ႏွလံုးသားထဲက ပုဂံျပည္ ( ၂ ) . . .

( ေရွးေဟာင္းသုေတသနျပတိုက္၊ ကန္ေတာ့ပလႅင္၊ ပုထိုးသားမ်ား၊ သဗၺညဳ၊ ဓမၼရံႀကီး၊ အပယ္ရတနာ၊ အာနႏၵာ )

၇.၄.၂၀၁၁

ဒီေန႔မနက္ အိပ္ရာထေနာက္က်ျပန္ပါတယ္။ မနက္၁၀နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွပဲ အိပ္ရာထျဖစ္ပါတယ္။ အခုတည္းေနတဲ့ “ၾကည္ၾကည္ျမ” တည္းခုိခန္းက ၁၂ရက္နဲ႔ ၁၃ ရက္မွာ အခန္းမအားတာေၾကာင့္ ရက္ရွည္ဆက္တိုက္တည္းခ်င္တဲ့ ကိုယ္တို႔အတြက္ အဆင္မေျပပါ။ ဒါ့အျပင္ မေန႔ကပဲ ပုဂံေျမပံုမွာၾကည့္မိေတာ့ ဒီေနရာဟာ ပုဂံၿမဳိ႕သစ္ျဖစ္ၿပီး သူ႔အနီးအနားမွာ ဘုရားပုထိုးလည္း လည္စရာပတ္စရာ သိပ္မရွိပါ။ ဒါေၾကာင့္ ၁၂နာရီထိုးလို႔ check out  မလုပ္ခင္မွာ ေနာက္တည္းခိုခန္းတစ္ခန္းရွာၾကဖို႔ မေန႔ကတည္းက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အခုလို အိပ္ရာထေနာက္က်သြားတာေၾကာင့္ ေနာက္ရက္မွပဲ တည္းခိုခန္း ကိစၥကို စီစဥ္ဖို႔ အေျခအေနအရ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါေတာ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ၿပီး အသင့္ေတြ႕တဲ့ လိုင္းကားေပၚ တက္လို႔ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းဘက္ကို ခရီးစခဲ့ပါတယ္။ ပုဂံ-ေညာင္ဦးကို ေျပးေနတဲ့ လိုင္းကားေတြျဖစ္တာေၾကာင့္ ကားခအင္မတန္မွ သက္သာပါရဲ႕။

စိမ္းလန္းလွတဲ့ ၾကည္ၾကည္ျမ ဧည့္ရိပ္သာ . . .

လိုင္းကားခ တစ္ေယာက္၂၀၀(တကယ္ေတာ့ သတ္သတ္မွတ္မွတ္ လိုင္းကားမဟုတ္ပါ။ ပုဂံေညာင္ဦးေျပးေနတဲ့ ေခါက္ျပန္ ကားေတြပါ) ကုန္ၿပီးတဲ့ ေနာက္မွာေတာ့ ပုဂံေရွးေဟာင္းသုေတသနျပတုိက္ကို ေရာက္ပါတယ္။ ျပတိုက္၀င္ေၾကးက တစ္ေယာက္ ၅၀၀၊ ကင္မရာခြန္က အေပ်ာ္တန္းအတြက္ တစ္လံုးကို ၃၀၀ပါ။ ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ယွဥ္ရင္ တကယ့္ပုဂံေနျပည္ ေတာ္အစစ္က ေစ်းပိုသက္သာတဲ့သေဘာပါပဲ။ ေနျပည္ေတာ္မွာက ကင္မရာခြန္ တစ္ခါေဆာင္ရရင္ ၂၀၀၀ က်ေပသကိုး။  ျပတိုက္က တကယ့္ကို ထုထည္ႀကီးႀကီးနဲ႔ ခမ္းခမ္းနာနားေဆာက္ထားပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းက်ယ္က်ယ္ေဘးမွာ သစ္ပင္ႀကီးမရွိတာေၾကာင့္ ေနပူသက္သာေအာင္ ခပ္သုတ္သုတ္ေလးေတာ့ သြားယူရပါရဲ႕။

ေျမပံုအားကိုးနဲ႔ ေတြ႕သမွ် သြားခဲ့တယ္ . . .

ပုဂံေရွးေဟာင္းသုေတသနျပတိုက္ . . .

ေရွးေဟာင္းျပတိုက္ထဲက မင္းက်န္စစ္ . . .

ျပတိုက္ထဲကို ဓာတ္ပံုကင္မရာ၊ ခရီးေဆာင္အိတ္ေတြ ယူခြင့္မေပးပါ။ အစကေတာ့ ဘာေၾကာင့္ဆိုတာ သေဘာမေပါက္ေပမယ့္ ျပတုိက္၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ကရွင္းျပမွပဲ အရင္က ျပတိုက္မွာ မိုင္းကြဲခဲ့တာေၾကာင့္ရယ္၊ ျပတိုက္မွာ ရွိတဲ့ အဖိုးတန္ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြအေၾကာင္း အျပင္လူေတြ မသိေစခ်င္တာရယ္ေၾကာင့္ ဆိုတာ သိရပါတယ္။ ခရီးေဆာင္အိတ္မယူရတာ သဘာ၀က်ေပမယ့္ ဒုတိယအေၾကာင္းျပခ်က္ကို သိပ္ဘ၀င္မက်ပါ။ ကိုယ့္ျပတိုက္က အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြအေၾကာင္း အမ်ားသိရမွ ျပတိုက္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာပိုတိုးတက္လာ မယ္လို႔ ယူဆမိတာေၾကာင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘတ္ဂ်က္နည္းတဲ့ ဌာနျဖစ္တာေၾကာင့္ လုံၿခံဳေရး အသံုးစရိတ္ မ်ားမ်ားစားစား မတတ္ႏိုင္တာေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ျပခန္းအ၀င္က တာ၀န္ခံအရာရွိတစ္ေယာက္က ကိုယ္ကိုင္ထားတဲ့ ပုဂံေျမပံုကို ေထာက္ျပၿပီး ပုဂံမွာသြားေလ့လာသင့္တဲ့ ေနရာေတြကို အႀကံေပးပါတယ္။ ဒါတင္မကေသးဘဲ ဒီမွာပဲရွိတဲ့ ပဉၥေလာဟာ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြကို ဖူးျဖစ္ေအာင္ဖူးသြားဖို႔လည္း အႀကံေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ ဒီေဒသက ၀န္ထမ္းေတြရဲ႕ ေဖာ္ေရြပံုကို မွတ္မွတ္သားသားျဖစ္မိပါေတာ့တယ္။ အမွန္တကယ္ဆိုရင္ တစ္ျပည္လံုးမွာ ရွိတ့ဲ၀န္ထမ္းအားလံုး ပုဂံက ၀န္ထမ္းေတြလို ေဖာ္ေရြပ်ဴငွာေစခ်င္ပါရဲ႕ေလ။

