေမေမ့ခမ်ာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရွာလို႔ “သားရယ္...ပထမဆံုးလစာဆိုတာ မိဘကိုအပ္ရတယ္ကြဲ႕။ ၿပီးေတာ့ ေမေမျပန္ေပးမွာေပါ့။ သံုးခ်င္လို႔မဟုတ္ပါဘူး။ ဂုဏ္ယူခ်င္လို႔ပါ”လို႔ေျပာရွာတာ အခုထိမေမ့ပါဘူး။
အင္း...အဲဒီေလာက္ထိ ရူးခဲ့တာေပါ့ေလ။

ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀ေရာက္ေတာ့လဲ ေဘာလံုးပိုးကမေသပါဘူး။ ဒီပိုးကလည္း ေတာ္ေတာ္ဆိုးပါတယ္။ ေသရာပါမယ့္ ေရာဂါပိုးထင္ပါရဲ႕ေနာ္။ အတန္းေဘာလံုးသင္းမွာ ၀င္ကန္ေသးတယ္ေလ။ ကိုယ္တို႔အသင္းကလည္း ေဆး/မန္းတစ္ေက်ာင္းလံုးမွာ နံမည္အႀကီးဆံုးေလ။ “ႏိုင္ပြဲမရေသးတဲ့အသင္းႏိုင္ပြဲရခ်င္ရင္ ကိုယ္တို႔နဲ႔ကန္”တဲ့၊ ေသခ်ာေပါက္ႏိုင္ပြဲရမယ္တဲ့။
အဲဒီလို နံမည္ႀကီးခဲ့တာ။ ေျပာလည္းေျပာေလာက္စရာပါပဲ...

ကိုယ္တို႔ ၅/၂၀၀၀ေဘာလံုးသင္းတစ္သင္းလံုးမွာ ေဘာလံုးကန္တတ္တာဆိုလို႔ ေက်ာ္စြာေအာင္ရယ္၊ ရာဇာကိုကိုေအာင္ရယ္၊ ေနေအာင္၀င္းရယ္၊ ေက်ာ္ထင္သက္ရယ္၊ ေတာက္ထိန္ရယ္ပဲရွိတာေလ။ က်န္တာေတြကေတာ့ ကိုယ္တို႔လို လူေလွ်ာက္ကန္ေတြခ်ည္းပဲ။ ေရွ႕တန္းတိုက္စစ္မႉး စိုင္းခြန္မ်ဳိးေနာင္(ရွမ္းႀကီး) ဆိုတာ ေျခသလံုးေလးေတြက ဂီတာတစ္ႀကိဳးကို နန္းဆြဲထားသလို ေသးေသးေလး။ ၿပီးေတာ့ မ်က္မွန္မပါရင္ ေဘာလံုးနဲ႔လူေတာင္ သိပ္ကြဲတာမဟုတ္ဘူး။ ဂိုးဖမ္းတဲ့ ေက်ာ္ရွိန္ဆိုတာက ဖက္တီးႀကီး။ ကိုယ့္ထက္ေခါင္းတစ္လံုးေက်ာ္ အရပ္ျမင့္ေသးတယ္။
တစ္ခါ သူ႕ဗိုက္ႀကီးကို ကိုယ္ဖက္ၾကည့္တာ လက္တစ္ဖက္ေတာင္မကဘူး။
သူကမ်ား ေဘာလံုးကို ဒိုင္ဗင္ထိုးၿပီးဖမ္းရင္ သူ႕ဗိုက္ႀကီးလႈပ္လႈပ္လႈပ္လႈပ္ျဖစ္က်န္ရစ္တာ
ခုျပန္ေတြးရင္ ခုရယ္ခ်င္မိတုန္း။

ေအာင္မယ္...
ကိုယ္တို႔အသင္းက စြံသာမစြံတာ နည္းျပေတြဘာေတြေတာင္ ငွားလိုက္ေသးတယ္။ သူမ်ားေတြလို ဆာဘြဲ႕ရေတာ့မတတ္ႏိုင္ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သူလည္း “ဆာ”ပါတယ္ေလ။ ဦးဆာမိတဲ့။ အဲဒီေခတ္ကေတာင္ တစ္လကို ႏွစ္ေသာင္းေပးၿပီးငွားရတာ။ ထမင္းဆိုင္မွာ လေပးစားရင္ေတာင္ တစ္လကိုမွ ေလးေထာင့္ငါးရာပဲ ေပးရတာဆိုေတာ့ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့ သူ႕တန္ဖိုးကို။ ၿပီးေတာ့ မန္ေနဂ်ာပါရွိေသးတယ္...ကိုမင္းေလ။ သူ႕မိဘေတြက မႏၲေလးမွာနံမည္ႀကီး ျမဘုရင္ႏို႔ဆီခ်က္စက္ရုံပုိင္တယ္ေလ။ သူ႕ခမ်ာ တစ္ရက္ကိုမုန္႔ဖိုး တစ္ေသာင္းရတာဆိုေတာ့ သံုးလို႔မကုန္တိုင္း ကိုယ္တို႔၀ိုင္း၀ိုင္းသံုးေပးရတယ္။ သူ႔ကို မန္ေနဂ်ာခန္႔တာ ေဘာလံုးအေၾကာင္းနားလည္လို႔မဟုတ္ဘူး။ သူက အသင္းစားရိတ္စိုက္တာဆိုေတာ့ ေႄမွာက္ေပးထားတာ။

ကိုယ္တို႔အသင္းက ႏုိင္ပြဲသာမရတာ စရိတ္ကေတာ့ ဘာကုန္သလဲမေမးနဲ႕။ ေဘာလံုးပြဲတစ္ပြဲကန္ရင္ ကြင္းေၾကး၊ ဒိုင္လူႀကီးငွားခေတြေပးရေသးတာ။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ကလည္း ႏုိင္ႏုိင္ရႉံုးရူံး ပြဲၿပီးရင္ စားေသာက္ဆိုင္သြားၿပီး စားရေသာက္ရမွ ေက်နပ္ၾကတာေလ။ ဒီေတာ့ ဒကာေတာ္ကိုမင္းကို မန္ေနဂ်ာႀကီးေပါ့။ မမိုက္ဘူးလား။

ကိုယ္တို႔ အသင္းေကာင္းပံုကေတာ့ ေက်ာင္းေရာက္စက ကိုယ့္အထက္ကအတန္းသင္းနဲ႔ကန္တာ သူတို႔က ကိုယ္တို႔အသင္းကို ခုနစ္ဂုိးေတာင္အေၾကာေပးယူရတယ္။ ဘယ္ရမလဲ ဒီလိုအေၾကာမ်ဳိးကေတာ့။ ကိုယ္တို႔ ကန္ျပလိုက္တာ ဆယ့္ႏွစ္ဂိုး၊ ႏွစ္ဂိုးေတာင္မွပဲ။ ကိုယ္တို႔ရႉံးတာေပါ့။ ဒါနဲ႔ အတန္းႀကီးေတြနဲ႔ မကန္ေတာ့ဘူးလို႔ဆံုးျဖတ္ၿပီး ေနာက္တတ္အတန္းတစ္တန္းေရာက္ေတာ့ ထပ္ကန္ၾကတယ္။ ကေလးေတြကို ေျခာက္ဂိုးျပတ္ရႉံးပါေရာလား။ ဒါနဲ႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး မန္းစည္ပင္အမ်ဳိးသမီးသင္းနဲ႔ကန္ၾကတယ္။ ေအာင္မယ္ေလး...ဒါေတာင္ ႏွစ္ဂိုးစီ သေရက်တယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ့္အဆင့္ကိုယ္သိလို႔ အခ်င္းခ်င္းပဲ ႏွစ္သင္းခြဲၿပီးကန္ၾကရတယ္။ စြံသာမစြံတာ နံမည္ေပးကေတာ့ ဘာေကာင္းသလဲ မေမးနဲ႔ City နဲ႔ United တဲ့။ ကိုယ္ကေတာ့ အရံသင္း စီးတီးရဲ႕ေနာက္တန္းသမားေလ။ ေနာက္တန္းမွာ ကိုယ္လိုဗလမ်ဳိးေတြခ်ည္းပဲ။ သက္လံုကလည္း ဘာေကာင္းသလဲမေမးနဲ႔ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ကန္ၿပီးရင္ အားလံုးဖားဖိုထိုးကုန္ၾကၿပီ။

