ရန္ကုန္ခရီးစဥ္အေၾကာင္း ေရးေနတာ
သံုးပုဒ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကို ခဏနားၿပီး လုပ္ငန္းအေၾကာင္းဘက္လွည့္ဖို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ စာေမးပြဲႀကီးေျဖဖို႔လည္း ရက္ေပါင္း ၄၀ပဲ က်န္ေတာ့တာမို႔ အာရုံတိုင္းကိုလည္း သင္ၾကားေရးဘက္နဲ႔၊ တပည့္ေတြဆီမွာပဲ ထည့္ထားဖို႔ ႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ညဘက္ေတြကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာထိုင္တာမ်ားသြားရင္ မနက္မနက္စာသင္ခ်ိန္မီေအာင္ ကုန္းရုန္းထရပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ဒီအခ်ိန္၊ ဒီရက္ပိုင္းေတြဆိုတာ ကိုယ္တို႔လုပ္ငန္းရဲ႕ ရိပ္သိမ္းခ်ိန္ေတြပါ။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စိုက္ပ်ဳိးထားရတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ျပန္ၿပီးဆြတ္ခူးရတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ကိုယ္စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ အပင္က ဘာသီးေတြသီးကုန္မလဲဆုိတာေတြးရင္း ရင္ခုန္စရာေကာင္းသလို၊ ေၾကာက္မယ္ဆိုရင္လည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ကာလပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီအခ်ိန္ေရာက္တာေတာင္ ေခါင္းထဲမွာ စာမရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားကေတာ့ အေျခအေနဆိုးဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ားေနလို႔ပါ။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပံုမွန္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ကေတာ့ ဒီကာလဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနၿပီးသားစာေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ဖုန္သုတ္ၿပီး စာေမးပြဲကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ တစ္ႏွစ္လံုး ေဟးလား၀ါးလားေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ဒီကာလဟာ မစားႏိုင္၊ မအိပ္ႏိုင္နဲ႔ တပင္တပန္းစာၾကည့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရက္ပတ္မ်ဳိးမွာ ေန႔မီးညမီးဆက္ေအာင္ စာက်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားဆိုရင္ေတာ့ ဦးဟန္ၾကည္ အထင္မႀကီးပါ။ ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေျပာရင္ မိနစ္၉၀လံုး အခ်ိန္ရွိတုန္းမွာ ဖိဖိစီးစီးမကစားခဲ့လို႔ ဂိုးမရတာကို နာက်င္အခ်ိန္ပို ၅မိနစ္ေလာက္မွ တစ္သင္းလံုးအသည္းအသန္ ဂိုးရဖို႔ႀကိဳးစားေနတာကို ၾကည့္ရသလို အင္မတန္မွ ျမင္ျပင္းကတ္ပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပံုမွန္ႀကိဳးစားခိိုင္းထားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ဒီစာေမးပြဲကို သိပ္ေၾကာက္စရာမလိုပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ႀကီး၀င္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ဆဆမေနမိေအာင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းေပးေနရပါတယ္။ ကေလးေတြကို ေျခာ့တစ္ခါ၊ ေျခာက္တစ္လွည့္နဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို သူတို႔ေလးေတြ လိုလိုလားလားပါလာေအာင္ မ်က္ေျခမပ်က္ေစာင့္ၾကည့္ေနရပါတယ္။ ဒီကာလဟာ ပညာေရးသမားေတြအတြက္ တကယ့္အႏုပညာဆန္တဲ့ ကာလပါ။ ဒီကာလမွာ အကိုင္အတြယ္မတတ္ရင္ ငါးပါးေမွာက္ႏိုင္သလို၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္လည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀လွပပါလိမ့္မယ္။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ၀ပ္ထားရတဲ့ ဥကေလးေတြကေန ဘာေကာင္ေပါက္မယ္ဆိုတာ ေနာက္ထပ္ရက္၄၀ၾကာရင္ သိရေတာ့မွာမို႔ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ အင္တိုက္အားတိုက္ ႀကိဳးစားဆဲပါ..