ျပတိုက္ေျမညီထပ္မွာ ခန္းမက်ယ္ႀကီးတစ္ခုရွိၿပီး ပုဂံေခတ္က ထင္ရွားခဲ့တဲ့ မင္းေတြရဲ႕ ပုံတူေၾကးရုပ္တုေတြ ထားပါတယ္။ ဒါေတြက ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတာ့မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ရဲ႕ အသံုးအေဆာင္ေတြကို ေလ့လာၿပီး အရပ္အေမာင္း အခ်ဳိးအစားကို ခန္႔မွန္းယူ၊ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ အ၀တ္အစားေတြကို ညွိႏႈိင္းၿပီး မ်က္နာေတြကိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် အဆင္ေျပေအာင္ သြန္းလုပ္ထားတဲ့ ဒီဘက္ေခတ္လက္ရာေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ စာတန္းထိုးရာမွာ ပုဂံေခတ္အေရးအသားကို သံုးထားတာေၾကာင့္ မသိရင္ေတာ့ မ်က္စိလည္စရာပါ။ ဒီအရုပ္ေတြအျပင္ ပုဂံသားေတြ တီးမႈတ္ကခုန္ေနပံုေတြ၊ ဆြမ္းေလာင္းေနပံုေတြကိုပါ ရုပ္ထုေတြထုတားပါတယ္။ ဒီရုပ္ထုေတြကေတာ့ ေၾကးရုပ္တုမဟုတ္ပါ။ ဖေယာင္းရုပ္တုေတြ ကို ေၾကးေရာင္ေပါက္ေအာင္ ေဆးျဖန္းထားတာေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ေအာက္ထပ္ခန္းမၾကယ္ႀကီးရဲ႕ ေဘးတစ္ဘက္တစ္ခ်က္ အခန္းငယ္ေလးေတြထဲမွာ ျပခန္းငယ္ေလးေတြ ခြဲၿပီးျပထားပါတယ္။ ၀င္၀င္ခ်င္း ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ ပုဂံဘုရားေတြကေန တူးေဖာ္ရရွိတဲ့ ေရွးေဟာင္းပစၥည္းေတြကို ျပထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ပုဂံသားေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုေတြ ပုဂံသူေတြရဲ႕ ဆံထံုးပံုစံ ၅၇မ်ဳိးကိုလဲ ပံုစံတူလုပ္ၿပီး ျပထားတာေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီဆံထံုးပံုစံေတြကို ေဒၚေစာမံုညင္းေရးတဲ့ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီး၀တ္စားဆင္ယင္ပံုက်မ္းထဲမွာ ေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။

အဲဒီအခန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာေတာ့ ပုဂံနန္းေတာ္ျပခန္းပါ။ ပုဂံေခတ္စစ္လက္နက္ေတြျဖစ္တဲ့ ဓားေတြ၊ လွံေတြ၊ အဲေမာင္းေတြလည္းေတြ႕ရပါတယ္။ ဒီဓားေတြကိုၾကည့္မိေတာ့ ပုဂံသားေတြဟာ အနည္းဆံုးေတာ့ ေျခာက္ေပနီးပါးျမင့္ၿပီး ခြန္အားဗလ သန္မာထြားႀကိဳင္းၾကမယ္လို႔ ခန္႔မွန္းမိပါတယ္။ ဒါေတြကိုၾကည့္မိေတာ့ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ကိုယ္ကာယႀကံ႕ခိုင္မႈ နည္းသထက္နည္းလာေနတဲ့ ကိုယ္အပါအ၀င္ မ်ဳိးဆက္သစ္လူငယ္ေတြကို အားမလိုအားမရ ျဖစ္မိပါေတာ့တယ္။ သူတို႔ကိုင္တဲ့ဓားႀကီးေတြက ေရာမေခတ္က စစ္သားေတြကိုင္တဲ့ ဓားေတြနဲ႔ ပံုစံခ်င္းေတာ္ေတာ္တူပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ လႈိင္းတြန္႔လို တြန္႔ထားတဲ့ဓားႀကီးတစ္လက္လည္း ေတြ႕ရပါတယ္။ က်န္တာကေတာ့ ေခတ္အဆက္ဆက္နန္းေတာ္ေတြရဲ႕ ပႏၷက္ပံုေတြျပထားတာပါ။

နန္းေတာ္ျပခန္းနဲ႔ကပ္လ်က္အခန္းကေတာ့ ပုဂံေခတ္စာေပျပခန္းပါ။ ဘုရားေတြကေတြ႕ရသမွ် ေက်ာက္စာမူရင္းေတြကို ဒီအခန္းမွာ ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။ နံမည္ေက်ာ္ ျမေစတီေက်ာက္စာမူရင္းကိုလည္း ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ျမန္မာအကၡရာ ေျပာင္းလဲပံုေတြအေၾကာင္း နည္းနည္းပါးပါးေလ့လာဖူးေပမယ့္ ဒီေက်ာက္စာေတြကိုေတာ့ သံုးေလးလံုးထက္ပို မဖတ္တတ္ ခဲ့ပါ။ ဒီျပခန္းမွာ တာ၀န္က်တဲ့ တာ၀န္ခံ၀န္ထမ္း အမ်ဳိးသမီးကရွင္းျပတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ သေဘာေပါက္ သြားပါတယ္။ ဒီတာ၀န္ခံအမ်ဳိးသမီကပဲ ကိုယ္တို႔ကို အေပၚထပ္က ပဥၥေလာဟာ ေစတီႏွစ္ဆူကို လို္က္ျပၿပီး က်က်နန ရွင္းျပပါတယ္။

အေပၚထပ္မွာ ပုဂံတစ္ခြင္က ရခဲ့တဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြရဲ႕ မူရင္း ၁၃၀ ေက်ာ္ကို ထိန္းသိမ္းထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပုဂံပုထိုးေတြမွာ ေတြ႕ရတဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ပံုစံတူေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မတ္ရပ္ရုပ္ပြားေတာ္ေတြမွာ သကၤန္းေတာ္ဟာ ပါးလွပ္ေနၿပီး ဒူးဆစ္ေတာ္မွာ အဖုပါရင္ ဒါဟာမူလ ပုဂံလက္ရာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သူရွင္းျပမွပဲ သိရတာပါ။ ဒါ့အျပင္ အာနႏၵာဘုရားက မတ္ရပ္ရုပ္ပြားေတာ္ေလးဆူမွာ ေတာင္ဘက္နဲ႔ အေရွ႕ဘက္ကပဲ မူရင္းပုဂံေခတ္ ရုပ္ပြားေတာ္ ျဖစ္ၿပီး က်န္ႏွစ္ဆူက ေနာက္ပိုင္းေခတ္လက္ရာေတြ ျဖစ္မွန္းလည္း သိရပါတယ္။

ပထမ မဥၥေလာဟာရုပ္ပြားေတာ္ဟာ ပုဂံအ၀တ္အစားေတြျပတဲ့အခန္းရဲ႕ အေပၚမွာရွိပါတယ္။ ရုပ္ပြားေတာ္ကို သံတန္းနံရံ ေတြထဲမွာ ကာကြယ္ထားၿပီး လံုၿခံဳေရးကင္မရာနဲ႔လည္း ေစာင့္ၾကပ္ေနပါတယ္။ ဒီရုပ္ပြားေတာ္ဟာ ၁၁ရာစု လက္ရာျဖစ္တာေၾကာင့္ က်န္စစ္သားမင္းရဲ႕ ကုသိုလ္ေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ေညာင္ဦးၿမဳိ႕နယ္ စဥ့္ကူေက်းရြာမွာ ရွိတဲ့ နဂါးရုံဘုရားကေန ေတြ႕ရွိခဲ့ရတာပါ။ ပဥၥေလာဟာဆိုတာကေတာ့ ဆင္းတုေတာ္ထုလုပ္ရာမွာ သံုးထားတဲ့ ေရႊ၊ ေငြ၊ ေၾကး၊ သံ၊ သြပ္ စတဲ့ သတၱဳငါးမ်ဳိးစပ္ကို အစြဲၿပဳၿပီး ေခၚၾကတာျဖစ္ပါတယ္။