သူမ်ားအသင္းမွာဆိုရင္ ေရွ႕တန္းသမားက ပင္ပန္းလာရင္ ေနာက္တန္းဆင္းၿပီး နားၾကတယ္။ ကိုယ္တို႔က်ေတာ့ ေနာက္တန္းသမားေတြပင္ပန္းလာရင္ ေရွ႕တန္းတက္ၿပီးနားရတယ္။ ေရွ႕တန္းမွာ သက္သာခ်က္ကေတာ့ တစ္ဖက္ေနာက္တန္းသမားနဲ႔ က်ားထိုင္ထိုးေနလို႔ရတယ္။ ပြဲသာၿပီးသြားေရာ ေရွ႕တန္းကို ေဘာလံုးႏွစ္လံုး၊ သံုးလံုးထက္ေတာင္ပိုမေရာက္ဘူး။ သူမ်ားေတြက ေဘာလံုးတစ္ေယာက္ရရင္ က်န္တဲ့လူေတြက ေဘာလံုးေပးလို႔ရမယ့္ေနရာေတြမွာ အဆင္သင့္ေနရာယူၿပီး opening ကစားၾကတယ္။
ကိုယ္တို႔ကေတာ့ ကိုယ့္ဆီကို ေဘာလံုးမေရာက္ေအာင္ ကြယ္ၿပီး closing ကစားတယ္ေလ။
ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ နည္းစံနစ္မ်ဳိး ကမၻာေပၚမွာေတာင္ရွိမယ္မထင္ဘူး။

အဲဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ အသင္းဆိုေတာ့ ပါေမာကၡခ်ဳပ္က ဖလားပြဲလုပ္ေပးဖို႔စီစဥ္ေတာ့ အသင္းနံမည္ေပးဖို႔ေရြးၾကတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က Russel Crowe ပါတဲ့ Gladiator ဇာတ္ကားကလည္း အေတာ္ႀကီးကို နံမည္ႀကီးေတာ့ ကိုယ္တို႔အသင္းကို Gladiator လို႔ နံမည္ေပးလိုက္ၾကေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ အားေပးၾကမယ့္ သူငယ္ခ်င္းေတြအတြက္ T shirt ေတြ ေခါင္းစည္းႀကိဳးေတြပါထုတ္လိုက္ေသးတယ္။ ေအာင္မယ္... T shirt ရင္ပတ္မွာ စာတမ္းေတာင္ပါေသးတယ္။

Lose or win my team।
ရႉံးရႉံးႏုိင္ႏုိင္ တို႔အသင္းပဲတဲ့။

ဟုတ္တယ္ေလ။ ကိုယ္တို႔အသင္းက ေသခ်ာေပါက္ရူံးဖိုး ၉၀%ေလာက္ရွိတာဆိုေတာ့ အဲဒီလိုႀကိဳတင္ကာကြယ္ထားရတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ဖလားပြဲက မကန္ျဖစ္လုိက္ပါဘူး။ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ ပ်က္သြားတယ္။ ပ်က္သာမပ်က္ရင္ ကိုယ္တို႔လည္း အခုကစားေနၾကတဲ့ MNL ကလပ္ေတြဆီမ်ားေရာက္ၿပီး တစ္လကို ၁၅သိန္းေလာက္ရတဲ့ ေၾကးစားေဘာလံုးသမားႀကီးေတြမ်ားျဖစ္ကုန္မလား မေျပာတတ္ဘူးေနာ...

အင္း...
ကမၻာ့ဖလားပြဲ အေၾကာင္းေရးရင္းနဲ႔ ကေလာင္ေဘးေခ်ာ္ၿပီး ကိုယ့္ေဘာလံုးသင္းအေၾကာင္းေတြေရာက္သြားတယ္။ အဲဒီ အသင္းနဲ႔မ်ားကန္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဆီအေၾကာင္းၾကားေနာ္။ အခုဆရာ၀န္ေတြျဖစ္ၿပီး အနယ္နယ္မွာ တာ၀န္က်ေနၾကတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြဆီ အေၾကာင္းၾကားၿပီး ပြဲျဖစ္ေအာင္စီစဥ္ေပးမယ္။ က်ဳိးရင္၊ ကန္းရင္လည္းမပူနဲ႔ေပါ့။ ကိုယ္တို႔အားလံုး ကုတတ္ၾကတယ္ေလ။ ေဆးမႉးေတြဘာေတြ ငွားစရာမလုိဘူး။
ဒါေပမယ့္...
ကိုယ္တို႔တစ္သင္းလံုးက ေဆးမူးေတြ ျဖစ္ေနၾကရင္ေတာ့လည္း...

ကမၻာ့ အမိုက္မဲဆံုးအရာ ၇ ခု . . .

ကမၻာ့အ့ံဖြယ္ ၇ ပါးဆိုတာေတာ့ မၾကာမၾကာၾကားဖူးတဲ့ အရာေတြဆိုေတာ့ သိပ္ေတာင္မဆန္းေတာ့ပါ။ မေန႔က wiki မွာ ၀င္ေမႊရင္းနဲ႔ ဂႏၶီႀကီးရဲ႕ ကမၻာ့အမိုက္မဲဆံုးအရာ ၇ ခုဆိုတာကို အမွတ္မထင္ေတြ႕လိုက္ရလို႔ ျပန္ၿပီးလက္ဆင့္ကမ္းလိုက္ပါတယ္။ အဲဒီအရာေတြက ဂႏၶီႀကီးရဲ႕ဘ၀ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ပုိင္းေတြမွာ အတူရွိေနခဲ့တဲ့ ေျမးေတာ္သူ Arun Gandi ဆီကို ေရးတဲ့စာထဲမွာပါတဲ့ အခ်က္ေတြပါ။

1. Wealth without work

2. Pleasure without conscience

३.Knowledge without character

4. Commerce without morality

5. Science without humanity

6. Worship without sacrifice

7. Politics without principle

ဆီေလ်ာ္ေအာင္ ျမန္မာလိုျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။

၁။ အလုပ္မလုပ္ရဘဲ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀ျခင္း

၂။ အမွား၊ အမွန္ခြဲျခားႏိုင္ျခင္းမရွိေသာ စိတ္ေက်နပ္မႈ

ိ၃။ အက်င့္စာရိတၱေကာင္းမရွိေသာ ဗဟုသုတ

၄။ ရုိးသားေျဖာင့္မတ္မႈမရွိေသာ ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္မႈ

၅။ လူသားမဆန္ေသာ သိပၸံပညာ

၆။ ယံုၾကည္သက္၀င္မႈမပါေသာ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္မႈ

၇။ မူ၀ါဒမရွိေသာ ႏိုင္ငံေရး

ဂႏၶီႀကီးက အဲဒီအခ်က္ေတြကို အၾကမ္းဖက္မႈျဖစ္ေစတဲ့ အခ်က္ေတြလို႔ျမင္ပါတယ္။ အဲဒီမိုက္မဲမႈေတြကင္းႏိုင္သမွ် ကင္းေအာင္ျပဳျပင္ႏိုင္ရင္ လူနဲ႔လူ႕ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ေအးခ်မ္းသာယာလိမ့္မယ္လို႔လည္း ယံုၾကည္ပါတယ္။ ေျမးျဖစ္သူ အာရမ္ဂႏၶီက -

rights without responsibilities

တာ၀န္ယူမႈမရွိေသာ လူ႕အခြင့္အေရး

ဆိုတဲ့အခ်က္ကိုပါ ေပါင္းထည့္လိုက္ေတာ့ ဂ ခုျဖစ္သြားပါတယ္။ ပထမေတာ့ အဲဒီအခ်က္ေတြက သိမ္ေမြ႕လြန္းတဲ့အတြက္ သိပ္ေတာ့သေဘာမေပါက္လိုက္ဘူး။ ေသေသခ်ာခ်ာအခ်ိန္ယူၿပီး တစ္ညစဥ္းစားၾကည့္ေတာ့မွ တကယ့္ကိုမွန္ပါလားလို႔ သိရၿပီး ဂႏၶီႀကီးကို ေလးစားတဲ့စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚလာမိတယ္။

ေသေသခ်ာခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ရင္ အဲဒီအခ်က္ေတြသာအားေကာင္းေနရင္ ေလာကႀကီးဘယ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေတာ့မလဲ။ ေဒါသေတြ၊ ေမာဟေတြ၊ ေလာဘေတြဖံုးလႊမ္းၿပီး ပူပူေလာင္ေလာင္ျပႆနာေလာကႀကီး ျဖစ္မွာေသခ်ာတယ္။ ပညာရွိမ်ားသိမ္သိမ္ေမြ႕ေမြ႕ဆံုးမတတ္တာ ေလးစားလို႔မဆံုးေတာ့ဘူးေလ....

ဘာေတြလည္း . . .

