၁၇ရက္ေန႔ကစၿပီး
အိမ္ရွင္မကို ႀကဳိဖို႔ ရန္ကုန္ခရီးရွည္ႀကီးကို သြားခဲ့တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ ႏွစ္သစ္ကူး၁ရက္ေန႔ကပဲ ကို္ယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ကားေပၚမွာတင္ အသြားႏွစ္ရက္၊ အျပန္ႏွစ္ရက္ ကုန္ခဲ့တာမို႔ ခရီးစဥ္ရဲ႕ တစ္၀က္ေလာက္က ကားေပၚမွာကုန္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုရင္လည္း မမွားႏိုင္ပါ။ အသြားခရီးမွာ ၁၇ရက္ေန႔ မနက္ဂနာရီခြဲကေန စၿပီးကားေပၚမွာထိုင္လိုက္ရတာ လမ္းမွာမွတ္ပံုတင္စစ္ေဆးတာခံဖို႔ ကားေပၚကဆင္းရတဲ့ ငါးခါကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ဟူသမွ် ကိုယ့္ခံုေပၚမွာပဲ ေခြေခါက္ထိုင္ေနရတာမို႔ ပ်င္းစရာေကာင္းသလို ကားစီးရင္းမအိပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္လည္း သူမ်ားေတြထက္ ပိုပင္ပန္းသလို ခံစားရပါတယ္။
ရန္ကုန္ကို မနက္၂နာရီခြဲေလာက္မွာေရာက္သြားတာျဖစ္လို႔ ရန္ကုန္ကိုျဖတ္သြားျဖတ္လာႏွစ္ခါပဲ ေရာက္ဖူးတဲ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္ ညႀကီးမင္းႀကီးမွာ ဘယ္မွာနားလို႔နားရမွန္းမသိဘဲ ျပႆနာတက္ပါေတာ့တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ ခ်င္းခရစ္ယာန္သားအမိက ကိုယ့္ကိုသူတို႔အိမ္မွာ လိုက္နားဖို႔ဖိတ္တာေၾကာင့္ အဆင္သင့္သြားပါေတာ့တယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ရန္ကုန္သူ၊ ရန္ကုန္သားဆိုရင္ သိပ္မယံုရဘူးလို႔ ေမြးကတည္းကစြဲေနတဲ့ အညာသားစိတ္ေၾကာင့္ သူတို႔သားအမိေခၚတဲ့ေနာက္ကို လိုက္သာလိုက္ရတယ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ စိုးရိမ္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကင္းမွာေနတဲ့သူတို႔အိမ္ေရာက္လို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြရွိတာေတြ႕ေတာ့မွာ ရင္ထဲက အလံုးႀကီး က်သြားပါေတာ့တယ္။ သူမ်ားအိမ္၊ သူမ်ားယာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္အိပ္ယာေနရာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အိ္ပ္ရေပမယ့့္ ေကာင္းေကာင္းအိ္ပ္လို႔ မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ မနက္၇နာရီထိုးမွာေတာ့ အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး အိမ္ရွင္ဆရာမကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကိုယ္အသြားခ်င္ဆံုးေနရာျဖစ္တဲ့ ပန္းဆိုးတန္းစာအုပ္တန္းကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ပန္းဆိုးတန္းလမ္းဆိုတာကို ၾကားသာၾကားဖူးၿပီး တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ခ်င္းဆရာမက ၃၅၀၀နဲ႔ေစ်းဆစ္ၿပီး တက္စီတစ္စီးငွားေပးလို႔သာ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္တာကိုလည္း ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