ဒီရုပ္ပြားေတာ္မွာ ထူးျခားခ်က္ ေျခာက္ခ်က္ ရွိပါတယ္။

(၁) ရုပ္ပြားေတာ္ လည္ပင္းေတာ္ဟာ ေစတီေတာ္ရဲ႕ ပစၥယံအဆင့္ေတြ၊ လည္ပင္းေတာ္ဟာ ၾကာဖူး၊ ႏွာေခါင္းေတာ္ဟာ ထီးေတာ္ပံုျဖစ္တာေၾကာင့္ ၿခံဳၾကည့္ရင္ ေစတီေတာ္တစ္ဆူပံုျဖစ္ပါတယ္။

(၂) ရင္အုပ္ေတာ္ႏွစ္ဘက္ဟာ ျမင္းတစ္ေကာင္ရဲ႕ မ်က္လံုးႏွစ္ဖက္ပံုရွိၿပီး ၀မ္းဗိုက္ေတာ္ဟာ ျမင္းရဲ႕ႏွာေယာင္ပံုျဖစ္တာမို႔ ၿခံဳၿပီးၾကည့္ရင္ ျမင္းရဲ႕မ်က္ႏွာကို ေရွ႕တည့္တည့္က ၾကည့္တာနဲ႔ တူပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ပုဂံသားေတြဟာ ဘုရားရွင္ရဲ႕ ပံုေတာ္ကို စိတ္မွန္းနဲ႔ ပူေဇာ္ရာမွာ သူတို႔စိတ္ထဲကေန ျမင့္ျမတ္တယ္လို႔ ယူဆၾကတဲ့ သိေႏၶာျမင္းရဲ႕ပံုကို ထည့္ၿပီးထုၾကတယ္လို႔ ယူဆရပါတယ္။

(၃) ရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ ခ်က္ေတာ္မွာ ေရႊအစစ္ထည့္သြင္းထုလုပ္ထားပါတယ္။

(၄) ရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ လက္၀ဲဘက္လက္သန္းဟာ ေငြျဖစ္ပါတယ္။

(၅) ရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ စကၡဳအိေႃႏၵခ်ထားတဲ့ မ်က္လံုးေတာ္ေတြကို ေရႊနဲ႔ထုလုပ္ထားပါတယ္။

(၆) ရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ နဖူးကို ေရႊျပားနဲ႔ ပူေဇာ္ထားပါတယ္။

ဒီရုပ္ပြားေတာ္ဟာ တန္ခုိးႀကီးၿပီး ဆုေတာင္းျပည့္တာေၾကာင့္ ေရွးအရင္ကတည္းက တကူးတကသြားၿပီး ဖူးၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

ဒုတိယရုပ္ပြားေတာ္ကေတာ့ ပုဂံနန္းေတာ္ျပခန္းအထက္ဘက္မွာ ရွိပါတယ္။ ၁၁ရာစု လက္ရာျဖစ္ၿပီး က်န္စစ္သားမင္းႀကီးရဲ႕ ကုသိုလ္ေတာ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂံၿမဳိ႕ေဟာင္း ပုဆစ္တုပ္ဘုရား ကေန ရခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ပုဆစ္တုပ္ဘုရားဆိုတာကေတာ့ ခမည္းေတာ္မင္းႀကီးကို က်န္စစ္သားမင္းက ဒူးတုပ္ၿပီးဦးခ်ခဲ့တဲ့ေနရာမွာ တည္ထားတာမို႔ ဒီဘြဲ႕ေတာ္တြင္တာပါ။ ဒီရုပ္ပြားေတာ္ဟာ ပထမရုပ္ပြားေတာ္ထက္ ဥာဏ္ေတာ္ပိုျမင့္ပါတယ္။ သတၱဳအေရာ အခ်ဳိးအဆ အားနည္းတာေၾကာင့္ အေရာင္ပိုရင့္ၿပီး အညိဳရင့္ေရာင္ပိုသန္းပါတယ္။ ထူးျခားခ်က္ေတြကေတာ့ ပထမရုပ္ပြားေတာ္နဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္ရွိၿပီး ဘယ္လက္ေတာ္မွာကိုင္ထားတဲ့ သကၤန္းေတာ္ဟာ ငါးၾကင္းၿမီးပံုရွိပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ငါးဆိုတာေအးခ်မ္းတဲ့ သဘာ၀ရွိတာမို႔ နိမိတ္ေကာင္းနဲ႔ ထုလုပ္ထားခဲ့တာလို႔ ယူဆရပါတယ္။ လက္၀ါးေထာင္ထားတဲ့ ညာဘက္လက္ေတာ္က လကၡဏာေတာ္ အေရးအေၾကာင္းေတြကို ေသခ်ာၾကည့္ရင္ ေညာင္ရြက္ပံုျဖစ္ေနပါတယ္။

ဒီရုပ္ပြားေတာ္ႏွစ္ဆူအျပင္ အလိုေတာ္ျပည့္ ရုပ္ပြားေတာ္ မူရင္း ကိုလည္း ဖူးခဲ့ရပါတယ္။ အလိုေတာ္ျပည့္ေစတီေတာ္မွာ အခုဖူးေနၾကတဲ့ ရုပ္ပြားေတာ္က အစစ္မဟုတ္ပါ။ မူလရုပ္ပြားေတာ္ကို ပံုစံတူလုပ္ထားတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရုပ္ပြားေတာ္ေတြမွာ ဘြဲ႕ေတာ္ေတြ ထိုးမထားတာေၾကာင့္ ေသေသခ်ာခ်ာသိဖို႔မလြယ္ပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီအလိုေတာ္ျပည့္ရုပ္ ပြားေတာ္ေရွ႕မွာ ယြန္းတိုင္ေတြနဲ႔ သံႀကဳိးတားထားတာမို႔ ရွာရတာ သိပ္မခက္ပါ ။ ဒီဘုရားသံုးဆူလံုးဟာ ဆုေတာင္းတိုင္း ျပည့္တာမို႔ လူႀကီးေတြ မၾကာမၾကာလာဖူးၿပီး ဆုေတာင္းၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဘာဆုေတြမ်ား ေတာင္းၾကသလဲဆိုတာေတာ့ မစဥ္းစားတတ္ပါ။ ဒီရုပ္ပြားေတာ္ရဲ႕ လည္ပင္းနဲ႔မ်က္ႏွာေတာ္ကလည္းေေစတီပံုျဖစ္ပါတယ္။ အနီးကပ္ဖူးရင္ စကဳၡအိေႃႏၵခ်ထားဟန္ရွိၿပီး အေ၀းကေနဖူးရင္ ၿပံဳးေတာ္မူေနဟန္ေပၚေအာင္ ထုလုပ္ထားပါတယ္။