ေအာက္ကနံမည္ေလးေတြကို တစ္ခ်က္ေလာက္ၾကည့္လိုက္ပါဦး။ ဘာေတြမ်ားလည္းလို႔လည္း စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။

• 102.7FM
• 19:18
• 2PLUS
• 9mm
• Acid
• AJL
• Anonymous
• ANTIBIOTIC
• Ar Di No
• B3
• Babycakes
• Bambino
• Big Bag
• Black Hole
• Black List
• Blaze
• BlueBerry
• Burn Sticks
• Calory
• Cartoon
• Cellular
• Chilli Family
• Color Sixty (ေယာင္ေၿခာက္ဆယ္)
• Cool Stars
• CRAB
• Cyclone
• D-Beez
• D.Beez
• Doreme
• Ever Negative
• Example
• Explorer
• FireCracker
• Fish in car
• G Fan
• Greddy
• H2O
• Hip Hop Vibration
• ICE CREAM
• Idiots
• IMP
• INFERNO
• Jelli
• K-cash
• KFA
• Kidz for Future
• KooK
• Loop
• LRC
• MC Freddy
• MDY Hip Hop Family
• Monopoly
• My Goth
• NC-13
• NGIIK
• No
• NS
• One Way
• Ontrack
• Opposite
• Oxygen
• Pa Loate Tote
• PAL
• Platform Crew
• Pooh
• Popcorn
• RC
• Reason
• Red Energy
• reviver
• Rhyme Ghost
• SUBJUGATE
• Synergy
• System
• Target
• Teen
• The Ants
• The First
• Theory
• Too Big
• Tuna
• Upgrade
• Violet Girl
• Wanted
• Wine
• Witch
• X-Rays
• Yoyo
• Zero
• Zodiac

အဲဒီစာသားေတြအားလံုးက ဒီေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ရွိေနၾကတဲ့ အဆိုေတာ္အဖြဲ႕ေတြနာမည္ထဲက တခ်ဳိ႕တ၀က္ပါ။ ကိုယ့္မ်က္လံုးကိုယ္ပြတ္ၿပီးေသခ်ာျပန္ၾကည့္ယူရတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွဟုတ္ရဲ႕လားလို႔။ အဲဒီထဲက ႏွစ္ဖြဲ႕၊ သံုးဖြဲ႕ ေလာက္ေတာ့ နားေထာင္ဖူးပါတယ္။ က်န္တာေတြကေတာ့ အမ်ဳိးသားအဆိုေတာ္လား၊ အမ်ဳိးသမီးအဆိုေတာ္ ေတြလားေတာင္မသိပါ။ site တစ္ခုမွာေတြ႕ရလို႔ ဗဟုသုတရေအာင္တင္ေပးလိုက္တာပါ။ အင္း...ဒီေန႔ေခတ္ကေလးေတြ အဂၤလိပ္စာအရည္အေသြး ေတာ္ေတာ္တိုးတက္ေနၾကၿပီထင္တယ္ေနာ္။ ကိုယ္လည္း အညာကေဆြမ်ဳိးေတြဆီ ဘုိနံမည္ေတြေျပာင္းၾကဖို႔ လွမ္းၿပီးစာေရးရင္ေကာင္းမလား စဥ္းစားေနတယ္။

ေျပာင္းရမယ့္နံမည္ပါ ထည့္ေရးေပးလုိက္ရင္ပိုေကာင္းမယ္ထင္တယ္။ ဒီလိုေလ...

ေခြးပုကေန ေဂ်ာ္နီေခြးပု

ဂြက္ေထာ္ကေန မာဂရက္ဂြက္ေထာ္

...စသည္...စသည္ေပါ့ေနာ။ ။

လွလိုက္မွာပဲ . . .

ဘုတ္မက အီ၊ ဒီေရက် ေတး
မေဗဒါ မယ့္ဒံုရင္း၊ ဆင္းခ်ိန္မို႔ေလး။

ဆင္းမယ္ေလာ့ မေဗဒါ
က်ဴရိုးရွင္ ပီပီကေလး၊ ေတးသံကသာ။

ေရထဦးဆီက
အဖူးနဲ႔အငံုဟာ၊ ပြင့္ပါေပါ့ခုမ်ား
ပြင့္ျပာမွာ ၀ါလဲ့၀င္းမွ၊ ဆင္းရမယ္လား။

အို အခ်င္းက်ဴရိုးရွင္
စုန္ခ်ည္ဆန္ခ်ည္နဲ႔
တစ္ျပန္စီ ဒီတရား၊ ၾကားပါစရွင္
တက္ခ်ိန္က် တက္ခဲ့လွ်င္၊ ဆင္းခ်ိန္တြင္ မေႏွး
ဒီေခ်ာင္းေန ေဗဒါမ်ဳိးမွာ၊ ရိုးလွၿပီေလး။

အိုအခ်င္း က်ဴရိုးရွင္
ပြင့္ျပာမွာ ၀ါလဲ့၀င္းမွ၊ ဆင္းျပလိုက္ခ်င္။

အပြင့္ကားရယ္နဲ႔
ေခ်ာင္းဖ်ားမွာ လွေရႊစင္
ေခ်ာင္းေရယဥ္ လွပုလဲ
ေခ်ာင္း၀မွာ ျမတစ္ခဲ၊ လွလိုက္မွာပဲ။ ။

ေဇာ္ဂ်ီ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ေဆးသိပၸံမဂၢဇင္း ၁၉၆၀

ေကာလဟလ . . .

လြန္ခဲ့တဲ့ တနဂၤေႏြေန႔က ေက်ာင္းသားေတြ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့မယ္ဆိုလို႔ ခမ်ာမ်ားမွာ ေယာက္ယက္ခတ္လိုက္ရွာၾကတာ ကုိယ္ေတာင္ၾကားထဲက အဆစ္ပါသြားေသးတယ္။
တစ္ညလံုးမအိပ္ဘဲ ထိုင္ေစာင့္တဲ့ကေလးကေစာင့္လို႔၊ မနက္ ၄ နာရီေလာက္ ပညာေရးမႉးရုံးေရွ႕သြားၾကည့္တဲ့ကေလးက သြားၾကည့္လို႔ ၿပီးေတာ့ ေအာင္စာရင္းက ထြက္လည္းထြက္မလာဘူးေလ။ ဘယ္သေကာင့္သားက မတိက်တဲ့သတင္းကို ျဖန္႔လိုက္သလဲမသိပါဘူး။ ကေလးေတြခမ်ာ အိပ္ေရးပ်က္၊ မ်က္ေခ်းထြက္နဲ႔ သနားစရာ။
ၾကားသမွ်ေလွ်ာက္ေျပာတဲ့ လဒ ကိုပဲ စိတ္တိုရမလား၊ ေျပာသမွ်ယံုတဲ့ ကေလးေတြနဲ႔ လူႀကီးေတြကိုပဲ
ဒီေလာက္တံုးရသလားလို႔ ေမတၱာပို႔ရမလား မသိေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ္တို႔ဆီမွာေကာလဟလမ်ားခ်က္ကေတာ့ မေျပာခ်င္ေတာ့ပါဘူးေလ။
ကိုယ္အခုေလးတင္ခလုတ္တိုက္တယ္လို႔ၾကားရင္
လမ္းထိပ္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ ဖားျပဳတ္ကိုက္တယ္ျဖစ္ေရာ။
လမ္းမႏွစ္ခုေလာက္ေက်ာ္ရင္ တရုပ္ရိုက္တယ္ေျပာၾကမယ္။ ရပ္ကြက္တစ္ခုေလာက္ေက်ာ္လာရင္ေတာ့ -------ႏႈိက္တယ္မ်ားျဖစ္လာမလားမသိဘူး။ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ။
ၾကားသမွ်၊ ပါးစပ္ကထြက္ၿပီးေရာေျပာတတ္တဲ့သူေတြကုိ မုန္းလိုက္တာေလ။
အလကားေနရင္း တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးကို ဒုကၡေပးေနၾကတဲ့သူေတြပဲ။

တစ္ခုၾကားဖူးတယ္....
အဂၤလိပ္ေတြဟာတဲ့...
တစ္ေယာက္တည္းရွိရင္...အရက္ေသာက္
ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္...ဖဲရုိက္
သံုးေယာက္ရွိရင္...နယ္ခ်ဲ႕ၾကသတဲ့

ကိုယ္တို႔ဗမာမိန္းမေတြက်ေတာ့...
တစ္ေယာက္တည္းရွိရင္...အိပ္
ႏွစ္ေယာက္ရွိရင္...အတင္းေျပာ
သံုးေယာက္ရွိရင္...ရန္ျဖစ္ၾကပါေလေရာတဲ့...

ေကာလဟလဆိုတာလည္း အဲဒီလိုမိန္းမေတြ၊ မိန္းမလိုမိန္းမရ ေယာက်္ားေတြ အရည္မရ၊ အဖတ္မရေျပာၾကရင္းနဲ႔ထြက္လာတဲ့ အေျခအျမစ္မရွိတဲ့စကားေတြမို႔ ကိုယ္ေတာ့ ေကာလဟလေတြဆိုရင္ မုန္းလိုက္တာ.....

