တန္ေဆာင္မုန္းလျပည့္ည...
ရာသီဥတု သာသာယာယာရွိတာမို႔ မဂၤလာရွိတဲ့ ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္လည္း ဖိုးလမင္းက ရႊန္းရႊန္းျမျမသာေနတာမို႔ ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းမႈ သႏၲရသကို ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယိုးဒယားဘက္ကမ္းက တထိုင္းထိုင္းေဖာက္ေနတဲ့ ေျဗာက္အိုးသံေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ဘယာနကရသပါ နည္းနည္းစြက္ေနတာကိုလည္း မညာခ်င္ပါ။
ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္အခဲေတြ ထိတ္လန္႔စရာေတြႀကံဳခဲ့ႀကံဳခဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားေတြ႕ရင္ ျဖစ္ၿပီးသမွ်အားလံုးေမ့ၿပီး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကေတာ့တာပါ။ ခက္တာက ဘာသာတကာ့ဘာသာထဲမွာ ကိုယ္တို႔ဘာသာနဲ႔၊ လူမ်ဳိးတကာ့လူမ်ဳိးထဲမွာ ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးက ပြဲလမ္းသဘင္ အမ်ားဆံုးျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီလံုး လစဥ္ရာသီပြဲတစ္ပြဲစီရွိပါတယ္။ ဒါေတြတင္အားမရေသးပဲ ဘုရားပြဲေက်ာင္းပြဲေတြ ၾကားေဖာက္လုပ္ပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးပ်ံေရာ၊ ေက်ာင္းတင္ပြဲပါမက်န္ ပြဲေလးလမ္းေလး ထည့္ရမွာ ေက်နပ္ခ်င္တဲ့လူမ်ဳိးပါ။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခက္ေနတာက ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ ရာသီပြဲေတြမွာ ပြဲေတာ္ရဲ႕သရုပ္နဲ႔ အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ထက္ လူစုလူေ၀းနဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္ပါးခ်င္စိတ္ကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ေနတာပါ။ ဘုရားပြဲေက်ာင္းပြဲပါမက်န္ ဘီယာေသာက္ပြဲ မူးပြဲႀကီးျဖစ္ေနတာက မ်ားပါတယ္။ ေသာက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ရက္မဆို ေသာက္လို႔ရပါလ်က္နဲ႔ ဒီလိုအခါႀကီးရက္ႀကီးက်မွ အထူးတလည္ ၀ီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ေသာက္ၾကေတာ့ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို ႀကားထဲက အားနာမိပါေသးတယ္။ မေသာက္တတ္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ားက်ျပန္ေတာ့လည္း ဘုရားကိုပဲၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္၊ ဘာသာေရးပဲ ေလးစားသေယာင္ေယာင္ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ညာတာပါေတးနဲ႔ ညဘက္ပိုင္းမ်ား ဘုရားေပၚမွာ မိတ္ကပ္အေဖြးသား အတိုအျပတ္အထင္းသားနဲ႔ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာက မ်ားမ်ားလုပ္ၾကပါေသးတယ္။