ဒီအခ်က္ေတြအျပင္ ထိုင္ေတာ္မူ ဆင္းတုေတာ္ေတြနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မွတ္သားစရာေတြလည္း ရခဲ့ပါတယ္။ ထိုင္ေတာ္မူ ရုပ္ပြားေတာ္ေတြမွာ ဒူးဆစ္ေတာ္ႏွစ္ဖက္ၾကားအကြာအေ၀းဟာ ေအာက္ေျခကေန-

ေမးေတာ္အထိအကြာအေ၀းနဲ႔တူရင္ - ဆင္းရဲသားရဲ႕ ကုသိုလ္

ႏွာေခါင္းေတာ္အထိအကြာအေ၀းနဲ႔တူရင္ - သူေဌးသူႁကြယ္ရဲ႕ ကုသိုလ္

မ်က္လံုးေတာ္အထိ အကြာအေ၀းနဲ႔တူရင္ - မွဴးမတ္ေတြရဲ႕ ကုသိုလ္

နဖူးေတာ္အထိ အကြာအေ၀းနဲ႔တူရင္ - ဘုရင္ရဲ႕ ကုသိုလ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါကေတာ့ တကယ့္ အဖိုးမျဖတ္ႏိုင္တဲ့ ဗဟုသုတပါ။

ကိုယ္တို႔ကို လိုက္ၿပီးရွင္းျပေပးတဲ့ ၀န္ထမ္းအမ်ဳိးသမီးကို ေက်းဇူးတင္တာေၾကာင့္ ပိုက္ဆံေပးေပမယ့္ ဒီအတိုင္းယူလို႔ မရပါ။ ေအာက္ထပ္မွာရွိတဲ့ တာ၀န္ခံအမ်ဳိးသမီးကို ေပးရပါတယ္။ ရွင္းျပတဲ့ ၀န္ထမ္းကို တ၀က္ခြဲေပးၿပီး က်န္တ၀က္ကို ဘံုေငြထဲမွာ ထည့္ရပါတယ္။ ညေနရုံးဆင္းရင္ အဲဒီဘံုေငြကို ၀န္ထမ္းေတြအားလံုး ခြဲေ၀ယူရပါတယ္တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေကာင္းတဲ့ အစီအစဥ္ေလးပါ။ အားလံုးအတြက္ အဆင္ေျပေအာင္ စီစဥ္ေပးထားတာ ခ်စ္စရာပါ။

ပုဂံရဲ႕ အိုေအစစ္ . . .

အညာဟင္းေတြပါ . . .

ျပတိုက္က အထြက္မွာေတာ့ ဗိုက္ျဖည့္ဖို႔ တစ္ခါျပင္ ၆၀၀ လို႔ေရးထားတဲ့ ဆိုင္တစ္ဆိုင္ထဲကို ၀င္ၾကပါတယ္။ အေရးထဲမွာ ကိုယ္တို႔ကိုပါ တူးရစ္မွတ္ၿပီး ဟဲလိုလာလုပ္ေနတာေၾကာင့္ ရယ္ရပါေသးတယ္။ တစ္ခါျပင္ပံုစား မဟုတ္ဘဲ ဟင္းပြဲမွာၿပီး စားျဖစ္ပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္က ေစတနာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရွိသမွ်အရံဟင္းေတြ အကုန္ခ်ေပးတာေၾကာင့္ စားပြဲေတာင္ မဆံ့ပါ။ ဒါတင္အားမရေသးဘဲ ကို္ယ္တို႔စားေနတုန္းမွာပဲ ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုတ္တစ္ပြဲထပ္ခ်ေပးပါတယ္။ စားၿပီးျပန္ေတာ့လည္း ဖရဲသီးစိတ္တစ္ပန္းကန္၊ ဇီးယိုတစ္ပန္းကန္၊ မန္က်ီးေတာ္ဖီတစ္ပန္းကန္ခ်ေပးၿပီး အခ်ိဳတည္းခိုင္းပါ ေသးတယ္။ ပုိက္ဆံရွင္းေတာ့ သံုးေထာင္ေတာင္ မျပည့္ပါ။ အနားပတ္၀န္းက်င္ဘုရားေတြကို သြားဖို႔လမ္းေမးလိုက္ေတာ့လည္း က်က်နန လမ္းျပလိုက္ပါေသးတယ္။ တကယ့္ ျမန္မာစစ္စစ္ေတြကို ျပန္ေတြ႕ရသလို ခံစားရပါတယ္။

မီးမေလာင္ေက်ာင္း ေျခေတာ္ရင္းမွာ . . .

မီးမေလာင္ေက်ာင္း . . .

မီးမေလာင္ေက်ာင္း အတက္ေလွကား . . .

ထမင္းစားအၿပီးမွာ အနားမွာရွိတဲ့ မီးမေလာင္ေက်ာင္း ကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းက သိပ္ေတာ့မႀကီးလွပါ။ အေပၚမွာေတာ့ ေစတီငယ္တစ္ဆူရွိပါတယ္။ ေက်ာင္းေပၚကတက္ၾကည့္ရင္ သဗၺညဳဘုရားဘက္ကို ေကာင္းေကာင္းျမင္ရပါတယ္။ မီးမေလာင္ေက်ာင္းကို ၾကည့္အၿပီးမွာ ကန္ေတာ့ပလႅင္ ကို သြားၾကပါတယ္။ 

ေအးခ်မ္းလွတဲ့ ကန္ေတာ့ပလႅင္ . . .

ကန္ေတာ့ပလႅင္က အဂၤေတပန္းေတြ . . .

ကန္ေတာ့ပလႅင္ ဆင္းတုေတာ္ . . .

ဆင္းတုေတာ္ေနာက္ေက်ာက နံရံပန္းခ်ီေတြ . . .

ပရ၀ုဏ္က်ယ္က်ယ္ ၀န္း၀န္းမွာ ထေနာင္းပင္ႀကီးေတြရွိတာေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္ေအးခ်မ္းလွပါတယ္။ ထေနာင္းပင္ႀကီးေတြ ေအာက္မွာလုပ္ထားတဲ့ အဂၤေတြကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ ခဏအနားယူျဖစ္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဘယ္ေနရာၾကည့္ၾကည့္ စိမ္းစိမ္းစိုစို ထေနာင္းပင္ေတြ၊ ေရတမာပင္ေတြနဲ႔ နီနီရဲရဲ ဘုရားပုထိုးေတြနဲ႔ ပုဂံဟာ ဒီေန႔အထိ ခန္႔ညားေနတုန္းပါ။

ၿခံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြၾကားက ပုဂံ . . .

ေတာလမ္းကလာခဲ့သည္ . . .