1. Registry error
2. Internet explorer
3. Computer freeze
4. EXE errors
5. DELL errors
6. Uninstall errors
7. ActiveX errors
8. Java Script errors
9. Win32/W32 errors
10. Runtime errors
11. Reparing errors
12. PC speed

1. Registry error
၄င္းသည္ ၀င္းဒိုးကိုထိန္းခ်ဳပ္ေသာ ဖိုင္မ်ားမွားယြင္းျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုဖိုင္မ်ားကို မိမိဖာသာေျပာင္းလဲႏိုင္သည္။ ဖ်က္ျခင္း၊ အမည္ေျပာင္းျခင္းတို႔ကိုလည္း လုပ္ႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ မွားယြင္းပါက ကြန္ပ်ဴတာတြင္ျပႆနာ ျဖစ္ႏုိင္သည္။ virus, malware, spyware မ်ားလည္း ထိုဖိုင္မ်ားကို ဒုကၡေပးတတ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခါ ထိုျပႆနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေပးႏုိင္ေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ား အမ်ားအျပားရွိေနၿပီျဖစ္၍ ထိုအမွားမ်ားကို ပူစရာမလိုေတာ့ပါ။

2. Internet explorer
အင္တာနက္ခ်ိတ္ဆက္ထားေသာ ကြန္ပ်ဴတာမ်ားတြင္ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ မည္သည့္ internet broser ကိုသံုးသည္ျဖစ္ေစ ၄င္းသည္ဗို္င္းရပ္စ္မ်ား ၀င္ေရာက္ရာ အဓိကတံခါးေပါက္သာျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သက္ဆိုင္ရာ အကာအကြယ္ antivirus, antispyware, antimalwere ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားျဖင့္
လံုေလာက္ေအာင္အကာအကြယ္ေပးထားရမည္ျဖစ္သည္။ ရံဖန္ရံခါတြင္ အမည္မေဖာ္ႏုိင္ေသာ
error message မ်ားေပၚလာတတ္ပါသည္။ ဥပမာ။ ။ 'Page cannot be displayed' 'HTTP 404 error' စသည္တို႔ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ အေၾကာင္းမွာ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားကို စံနစ္တက် install, install
မလုပ္မိျခင္း၊ broser ကို အဆင့္ႄမွင့္တင္မႈမျပဳလုပ္မိျခင္း၊ registry တြင္ အမွားျဖစ္ျခင္းႏွင့္
spyware မ်ားေၾကာင့္ျဖစ္ေလ့ရွိပါသည္။ ထိုျပႆနာမ်ားကို ၀င္းဒိုးစံနစ္ႏွင့္ internet broser
မ်ားကိုအခါအားေလ်ာ္စြာ အဆင့္ႄမွင့္တင္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။

3. Computer freeze
ကြန္ပ်ဴတာ ဆက္လက္၍အလုပ္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ျခင္း၊ hang သြားျခင္းကိုေခၚသည္။ အဓိပၸာယ္မွာ
အလုပ္လုပ္ေနဆဲ ေဆာ့ဖ္၀ဲသည္ တံု႔ျပန္မႈမရွိေတာ့ျခင္း၊ အခက္အခဲတစ္ခုခုႏွင့္ေတြ႕ေနျခင္းျဖစ္သည္။ တစ္ခါတရံတြင္ မီးအားမၿငိမ္ေသာအခါမ်ဳိး၌လည္း ျဖစ္တတ္ပါသည္။ ကြန္ပ်ဴတာကို restart ျပန္လုပ္ျခင္းျဖင့္ ေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ အေသးစားျပႆနာျဖစ္ပါသည္။

4. EXE errors
.exe ေနာက္ဆက္တြဲပါေသာ ဖိုင္မ်ားသည္ ၀င္းဒိုးစနစ္တြင္ အဓိကေမာင္းႏွင္ေပးမည့္ ဖိုင္မ်ားျဖစ္သည္။ ၄င္းဖိုင္မ်ားျပည့္စံုေကာင္းမြန္ေနမွသာ စနစ္တစ္ခုလံုး အဆင္ေျပေျပအလုပ္လုပ္ႏုိင္မည္ျဖစ္သည္။ install, install လုပ္ရာတြင္ စနစ္မက်ျခင္းႏွင့္ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားေၾကာင့္ EXE error ေပၚတတ္သည္။ေဆာ့ဖ္၀ဲေဟာင္းမ်ားကို သံုးျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္တတ္ပါသည္။ သက္ဆိုင္ရာ ေဆာ့ဖ္၀ဲကိုစံနစ္တက်ျဖဳတ္ခ်ၿပီး အသစ္ျပန္တင္သင့္ပါသည္။ registry cleaner software မ်ားကလည္း အေထာက္အကူျပဳပါလိမ့္မည္။

5. .DLL errors
.DLL ေနာက္ဆက္တြဲပါ ဖိုင္မ်ားသည္ dynamically linked library ဖိုင္မ်ားျဖစ္သည္။ အသစ္တင္ထားေသာ software မ်ားကို ၀င္းဒိုးစနစ္အတြက္ အသံုးျပဳရန္ ကြန္ပ်ဴတာတြင္ သိမ္းဆည္းထားေသာဖိုင္မ်ားျဖစ္သည္။ ထိုဖိုင္မ်ား ေနရာမွားျခင္း၊ ပ်က္စီးျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျပႆနာေပၚေလ့ရွိသည္။ ေဆာ့ဖ္၀ဲအမ်ားအျပားတင္ျခင္း၊ ျပန္ျဖဳတ္ျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ထိုဖိုင္မ်ားထပ္ကုန္ၿပီး အမွားေပၚတတ္ပါသည္။ ညံ့ဖ်င္းစြာေရးသားထားေသာ
ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားေၾကာင့္လည္းျဖစ္တတ္သည္။ သက္ဆိုင္ရာေဆာ့ဖ္၀ဲကို ျပန္တင္ေပးရပါမည္။
registry cleaner software မ်ားကိုလည္း သံုးႏိုင္ပါသည္။

6. Unstaller errors
မျပည့္မစံုတင္ထားေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ား၊ ကြန္ပ်ဴတာကလက္မခံေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားကိုတင္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ကြန္ပ်ဴတာတြင္ အသံုးမလိုေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားကို ဖယ္ထုတ္သင့္သည္။ ဖယ္ထုတ္ပစ္သည့္တိုင္ေအာင္ ထိုဖိုင္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အခ်က္အလက္မ်ားမွာ ကြန္ပ်ဴတာအတြင္းတြင္
က်န္ေနရစ္ေလ့ရွိသည္။ ဥပမာ။ ။ short cut, temporary files ၄င္းတို႔ကို registry cleaner software က ကူညီဖယ္ရွားေပးပါလိမ့္မည္။

7. ActiveX errors
အဆင့္ျမင့္ကြန္ပ်ဴတာမ်ားတြင္ အျဖစ္မ်ားပါသည္။ စနစ္ဖိုင္မ်ားတြင္ ေရးသားမႈမွားေနျခင္းေၾကာင့္လည္း ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ အင္တာနက္ဆိုင္ရာ setting မ်ားကို စစ္ေဆးျပဳျပင္ျခင္း၊ Toola menu မ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္းျဖင့္လည္း ေျဖရွင္းႏိုင္သည္။ အေကာင္းဆံုုးမွာ registry cleaner software မ်ားပင္ျဖစ္သည္။

8. Java Script errors
Java သည္ ကြန္ပ်ဴတာသံုးဘာသာစကားတစ္ခုျဖစ္သည္။ အထူးသျဖင့္ web site အခ်ဳိ႕တြင္ သံုးေလ့ရွိသည္။ social site မ်ားတြင္ အသံုးမ်ားသည္။ ကြန္ပ်ဴတာတြင္ Java ဘာသာ တင္မထားပါက ထိုsiteမ်ားကို ၀င္တိုင္း error တတ္ပါလိမ့္မည္။ သို႔ျဖစ္၍ online သံုးေသာ ကြန္ပ်ဴတာတိုင္း Java ဘာသာကို မတင္မျဖစ္ တင္ရပါလိမ့္မည္။

9. Win32/W32 errors
window XP သည္ Win32 ကိုအေျခခံ၍ ေရးသားထားျခင္းျဖစ္သည္။ ထိုစနစ္ႏွင့္ မတူေသာဖိုင္မ်ား၊ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားကို တင္ျခင္း၊ ေရႊ႕ေျပာင္းျခင္းမ်ားလုပ္သည့္အခါ အမွားေပၚတတ္ပါသည္။ တစ္ခါတရံတြင္ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားေၾကာင့္လည္း အမွားေပၚတတ္ပါသည္။ registry cleaner software က အဆင္ေျပေစပါလိမ့္မည္။