ကိုယ္တို႔ငယ္ငယ္ကလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ အခါႀကီးရက္ႀကီးဆိုရင္ ဘုရားသြားရမယ္ လိပ္ဥမတူးေတာင္ ေညွာ္ေလာက္ေတာ့ခံရမယ္လို႔ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ယူဆခဲ့မိတာ မညာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူႀကားထဲသြားရင္ ကို္ယ့္အေကာင္ေသးေသးနဲ႔ သူမ်ားနင္းမိလို႔ ျပားသြားမွာစိုးရိ္မ္ရတာရယ္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြေတြ႕ရင္ အထင္ေသးခံရမွာေၾကာက္တာရယ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး၀ါသနာမပါတာရယ္ေၾကာင့္ အခါႀကီးရက္ႀကီးညဘက္မ်ဳိးမွာ ဘုရားေက်ာင္းကန္ကို မသြားျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ အရြယ္ေလးနည္းနည္းေရာက္လာေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးဟာ သူမ်ားကို ေတာ္ေတာ္ခုတံုးလုပ္တတ္တဲ့ လူမ်ဳိးပဲလို႔။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အခုပဲၾကည့္ပါ။
ကိုယ့္ဖာသာ ေသာက္ခ်င္စားခ်င္ ပဲညွစ္ခ်င္တာကိုပဲ အခါႀကီးရက္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပရပါေသးတယ္။ ဒါထက္ပိုဆိုးတာက ဘုရားေက်ာင္းကန္ဆိုတာကို သမီးရည္းစား ခ်ိန္းေတြ႕စရာေနရာ သစၥာႏွံစရာေနရာလို႔ သေဘာထားတာပါပဲ။ စဥ္းစားႀကည့္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ခရစ္ယာန္မွ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ခ်ိန္းမေတြ႕ပါ။ ဘယ္အစၥလာမ္မွ ပလီမွာမခ်ိန္းၾကပါ။ ကိုယ္တို႕ၾကမွ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို မ်က္စိရွက္ေအာင္ ဘုရားသြားၿပီး မဖြယ္မရာ ျပဳမွျပဳတတ္ၾကပါေပရဲ႕။ သူ႔ဖာသာ တြဲခ်င္ရာနဲ႔တြဲလို႔ ရည္းစားျဖစ္တဲ့သူက မယံုတိုင္း ေဘးလြတ္ရာမွာ ေအးေအးေဆးေဆးစံေနေတာ္မူတဲ့ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို သက္ေသထူတာ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ပါေပရဲ႕။ ဘုရားမ်က္ႏွာနဲ႔ တစ္ဖက္က မိန္းကေလးက ယံုမွတ္လို႔ ပံုအပ္ျပန္ရင္လည္း ဘုရားခမ်ာ ၾကားထဲက တရားခံျဖစ္ရမယ့္ ကိန္းပါ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးပါကလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျဖစ္မွေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟူသမွ်ကို ခ်စ္ရေတာ့မွာမို႔ ဒီေန႔တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲကိုလည္း စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔(ေၾကာက္စိတ္ေလး အသာေဘးဖယ္ရင္း) ႀကိဳဆိုိလိုက္ပါတယ္။ ေဆးေပါင္းခမွန္းသိေပမယ့္ မယ္ဇလီရွာလို႔ မရတာေၾကာင့္ သုတ္ၿပီးေတာ့လည္္း မစားလိုက္ရပါ။ လသာသာညမွာ အျပင္ခဏထြက္ရင္း ေလညင္းခံျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၈နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ့ အိမ္ျပန္ရပါတယ္။ (အသက္ကိုဥာဏ္ေစာင့္တယ္ မဟုတ္လား) အိမ္မွာနားနားေနေန ရုပ္ရွင္ထိုင္ၾကည့္ရင္း ေျဗာက္အိုးသံလား ဘာသံလားနားစြင့္ရင္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ လတန္ေဆာင္တိုိင္ကို မေအးတေအးပဲ ျဖတ္သန္းလိုက္ပါတယ္။