ကန္ေတာ့ပလႅင္ကအထြက္မွာ ေတာလမ္းကေလးအတိုင္းေလွ်ာက္ရင္း အာနႏၵာ ရွိရာဘက္ကို စမ္းတ၀ါး၀ါးနဲ႔ သြားၾကပါတယ္။ လမ္းတ၀က္မွာ ေတြ႕ရတဲ့ ေစတီတစ္ဆူကို ၀င္ၾကည့္ရင္းေမးလိုက္မိေတာ့ ပုထိုးသားမ်ား ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အထဲ၀င္ရုံတင္မကဘဲ တာ၀န္ခံတစ္ေယာက္ဖြင့္ေပးတဲ့ အတြင္းေလွကားအတိုင္း ေစတီေတာ္ေပၚကို တက္ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။ ဒီေစတီေတာ္ေပၚကေန ပုဂံဘုရားေတြကို ဖူးရတဲ့ အရသာ၊ ပတ္၀န္းက်င္ ရႈခင္းေတြကို ၾကည့္ရတဲ့အရသာကေတာ့ ကိုယ္တို႔လို ေရာက္ခ်င္ရာေရာက္ ေပါက္ခ်င္ရာေပါက္ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ သူေတြပဲ ရႏိုင္တဲ့ အရသာစစ္စစ္ပါ။ ဘုရားထဲမွာ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြေတြ႕တာေၾကာင့္ ဓာတ္ပံုရိုက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားမ်က္ႏွာက်က္က မည္းေနတာေၾကာင့္ ေမးၾကည့္ေတာ့ ဂ်ပန္ေခတ္က စစ္သားေတြ ဒီဘုရားထဲမွာ စတည္းခ်ရင္း ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၾကတဲ့ ၾကပ္ခိုးေတြေၾကာင့္ လို႔ ေျဖပါတယ္။ ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့လည္း မေျပာတတ္ပါ။ သဲပန္းခ်ီကား ေတြ ေရာင္းတာေၾကာင့္ တစ္ကားကို ၃၀၀၀ နဲ႔ ၀ယ္ခဲ့လိုက္ပါတယ္။ ဟိုတစ္ေန႔က ၇၀၀၀ ေက်ာ္ေက်ာ္နဲ႔ မ၀ယ္လိုက္မိတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ္ေတာ္ေက်းဇူးတင္မိပါေသးရဲ႕။

အရိပ္အေယာင္ျပတယ္ . . .

ပုထိုးသားမ်ား ေရာက္လုၿပီ . . .

ပုထိုးသားမ်ားက လက္မႈပစၥည္း အေရာင္းဆိုင္ကေလး . . .

က်န္ေနေသးတဲ့ နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီေတြ . . .

ပုထိုးသားမ်ားေပၚတက္တဲ့ေလွကား . . .

ပုထိုးသားမ်ားေပၚက ျမင္ရတဲ့ သဗၺညဳ . . .

ပုထိုးသားမ်ား အေပၚမွာ . . .

ပုထိုးသားမ်ားေပၚက စဥ့္နဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ေရထုတ္ႃပြန္ . . .

ပုထိုးသားမ်ားေပၚက ျမင္ရတဲ့ ပုဂံ . . .

လြမ္းစရာ့ ပုဂံျပည္ . . .

ညာဏ္သဗၺညဳကုိ လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္ရင္း . . .

ပုထိုးသားမ်ားေပၚက ဆင္းေတာ့မယ့္ အိမ္ရွင္မ . . .

ပုထိုးသားမ်ားအဆင္း ဥမင္လုိဏ္ေခါင္း . . .

ပုထိုးသားမ်ားထဲက ရုပ္ပြားေတာ္ . . .

ပုုထိုးသားမ်ားထဲက သဲပန္းခ်ီဆရာမ . . .

ပုထိုးသားမ်ားကေန ကိုယ့္ေျခေထာက္ေတြကို မညွာမတာႏိွပ္စက္ရင္း ေတာလမ္းအတိုင္းဆက္သြားလိုက္ေတာ့ ပုဂံမွာ ဥာဏ္ေတာ္အျမင့္ဆံုး သဗၺညဳ ေစတီကို ေရာက္ပါတယ္။ ေစတီေတာ္ေပၚကို တက္တဲ့ စႀကၤန္လမ္းကို ပိတ္ထားတာေၾကာင့္ အေပၚတက္လို႔မရပါ။ ဒီဘုရားမွာေစ်းေရာင္းတဲ့ ကေလးေတြက ရဲတင္းလြန္းတာေတြ႕ရပါတယ္။ ခဏပဲဖူးျဖစ္ပါတယ္။ ေစတီေတာ္ေျခရင္းက ဆိုင္မွာ အမ်ဳိးသမီးက ကိုယ္တို႔ၿမဳိ႕မွာ ရွားပါးၿပီး ေစ်းႀကီးလြန္းတဲ့ ႀကိမ္လက္ကိုင္အိတ္ေတြ ၀ယ္ပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ မပ်က္မခ်င္းေတာ့ ခိုင္မယ့္ အိတ္ေတြ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

သဗၺညဳအ၀င္ . . .

ရိုးရာႀကိမ္လက္ကိုင္အိတ္ေတြ . . .

ျဖန္႔ခင္းထားတဲ့ သဲပန္းခ်ီကားေတြ . . .

ေအးေအးလူလူအိပ္ရင္း ၀ယ္လက္ကိုေစာင့္မယ္ . . .

သဗၺညဳကေန ေတာလမ္းအတိုင္းပုဂံဘုရားေတြထဲမွာ ထုတည္အႀကီးဆံုး  ဓမၼရံႀကီး ေစတီေတာ္ကို သြားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေစတီေတာ္ေျခရင္းမွာ အေနာ္ရထာမင္းႀကီး ရဲ႕ နန္းေတာ္ရာကုန္းကို တူးေနတာေတြ႕ရပါတယ္။

စိမ္းေနဦးမယ္ ပုဂံေျမ . . .

 

ဓမၼရံႀကီးေပၚကေန လွမ္းျမင္ရတဲ့ သဗၺညဳ . . .

အေနာ္ရထာမင္းရဲ႕ နန္းေတာ္ရာ . . .

ဓမၼရံႀကီးမွာေတြ႕ခဲ့ရတဲ့ တံခါးက ပန္းေျပာက္အမြမ္းေတြ . . .

ပုဂံေခတ္က သစ္ထြင္းပန္းပု . . .

 
ဘုရားက ေစ်းသည္တစ္ေယာက္က ကိုယ္တို႔ကို လိုက္ၿပီးရွင္းျပပါတယ္။ အဲဒီလိုရွင္းမျပရင္ ေစ်းမေရာင္းရဘူးလို႔ သတ္မွတ္ထားပါသတဲ့ ။ ဒါကေတာ့ သူ႔အေျပာပါ။ ကိုယ္ကေတာ့ marketing promotion တစ္မ်ဳိးလို႔ပဲ ထင္ပါတယ္။ ဒီေစတီေတာ္ႀကီးကို အေလာင္းစည္သူမင္းႀကီးက ၇ လနဲ႔ အၿပီးတည္ခဲ့တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူရွင္းျပတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပါးစပ္ရာဇ၀င္ေတြပဲဲ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ မွတ္မွတ္သားသား မလုပ္ျဖစ္ပါ။ ပင္ပန္းလြန္းေနတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အတင္းအၾကပ္ အားေပးရင္း ေလွကားထစ္ေတြကို ႀကိဳးႀကဳိးစားစားတက္ရင္း ေစတီေတာ္ အေပၚပစၥယံကို တက္ၾကည့္ျဖစ္ပါေသးတယ္။ ျပန္ဆင္းလာၾကေတာ့ ရွင္းျပတဲ့ အမ်ဳိးသမီးဆိုင္မွာ ယြန္းထည္ေလးေတြ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာမွမသယ္ခ်င္ေအာင္ ေညာင္းေနၿပီမို႔ ခပ္ေသးေသးေလးေတြပဲ ၀ယ္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေညာင္းေညာင္း အာနႏၵာကိုေတာ့ ေရာက္ေအာင္ သြားရပါလိမ့္ဦးမယ္။

အာနႏၵာကို လွမ္းအျမင္ . . .