10. Runtime errors
ကြန္ပ်ဴတာ ပရိုဂရမ္တစ္ခုကို အသံုးခ်ရန္မွတ္ဉာဏ္မလံုေလာက္ေသာအခါမ်ဳိးတြင္ ျဖစ္ေလ့ရွိသည္။ ဗိုင္းရပ္စ္မ်ားေၾကာင့္ registry file မ်ားပ်က္စီးေနသည့္အခါမ်ဳိးတြင္လည္း ျဖစ္တတ္သည္။ အေကာင္းဆံုးမွာ ထိုေဆာ့ဖ္၀ဲသို႔ ပရိုဂရမ္ကို မသံုးေတာ့ဘဲ အျခားတစ္မ်ဳိးကုိ ေျပာင္းသံုးျခင္းျဖစ္သည္။

11. Reparing errors
Font ထည့္သြင္းရာမွ အမွားအယြင္းျဖစ္ျခင္း၊ ၀င္းဒိုးစ္၏ start up လုပ္ငန္းစဥ္မွ အမွားျဖစ္ျခင္း၊
ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ား၏ လမ္းေၾကာင္းမ်ားမွားေနျခင္း၊ ဖိုင္ဖြဲ႕စည္းပံုမွားေနျခင္းတို႔ေၾကာင့္ ျဖစ္တတ္ပါသည္။
ရႉပ္ေထြးလြန္းေသာ အမွားမ်ဳိးျဖစ္ပါသည္။

12. PC speed
ကြန္ပ်ဴတာတစ္လံုးသည္ မည္မွ်ပင္ အဆင့္ျမင့္မားသည္ျဖစ္ေစ ကာလၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်
အျမန္ႏႈန္းက်လာသည္မွာ သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ အခ်က္အလက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ် စက္ထဲသုိ႔ထည့္သြင္းေနသည့္အျပင္ စံနစ္က်ေသာ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းမႈမ်ဳိးလည္း မလုပ္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ့္ျဖစ္ပါသည္။ အတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းသိမ္းႏိုင္သည့္နည္းလမ္းမွာ TAMP file မ်ားကို မၾကာခဏ ဖ်က္ျခင္း၊ Disc clean up, Defrag တို႔ကို မၾကာမၾကာလုပ္ေပးျခင္း၊ မလိုအပ္ေသာ ေဆာ့ဖ္၀ဲမ်ားကို စံနစ္တက်ဖယ္ထုတ္ျခင္း၊ မၾကာခဏ ဗို္င္းရပ္စ္စစ္ျခင္းတို႔ပင္ျဖစ္သည္။ ကာလၾကာလွ်င္ စက္ေလးသည္မွာမွန္ေသာ္လည္း ေဖာ္ျပပါနည္းမ်ားက အတတ္ႏိုင္ဆံုးထိန္းသိမ္းေပးႏိုင္မည္မွာမလြဲပါ။

registry cleaner software ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားရွိတဲ့အထဲမွာ အဆင္အေျပဆံုးႏွစ္ခုကို ရွာေပးလိုက္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္သံုးေနသလို စိတ္တိုင္းလည္းက်တဲ့ software ေတြပါ။

C Cleaner

Rootkit Revealer

ခင္ . . .

မေမ့ဘူးခင္
ရင္ဆိုတာက
ပူရပင္ရ
လြမ္းေမာရသည့္
ေသာကေျခရာ
ပန္းေႂကြရာ...

ျပန္ခဲ့ေတာ့ခင္
ေမာင့္ရင္ခြင္ဆီ
ရာသီေတာ္ဦး
ပန္းစံုဖူးပြင့္
ေက်းငွက္တင့္ေအာင္
သခင့္မ်က္ႏွာၾကည္ပါလွဲ႔...

ရွိေစေတာ့ခင္
မလာခ်င္လည္း
မေခၚရဲဘူး
ရင္ထဲပူေလာင္
ေမာင္တစ္ေယာက္ထဲ
ေႏြေတြထဲမွာ
ၾကင္နာခ်ဳိျမ
စကားလွတို႔
စိတ္ကၾကားေယာင္
ညသန္းေခါင္မွာ
ယမ္းေယာင္တမ္းတ လြမ္းပါ့မယ္... ။ ။

ဟန္ၾကည္
၉।၆।၂၀၁၀ ( ဗုဒၶဟူးေန႔ )
၁၁:၁၅ နာရီ

ေအာင္ျမင္ပါၿပီ...

သံုးရက္လံုးလံုး ဒုကၡေပးခဲ့တဲ့ေဇာ္ဂ်ီျပႆနာ ဒီညေတာ့ ေျပလည္သြားပါၿပီ။

ဒါေတာင္အလြယ္တကူေတာ့ ေျပလည္သြားတာမဟုတ္ပါ။ window ေခြျပန္ထည့္ၿပီး language ေျပာင္းၾကည့္တယ္။ ဒါလဲမရပါ။ note pad မွာရိုက္ေတာ့ အဆင္ေခ်ာေပမယ့္ broser မွာက်ေတာ့ အရင္အတိုင္းျဖစ္ေနျပန္ပါေရာ။ ေနာက္ဆံုးႀကံရာမရျဖစ္ၿပီး window XP service pack ३ ကိုုု အျပစ္ပံုခ်ၿပီး အသစ္ျပန္တင္ဖို႔ ႀကံမိပါတယ္။ မတင္ခင္မွာ ေနာက္ဆံုးႀကိဳးစားျခင္းအေနနဲ႔ internet option ထဲ၀င္ၿပီး tools ထဲမွာ စမ္းတ၀ါး၀ါးရွာၾကည့္တယ္။ အဲဒီမွာ content ထဲက deault font ဆိုတာကိုသြားေတြ႕ၿပီး ေဇာ္ဂ်ီေျပာင္းၾကည့္လိုက္တယ္။ ခ်စ္ေကာင္းစကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ အဲဒီမွာစေတြ႕ေတာ့တာပါပဲ။ အရင္ကဖတ္မရတဲ့ စာလံုးေတြအားလံုး အဆင္ေျပေျပဖတ္ရသြားပါၿပီ။ စာရုိက္ရတာလဲ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္သြားပါေရာ။ ၀င္းဒိုးအသစ္ကေပးတဲ့ ျပႆနာေတြအားလံုးေျပလည္သြားသလို အေတြ႕အႀကံဳသစ္ေတြပါရသြားတဲ့ေနာက္ေတာ့ ေလာကႀကီးျပန္ၿပီးသာယာေနတာကို သတိထားမိျပန္ပါေပါ့လား။

စာေရးခ်င္တယ္...

ဘယ္လိုရိုက္ရိုက္ မထြက္တာေတာ့ စိတ္ညစ္စရာေတာ္ေတာ္ေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္လိုရိုက္ရိုက္ ေအာက္ကျမစ္နဲ႔ယရစ္အေသးက ထြက္ကိုမထြက္ေတာ့ဘူးျဖစ္ေနတယ္။ စိတ္ညစ္လိုက္တာ စာေရးခ်င္ရက္သားနဲ႔ ေရးမရတာက ေတာ္ေတာ္၀ဋ္ခံရတယ္။ အခုေရးထားတာက မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ဖ်က္လိုက္ေရးလိုက္ ေရးထားရတယ္။ မညာတမ္းေျပာရရင္ေတာ့ စိတ္ညစ္တယ္ဗ်ာ။

ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ကိုယ္ . . .

