သံေခ်ာင္းတို႔အေဖ . . .

ကံေကာင္းလို႔ မေသတဲ့ သံေခ်ာင္းတို႔ အေဖတစ္ေယာက္ မယ္ေတာ္မွာ ႏွစ္ညအိပ္လိုက္ရၿပီးေတာ့ ၁၀ရက္ေန႔မနက္ပိုင္းမွာပဲ “ျပည္ေတာ္၀င္”ခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းေတြရဲ႕ ေက်းဇူးေၾကာင့္ သူမ်ားတကာလို ထမင္းထုပ္ေတာ့ မစားခဲ့ရတာ ကံေကာင္းပါရဲ႕။ ကိုယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာ ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း အတိုးခ်ၿပီး အိပ္မယ္ႀကံေပမယ့္ ရဲရဲနီတဲ့ဗမာ့ေသြးေၾကာင့္ ေကာင္းေကာင္းေမွးလို႔ မရခဲ့ေၾကာင္းပါ။ ဟိုနားက ခၽြတ္ခနဲ အသံၾကားတိုင္း၊ ဒီနားက ခ်က္ကနဲအသံၾကားတိုင္း အသင့္ျပင္ထားတဲ့ အထုပ္၊ အပိုးကိုပဲ မ်က္ေစာင္းထိုးေနမိတာေၾကာင့္လည္း ပါပါရဲ႕။

ဒီၾကားထဲရက္ေတြမွာ လိုင္းေပၚလည္း မတက္ႏုိင္တာေၾကာင့္ စိတ္ပူၿပီး ေမးၾကျမန္းၾကတဲ့ မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။ ဖိုးကံေကာင္းတစ္ေယာက္ ခလုတ္မထိ၊ ဆူးမၿငိဘဲ ႏိုင္ငံျခားကေန ျပန္ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးပါရေစ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ ဒီတစ္ခါပဲ ႀကံဳဖူးတဲ့ အေတြ႕အႀကံဳကေတာ့ တစ္ခါတည္းေနာင္က်ဥ္ေအာင္ မွတ္သြားပါေတာ့တယ္။ အ၀တ္တစ္ထည္၊ ကိုယ္တစ္ခုနဲ႔ဆိုေတာ့ ကိုယ့္ခမ်ာ သူ႔တိုင္းလည္မွာ မင္းနံတာ(မင္းနႏၵာမဟုတ္) ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ရွိစုမဲ့စုေလးထုတ္ၿပီး အ၀တ္အစားတစ္စံုပါ ၀ယ္ၿပီးစြတ္ခဲ့ရတာေၾကာင့္ Shopping ထြက္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေျဖခဲ့ရပါတယ္။

ဘေလာ့ဆီကိုလည္း မေရာက္တာ ေလးငါးရက္ေလာက္ၾကာသြားပါတယ္။ ဒီရက္ပတ္ေတာ့ စာေရးတာနည္းနည္းက်ဲခ်င္က်ဲသြားႏိုင္တာမို႔ မရွိမဲ့ရွိမဲ့ ပရိသတ္ေလးကို ႀကိဳတင္ေမတၱာရပ္ခံရင္း သံဗုေဒၶရြတ္လို႔ နားပါရေစဦး။ ။