အာနႏၵာဘုရားေရာက္ေအာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေတာ္ေတာ္ႀကီးအားတင္းေလွ်ာက္ယူရပါတယ္။ ဒါေတာင္ ပင္ပန္းလြန္းအား ႀကီးတာေၾကာင့္ ဘုရားထဲကို တိုက္ရုိက္မ၀င္ႏိုင္ဘဲ ၀န္းအျပင္က ႀကံရည္ဆိုင္ေလးေတြမွာ နားေနရပါေသးတယ္။

ရင္ထဲကို ေအးျမသြားေစတဲ့ ပုဂံက ႀကံရည္ . . .

အာနႏၵာက ရုပ္ပြားေတာ္ . . .

တံခါးရြက္ေပၚက ပုဂံလက္ရာ ပန္းေျပာက္အမြမ္းေတြ . . .

အာနႏၵာဘုရားက အဂၤေတပန္းလက္ရာ . . .

ဘုရားထဲကို ေရာက္ေတာ့ အမ်ဳိးသမီးက ဘုရားထဲမ၀င္ႏိုင္ေအာင္ ပင္ပန္းေနၿပီမို႔ ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚက ကြပ္ပ်စ္တစ္ခုမွာ နားေနရစ္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ဟိုဟိုသည္သည္ ဓာတ္ပံုရိုက္ၿပီး ျပန္ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဘုရားအျပင္မွာရပ္ထားတဲ့ ျမင္းလွည္းတစ္စီးကို ငွားၿပီး တည္းခိုခန္းစံုစမ္းဖို႔ ၀က္ႀကီးအင္းရြာဘက္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ Golden Express ေရာက္ေတာ့ အခန္းမရပါ။ Golden Express မွာ တစ္ညကို ၁၅၀၀၀၊ ၂၀၀၀၀ နဲ႔ ၃၀၀၀၀ တန္ေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါနဲ႔ နည္းနည္းဆက္သြားေတာ့ New Wave မွာ အခန္းရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ေန႔မွပဲ ေျပာင္းလာဖု႔ိ book လုပ္ၿပီး ထြက္ခ့ဲပါတယ္။ ေရာက္ေနတဲ့ ေနရာကေန တည္းခုိခန္းျပန္သြားဖို႔ ျပႆနာတက္ပါေတာ့တယ္။ ညေန ၆ နာရီေက်ာ္သြားၿပီမို႔ လို္င္းကားလည္း မရွိေတာ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ျမင္းလွည္းသမားကိုပဲ အကူအညီေတာင္းရပါေတာ့တယ္။ သေဘာေကာင္းတဲ့ ျမင္းလွည္းသမားက သူ႔ရြာထဲကို၀င္ၿပီး ဆိုင္ကယ္တက္စီရွာေပးပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ ဆို္င္ကယ္ တစ္စီးမွ မရခဲ့ပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အသိကားတစ္စီးကို ငွားၿပီး ျပန္ရပါေတာ့တယ္။ ျမင္းလွည္းခက ၆၅၀၀ ကားခက ၆၀၀၀ ဆိုေတာ့ သံုးမိုင္သာသာ ခရီးေလးအတြက္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ကုန္ပါေလေရာ။

တည္းခိုခန္းေရာက္ေတာ့ ခဏနား ေရမိုးခ်ဳိးၿပီး ညစာထြက္စားၾကပါတယ္။ ဒီတစ္ခါေတာ့ တရုတ္စာေတြ မစားေတာ့ဘဲ တည္းခိုခန္းကေန တစ္လမ္းေက်ာ္မွာ ၁၀ မိနစ္သာသာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း ေတြ႕ရတဲ့ ျမန္မာဆုိင္မွာပဲ စားျဖစ္ပါတယ္။ တီဗီဂိမ္းဆိုင္နဲ႔ တြဲဖြင့္ထားတဲ့ ဆိုင္ကေလးပါ။ ဒါေပမယ့္ အရံဟင္းေလးငါးမ်ဳိးခ်ေပးၿပီး ဆက္ဆံေရးေကာင္းတာေၾကာင့္ ထမင္းစားလို႔ ေတာ္ေတာ္ၿမိန္ပါတယ္။  စားေသာက္ၿပီးေတာ့ တည္းခိုခန္းျပန္ၿပီး နားရင္း အိပ္ရပါေတာ့တယ္။ လူေတြလည္း မလႈပ္ႏိုင္ေအာင္ ေညာင္းကိုက္ေနၾကၿပီ မဟုတ္ပါလား။

၈.၄.၂၀၁၁

ဒီေန႔ေတာ့ အိပ္ရာႏိုးကတည္းက တည္းခိိုခန္းေျပာင္းဖို႔ ထုပ္ရပိုးရပါတယ္။ ၁၁နာရီေလာက္မွာ မေန႔ညက စားခဲ့တဲ့ ျမန္မာထမင္းဆိုင္ကိုသြားၿပီး မနက္စာ စားၾကပါတယ္။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ၾကည္ၾကည္ျမတည္းခိုရိပ္သာကေန ႏွစ္ရက္စာ ၂၄၀၀၀ က်တာကို check out လုပ္ၿပီး တည္းခိုခန္းအသစ္ဆီကို လိုင္းကားစီးၿပီးသြားၾကပါတယ္။ လိုင္းကားခက တစ္ေယာက္မွ ၂၀၀ ပါ။ ကားေပၚမွာ ကေလးတၿပံဳနဲ႔ တစ္မိသားစုတက္လာလို႔ ၾကည့္ၿပီး ရယ္ၾကရပါေသးတယ္။ ဆင္းရဲသားမ်ားဟာ ေငြမခ်မ္းသာေပမယ့္ ကေလးေတာ့ တယ္ခ်မ္းသာၾကတာကလား။