စက္အသစ္ကေပးေနတဲ့ ပညာေတြကေတာ့ အခုထိေတာင္ မကုန္ေသးပါဘူး။ window အသစ္ကို ဗုိင္းရပ္စ္ကိုက္သြားလို႔ အသစ္ျပန္တင္ရတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ window တင္တတ္သြားတာအျမတ္ရတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလိုမွတတ္မထားရင္ တစ္ခါ window တင္ ၇၅၀၀ ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ software ေတြ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔တင္။
အားလံုးအဆင္ေျပၿပီးေတာ့ တစ္ခါ စာေရးရေအာင္အေရးအပါဆံုးျဖစ္တဲ့ ေဇာ္ဂ်ီတင္ရတယ္။
အဲဒီမွာ ျပႆနာစပါေလေရာ။ ေဇာ္ဂ်ီကပဲေလးငါးမ်ဳိးရွိတာလား။
ကိုယ္ကပဲ မ်က္စိလည္တာလားေတာ့မသိတတ္ေတာ့ဘူး။ စာရိုက္ရတာ တလြဲေတြထြက္ေနၿပီးေတာ့ အဆင္ကသိပ္မေျပေတာ့ဘူး။ စာလံုးကရွိရမယ့္ ေနရာမွာမရွိျဖစ္ေနျပန္ေရာ။
ကိုယ္ကမွ နဂိုကတည္းကေယာင္ခ်ာခ်ာဆုိေတာ့ ျပႆနာကသိပ္မေသးျပန္ဘူးေပါ့။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေအာက္ျမစ္ရိုက္ရတဲ႔ျပႆနာပဲ။
တစ္ခါတစ္ခါ ေအာက္ျမစ္မထြက္ပဲ ရယစ္၀ဆြဲထြက္ထြက္လာေတာ့ စိတ္ပ်က္လိုက္တာ။ အဲဒါႀကီးကိုေရွာင္ျပန္ေတာ့လည္း စာေရးရတာအရသာပ်က္ျပန္ေရာ။ ေရးလိုက္၊ ဖ်က္လိုက္နဲ႔(ေအာင္မယ္॥ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအာက္ျမစ္ျပန္ထြက္လာျပန္ၿပီ) တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ကိုေတာ္ေတာ္ရွဳပ္ပါေရာ။ (အဲဒီမွာၾကည့္॥ ဟထိုး တစ္ေခ်ာင္းငင္ရိုက္လို႔မရလို႔ တစ္မ်ဳိးထြင္ၿပီးရိုက္ထားတာေလ) နည္းပညာကလည္း ေရွ႕ကိုေျပးႏိုင္သမွ်ေျပး ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ပညာရွင္ေတြကလည္း လိုက္နုိင္သမွ်လိုက္ရင္း ေနာက္ကလိုက္သံုးရတဲ့ကိုယ္တို(ေအာက္ျမစ္မထြက္ျပန္ဘူး) မွာ အလဲလဲ အကြဲကြဲပါပဲေနာ္။ စိတ္ညစ္လိုက္တာ စာရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေျပာခ်င္တာကတျခား ထြက္လာေနတာကတျခားဆိုေတာ့ ေတာ္သင့္(ရယစ္မထြက္ေတာ့ဘူး) တယ္လို(ေအာက္ျမစ္) ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ တြတ္ပီကံမေကာင္းပါ...

မနက္ျဖန္ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္း ထြက္ေတာ့မယ္ . . .

မနက္ျဖန္ဆိုရင္ ဆယ္တန္း(ခုေခတ္အေခၚဆိုရင္ေတာ့ Grade 11)ေတြ ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့မယ္လို႔ ၾကားပါတယ္။ မႏွစ္ကစၿပီး ေအာင္စာရင္းကိုေစာေစာထြက္ေပးတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဟာေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ အေတာ္ေကာင္းတဲ့အစီအစဥ္ပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ စာေမးပြဲက်သြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ ေနာက္တစ္ခါစာေမးပြဲ၀င္ေျဖဖို႔ ျပင္ဆင္ခ်ိန္ပိုရသြားတာေၾကာင့္ပါ။ ေက်ာင္းသားသစ္ေတြေက်ာင္းဖြင့္တာကလည္း ဒီလထဲမွာပဲျဖစ္တာေၾကာင့္ ေက်ာင္းျပန္တက္ၾကမဲ့ေက်ာင္းသားေဟာင္းေတြအတြက္လည္း သင္ခန္းစာကြာဟမႈ သိပ္ရွိမွာမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ေအာင္သြားၾကတဲ့ေက်ာင္းသားေတြလည္း ေစာေစာစီးစီးေပ်ာ္ၾကရၿပီေပါ့။

လူႀကီီီီးေတြက ဘယ္ေလာက္အဆင္ေျပတယ္ေျပာေျပာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကေတာ့ ထြက္ေတာ့မယ့္ ေအာင္စာရင္းကို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ေစာင့္ေနၾကတာေတြ႕ရပါတယ္။ ကိုယ္ေျဖထားတာ ကိုယ္သိတယ္ဆိုေပမယ့္ မျမင္ႏုိင္တဲ့အရာကိုေတာ့ ကေလးေတြေၾကာက္ၾကရွာတာ အျပစ္မျမင္မိပါ။ ကိုယ္လည္းဆယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀က အေကာင္းဆံုးေျဖႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္
ေအာင္စာရင္းထြက္မဲ့ညမ်ဳိးမွာေတာ့ ရင္နည္းနည္းခုန္ပါတယ္။ ေၾကာက္တာေတာ့ မေၾကာက္ခဲ့ပါ။ ေအာင္စာရင္းထြက္ၿပီးလို႔ အမွတ္စာရင္းေစာင့္ရတဲ့ ကာလကမွ တကယ္ေၾကာက္ခဲ့ရတဲ့ကာလျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုယ္တက္ခ်င္တဲ့ တကၠသိုလ္တက္ႏိုင္မဲ့ အမွတ္မ်ဳိးသာမရရင္ဆိုတဲ့အေတြးဆိုးႀကီးက လက္ထဲကိုအမွတ္စာရင္းမေရာက္မခ်င္း ညတိုင္းႏွိပ္စက္ခဲ့ပါရဲ႕။ ဘယ္ေလာက္မ်ားဆိုးသလဲဆိုရင္ အမွတ္စာရင္းရၿပီးတာေတာင္ တကၠသိုလ္ကအေၾကာင္းၾကားစာ မေရာက္မခ်င္း
ရင္ထဲမွာဟာတာတာနဲ႔ ေနလို႔မေကာင္းခဲ့တာ
ခုျပန္ေတြးမိရင္ ခုျပန္ခံစားမိပါတယ္။

အခုလည္း ဆယ္တန္းေျဖထားၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ၾကည့္မိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ျမင္မိသလို ခံစားရပါတယ္။ သူတို႔ရင္ထဲမွာလည္း ကိုယ့္တုန္းကလို ခံစားေနၾကရမွာပဲဆုိတာ သိေနေတာ့ သူတို႔ကိုၾကည့္ၿပီး မရယ္ရက္ပါ။ ဘ၀ကိုအဆံုးအျဖတ္ေပးမယ့္ အခ်ိန္ပိုင္းနဲ႔အနီးဆံုးအေျခအေနမွာ ဘယ္သူမဆို နည္းနည္းေတာ့ တုန္လႈပ္မွာ ေသခ်ာပါရဲ႕။

ေနာင္တစ္ေခတ္ရဲ႕ မ်ဳိးဆက္သစ္ေလးေတြ ထိုက္သင့္တဲ့ပညာရပ္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ကိုအက်ဳးိျပဳၾကမယ့္ ပညာတတ္ေလးေတြျဖစ္ႏိုင္ဖို႔ ပထမေျခလွမ္းျဖစ္တဲ့ ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းကို သူတို႔နဲ႔အတူ ေရာေရာင္ၿပီးရင္ခုန္လိုက္ဦးမယ္ေလ...

လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ခက္ေနတယ္ . . .

တစ္မနက္လံုး ကြန္ပ်ဴတာအသစ္နဲ႔ ရန္ျဖစ္ေနရတာ စိတ္ကိုကုန္ပါေလေရာ။ မီးေလးတစ္ခ်က္မကစားလုိက္နဲ႔ ေဒါက္ဆိုျပဳတ္က်ပါေရာ။ ငါးမိနစ္အတြင္း သံုးခါျပဳတ္က်ၿပီးတဲ႔ေနာက္ေတာ့ ခႏၱီစတရားကို လက္ကိုင္ထားလိုက္ရတယ္။ တကယ္ေတာ့မႏိုင္လို႔သည္းခံရျခင္းသည္လည္းေကာင္းေပါ့ေလ။ စိတ္ရွည္တယ္ဆိုတာ ဒီေနရာမ်ဳိးက်ေတာ့ သိပ္ေကာင္းတာမွမဟုတ္ဘဲေနာ။ စိတ္ရွည္လက္ရွည္နဲ႔ ဆက္ဖြင့္ၾကည့္ေနရင္ မားသားဘုတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ ဟာ့ဒ္ဒစ္ျဖစ္ျဖစ္ကၽြမ္းသြားႏိုင္တာေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီးသိထားတယ္ေလ။

ေနာက္ဆံုးမေတာ့ လုပ္ေနက်အတိုင္း system unit တစ္ခုလံုးမၿပီး ကြန္ပ်ဴတာဆရာ၀န္ဆီေျပးရတာေပါ့။ သူအႀကံေပးတဲ့အတိုင္း power regulator တစ္လံုး၀ယ္ၿပီးခံလိုက္မွပဲ အဆင္ေျပသြားေတာ့တယ္။ တရုတ္ကတစ္ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ျပည္တြင္းျဖစ္က ေျခာက္ေသာင္းဆိုတာ ထူးထူးဆန္းဆန္းသိရတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္ေတြ ေစ်းကြက္မွာေနရာေကာင္းရလာတာၾကားရေတာ့ မုဒိတာပြားရပါတယ္။

အခုေတာ့လည္း ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ကြန္ပ်ဴတာက သူမဟုတ္သလို ၿငိမ္လို႔ကုပ္လို႔။ အင္း...လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ခက္ေအာင္လုပ္ေနမိတဲ့ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ရယ္ခ်င္တယ္...