တစ္ခုေကာင္းတာက ညႀကီးမင္းႀကီး ဘယ္သူမွ အျပင္သိပ္မထြက္ၾကေတာ့တာမို႔ က်ီးမႏိုးပြဲနဲ႔ ေရာၿပီး တကယ္ခိုးမယ့္ (မသိရင္ေျဖာင္၊ သိရင္ေျပာင္ လုပ္မယ့္) ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားရန္က ကင္းလြတ္တာကိုပဲ တန္ေဆာင္တုိင္ရဲ႕ က်က္သေရလို႔မ်ားေခၚရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိပါေၾကာင္း။
ရာသီဥတု သာသာယာယာရွိတာမို႔ မဂၤလာရွိတဲ့ ေန႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေကာင္းကင္ကို ေမာ့ၾကည့္ရင္လည္း ဖိုးလမင္းက ရႊန္းရႊန္းျမျမသာေနတာမို႔ ရင္ထဲမွာ ေအးခ်မ္းမႈ သႏၲရသကို ပီပီျပင္ျပင္ ခံစားရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ယိုးဒယားဘက္ကမ္းက တထိုင္းထိုင္းေဖာက္ေနတဲ့ ေျဗာက္အိုးသံေတြေၾကာင့္ ရင္ထဲမွာ စိုးရိမ္စိတ္နဲ႔ ဘယာနကရသပါ နည္းနည္းစြက္ေနတာကိုလည္း မညာခ်င္ပါ။
ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ အခက္အခဲေတြ ထိတ္လန္႔စရာေတြႀကံဳခဲ့ႀကံဳခဲ့ ပြဲလမ္းသဘင္မ်ားေတြ႕ရင္ ျဖစ္ၿပီးသမွ်အားလံုးေမ့ၿပီး ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနၾကေတာ့တာပါ။ ခက္တာက ဘာသာတကာ့ဘာသာထဲမွာ ကိုယ္တို႔ဘာသာနဲ႔၊ လူမ်ဳိးတကာ့လူမ်ဳိးထဲမွာ ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးက ပြဲလမ္းသဘင္ အမ်ားဆံုးျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီလံုး လစဥ္ရာသီပြဲတစ္ပြဲစီရွိပါတယ္။ ဒါေတြတင္အားမရေသးပဲ ဘုရားပြဲေက်ာင္းပြဲေတြ ၾကားေဖာက္လုပ္ပါေသးတယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘုန္းႀကီးပ်ံေရာ၊ ေက်ာင္းတင္ပြဲပါမက်န္ ပြဲေလးလမ္းေလး ထည့္ရမွာ ေက်နပ္ခ်င္တဲ့လူမ်ဳိးပါ။
ဒါေပမယ့္ တစ္ခုခက္ေနတာက ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးရဲ႕ ရာသီပြဲေတြမွာ ပြဲေတာ္ရဲ႕သရုပ္နဲ႔ အႏွစ္သာရကို ေဖာ္ထုတ္ဖို႔ထက္ လူစုလူေ၀းနဲ႔ ေပ်ာ္ခ်င္ပါးခ်င္စိတ္ကိုပဲ ေရွ႕တန္းတင္ေနတာပါ။ ဘုရားပြဲေက်ာင္းပြဲပါမက်န္ ဘီယာေသာက္ပြဲ မူးပြဲႀကီးျဖစ္ေနတာက မ်ားပါတယ္။ ေသာက္တယ္ဆိုတာ ဘယ္ရက္မဆို ေသာက္လို႔ရပါလ်က္နဲ႔ ဒီလိုအခါႀကီးရက္ႀကီးက်မွ အထူးတလည္ ၀ီရိယစိုက္ထုတ္ၿပီး ေသာက္ၾကေတာ့ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို ႀကားထဲက အားနာမိပါေသးတယ္။ မေသာက္တတ္တဲ့ မိန္းကေလးမ်ားက်ျပန္ေတာ့လည္း ဘုရားကိုပဲၾကည္ညိဳသေယာင္ေယာင္၊ ဘာသာေရးပဲ ေလးစားသေယာင္ေယာင္ ေယာင္ေျခာက္ဆယ္ညာတာပါေတးနဲ႔ ညဘက္ပိုင္းမ်ား ဘုရားေပၚမွာ မိတ္ကပ္အေဖြးသား အတိုအျပတ္အထင္းသားနဲ႔ ေၾကာ္ျငာ၀င္တာက မ်ားမ်ားလုပ္ၾကပါေသးတယ္။