တည္းခိုခန္းေရာက္ေတာ့ က်န္တဲ့ အခန္းေတြမအားေသးတာေၾကာင့္ သံုးေယာက္စာ မိသားစုခန္းတစ္ခန္းကို ၁၅၀၀၀ နဲ႔ ငွားေနရပါတယ္။ air con ေရာ ပန္ကာပါ တပ္ထားေပမယ့္ စိတ္တိုင္းက် မေအးပါ။ တီဗီတစ္လံုးေတာ့ ထားေပးပါတယ္။ ညေန ၂နာရီထိုးေလာက္ေရာက္ေတာ့ ေတြ႕တဲ့ လိုင္းကားကို တက္စီးၿပီး ပုဂံၿမိဳ႕သစ္နဲ႔ ၿမိဳ႕ေဟာင္းတစ္၀က္က မႏူဟာေစတီ ကို သြားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ကားေပၚမွာ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္းကို သြားမယ့္ တူးရစ္တစ္ေယာက္နဲ႔ေတြ႕လို႔ စကားလက္ဆံု ေျပာျဖစ္ၾကပါေသးတယ္။ ၁၇၊ ၁၈ အရြယ္သာ ရွိဦးမယ့္ အဲဒီတူးရစ္မေလးက ၿမိဳ႕ေဟာင္းမွာ ဖြင့္ထားတဲ့ ျမန္မာဘာသာသင္တန္းကို တက္ေနပါသတဲ့။ မႏူဟာေစတီက သထံုဘုရင္ မႏူဟာမင္းႀကီးရဲ႕ ကုသိုလ္ေတာ္ပါ။ က်န္စစ္သားမင္းႀကီးက သထံုၿပည္က္ို ဂၽြမ္းစစ္သည္ေတြရန္က ကူညီတိုိက္ခိုက္ေပးၿပီး အျပန္မွာ လံုၿခံဳေရးအတြက္ သထံုဘုရင္ မႏူဟာမင္းႀကီးကိုပါ တပါတည္းေခၚခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေစာင့္ေရွာက္ထားေပမယ့္ ကိုယ့္တိုင္းကိုယ့္ျပည္မဟုတ္ေလေတာ့ သထံုဘုရင္ခမ်ာ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္ဟန္တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်န္စစ္မင္းႀကီးကို ဘုရားတည္ခြင့္ေတာင္းၿပီး သူ႔ရဲ႕လက္၀တ္ေတာ္ကိုေရာင္းၿပီး ဒီဘုရားကို တည္ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈကိုပါ ေပၚလြင္ေအာင္ ဒီဘုရားကိုတည္ရာမွာ ေလ်ာင္းေတာ္မူနဲ႔ ထိုင္ေတာ္မူရုပ္ပြားေတာ္ႀကီးသံုးဆူကို ဘုရားလိုဏ္ဂူက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ ထုလုပ္ပူေဇာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဘုရားထဲကို ၀င္တာနဲ႔ ဘုရားဖူးေတြပါ စိတ္က်ဥ္းက်ပ္မႈကို ခံစားရတာေၾကာင့္ စိတ္ခံစားခ်က္ကို အေကာင္းဆံုး သရုပ္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ မႏူဟာမင္းကို ေလးစားမိသလို ကိုယ္ခ်င္းလည္း စာမိပါေတာ့တယ္။ အေျခအေန၊ အေၾကာင္းမ်ဳိးစံုေၾကာင့္ ျပည္ပမွာ လူေနမႈအဆင့္အတန္းျမင့္ျမင့္နဲ႔ ေနၾကရေပမယ့္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားငယ္စိတ္ေတြနဲ႔ အေရးအေၾကာင္းရွိရင္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ကို ျပန္လြမ္းၾကတဲ့ ကိုယ့္မိတ္ေဆြေတြကိုလည္း လွမ္းၿပီးသတိရလိုက္မိပါေသးတယ္။

မႏူဟာေစတီ . . .

ေလ်ာင္းေတာ္မူရဲ႕ ေျခေတာ္ရင္းမွာ . . .

ဥမင္နဲ႔အျပည့္ ေလ်ာင္းေတာ္မူ . . .

မႏူဟာေရွ႕က ဧရာမသပိတ္ႀကီးနဲ႔အတူ . . .

မႏူဟာဘုရားက ထြက္ခဲ့ၿပီးေတာ့ ေျမပံုကိုၾကည့္ရင္း အပယ္ရတနာ ေစတီရွိရာဘက္ကို လမ္းေလွ်ာက္သြားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေျမပံထဲမွာ သိပ္မေ၀းေပမယ့္ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ၁၅မိနစ္သာသာေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္ရပါေသးတယ္။ အပယ္ရတနာေစတီက က်န္စစ္မင္းႀကီးရဲ႕ ကုသိုလ္ေတာ္ပါ။ ေစာလူးမင္းရဲ႕ရန္ေၾကာင့္ ထြက္ေျပးပုန္းေရွာင္ေနရခ်ိန္မွာ အပယ္ရတနာမိဖုရားေလာင္းက စားနပ္ရိကၡာေတြ တိတ္တဆိတ္လာပို႔ခဲ့တဲ႔ ေနရာမွာ တည္ထားခဲ့တာလို႔ သိရပါတယ္။ ေစတီေတာ္ ပရ၀ုဏ္အတြင္းမွာ ဓာတ္ပံုရ္ုိက္ခြင့္မရွိပါ။ ဒါေပမယ့္ ဘုရားေစာင့္မသိေအာင္ တိတ္တိတ္ေလး ဓာတ္ပံုရိုက္ျဖစ္ေအာင္ ရိုက္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။ အနီးအနား ကားလမ္းေဘးမွာ ပုဂံေခတ္က စဥ့္ဖိုေဟာင္းေနရာကိုေတြ႕လို႔ ဓာတ္ပံုရိုက္ယူခဲ့ပါေသးတယ္။

ပုဂံေခတ္က စဥ့္ဖိုေဟာင္းေနရာ . . .

အပယ္ရတနာ အ၀င္လမ္း . . .

အပယ္ရတနာ ဂူဘုရား . . .

အပယ္ရတနာထဲက ေဆးေရးပန္းခ်ီေတြ...( တိတ္တိတ္ကေလး ခိုးရိုက္လာတာ )

အပယ္ရတနာထဲက ရုပ္ပြားေတာ္ . . .

စဥ့္ဖိုနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လမ္းတစ္ဘက္မွာရွိတဲ့ နဂါးရုံဘုရား ကိုပါ သြားဖူးျဖစ္ပါတယ္။ ပုဂံငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ ၿပိဳက်ပ်က္စီးခဲ့တဲ့ ဒီဘုရားကို အခုျပန္တည္ထားပါတယ္။ ဘုရား၀န္းေတာ္ေတာ္က်ယ္ပါတယ္။ လူလည္း အေရာက္အေပါက္နည္းပါတယ္။ ဓာတ္ပုံနည္းနည္း ရိုက္ယူၿပီးေတာလမ္းအတိုင္း ကားလမ္းမဘက္ကို ျပန္ၾကပါတယ္။ 

ပုဂံနန္းေတာ္ကို လွမ္းအျမင္ . . .

ိ

ခ်ီေလတဲ့ ခ်ီေလ . . .

ျမန္မာျပည္က တူးရစ္ . . .

ကားလမ္းေဘးက ေစတီတစ္ဆူမွာထိုင္ရင္း ကားေစာင့္ရတာ စိတ္မရွည္ႏို္င္တာေၾကာင့္ ေတြ႕တဲ့ရြာခံတစ္ေယာက္ကို ေမးၿပီး ထန္းရည္ဆိုင္ကို သြားျဖစ္ပါတယ္။ လမ္းမွာေတြ႕တဲ့လူတိုင္းက ဒီနားေလးတင္ပဲလို႔ေျပာေပမယ့္ ကားလမ္းမႀကီးအတိုင္း ေနပူႀကဲႀကဲမွာ နာရီ၀က္သာသာေလာက္ လမ္းေလွ်ာက္လိုက္ရပါေသးတယ္။ “ေရွ႕တစ္ျပ” နဲ႔ နံမည္ႀကီးလွတဲ့ “ၿမဳိ႕ေရႊမန္းသား”ကို တမင္သက္သက္မ်ား ပညာျပေလေရာ့သလား ေတြးမိပါေသးရဲ႕။ ထန္းရည္ဆိုင္ေရာက္ေအာင္ လမ္းေလွ်ာက္လာၾကရင္းက ကားလမ္းေဘးမွာ စိုးမင္းႀကီးေစတီ နဲ႔ စိုးမင္းႀကီးေက်ာင္း ေတြ႕လို႔ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္ ၀င္မဖူးျဖစ္ေတာ့ပါ။

နဂါးရုံဘုရား အ၀င္မုခ္ဦး . . .