ေငြ၊ လူနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာ . . .

ဂုဏ္...ဂုဏ္...ဂုဏ္... ဂုဏ္ဆိုတာေငြကိုေခၚတယ္...
ေငြကုိသာ ေရလုိသံုးရင္...တစ္ျပည္လံုးမွာ လုပ္သမွ်တင့္တယ္...

လူမွန္းသိတတ္ကတည္းက ၾကားဖူးတဲ့ ဆရာဦးသုခရဲ႕ နာမည္ႀကီးသီခ်င္းပါ။ ဆရာႀကီးကေတာ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ေကာင္းနဲ႔ေရးခဲ့တာျဖစ္ေပမယ့္ အမ်ားစုကေတာ့ အထက္ကစာသားကိုပဲ သေဘာတက်နဲ႔ဆိုေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကေတာ့ ခပ္ငယ္ငယ္ကတည္းက ဒီစာသားကို သေဘာသိပ္ေတာ့ မေတြ႕လွပါ။ ေငြမရွိရင္လည္း ဂုဏ္ရွိႏိုင္တာပဲလို႔ အၿမဲေတြးပါတယ္။ အဲဒီခံယူခ်က္နဲ႔ပဲ ဘ၀ကိုျဖတ္သန္းခဲ့ပါတယ္။ အထိုက္အေလ်ာက္လည္း စိတ္ေက်နပ္မႈရခဲ့တာ ေသခ်ာပါတယ္။

အခုလူလတ္ပိုင္းအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ငယ္ငယ္ကအေတြးအျမင္ေတြကို မၾကာမၾကာျပန္ဆင္ျခင္ၾကည့္မိလာပါတယ္။ ေငြမရွိလဲဂုဏ္ရွိႏိုင္တယ္ဆိုတဲ့ ကုိယ့္အယူအဆကေတာ့ လံုး၀မမွားတာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို သတ္မွတ္ျပဌာန္းတဲ့ အခ်က္ေတြထဲမွာ ေငြေၾကးဆိုတာ သာမန္အစိတ္အပိုင္းပဲျဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကိုယ္က်င့္တရား၊ သီလသမာဓိ စတာေတြနဲ႔ယွဥ္ရင္ ေငြေၾကးကေနရမဲ့ ဂုဏ္သိကၡာဆုိတာ မေျပာပေလာက္ပါ။

ကိုယ့္အေတြးနဲံကိုယ္ ေငြေၾကးဆိုတာကို အေရးမစိုက္ဘဲ ႏွစ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေနျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဘာသြားေတြ႕ရသလဲဆိုရင္ ကိုယ့္မွာေငြေၾကးမျပည့္စံုတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ တစ္ခါတစ္ခါမွာ ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေတာ္ေတာ္ခက္ခက္ခဲခဲ ထိန္းသိမ္းရတယ္ဆိုတာပါပဲ။ ေငြေၾကးမျပည့္စံုရင္ ကိုယ္က်င့္တရားကို ေငြနဲ႔ခ်ေရာင္းမွာပဲဆိုတဲ့ ခပ္ညံ့ညံ့အေတြးမ်ဳိးရွိတဲ့လူေတြအတြက္ ကိုယ္ကမၾကာမၾကာဆိုသလို ပစ္မွတ္ေကာင္းႀကီးျဖစ္ျဖစ္ေနတတ္ပါေရာ။ စေလဦးပုညရဲ႕ေတးထပ္ထဲကလို॥
“ပညာရွင္ဆုိကတည္း မြဲရင္ျဖင့္မိုက္ရေတာ့မယ္” ဆိုတာ လူတိုင္းကိုရည္ရြယ္တာမဟုတ္မွန္းမသိတဲ့လူကလည္း အမ်ားသားဆိုေတာ့ ေတာ္ေတာ့္ကိုခံခဲ့ရပါတယ္။

တျဖည္းျဖည္းနဲ႔စဥ္းစားလာမိတာက ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ဂုဏ္သိကၡာကို သက္ေတာင့္သက္သာ ထိန္းသိမ္းႏိုင္ဖို႔ ေငြေၾကးဆိုတာလည္း အေထာက္အကူပစၥည္းတစ္ခုအျဖစ္လိုတယ္္ဆိုတာပါပဲ။ လူသားဆိုတာလူသားအေတြးမ်ဳိး လူသားရဲ႕ခံစားခ်က္မ်ဳိးသာရွိႏိုင္တာမို႔ အေမွာင့္ပေယာဂေတြမ်ားလြန္းရင္ အနည္းနဲ႔အမ်ားေတာ့ ယိုင္နဲ႔သြားဖို႔မ်ားပါတယ္။ ဒီေတာ့ အေကာင္းဆံံုးအေနအထားကေတာ့ အေမွာင့္ပေယာဂေတြရန္ကကာကြယ္ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားရုံပါ။ အေႏွာင့့္အယွက္ကင္းေလ အပ်က္အစီးနည္းေလဆိုတာ သဘာ၀ပဲမဟုတ္လား။

အဲဒီအေတြးမ်ဳိး၀င္လာတဲ့အခ်ိန္ကစလို႔ အရင္ကေတြးခဲ့တ“ေငြဆိုတာအလကားပါကြာ၊ ေငြမရွိလည္း ငါ့မွာဂုဏ္သိကၡာရွိတာပဲ”ဆိုတဲ့ အေတြးကိုေဖ်ာက္ၿပီး ရွိသမွ်စိတ္ဓာတ္၊အင္အားကိုသံုးလို႔ ေငြေၾကးကို ႀကိဳးစားၿပီးရွာျဖစ္ပါတယ္။ ေငြေၾကးရဲ႕အေရးပါမႈကို နားလည္သေဘာေပါက္ရင္း၊ တစ္ဖက္ကလည္း ေငြေၾကးကို ကိုးကြယ္ရာမေရာက္ေအာင္ထိန္းရပါေသးရဲ႕။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ သူတပါးကိုၾကည့္စရာမလိုဘဲ ရပ္တည္ႏိုင္လာတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္က်င့္တရားနဲ႔ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိပါးမဲ့ျပင္ပအေႏွာင့္အယွက္ကေတာ့ သိသိသာသာႀကီးနည္းလာပါတယ္။

ဒါေပမယ့္...
ေလာကဓံတရားရွစ္ပါးထဲက လာေဘာ၊ သုခံ၊ ယေသာ၊ နိႏၷံ ဆိုတဲ့တရားေလးပါးကို ရင္ဆိုင္ၿပီးကိုယ္က်င့္တရား မထိခိုက္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပိုၿပီးထိန္းသိမ္းရျပန္ပါေရာ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ကိုယ့္စိတ္နဲ႔ရင္ဆိုင္ရတာ သူမ်ားအေႏွာင့္အယွက္ကို ရင္ဆိုင္ရတာထက္ေတာ့ ေက်နပ္စရာေကာင္းေသးတယ္လို႔ေတြးေနမိတဲ့ ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ နဲနဲေနလို႔ေကာင္းလာသလိုပါ....

နည္းပညာနဲ႔ အဂၤလိပ္စာ . . .

ဒီေန႔ကေတာ့ မနက္မိုးလင္းကတည္းက အလုပ္မ်ားတဲ့ေန႔တစ္ေန႔ပါပဲ။

ကြန္ပ်ဴတာအသစ္ကို
မီးအားျပည့္တဲ့အခ်ိန္ေစာင့္ၿပီးစမ္းလိုက္တာ ညက ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္မွပဲ အိပ္ျဖစ္တယ္။ မနက္မိုးလင္းေတာ့ လုပ္ငန္းသဘာ၀အရ ၅နာရီခြဲမွာ ထရျပန္ပါေရာ။ မ်က္စိကေတာ့ ခပ္စပ္စပ္ျဖစ္ေတာ့တာေပါ့။ အရင္က ေန႔နဲ႔ညနဲ႔မွားခဲ႔တဲ့ဒဏ္ေတြျပန္ခံရတာလို႔ေတာ့ ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္ပါတယ္။

