ဒဏ္ရာေဟာင္းမ်ား . . .

မီးကလည္း အခုထိ အျပည့္အ၀ ျပန္မလာႏိုင္ေသးပါ။ 

တစ္ရက္ျခားတစ္ခါ အလွည့္နဲ႔လာေနတာမို႔ ေရွးျဖစ္ေဟာင္း ေအာက္ေမ့ဖြယ္ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေပးေနေရာ့သလား ထင္မိပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ကံကြက္ၾကားမိုးရြာခ်င္ျပန္ေတာ့ သူမ်ားေတြမီးလာတဲ့အလွည့္မ်ားဆို ဘာအေႏွာင့္အယွက္မွ မရွိဘဲ ကို္ယ္တို႔အလွည့္မ်ားက်ရင္ တစ္ခါမွ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ျဖဴးျဖဴး မရွိရွာပါ။ ျဖဴးစ္ျပတ္လို႔တစ္မ်ဳိး၊ လိုင္းေၾကာင္လို႔တစ္ဖံုနဲ႔ ပ်က္လိုက္လာလိုက္ ျဖစ္ရရွာပါေသးတယ္။ ျဖစ္ေလရာ ဘ၀ဘ၀ေတြတုန္းက ဘုရားကို မီးမပူေဇာ္ခဲ့မိလို႔မ်ား အခုလို ကံဆိုးရွာေလေရာ့သလား မေတြးတတ္ေတာ့ပါ။ ဒါေပမယ့္လည္း အရင္ဘ၀က ဦးဟန္ၾကည္အေလာင္းအလ်ာ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ ဘာေတြလုပ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကလည္း ျပန္မသိႏိုင္တဲ့အရာ ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း “ကံ”ကိုပဲ အပစ္ပံုခ်ၿပီး ေျဖသာေအာင္ ေျဖရရွာပါရဲ႕။

မီးမလာတာေၾကာင့္ အရင္ကလို စာလည္းေကာင္းေကာင္းမေရးႏိုင္ေတာ့ပါ။ မီးလာတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္လည္း လုပ္ငန္းနဲ႔ပတ္သက္သမွ် သင္ေထာက္ကူစာအုပ္စာတမ္းေတြ ျပဳစုရ၊ ပရင့္ထုတ္ရနဲ႔မို႔ စာဖတ္ပရိသတ္ကို မႏွိပ္စက္ျဖစ္တာလည္း တစ္ပတ္နီးပါး ရွိသြားပါေတာ့တယ္။ ( အေတာ္ေလးေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာၾကမယ္ ထင္ရဲ႕ )

မီးပ်က္တဲ့ညေတြမွာ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ တပင္တပန္းနဲ႔ ရုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ ဘ၀အစပို္င္း အခ်ိန္ေတြကို ျပန္ျပန္သတိရမိတတ္ပါတယ္။ ခတ္ကၽြဲမွန္ရင္ ခ်ဳိခ်က္မကင္းတာ သဘာ၀မို႔ မည္းမည္းျမင္သမွ် ေကာင္းေစခ်င္တဲ့ ဆႏၵတစ္ခုနဲ႔ ေစတနာကလြဲရင္ က်န္တာ ဘာကိုမွမျမင္ရွာတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ခမ်ာမွာလည္း ရင္ထဲမွာ ဒဏ္ရာေတြအျပည့္ပါ။ မီးေရာင္ထိန္ထိန္နဲ႔ အမ်ားနည္းတူ လႈပ္ရွားခြင့္ရေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ားမွာ ဒဏ္ရာေဟာင္းေတြက သိပ္မနာလွေပမယ့္ အခုလို မီးကပ်က္၊ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ အိပ္မေပ်ာ္ဘဲ သန္းေခါင္ေက်ာ္တဲ့အထိ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိျပန္ရင္ ဒဏ္ရာေတြက အေဟာင္းကို အသစ္ျပန္ျဖစ္တာမို႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္အျဖစ္ အံထုတ္မိပါေတာ့တယ္...

ခံစားေပးပါဦးေလ... 

 “ ဒဏ္ရာေဟာင္း ”

မီးပ်က္ညမွာ

လမသာခိုက္  ေမွာင္မိုက္မည္းမည္း

မိုးဖြဲဖြဲရြာ  လြမ္းမိပါ၏

ဒဏ္ရာေဟာင္းတို႔ေပၚလာသည္။

ဘ၀တုိက္ပြဲ  ငါဆင္ႏႊဲစဥ္

ေမွာင္မဲလွစြာ  ရြာတစ္ရြာ၌

၀မ္းစာအတြက္  သက္ဆက္ရုန္းကန္

မနက္ျဖန္တိုင္း  ထိုင္းမႈိင္းေလးလံ

ဒဏ္ရာမ်ားလည္းမေရႏိုင္။

တစ္ရက္တစ္ရက္  မနက္မ်ားစြာ

ေရာင္ျခည္ျဖာတိုင္း  ထိုင္းမႈိင္းေလးလံ

ေၾကကြဲရန္ထက္  ၀မ္းစာခက္ခဲ့

အသက္သည္လည္း ေသခဲစြ။

ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ျပင္  ကိုယ့္ယာဥ္ကိုယ္ေမာင္း

လမ္းေၾကာင္းမရွိ 

ေရာက္သည့္ေနရာ  ေျခကုပ္ရွာရင္း

၀မ္းစာအတြက္ရုန္းခဲ့သည္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ

ေျခရာရွာရင္း ၀ဲလည္ရင္းျဖင့္

ထမင္းနပ္မွန္  ၀တ္ရန္အက်ီ

ပီျပင္လာစ 

  ဘ၀ေရာင္ျခည္  သန္းလာသည္တြင္

  ရင္တြင္ဒဏ္ရာမ်ားခဲ့ၿပီ။

မီးေရာင္ေ၀ျဖာ  ေနရာအသစ္

ဘ၀သစ္တြင္  ၾကည္လင္သာယာ

ေနရပါလည္း  ေမွာင္မည္းကာလ

မီးပ်က္ညႏွင့္  ႀကံဳရျပန္ရာ

ဤအခါတြင္  ဒဏ္ရာေၾကမြ

ရင္ကအနာ  ျပန္၍နာ၏

ေသသည့္တိုင္ေအာင္စြဲမည္ထင့္။     ။

ဟန္ၾကည္

၁၁.၇.၂၀၁၁ ( တနလၤာေန႔ )

၁ : ၃၀ နာရီ