ထိန္းသိမ္းထားတဲ့ နဂါးရုံ . . .

နဂါးရုံဘုရားထဲက ရုပ္ပြားေတာ္ . . .

လက္ရာေျမာက္လွတဲ့ ပုဂံဗိသုကာ မ်က္ႏွာက်က္ ေပါင္းမိုးခံုး . . .

တစ္၀က္တစ္ပ်က္ပဲ က်န္ေတာ့တဲ့ နံရံပန္းခ်ီေတြ . . .

နဂါးရုံဘုရားထဲက ရပ္ေတာ္မူရုပ္ပြားေတာ္ေတြ . . .

ပုဂံလက္ရာ အဂၤေတ ရုပ္လံုး . . .

စိုးမင္းႀကီး အုတ္ေက်ာင္းအ၀င္ . . .

အညာေဒသရဲ႕ ရိုးရာထန္းရည္ဆိုင္က ထန္းေတာထဲမွာ ဖြင့္ထားတာပါ။ ထန္းေတာအ၀င္က ထန္းပင္တစ္ပင္မွာ ေရးထားတဲ့စာသားက “ ရၿပီလား OK ” ပါတဲ့။ ဖတ္ၾကည့္ရင္း မၿပံဳးဘဲကို မေနႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ရပါရဲ႕။ ရိုးရာထန္းရည္ကို ၿမဴအိုးထဲမွာထည့္ အုန္းမႈတ္ခြက္နဲ႔ ခပ္ေသာက္ရင္း အျမည္းအျဖစ္ခ်ေပးထားတဲ့ ေျမပဲဆားေလွာ္ကို ၀ါးရတဲ့အရသာကေတာ့ ဘာနဲ႔မွကို မလဲႏိုင္တဲ့ ေလာကစည္းစိမ္လို႔မ်ားတင္စားရင္ လြန္အံံ့မထင္ေတာ့ပါ။ ေညာင္ဦးေျမပဲဆားေလွာ္က ၾကက္သြန္ျဖဴနံ႕ေလး တသင္းသင္းနဲ႔မို႔ ပဲေပါတဲ့ေဒသမွာ လူျဖစ္ခဲ့တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္မွာ ဒီေလာက္ေကာင္းတဲ့ ေျမပဲဆားေလွာ္ကို မစားဖူးဘူးလို႔ ေျပာရရင္ ယံုၾကမယ္ မဟုတ္မွန္း ေသခ်ာပါရဲ႕။ ထန္းရည္ဆိုင္မွာ တစ္နာရီခြဲေလာက္ၾကာေအာင္ အခ်ိန္ျဖဳန္းၿပီး အျပန္မွာေတာ့ ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ေယာက္လံုး ၀ါးတားတား ျဖစ္ေနၾကပါၿပီ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ထန္းရည္တန္ခိုးနဲ႔ ပုဂံေနအပူကိုေတာ့ ေကာင္းေကာင္းႀကီး အံတုႏိုင္ၿပီေပါ့။ 

ရၿပီလား အိုေခ . . .

ရိုးရာ ငွက္ခါးေတာင္ ထန္းရည္ . .

လမ္းမမွာ ကားေစာင့္ေနရင္း ကားမလာႏုိင္တာေၾကာင့္ လမ္းမအတိုင္း မိနစ္၂၀ ေလာက္လမ္းေလွ်ာက္သြားျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေနပူျပင္းေပမယ့္ ေႏြရာသီမွာ အေကာင္းဆံုးအေဖာ္မြန္ျဖစ္တဲ့ ထေနာင္းပင္ရိပ္ေတြေၾကာင့္ ထိုက္သင့္သေလာက္ေတာ့ အရိပ္ရပါတယ္။ လမ္းမအတိုင္းနားရင္းေလွ်ာက္ရင္းကေန ေရခ်မ္းစင္ကေလးနဲ႔ ၀ါးကြပ္ပ်စ္ကေလးေတြ႕ရတာေၾကာင့္ ၀မ္းသာအားရနဲ႔ အနားယူၾကရင္း အညာပုဂံကို အရသာရွိရွိခံစားျဖစ္ပါရဲ႕။ အေတာ္ၾကာလို႔ လိုင္းကားေရာက္လာမွ တက္စီးရပါတယ္။ တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း လမ္းေလွ်ာက္ထားတဲ့ဒဏ္ေၾကာင့္ လူေတြလည္း လူပံုေတာင္ သိပ္မေပါက္ေတာ့ပါ။

အျပန္လမ္းမွာေတြ႕ရတဲ့ ျပန္တည္ေစတီတစ္ဆူက အဂၤေတပန္းေတြ . . .

တေရးတေမာ . . .

 

တည္းခိုခန္းျပန္ေရာက္ေတာ့ ေရခ်ဳိးအၿပီး အနားမွာရွိတဲ့ “မ်ဳိးမ်ဳိး” ထမင္းဆိုင္ကို ၁၅ မိနစ္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး သြားရပါတယ္။ ပုဂံခရီးစဥ္ကေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ရတာနဲ႔ပဲ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေလ့က်င့္ခန္းျဖစ္ေနပါၿပီ။ မ်ဳိးမ်ဳိးထမင္းဆီဆမ္းဆိုင္က လမ္းဘယ္ဘက္မွာပါ။ ဟင္းပြဲေတြ အစံုခ်ထားေပးၿပီး ကိုယ္စားသေလာက္ ကိုယ္ရွင္းတဲ့စနစ္ပါ။ ႏွစ္ေယာက္စာအတြက္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ပဲက်တာေၾကာင့္ ေစ်းသက္သာတယ္လို႔ ဆိုရပါလိမ့္မယ္။ စားေသာက္ၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းတာနဲ႔ တည္းခိုခန္းျပန္နားပါတယ္။ အခန္းမွာ တီဗီထားေပးေပမယ့္ ရွစ္ေပစေလာင္းက ဘာမွၾကည့္စရာ မရွိပါ။ ကုလားနဲ႔ တရုတ္လိုင္းေတြ ေတာင္ၾကည့္ေျမာက္ၾကည့္ ၾကည့္ရင္း ညသန္းေခါင္ေလာက္မွာ မီးျပတ္သြားတာေၾကာင့္ အဲကြန္းလဲအလုပ္မလုပ္ေတာ့ဘဲ ပူပူေလာင္ေလာင္ႀကီးွမွာ အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ ဇြတ္မွိတ္ၿပီး အိပ္ယူလိုက္ရပါေတာ့တယ္။     ။