ပန္းဆိုးတန္းစာအုပ္တန္းေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ေဟာင္းတန္းမျမင္ရတာဆယ္စုႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ရတနာသိုက္ႀကီးေတြ႕သလို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္သြားပါတယ္။ ဗဟိုတရားရုံးေရွ႕ကေန လမ္းေဘးစာအုပ္ဆိုင္ေတြကို တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ေမႊလိုက္ေႏွာက္လိုက္ ၀ယ္လိုက္တာ မႏိုင္မနင္းျဖစ္တဲ့အထိပါပဲ။ သူတို႔ၿမဳိ႕က ဒီမနက္မွထြက္လာမယ့္ အိမ္ရွင္မကိုလည္း ဖုန္းေခၚလို႔မရတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕လယ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ရင္း ေန႔လည္၁၁ထိုးသြားပါေတာ့တယ္။ ပန္းဆိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြ႕သမွ် စာအုပ္ေဟာင္းဆုိင္၊ စာေပတိုက္မွန္သမွ် အငမ္းမရ ၀င္၀ယ္ျဖစ္တာမို႔ စာအုပ္တပံုတပင္နဲ႔လူလည္း မႏိုင္မနင္းျဖစ္လို႔ေနၿပီမို႔ ပန္းၿခံတစ္ခုခုမွာ သြားၿပီးနားဖို႔ စိတ္ကူးမိပါတယ္။ ခက္တာက ရန္ကုန္မွာဘာပန္းၿခံေတြရွိသလဲမသိတာေၾကာင့္ တက္စီတစ္စီးေခၚၿပီး ကားသမားကိုေမးရပါေတာ့တယ္။ ကားသမားက ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္မွာနားဖို႔ အႀကံေပးတာေၾကာင့္ မနီးမေ၀းက J Doughnuts ကိုသြားဖို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူမ်ားလြန္းတာေတြ႕ရလို႔ ကားသမားက ခပ္လွမ္းလွမ္းက Ruby Mart ကိုပဲ ေမာင္းပို႔တာေၾကာင့္ ေတာသားၿမဳိ႕ေရာက္ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ Shopping Mall ဆီကို မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ အရွင္လတ္လတ္ေရာက္ရပါေတာ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတဲ့စကားလံုးကို စိတ္ထဲကရြတ္ရင္း ခပ္တည္တည္ပဲ ၀င္ခ်သြားလိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ မသယ္ႏိုင္ေအာင္ ေလးလာၿပီျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ထုပ္ႀကီးကို ေကာင္တာမွာတင္ အပ္ပစ္ခဲ့ၿပီး အေပၚထပ္တက္လို႔ Window Shopping လုပ္ငန္းစပါေတာ့တယ္။ ၀ယ္တာမ၀ယ္တာအပထား အထင္ေတာ့အေသးမခံရေစဘူးဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ေကာင္းေပ့၊ ေစ်းႀကီးေပ့ဆိုတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုပဲ အားပါးတရၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
၁နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိုင္၀န္ထမ္းေတြလည္း ကိုယ့္ကိုမ်က္စိစပါးေမြးစူးေလာက္ၿပီမို႔ ေျမညီထပ္ကိုဆင္းၿပီး ေကာ္ဖီဆိုင္မွာနားျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မွာရတ
