့ဒီရက္ပတ္ေတြမွာ အလုပ္မ်ားလိုက္တာ။ ေကာင္းေကာင္းထိုင္နားခ်ိန္ေတာင္ မရပါဘူး။ လုပ္ငန္းသဘာ၀အရ အခ်ိန္ျပည့္ အာရုံစုိက္ေနရတာေၾကာင့္ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပင္ပန္းတယ္လို႔လည္း ဆိုႏိုင္ပါရဲ႕။ ၿပီးေတာ့ လူေတြရဲ႕ ဘ၀၊ အနာဂတ္၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ အဓိကပတ္သက္ေနတဲ့ အလုပ္ဆိုေတာ့လည္း ကိုယ့္ပါးစပ္က ေျပာသမွ်စကား၊ လုပ္သမွ် အျပဳအမူအားလံုးကို အၿမဲသတိကပ္ေနရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္လည္း ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က အျမတ္တႏိုးနဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့ အသက္ေမြး၀မ္းေၾကာင္း ျဖစ္ေနတာတစ္ေၾကာင္း၊ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဆံုးအလုပ္အေႂကြးျပဳေနတယ္လို႔ ယူဆတာတစ္ေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ ေမာတယ္ပန္းတယ္ေတာ့ သေဘာမထားပါဘူးေလ။
တိုင္းျပည္တစ္ခု တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ အေရးအႀကီးဆံုးက မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေလးေတြ တိုးတက္ေခတ္မီၿပီး ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေနဖို႔က အင္မတန္ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေရခဲေခတ္၊ ေက်ာက္ေခတ္၊ သံေခတ္၊ ေၾကးေခတ္ေတြ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ဒီေန႔ပညာေခတ္ႀကီးမွာ ပညာတတ္နည္းပါးတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ သူမ်ားေနာက္မွာ ေအာက္က်၊ ေနာက္က်ျဖစ္က်န္ရစ္ေနခဲ့မွာ မလြဲပါ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔၊ ကိုယ္ျမတ္ႏိုး၊ တန္ဖိုးထားတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိး တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြလက္ထဲကို အဖိုးတန္ပညာေတြ ထည့္ေပးႏိုင္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
လူငယ္ေတြဆိုတာ ဘာမဆို သိလြယ္၊ တတ္လြယ္ၾကတဲ့ တကယ့္ဉာဏ္ႀကီးရွင္ေလးေတြပါ။ ကိုယ့္ေခတ္ကထက္ေတာင္ပိုလို႔ ဉာဏ္ရည္ျမင့္မားၾကပါေသးတယ္။ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဖိုးတန္ဉာဏ္ရည္ကို အေရးမပါတဲ့ ေနရာေတြမွာ သံုးေနၾကတာပါပဲ။ ဒါကိုျပဳျပင္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးပါအရာေရာက္ေစမယ့္ ပညာေရးကို လူငယ္ေတြ အားသန္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ရမွာက ကိုယ္တို႔လူႀကီးေတြရဲ႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္ပဲမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေလးေတြ တတ္ေျမာက္ၾကတယ့္ ပညာေတြကို တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ အသံုးခ်မယ့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္မ်ဳိး သြင္းေပးဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကို္ယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာကို တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း လုပ္ၾကမယ့္ ပညာတတ္လူယုတ္မာေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္ တိုင္းျပည္သိပ္နစ္နာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေလးေတြ လိုအပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ အသိဉာဏ္၊ ဇြဲ၊ အနစ္နာခံတတ္မႈ၊ ကူညီရုိင္းပင္းတတ္တဲ့ ပညာရွင္စိတ္ထား စတာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ကိုယ္တို႔ေတြ အခုလို တပင္တပန္းႀကိဳးစားေနရတာကို စိုင္းထီးဆိုင္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ “ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး”
တိုင္းျပည္တစ္ခု တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ အေရးအႀကီးဆံုးက မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေလးေတြ တိုးတက္ေခတ္မီၿပီး ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေနဖို႔က အင္မတန္ပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေရခဲေခတ္၊ ေက်ာက္ေခတ္၊ သံေခတ္၊ ေၾကးေခတ္ေတြ အဆင့္ဆင့္ျဖတ္သန္းခဲ့ၿပီးေနာက္ ဒီေန႔ပညာေခတ္ႀကီးမွာ ပညာတတ္နည္းပါးတဲ့ တိုင္းျပည္ဟာ သူမ်ားေနာက္မွာ ေအာက္က်၊ ေနာက္က်ျဖစ္က်န္ရစ္ေနခဲ့မွာ မလြဲပါ။ ကိုယ္ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္နဲ႔၊ ကိုယ္ျမတ္ႏိုး၊ တန္ဖိုးထားတဲ့ ကိုယ့္လူမ်ဳိး တိုးတက္ဖို႔ဆိုရင္ေတာ့ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြလက္ထဲကို အဖိုးတန္ပညာေတြ ထည့္ေပးႏိုင္မွ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
လူငယ္ေတြဆိုတာ ဘာမဆို သိလြယ္၊ တတ္လြယ္ၾကတဲ့ တကယ့္ဉာဏ္ႀကီးရွင္ေလးေတြပါ။ ကိုယ့္ေခတ္ကထက္ေတာင္ပိုလို႔ ဉာဏ္ရည္ျမင့္မားၾကပါေသးတယ္။ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။ သူတို႔ရဲ႕ အဖိုးတန္ဉာဏ္ရည္ကို အေရးမပါတဲ့ ေနရာေတြမွာ သံုးေနၾကတာပါပဲ။ ဒါကိုျပဳျပင္ၿပီး တိုင္းျပည္အတြက္ အေရးပါအရာေရာက္ေစမယ့္ ပညာေရးကို လူငယ္ေတြ အားသန္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္ရမွာက ကိုယ္တို႔လူႀကီးေတြရဲ႕ သမိုင္းေပးတာ၀န္ပဲမဟုတ္လား။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေလးေတြ တတ္ေျမာက္ၾကတယ့္ ပညာေတြကို တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးေကာင္းက်ဳိးအတြက္ အသံုးခ်မယ့္ မ်ဳိးခ်စ္စိတ္မ်ဳိး သြင္းေပးဖို႔လည္း အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ရင္ ကို္ယ္တတ္ထားတဲ့ ပညာကို တုိင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးပ်က္စီးရာ ပ်က္စီးေၾကာင္း လုပ္ၾကမယ့္ ပညာတတ္လူယုတ္မာေလးေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကရင္ တိုင္းျပည္သိပ္နစ္နာပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေလးေတြ လိုအပ္တဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ အသိဉာဏ္၊ ဇြဲ၊ အနစ္နာခံတတ္မႈ၊ ကူညီရုိင္းပင္းတတ္တဲ့ ပညာရွင္စိတ္ထား စတာေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ကိုယ္တို႔ေတြ အခုလို တပင္တပန္းႀကိဳးစားေနရတာကို စိုင္းထီးဆိုင္စကားနဲ႔ေျပာရရင္ေတာ့ “ေမာေတာ့ေမာတာေပါ့၊ ဒါေပမယ့္ မေမာဘူး”
No comments:
Post a Comment