ကိုေက်ာက္တမ္းျခင္း...

မေန႔က 

အြန္လိုင္းေပၚတက္ေတာ့ မယံုႏိုင္စရာ၊ စိတ္မေကာင္းစရာ သတင္းဆိုးႀကီးနဲ႔ ႀကံဳပါတယ္။ ကိုယ္အင္မတန္ေလးစား အားက်တဲ့ ဘေလာ့ဂါႀကီး ကိုေက်ာက္(ေရႊရတုမွတ္တမ္း) ဆံုးသြားတဲ့ သတင္းပါ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ကပဲ ခရီးေတြသြား၊ ေက်ာက္ေတာင္ေတြတက္ၿပီး “ေျခေထာက္ဆြဲသရဲ”အေၾကာင္းေတြ ေရးၿပီး ကိုယ္တို႔မ်က္စိလည္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ေသးတာမို႔ က်န္းက်န္းမာမာရွိေနၿပီထင္ၿပီး ၀မ္းပန္းတသာ ျဖစ္ေနခဲ့ရပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို အမွတ္မထင္ သတင္းဆိုးႀကီး ထြက္လာေတာ့ ယံုေတာင္မယံုႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါတယ္။ က်ီစယ္တတ္တဲ့ ေသမင္းကိုပဲ ေဒါပြရမလို၊ ေသမင္းကို မမႈလြန္းတဲ့ ကိုေက်ာက္ကိုပဲ ကရုဏာေဒါသျဖစ္ရမလိုလို မေ၀ခဲြႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္ရပါေတာ့တယ္။

တကယ္ေတာ့ ကိုေက်ာက္ဆိုတာ ဘေလာ့ဂါေတြအေပၚ အင္မတန္မွ သံေယာဇဥ္ႀကီးတဲ့သူပါ။ ကိုယ္ဘေလာ့စေရးကတည္းက အခုအခ်ိန္အထိ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း ပို႔စ္အသစ္တင္တိုင္း မပ်က္မကြက္နဲ႔ ကြန္မန္႔ေပးေလ့ရွိတာမို႔ မွတ္မွတ္ရရ ရွိေနပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ဘေလာ့ပဲျဖစ္ျဖစ္ က်က်နနဖတ္ၿပီး တခုတ္တရကြန္မန္႔ေပးေလ့ရွိတဲ့သူမို႔ ဘေလာ့ဂါေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ကိုေက်ာက္ကို ေလးေလးစားစားနဲ႔ ခ်စ္ၾကခင္ၾကပါတယ္။ သူေရးတဲ့ပို႕စ္တိုင္းမွာလည္း စိတ္ညစ္စရာသိပ္မပါဘဲ သူ႔ဘ၀အေတြ႕အႀကံဳေတြကို ဟာသစြက္ၿပီး ဖတ္ေပ်ာ္ေအာင္ ေရးတဲ့သူမို႔ သူ႔ပို႔စ္ေတြကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုး ဖတ္ရေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္မေရးႏိုင္တဲ့ သေရာ္စာေတြကို ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ေရးႏိုင္လြန္းတဲ့ ဘေလာ့ဂါႀကီးမို႔လည္း အခုလိုဆံုးပါးသြားတာ ဘေလာ့ေလာကအတြက္ ဆံုးရႈံးမႈလို႔ ယူဆမိပါေတာ့တယ္။

 

စိတ္ဓာတ္ႀကံ႕ခိုင္လြန္းတဲ့

သေရာ္စာအေရးေကာင္းလြန္းတဲ့

ေလာကဓံကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံႏိုင္လြန္းတဲ့

ဘေလာ့ဂါေတြအေပၚ သံေယာဇဥ္ႀကီးလြန္းတဲ့

ေသမင္းကိုေတာင္ သေရာ္ရဲတဲ့

ခ်စ္လွစြာေသာ ကိုေက်ာက္တစ္ေယာက္ ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္းမွာ သူေရးခဲ့တဲ့ဟာသဓာတ္ေတြ ခပ္ေသာေသာပါလြန္းတဲ့ သေရာ္စာေတြထဲကလို အၿမဲၿပံဳးရႊင္ၾကည္ႏူးၿပီး က်န္းမာႀကံ႕ခုိင္တဲ့ စိတ္ဓာတ္၊ ကိုယ္ခႏၶာကိုပိုင္ဆိုင္လို႔ စာေတြဆက္ေရးႏိုင္တဲ့ကိုယ္ ျဖစ္ပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။

ဒီပို႔စ္ေရးၿပီးတင္ၿပီးသြားၿပီဆိုေပမယ့္ အခါတိုင္းလို ကြန္မန္႔လာေပးမယ့္ ကိုေက်ာက္ေရာက္မလာႏိုင္ေတာ့တာ ေတြးမိေတာ့ ၀မ္းနည္းျပန္ေရာ အစ္ကုိႀကီးေရ...