ဲ့ ရန္ကုန္စံနစ္ကို အထာမက်ေသးတာမို႔ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ တငုတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ထိုင္ခဲ့ရၿပီး သူမ်ားေတြကိုၾကည့္မွ သေဘာေပါက္တာေၾကာင့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေကာင္တာကိုသြားၿပီး espresso တစ္ခြက္မွာေသာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရေႏြးၾကမ္းခြက္သာသာခြက္ေလးနဲ႔ ထည့္ေပးတဲ့ အဲဒီ espresso ခါးခါးတူးတူးႀကီးကို ႀကိတ္မွိတ္ၿမဳိခ်ရင္း ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ေတြ႕ကရာမွာမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ေမတၱာပို႔မိပါေတာ့တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေဘးက စီဒီဆိုင္မွာ သီခ်င္းေခြ၀ယ္ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာ ဘယ္လိုမွရွာလို႔မရတဲ့ဲ့ Black More's Night, Presley, Beetles ေခြေတြ အားရပါးရ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြအျပင္ online ေပၚကေန မ၀ေရစာ download ခ်ယူေနရလို႔ စိတ္တိုင္းမက်ခဲ့တဲ့ Beethoven, Mozart တို႔ရဲ႕ တီးလံုးေခြေတြလည္း ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ၀ယ္ထားတဲ့ေခြေတြအတြက္ေငြရွင္းမယ္လုပ္ေနတုန္းမွာ မေရွာင္လြဲႏိုင္တဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ ေခြဆိုင္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး အိမ္သာဆီကိုေျပးရပါေသးတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေျမညီထပ္မွာ အမ်ဳိးသားအိမ္သာက တစ္လံုးပဲရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ မအားတာနဲ႔ႀကံဳေနတာမို႔ အႏၲရာယ္ကို အသာလြယ္ရင္း ဒုတိယထပ္ထိေရာက္ေအာင္ စက္ေလွခါးစီးလို႔ ဗိုက္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းခဲ့ရပါေသးတယ္။ တိုးတက္လွတဲ့ ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ကိစၥ၀ိစၥေတြၿပီးလို႔ ေရဆြဲခ်လိုက္တဲ့အခါ ေ၀ါခနဲမျမည္ဘဲ ပလံုခနဲျမည္သံသာၾကားရတာမို႔ မသကၤာတာေၾကာင့္ အဖံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အိ္မ္သာခြက္တစ္ခုလံုး ေရေတြျပည့္ေနတာေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္လည္း ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့တာမို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အဖံုးအသာျပန္ဖံုးၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲလစ္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ျပႆနာရွင္းၿပီးေတာ့ ေခြဆိုင္ျပန္ဆင္းၿပီး ေငြရွင္းၿပီးတဲ့အခါ ေန႔လည္၃နာရီလည္း ေက်ာ္ေနၿပီမို႔ အျပင္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေတြ႕တဲ့ဆိုက္ကားတစ္စီးကိုငွားၿပီး ပန္းဆိုးတန္းဘက္ျပန္သြားမယ္အလုပ္မွာ အိမ္ရွင္မဆီက ဖုန္း၀င္လာၿပီး သူတို႔ရန္ကုန္ကိုေရာက္ၿပီဆိုတာ အေၾကာင္းၾကားေတာ့တာမို႔ ပန္းဆိုးတန္းဘက္သြားမယ့္အစား တက္စီတစ္စီးေပၚတက္ၿပီး ကိုယ္တို႔တည္းဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ သတၱမေန႔ ဥပုသ္သင္းရွိရာ ဦး၀ိစာရလမ္းဘက္ကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၃၅၀၀အကုန္ခံၿပီး အိမ္ရွင္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြကို သြားၿပီး အႀကဳိေထာက္ရပါေတာ့တယ္။
၀ယ္လာခဲ့တဲ့ စာအုပ္ထုပ္ကို ဖင္ခုထိုင္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုထုတ္ဖတ္ရင္း အသင္းေတာ္ေရွ႕က လမ္းမီးတိုင္ေအာက္မွာ အိမ္ရွင္မတို႔တစ္အုပ္ကို ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေစာင့္ၿပီးွမွ တက္စီတစ္စီးနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ တစ္အုပ္တစ္မႀကီးေရာက္လာၾကၿပီး ေမြးကတည္းက တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ႔ ေယာက္ဖေတြ၊ ခယ္မေတြကို အိမ္ရွင္မနဲ႔အတူ ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။
ပစၥည္းေတြေနရာခ်ၿပီးေတာ့ ခဏေတာင္မနားရေတာ့ဘဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ရမယ့္ ခယ္မျဖစ္သူအတြက္ ကားလက္မွတ္၀ယ္ဖို႔၊ မႏၲေလးကို ျပန္ၾကမယ့္ ေယာက္ဖရဲ႕ မိန္းမကို ဘူတာႀကီးလိုက္ပို႔ဖို႔ ျပန္ထြက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီတစ္ညေနေလးတင္ပဲ ေအာင္မဂၤလာကားကြင္းကို အသြားအျပန္ႏွစ္ေခါက္သြားရတာမို႔ တက္စီခ ၁၆၀၀၀က်သြားၿပီး ဦးဟန္ၾကည္ခမ်ာ
ႏွေျမာစိတ္ေလးအသာဖယ္လို႔ မခ်ိၿပံဳးေလးသာၿပံဳးရင္း ရန္ကုန္မွာ ပထမေန႔ ကုန္ခဲ့ရပါေၾကာင္း။ ။
အိမ္ရွင္မကို ႀကဳိဖို႔ ရန္ကုန္ခရီးရွည္ႀကီးကို သြားခဲ့တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ ႏွစ္သစ္ကူး၁ရက္ေန႔ကပဲ ကို္ယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာကို ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။
ကားေပၚမွာတင္ အသြားႏွစ္ရက္၊ အျပန္ႏွစ္ရက္ ကုန္ခဲ့တာမို႔ ခရီးစဥ္ရဲ႕ တစ္၀က္ေလာက္က ကားေပၚမွာကုန္ခဲ့တယ္လို႔ဆိုရင္လည္း မမွားႏိုင္ပါ။ အသြားခရီးမွာ ၁၇ရက္ေန႔ မနက္ဂနာရီခြဲကေန စၿပီးကားေပၚမွာထိုင္လိုက္ရတာ လမ္းမွာမွတ္ပံုတင္စစ္ေဆးတာခံဖို႔ ကားေပၚကဆင္းရတဲ့ ငါးခါကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ဟူသမွ် ကိုယ့္ခံုေပၚမွာပဲ ေခြေခါက္ထိုင္ေနရတာမို႔ ပ်င္းစရာေကာင္းသလို ကားစီးရင္းမအိပ္တတ္တဲ့ အက်င့္ေၾကာင့္လည္း သူမ်ားေတြထက္ ပိုပင္ပန္းသလို ခံစားရပါတယ္။