ဒါနဲ႔မနက္ ၉ နာရီေလာက္က်ေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာဆရာကို အိမ္ပင့္ၿပီးလာခဲ့ရတယ္။
မပင့္လို႔လည္း မရေတာ့ဘူးေလ။ Systrm unitအသစ္က ေကာင္းေကာင္းအလုပ္မလုပ္ဘူးျဖစ္ေနတာကိုး။ မီးအားနည္းနည္းက်သြားတာနဲ႔ ျပဳတ္က်သြားတတ္တာဆိုေတာ့ လုပ္ရကိုင္ရတာ ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပေတာ့ဘူးျဖစ္ေနေရာ။ မီးအား ၂၂၀ ျပည့္မွသာသံုးလို႔ရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ညပိုင္းက်မွပဲသံုးရေတာ့မလိုျဖစ္ေနတယ္။ အသစ္၀ယ္လိုက္ေတာ့မွ အေဟာင္းကပိုအဆင္ေျပေနတာေတြ႕ေတာ့ ရယ္ေတာင္ရယ္ခ်င္မိတယ္။

အရင္ System unit ကလည္း အလုပ္လုပ္တာ ေတာ္ေတာ္ေႏွးတယ္ဆိုေတာ့ အသစ္မလဲလို႔ကလည္းမျဖစ္ျပန္ဘူး။ မီးအား ၂၂၀ အျပည့္ရေအာင္ မီးအားႃမွင့္စက္၀ယ္ရျပန္ရင္လည္း ဆင္ဖိုးထက္ ခၽြန္းဖိုးကႀကီးေနမွာ ေသခ်ာတယ္။ ၿပီးရင္ ဒီေဒသမွာ မီးအားႃမွင့္စက္သံုးတဲ့ကိုယ့္ကိုလည္း သူမ်ားကငေပါလို႔ေတာင္၀ိုင္းေျပာဦးမွာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိေနျပန္ေရာ။ လိုခ်င္ေပမယ့္ အဆင္မေျပျဖစ္ေနတာကိုေတာ့ ရင္ထဲမွာ ခိုးလိုးခုလုျဖစ္ေနပါေရာလား။

မီးအားသံုးလြန္းတဲ့ ကြန္ပ်ဴတာကို ေမတၱာပို႔မယ္ႀကံေတာ့လည္း
အလုပ္မ်ားမ်ားလုပ္မဲ့ေကာင္ကို အစားမ်ားမ်ားေကၽြးရတာ သဘာ၀ဆိုေတာ့ ဘရိတ္အုပ္လိုက္ရျပန္ေရာ။ ဆားဗစ္ဆရာျပန္သြားေတာ့ စဥ္းစားမိတယ္။ Green ေခတ္ႀကီးမွာ နည္းပညာသစ္ေတြဒီေလာက္ေပါမ်ားေနသေလာက္ စြမ္းအင္ေခၽြတာေရးေတြကို ဒီေလာက္ဦးစားေပးေနတာဆုိေတာ့ ပါ၀ါစားမ်ားတာကို ေျဖရွင္းေပးမယ့္ နည္းေတာ့ရွိရမယ္လို႔။

ဒါနဲ႔ Mother Board ကအညႊန္းေတြကို ေသခ်ာဖတ္ၾကည့္ေတာ့ IES ဆိုတဲ့ စြမ္းအင္ေခၽြတာေရးစံနစ္ထည့္ေပးထားတာေတြ႕ရတယ္။ Hard ware ဆင္ေပးတဲ့ကေလးက Driver software ေတြကိုပဲ အကုန္ေမာင္းတင္ၿပီး application software ေတြကို ခ်န္ပစ္ထားခဲ့တာသြားေတြ႕ေတာ့တာကိုး။ ဒါနဲ႔ကိုယ့္ဖာသာပဲ software ေမာင္းတင္ၿပီး စမ္းၾကည့္ေတာ့ အဆင္ေျပသြားတာေတြ႕ရတယ္။

ဆင္ေပးတဲ့ ကေလးကိုလည္း အျပစ္မတင္ရက္ပါဘူး။
သူတို႔ေလးေတြခမ်ာ အဂၤလိပ္စာအားနည္းၾကေတာ့ ဘယ္ software ကဘာအတြက္ဆိုတာ မဆံုးျဖတ္ႏိုင္ၾကပဲကိုး။ ခါတိုင္းလုပ္ေနၾကအတိုင္းပဲလုပ္လိုက္ေတာ့ နည္းပညာတိုးတက္မႈရဲ႕အသီးအပြင့္နဲ႔ေ၀းသြားေတာ့တာေပါ့ေလ။ ကြန္ပ်ဴတာသံုးေနရင္းက အဂၤလိပ္စာရဲ႕အသံုး၀င္ပုံေတြကို တစိမ့္စိမ့္ေတြးမိလာတယ္။

ဒီဘက္ေခတ္လူငယ္ေလးေတြကို
အဂၤလိပ္စာအရည္အေသြးျမင့္ေအာင္လုပ္ေပးရဦးမယ္ဆိုတဲ့ အသိကိုပါရလုိက္ေတာ့ ဒုကၡေကာင္းေကာင္းေပးလိုက္တဲ့ ကြန္ပ်ဴတာအသစ္ကိုပဲ ေက်းဇူးတင္မိရျပန္ပါေရာေလ...

ps: ဒီ post လည္းတင္ၿပီးေရာ မီးအားကထိုးက်သြားလုိက္တာ စက္ကဘယ္လိုမွ မတက္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။ နည္းပညာမကယ္ႏုိင္ေတာ့တဲ့ အေျခအေနဆိုေတာ့လည္း စက္အေဟာင္းေလးကိုပဲ ပလပ္ထိုးလို႔..

ႀကိဳးစားရတဲ့ ကာလအပိုင္းအျခား . . .

အင္း စာမေရးျဖစ္တာနည္းနည္းၾကာသြားတယ္...
အခုတေလာ အလုပ္ထဲမွာ အာရုံစိုက္ရတာေတြလည္း နဲနဲေတာ့မ်ားတယ္။ ဒီအခ်ိန္ကေတာ့ ႏွစ္တိုင္းအလုပ္မ်ားေနက်ပါပဲေလ။ အေနအထားအသစ္ေတြကို အံ၀င္ခြင္က်ျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတဲ့ အခ်ိန္ဆိုပါေတာ့။ စိတ္ဖိစီးမႈကလည္း ခါတိုင္းထက္ေတာ့ ပိုမ်ားတယ္လို႔ပဲဆိုရမယ္။ ဖိစီးမႈေတြနဲ႔ က်င့္သားရၿပီးသားဆိုေပမယ့္ လူသားဆိုေတာ့လည္း လူသားရဲ႕ခံႏုိင္ရည္မ်ဳိးပဲရွိတာမို႔ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ေတာ္ေတာ္အီပါတယ္။

စိတ္ကူးထားတာကေတာ့ ပညာေရးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးေလးေတြကို ႏွစ္ရက္ျခားေလာက္ေတာ့ တင္ျဖစ္မယ္လို႔။ ဒါေပမယ့္ အလုပ္မ်ားတာေၾကာင့္ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မထိုင္ျဖစ္တာေတာင္ သံုးေလးရက္ရွိသြားၿပီထင္တယ္။ အရင္စက္က P4 ျဖစ္တယ္ဆိုရုံေလး 1.8ग ပဲရွိေတာ့ အလုပ္လုပ္ရတာ အဆင္မေျပဘူး။ ဒီၾကားထဲမွာ memory ကလည္း SD 256 ဆိုေတာ့ ပြဲကၿပီးပါေရာလား။

ဒါနဲ႔ မရွိရွိတာရွာႀကံၿပီးေတာ့ PC ကိုႃမွင့္ပစ္လိုက္တယ္။ စိတ္တိုင္းက်ေတာ့ မျဖစ္ေသးေပမယ့္ စိတ္သြားတုိင္းေတာ့ ကိုယ္ပါေလာက္တဲ့ အေနအထားေပါ့။ တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြကို ေခတ္နဲ႔အညီလိုုက္စားဖို႔ကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေငြအရင္းအႏွီးမ်ားတဲ့အရာပါပဲေနာ္။ ကိုယ္က ၀ါသနာရွင္အဆင့္ဆိုေတာ့ ေတာင္စမ္းစမ္းေျမာက္စမ္းစမ္းနဲ႔ ပိုဆုိးတယ္။ ေလ့လာလို႔ကလည္း မကုန္ႏုိင္ေတာ့ဘူးထင္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ ၿပိဳင္ဆိုင္မႈ၊ တိုက္ခိုက္မႈေတြနဲ႔ ပင္ပန္းလွတဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ၀ါသနာပါရာ အပန္းေျဖစရာလည္းျဖစ္၊ ပညာရွာေဖြရာလည္းျဖစ္တဲ့ေနရာေလးမွာ ရင္းႏွီးတယ္ပဲေျပာေျပာ၊ သံုးတယ္ပဲေျပာေျပာ ေငြကုန္ရတာေတာ့ တန္တယ္လို႔ထင္တာပဲေလ....

ps; မတန္လို႔လည္း ဘယ္ရမလဲ ပိုက္ဆံက ထြက္သြားၿပီ မဟုတ္လား...