ေဇာ္ဂ်ီနဲ႔ကိုယ္ . . .

စက္အသစ္ကေပးေနတဲ့ ပညာေတြကေတာ့ အခုထိေတာင္ မကုန္ေသးပါဘူး။ window အသစ္ကို ဗုိင္းရပ္စ္ကိုက္သြားလို႔ အသစ္ျပန္တင္ရတယ္။ တစ္နည္းေျပာရရင္ေတာ့ window တင္တတ္သြားတာအျမတ္ရတာေပါ့ေလ။ အဲဒီလိုမွတတ္မထားရင္ တစ္ခါ window တင္ ၇၅၀၀ ဆိုတာက ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေပးတယ္ေလ။ ျပီးေတာ့ software ေတြ စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔တင္။
အားလံုးအဆင္ေျပၿပီးေတာ့ တစ္ခါ စာေရးရေအာင္အေရးအပါဆံုးျဖစ္တဲ့ ေဇာ္ဂ်ီတင္ရတယ္။
အဲဒီမွာ ျပႆနာစပါေလေရာ။ ေဇာ္ဂ်ီကပဲေလးငါးမ်ဳိးရွိတာလား။
ကိုယ္ကပဲ မ်က္စိလည္တာလားေတာ့မသိတတ္ေတာ့ဘူး။ စာရိုက္ရတာ တလြဲေတြထြက္ေနၿပီးေတာ့ အဆင္ကသိပ္မေျပေတာ့ဘူး။ စာလံုးကရွိရမယ့္ ေနရာမွာမရွိျဖစ္ေနျပန္ေရာ။
ကိုယ္ကမွ နဂိုကတည္းကေယာင္ခ်ာခ်ာဆုိေတာ့ ျပႆနာကသိပ္မေသးျပန္ဘူးေပါ့။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ ေအာက္ျမစ္ရိုက္ရတဲ႔ျပႆနာပဲ။
တစ္ခါတစ္ခါ ေအာက္ျမစ္မထြက္ပဲ ရယစ္၀ဆြဲထြက္ထြက္လာေတာ့ စိတ္ပ်က္လိုက္တာ။ အဲဒါႀကီးကိုေရွာင္ျပန္ေတာ့လည္း စာေရးရတာအရသာပ်က္ျပန္ေရာ။ ေရးလိုက္၊ ဖ်က္လိုက္နဲ႔(ေအာင္မယ္॥ဒီတစ္ခါေတာ့ ေအာက္ျမစ္ျပန္ထြက္လာျပန္ၿပီ) တစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ကိုေတာ္ေတာ္ရွဳပ္ပါေရာ။ (အဲဒီမွာၾကည့္॥ ဟထိုး တစ္ေခ်ာင္းငင္ရိုက္လို႔မရလို႔ တစ္မ်ဳိးထြင္ၿပီးရိုက္ထားတာေလ) နည္းပညာကလည္း ေရွ႕ကိုေျပးႏိုင္သမွ်ေျပး ကိုယ့္တိုင္းျပည္က ပညာရွင္ေတြကလည္း လိုက္နုိင္သမွ်လိုက္ရင္း ေနာက္ကလိုက္သံုးရတဲ့ကိုယ္တို(ေအာက္ျမစ္မထြက္ျပန္ဘူး) မွာ အလဲလဲ အကြဲကြဲပါပဲေနာ္။ စိတ္ညစ္လိုက္တာ စာရိုက္ရင္းရိုက္ရင္း ေျပာခ်င္တာကတျခား ထြက္လာေနတာကတျခားဆိုေတာ့ ေတာ္သင့္(ရယစ္မထြက္ေတာ့ဘူး) တယ္လို(ေအာက္ျမစ္) ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။ တြတ္ပီကံမေကာင္းပါ...