ရန္ကုန္ကို မနက္၂နာရီခြဲေလာက္မွာေရာက္သြားတာျဖစ္လို႔ ရန္ကုန္ကိုျဖတ္သြားျဖတ္လာႏွစ္ခါပဲ ေရာက္ဖူးတဲ့ ကိုယ္တစ္ေယာက္ ညႀကီးမင္းႀကီးမွာ ဘယ္မွာနားလို႔နားရမွန္းမသိဘဲ ျပႆနာတက္ပါေတာ့တယ္။ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ ကားေပၚမွာပါလာတဲ့ ခ်င္းခရစ္ယာန္သားအမိက ကိုယ့္ကိုသူတို႔အိမ္မွာ လိုက္နားဖို႔ဖိတ္တာေၾကာင့္ အဆင္သင့္သြားပါေတာ့တယ္။ အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ရန္ကုန္သူ၊ ရန္ကုန္သားဆိုရင္ သိပ္မယံုရဘူးလို႔ ေမြးကတည္းကစြဲေနတဲ့ အညာသားစိတ္ေၾကာင့္ သူတို႔သားအမိေခၚတဲ့ေနာက္ကို လိုက္သာလိုက္ရတယ္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ စိုးရိမ္ေနတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကင္းမွာေနတဲ့သူတို႔အိမ္ေရာက္လို႔ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြရွိတာေတြ႕ေတာ့မွာ ရင္ထဲက အလံုးႀကီး က်သြားပါေတာ့တယ္။ သူမ်ားအိမ္၊ သူမ်ားယာျဖစ္တာေၾကာင့္ ဘယ္ေလာက္အိပ္ယာေနရာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ အိ္ပ္ရေပမယ့့္ ေကာင္းေကာင္းအိ္ပ္လို႔ မေပ်ာ္ခဲ့ပါ။ မနက္၇နာရီထိုးမွာေတာ့ အိပ္ရာထ၊ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး အိမ္ရွင္ဆရာမကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ကိုယ္အသြားခ်င္ဆံုးေနရာျဖစ္တဲ့ ပန္းဆိုးတန္းစာအုပ္တန္းကို ထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရန္ကုန္ပန္းဆိုးတန္းလမ္းဆိုတာကို ၾကားသာၾကားဖူးၿပီး တစ္ခါမွမေရာက္ဖူးခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ခ်င္းဆရာမက ၃၅၀၀နဲ႔ေစ်းဆစ္ၿပီး တက္စီတစ္စီးငွားေပးလို႔သာ ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္တာကိုလည္း ေျပာရပါလိမ့္မယ္။
ပန္းဆိုးတန္းစာအုပ္တန္းေရာက္ေတာ့ စာအုပ္ေဟာင္းတန္းမျမင္ရတာဆယ္စုႏွစ္နီးပါးၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္တဲ့ ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ ပိုင္ရွင္မရွိတဲ့ ရတနာသိုက္ႀကီးေတြ႕သလို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာျဖစ္သြားပါတယ္။ ဗဟိုတရားရုံးေရွ႕ကေန လမ္းေဘးစာအုပ္ဆိုင္ေတြကို တစ္ဆိုင္၀င္တစ္ဆိုင္ထြက္ေမႊလိုက္ေႏွာက္လိုက္ ၀ယ္လိုက္တာ မႏိုင္မနင္းျဖစ္တဲ့အထိပါပဲ။ သူတို႔ၿမဳိ႕က ဒီမနက္မွထြက္လာမယ့္ အိမ္ရွင္မကိုလည္း ဖုန္းေခၚလို႔မရတာေၾကာင့္ ရန္ကုန္ၿမဳိ႕လယ္မွာ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္ရင္း ေန႔လည္၁၁ထိုးသြားပါေတာ့တယ္။ ပန္းဆိုးတန္းတစ္ေလွ်ာက္ေတြ႕သမွ် စာအုပ္ေဟာင္းဆုိင္၊ စာေပတိုက္မွန္သမွ် အငမ္းမရ ၀င္၀ယ္ျဖစ္တာမို႔ စာအုပ္တပံုတပင္နဲ႔လူလည္း မႏိုင္မနင္းျဖစ္လို႔ေနၿပီမို႔ ပန္းၿခံတစ္ခုခုမွာ သြားၿပီးနားဖို႔ စိတ္ကူးမိပါတယ္။ ခက္တာက