သံုးပုဒ္ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ ခရီးသြားမွတ္တမ္းကို ခဏနားၿပီး လုပ္ငန္းအေၾကာင္းဘက္လွည့္ဖို႔ စိတ္ကူးရပါတယ္။ စာေမးပြဲႀကီးေျဖဖို႔လည္း ရက္ေပါင္း ၄၀ပဲ က်န္ေတာ့တာမို႔ အာရုံတိုင္းကိုလည္း သင္ၾကားေရးဘက္နဲ႔၊ တပည့္ေတြဆီမွာပဲ ထည့္ထားဖို႔ ႀကိဳးစားရပါေတာ့တယ္။ ဒါေတာင္ ညဘက္ေတြကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာထိုင္တာမ်ားသြားရင္ မနက္မနက္စာသင္ခ်ိန္မီေအာင္ ကုန္းရုန္းထရပါေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ဒီအခ်ိန္၊ ဒီရက္ပိုင္းေတြဆိုတာ ကိုယ္တို႔လုပ္ငန္းရဲ႕ ရိပ္သိမ္းခ်ိန္ေတြပါ။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စိုက္ပ်ဳိးထားရတဲ့ အသီးအပြင့္ေတြကို ျပန္ၿပီးဆြတ္ခူးရတဲ့ အခ်ိန္ပိုင္းဆိုရင္လည္း မမွားပါဘူး။ ကိုယ္စိုက္ပ်ဳိးထားတဲ့ အပင္က ဘာသီးေတြသီးကုန္မလဲဆုိတာေတြးရင္း ရင္ခုန္စရာေကာင္းသလို၊ ေၾကာက္မယ္ဆိုရင္လည္း ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ကာလပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ ဒီအခ်ိန္ေရာက္တာေတာင္ ေခါင္းထဲမွာ စာမရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားကေတာ့ အေျခအေနဆိုးဖို႔ ရာႏႈန္းမ်ားေနလို႔ပါ။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပံုမွန္ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ကေတာ့ ဒီကာလဆိုတာ ေခါင္းထဲမွာ ရွိေနၿပီးသားစာေတြကို ေအးေအးေဆးေဆး ဖုန္သုတ္ၿပီး စာေမးပြဲကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးထိုင္ေစာင့္ေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ တစ္ႏွစ္လံုး ေဟးလား၀ါးလားေနခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ဒီကာလဟာ မစားႏိုင္၊ မအိပ္ႏိုင္နဲ႔ တပင္တပန္းစာၾကည့္ေနရတဲ့ အခ်ိန္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီရက္ပတ္မ်ဳိးမွာ ေန႔မီးညမီးဆက္ေအာင္ စာက်က္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားဆိုရင္ေတာ့ ဦးဟန္ၾကည္ အထင္မႀကီးပါ။ ေဘာလံုးစကားနဲ႔ေျပာရင္ မိနစ္၉၀လံုး အခ်ိန္ရွိတုန္းမွာ ဖိဖိစီးစီးမကစားခဲ့လို႔ ဂိုးမရတာကို နာက်င္အခ်ိန္ပို ၅မိနစ္ေလာက္မွ တစ္သင္းလံုးအသည္းအသန္ ဂိုးရဖို႔ႀကိဳးစားေနတာကို ၾကည့္ရသလို အင္မတန္မွ ျမင္ျပင္းကတ္ပါတယ္။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ပံုမွန္ႀကိဳးစားခိိုင္းထားတာေၾကာင့္ ကိုယ့္ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေတြအတြက္ေတာ့ ဒီစာေမးပြဲကို သိပ္ေၾကာက္စရာမလိုပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို စိတ္ႀကီး၀င္ၿပီး ေပါ့ေပါ့ဆဆမေနမိေအာင္ေတာ့ ထိန္းသိမ္းေပးေနရပါတယ္။ ကေလးေတြကို ေျခာ့တစ္ခါ၊ ေျခာက္တစ္လွည့္နဲ႔ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ လမ္းေၾကာင္းေပၚကို သူတို႔ေလးေတြ လိုလိုလားလားပါလာေအာင္ မ်က္ေျခမပ်က္ေစာင့္ၾကည့္ေနရပါတယ္။ ဒီကာလဟာ ပညာေရးသမားေတြအတြက္ တကယ့္အႏုပညာဆန္တဲ့ ကာလပါ။ ဒီကာလမွာ အကိုင္အတြယ္မတတ္ရင္ ငါးပါးေမွာက္ႏိုင္သလို၊ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ကိုင္တြယ္ႏိုင္ရင္လည္း ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀လွပပါလိမ့္မယ္။
တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး ၀ပ္ထားရတဲ့ ဥကေလးေတြကေန ဘာေကာင္ေပါက္မယ္ဆိုတာ ေနာက္ထပ္ရက္၄၀ၾကာရင္ သိရေတာ့မွာမို႔ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ အင္တိုက္အားတိုက္ ႀကိဳးစားဆဲပါ..
No comments:
Post a Comment