ကိုယ္တို႔ငယ္ငယ္ကလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ပဲ အခါႀကီးရက္ႀကီးဆိုရင္ ဘုရားသြားရမယ္ လိပ္ဥမတူးေတာင္ ေညွာ္ေလာက္ေတာ့ခံရမယ္လို႔ အနည္းအက်ဥ္းေတာ့ ယူဆခဲ့မိတာ မညာပါ။ ဒါေပမယ့္ လူႀကားထဲသြားရင္ ကို္ယ့္အေကာင္ေသးေသးနဲ႔ သူမ်ားနင္းမိလို႔ ျပားသြားမွာစိုးရိ္မ္ရတာရယ္ ဆရာ၊ ဆရာမေတြေတြ႕ရင္ အထင္ေသးခံရမွာေၾကာက္တာရယ္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ရႈပ္ရႈပ္ေထြးေထြး၀ါသနာမပါတာရယ္ေၾကာင့္ အခါႀကီးရက္ႀကီးညဘက္မ်ဳိးမွာ ဘုရားေက်ာင္းကန္ကို မသြားျဖစ္တာ မ်ားပါတယ္။ အရြယ္ေလးနည္းနည္းေရာက္လာေတာ့ စဥ္းစားမိပါတယ္။ ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးဟာ သူမ်ားကို ေတာ္ေတာ္ခုတံုးလုပ္တတ္တဲ့ လူမ်ဳိးပဲလို႔။
ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အခုပဲၾကည့္ပါ။
ကိုယ့္ဖာသာ ေသာက္ခ်င္စားခ်င္ ပဲညွစ္ခ်င္တာကိုပဲ အခါႀကီးရက္ႀကီးကို အေၾကာင္းျပရပါေသးတယ္။ ဒါထက္ပိုဆိုးတာက ဘုရားေက်ာင္းကန္ဆိုတာကို သမီးရည္းစား ခ်ိန္းေတြ႕စရာေနရာ သစၥာႏွံစရာေနရာလို႔ သေဘာထားတာပါပဲ။ စဥ္းစားႀကည့္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္ခရစ္ယာန္မွ ဘုရားေက်ာင္းထဲမွာ ခ်ိန္းမေတြ႕ပါ။ ဘယ္အစၥလာမ္မွ ပလီမွာမခ်ိန္းၾကပါ။ ကိုယ္တို႕ၾကမွ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို မ်က္စိရွက္ေအာင္ ဘုရားသြားၿပီး မဖြယ္မရာ ျပဳမွျပဳတတ္ၾကပါေပရဲ႕။ သူ႔ဖာသာ တြဲခ်င္ရာနဲ႔တြဲလို႔ ရည္းစားျဖစ္တဲ့သူက မယံုတိုင္း ေဘးလြတ္ရာမွာ ေအးေအးေဆးေဆးစံေနေတာ္မူတဲ့ ရွင္ေတာ္ဘုရားကို သက္ေသထူတာ ေတာ္ေတာ္ရက္စက္ပါေပရဲ႕။ ဘုရားမ်က္ႏွာနဲ႔ တစ္ဖက္က မိန္းကေလးက ယံုမွတ္လို႔ ပံုအပ္ျပန္ရင္လည္း ဘုရားခမ်ာ ၾကားထဲက တရားခံျဖစ္ရမယ့္ ကိန္းပါ။ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတဲ့ ကိုယ္တို႔လူမ်ဳိးပါကလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျဖစ္မွေတာ့ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈဟူသမွ်ကို ခ်စ္ရေတာ့မွာမို႔ ဒီေန႔တန္ေဆာင္တိုင္ပြဲကိုလည္း စိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔(ေၾကာက္စိတ္ေလး အသာေဘးဖယ္ရင္း) ႀကိဳဆိုိလိုက္ပါတယ္။ ေဆးေပါင္းခမွန္းသိေပမယ့္ မယ္ဇလီရွာလို႔ မရတာေၾကာင့္ သုတ္ၿပီးေတာ့လည္္း မစားလိုက္ရပါ။ လသာသာညမွာ အျပင္ခဏထြက္ရင္း ေလညင္းခံျဖစ္ပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ၈နာရီခြဲေလာက္မွာေတာ့ အိမ္ျပန္ရပါတယ္။ (အသက္ကိုဥာဏ္ေစာင့္တယ္ မဟုတ္လား) အိမ္မွာနားနားေနေန ရုပ္ရွင္ထိုင္ၾကည့္ရင္း ေျဗာက္အိုးသံလား ဘာသံလားနားစြင့္ရင္း ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ လတန္ေဆာင္တိုိင္ကို မေအးတေအးပဲ ျဖတ္သန္းလိုက္ပါတယ္။
တစ္ခုေကာင္းတာက ညႀကီးမင္းႀကီး ဘယ္သူမွ အျပင္သိပ္မထြက္ၾကေတာ့တာမို႔ က်ီးမႏိုးပြဲနဲ႔ ေရာၿပီး တကယ္ခိုးမယ့္ (မသိရင္ေျဖာင္၊ သိရင္ေျပာင္ လုပ္မယ့္) ေမာင္မင္းႀကီးသားမ်ားရန္က ကင္းလြတ္တာကိုပဲ တန္ေဆာင္တုိင္ရဲ႕ က်က္သေရလို႔မ်ားေခၚရင္ ေကာင္းမလား စဥ္းစားမိပါေၾကာင္း။
1 comment:
ဒီႏွစ္တန္ေဆာင္တိုင္ေတာ႔ ေအးေဆးအိပ္ရတယ္ထင္ပ။
Post a Comment