ရန္ကုန္မွာဘာပန္းၿခံေတြရွိသလဲမသိတာေၾကာင့္ တက္စီတစ္စီးေခၚၿပီး ကားသမားကိုေမးရပါေတာ့တယ္။ ကားသမားက ေကာ္ဖီဆိုင္တစ္ဆိုင္ဆိုင္မွာနားဖို႔ အႀကံေပးတာေၾကာင့္ မနီးမေ၀းက J Doughnuts ကိုသြားဖို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေတာ့ လူမ်ားလြန္းတာေတြ႕ရလို႔ ကားသမားက ခပ္လွမ္းလွမ္းက Ruby Mart ကိုပဲ ေမာင္းပို႔တာေၾကာင့္ ေတာသားၿမဳိ႕ေရာက္ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ Shopping Mall ဆီကို မ်က္စိသူငယ္နားသူငယ္နဲ႔ အရွင္လတ္လတ္ေရာက္ရပါေတာ့တယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဟန္ကိုယ့္ဖို႔ဆိုတဲ့စကားလံုးကို စိတ္ထဲကရြတ္ရင္း ခပ္တည္တည္ပဲ ၀င္ခ်သြားလိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ မသယ္ႏိုင္ေအာင္ ေလးလာၿပီျဖစ္တဲ့ စာအုပ္ထုပ္ႀကီးကို ေကာင္တာမွာတင္ အပ္ပစ္ခဲ့ၿပီး အေပၚထပ္တက္လို႔ Window Shopping လုပ္ငန္းစပါေတာ့တယ္။ ၀ယ္တာမ၀ယ္တာအပထား အထင္ေတာ့အေသးမခံရေစဘူးဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္နဲ႔ ေကာင္းေပ့၊ ေစ်းႀကီးေပ့ဆိုတဲ့ ပစၥည္းေတြကိုပဲ အားပါးတရၾကည့္ခဲ့ပါတယ္။
၁နာရီေလာက္ၾကာေအာင္ လွည့္ပတ္ၾကည့္ၿပီးခ်ိန္မွာေတာ့ ဆိုင္၀န္ထမ္းေတြလည္း ကိုယ့္ကိုမ်က္စိစပါးေမြးစူးေလာက္ၿပီမို႔ ေျမညီထပ္ကိုဆင္းၿပီး ေကာ္ဖီဆိုင္မွာနားျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္မွာရတ
ဲ့ ရန္ကုန္စံနစ္ကို အထာမက်ေသးတာမို႔ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေအာင္ တငုတ္တုတ္တုတ္နဲ႔ထိုင္ခဲ့ရၿပီး သူမ်ားေတြကိုၾကည့္မွ သေဘာေပါက္တာေၾကာင့္ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ေကာင္တာကိုသြားၿပီး espresso တစ္ခြက္မွာေသာက္ျဖစ္ပါတယ္။ ေရေႏြးၾကမ္းခြက္သာသာခြက္ေလးနဲ႔ ထည့္ေပးတဲ့ အဲဒီ espresso ခါးခါးတူးတူးႀကီးကို ႀကိတ္မွိတ္ၿမဳိခ်ရင္း ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ေတြ႕ကရာမွာမိတဲ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ ေမတၱာပို႔မိပါေတာ့တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ေကာ္ဖီဆိုင္ေဘးက စီဒီဆိုင္မွာ သီခ်င္းေခြ၀ယ္ျဖစ္ခ့ဲပါတယ္။ ကိုယ္တို႔ဆီမွာ ဘယ္လိုမွရွာလို႔မရတဲ့ဲ့ Black More's Night, Presley, Beetles ေခြေတြ အားရပါးရ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေတြအျပင္ online ေပၚကေန မ၀ေရစာ download ခ်ယူေနရလို႔ စိတ္တိုင္းမက်ခဲ့တဲ့ Beethoven, Mozart တို႔ရဲ႕ တီးလံုးေခြေတြလည္း ၀ယ္ျဖစ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ၀ယ္ထားတဲ့ေခြေတြအတြက္ေငြရွင္းမယ္လုပ္ေနတုန္းမွာ မေရွာင္လြဲႏိုင္တဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ေခၚသံေၾကာင့္ ေခြဆိုင္ကို ေတာင္းပန္ၿပီး အိမ္သာဆီကိုေျပးရပါေသးတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ေျမညီထပ္မွာ အမ်ဳိးသားအိမ္သာက တစ္လံုးပဲရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ မအားတာနဲ႔ႀကံဳေနတာမို႔ အႏၲရာယ္ကို အသာလြယ္ရင္း ဒုတိယထပ္ထိေရာက္ေအာင္ စက္ေလွခါးစီးလို႔ ဗိုက္ျပႆနာကို ေျဖရွင္းခဲ့ရပါေသးတယ္။ တိုးတက္လွတဲ့ ကိုယ္တို႔တိုင္းျပည္ျဖစ္တာနဲ႔အညီ ကိစၥ၀ိစၥေတြၿပီးလို႔ ေရဆြဲခ်လိုက္တဲ့အခါ ေ၀ါခနဲမျမည္ဘဲ ပလံုခနဲျမည္သံသာၾကားရတာမို႔ မသကၤာတာေၾကာင့္ အဖံုးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ အိ္မ္သာခြက္တစ္ခုလံုး ေရေတြျပည့္ေနတာေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္လည္း ဘာမွမလုပ္တတ္ေတာ့တာမို႔ ခပ္တည္တည္နဲ႔ အဖံုးအသာျပန္ဖံုးၿပီး ခပ္ျမန္ျမန္ဘဲလစ္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။
ျပႆနာရွင္းၿပီးေတာ့ ေခြဆိုင္ျပန္ဆင္းၿပီး ေငြရွင္းၿပီးတဲ့အခါ ေန႔လည္၃နာရီလည္း ေက်ာ္ေနၿပီမို႔ အျပင္ထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေတြ႕တဲ့ဆိုက္ကားတစ္စီးကိုငွားၿပီး ပန္းဆိုးတန္းဘက္ျပန္သြားမယ္အလုပ္မွာ အိမ္ရွင္မဆီက ဖုန္း၀င္လာၿပီး သူတို႔ရန္ကုန္ကိုေရာက္ၿပီဆိုတာ အေၾကာင္းၾကားေတာ့တာမို႔ ပန္းဆိုးတန္းဘက္သြားမယ့္အစား တက္စီတစ္စီးေပၚတက္ၿပီး ကိုယ္တို႔တည္းဖို႔ စီစဥ္ထားတဲ့ သတၱမေန႔ ဥပုသ္သင္းရွိရာ ဦး၀ိစာရလမ္းဘက္ကို ျမန္မာက်ပ္ေငြ ၃၅၀၀အကုန္ခံၿပီး အိမ္ရွင္မတို႔ေမာင္ႏွမေတြကို သြားၿပီး အႀကဳိေထာက္ရပါေတာ့တယ္။
၀ယ္လာခဲ့တဲ့ စာအုပ္ထုပ္ကို ဖင္ခုထိုင္၊ စာအုပ္တစ္အုပ္ကိုထုတ္ဖတ္ရင္း အသင္းေတာ္ေရွ႕က လမ္းမီးတိုင္ေအာက္မွာ အိမ္ရွင္မတို႔တစ္အုပ္ကို ၁နာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေစာင့္ၿပီးွမွ တက္စီတစ္စီးနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြ တစ္အုပ္တစ္မႀကီးေရာက္လာၾကၿပီး ေမြးကတည္းက တစ္ခါမွမျမင္ဖူးတဲ႔ ေယာက္ဖေတြ၊ ခယ္မေတြကို အိမ္ရွင္မနဲ႔အတူ ေတြ႕ရပါေတာ့တယ္။
ပစၥည္းေတြေနရာခ်ၿပီးေတာ့ ခဏေတာင္မနားရေတာ့ဘဲ ေနျပည္ေတာ္ကို ခ်က္ခ်င္းျပန္ရမယ့္ ခယ္မျဖစ္သူအတြက္ ကားလက္မွတ္၀ယ္ဖို႔၊ မႏၲေလးကို ျပန္ၾကမယ့္ ေယာက္ဖရဲ႕ မိန္းမကို ဘူတာႀကီးလိုက္ပို႔ဖို႔ ျပန္ထြက္ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီတစ္ညေနေလးတင္ပဲ ေအာင္မဂၤလာကားကြင္းကို အသြားအျပန္ႏွစ္ေခါက္သြားရတာမို႔ တက္စီခ ၁၆၀၀၀က်သြားၿပီး ဦးဟန္ၾကည္ခမ်ာ
ႏွေျမာစိတ္ေလးအသာဖယ္လို႔ မခ်ိၿပံဳးေလးသာၿပံဳးရင္း ရန္ကုန္မွာ ပထမေန႔ ကုန္ခဲ့ရပါေၾကာင္း။ ။
2 comments:
လူလည္ျဖစ္ျပီေပါ့ေလ..
ကားခေတြေတာ့ သိရပါၿပီ။ espresso ေသာက္ေတာ့ တခြက္ဘယ္ေလာက္ေပးရပါသလဲ။ ရန္ကုန္မေရာက္တာၾကာၿပီမို႔ပါ။
Post a Comment