Sunday 4 April 2010

ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရ

တကယ္ေတာ့ဗ်ာ
ဘ၀ဆိုတာႀကီးက စာေရးသူတို႔လိုိခ်င္လြန္းလို႔ ရလာတဲ့အရာႀကီးမွမဟုတ္ဘဲ။ သူ႔ဖာသာသူ ကံပစ္ခ်လို႔ရလာတဲ့ကိစၥပဲ။ ဒါေပမယ့္ဗ်ာ ကဲၿဖစ္ခ်င္ရာၿဖစ္ ေမာင္ဘခ်စ္ဆိုၿပီး ေပ်ာ္သလုိေနသြားလို႔လည္း ျဖစ္တဲ့အရာမဟုတ္ျပန္ဘူး။ ဒီေလာကႀကီးမွာ ကုိယ္ရွင္သန္ခဲ့ေၾကာင္း သက္ေသတစ္ခုခုေတာ့ ခ်န္ထားခဲ့သင့္တာေပါ့။

နာမည္ႀကီးရမယ္လို႔ ဆိုလိုတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ရွိတဲ့စြမ္းအားနဲ႔ ေလာကအလွကို ဆင္ၾကဖို႔ေျပာခ်င္တာပါ။ ဒီလိုလုပ္ရတာ မခက္ပါဘူး။ လူတန္းစားမေရြး၊ ဘာသာမေရြး လုပ္ႏိုင္တဲ့အလုပ္ပါ။ ကိုယ္လုပ္သမွ်အလုပ္အေပၚမွာ စိတ္၀င္တစားနဲ႔ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကရုံပါပဲ။ ဆိုက္ကားနင္းရင္လည္း ခရီးသည္စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ ေစ်းေရာင္းစားရင္လည္း ၀ယ္သူစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္၊ ဆရာ၀န္ၿဖစ္ရင္လည္း လူနာစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးရုံေလးပါ။
ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ဘာအလုပ္မွမလုပ္ရင္ေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို မပ်က္စီးေအာင္ထိန္းသိမ္းတာမ်ဳိးေပါ့။ ေလာကႀကီးအတြက္ အသံုး၀င္တဲ့လူေကာင္းတစ္ေယာက္ မျဖစ္ရင္ေတာင္၊ ေလာကႀကီးကို ဒုကၡေပးတဲ့လူတစ္ေယာက္မျဖစ္ေအာင္ ေနသြားရင္ အသက္ရွင္ရက်ဳိးနပ္တယ္လို႔ ဆိုႏု္ိင္မွာပါ။

ဒီလိုဆိုရင္ ေပ်ာ္စရာဘယ္ရွိေတာ့မွာလည္းလို႔ ေမးစရာရိွပါတယ္။ မပူပါနဲ႔။ ေပ်ာ္စရာဆိုတာ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ ရွိတဲ့အရာပါ။ တနည္းေျပာရရင္ေတာ့ စိတ္ခံစားခ်က္ပါပဲ။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ ၾကားခံေတြ မလိုပါဘူးေလ။ ဘယ္လိုအေနအထားမ်ဳိးပဲျဖစ္ျဖစ္ လူဆိုတာေတာ့ ေပ်ာ္ၾကတာပါပဲ။ ေပ်ာ္တာခ်င္းအတူတူေတာ့ အက်ဳိးရွိရွိေလး ေပ်ာ္ၾကရင္ပိုမေကာင္းေပဘူးလား။
အေတြးေလးတစ္စပါ.......

No comments:

ႀကဳိက္ရင္ေပါ့ေလ . . .

Powered By Blogger