Monday 18 July 2011

မိုးႏွင့္လူသား . . .

မိုးေတြရြာျပန္ပါၿပီ...

မိိုးရာသီျဖစ္လို႔ မိုးရြာတာ မထူးဆန္းေပမယ့္ မိုးနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ အေတြးအေခၚေတြ ေျပာင္းလဲသြားၾကတာကေတာ့ ထူးဆန္းလို႔ ေနပါတယ္။ လူဆိုတာ အသက္အရြယ္နဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကိုလိုက္ၿပီး စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ခံစားခ်က္ေတြ ေျပာင္းလဲေလ့ရွိလြန္းပါရဲ႕။ တကယ္ေတာ့ အင္မတန္မွလွပတဲ့ ေလာကရဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ရႈခင္းေတြကို ခံစားဖို႔ အေကာင္းဆံုးအရြယ္ဆိုတာ တိတိက်က် သတ္မွတ္ထားလို႔ မရပါ။ ဒါေပမယ့္ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ပူေလာင္လြန္းလွတဲ့ ကိုယ္တို႔လူသားေတြခမ်ာမွာေတာ့ အသက္အရြယ္နဲ႔ လြတ္္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ၾကည္ႏူးခ်မ္းေျမ႕မႈေတြဟာ ေျပာင္းျပန္အခ်ဳိးက်ေနတာ ၀မ္းနည္းဖို႔ေတာင္ ေကာင္းေနပါေတာ့တယ္။

မေျပာင္းလဲတဲ့ ေလာကရဲ႕သစၥာတရားနဲ႔ ေျပာင္းလဲႏိုင္လြန္းတဲ့ လူသားရဲ႕ ႏွလံုးသားအေၾကာင္းကို ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ မိုးေၾကာင့္ရေသာ အေတြးမ်ားပါပဲ...


“ မိုးႏွင့္လူသား ”
 
မိုးရြာၿပီ…

ငယ္ငယ္ကဆို
မိုးစိုစိုမွာ
ဟိုသည္ေျပးလႊား
ကစားခုန္ေပါက္
စိတ္ေနာက္က္ိုယ္ပါ
ေပ်ာ္ဖူးပါ၏
မိုးရြာခ်ိန္တိုင္းၾကည္ႏူးသည္။

ယခုခါမူ
မိုးရြာက်လွ်င္
ထီးကိုျပင္၍
ေကာင္းကင္ကိုၾကည့္
ေရရႊတ္မိသည္္
သည္မိုးကလည္း ဆိုးလိုက္တာ။

ေၾသာ္…
ေကာင္းကင္ထက္က
ရြာက်သည့္မိုး
ေကာင္းျခင္းဆိုးျခင္း
ေ၀ဖန္ရင္းျဖင့္
စီးနင္းခဲ့ၾက
ဘ၀ရထား
ရပ္တန္႔သြားလွ်င္
ေကာင္းကင္ျပင္မွာ
ဗလာဟင္းလင္းရွိမည္လား။    ။

ဟန္ၾကည္
၁၈.၇.၂၀၁၁(တနလၤာေန႔)
ညေန ၇ : ၀၀ နာရီ

9 comments:

မင္းဧရာ said...

ဘ၀ ရထား
ရပ္တန္႔သြားလွ်င္
ေကာင္းကင္ျပင္မွာ
ဗလာဟင္းလင္းရွိမည္လား။

မသိရေသးပါဘူး ဆရာ ရယ္.......
ဘယ္လို အေတြးနဲ႔ေရးေရး
ကဗ်ာ ေလးေတြကေတာ့
အေတာ္ေလးကိုေကာင္းသဗ်ာ။

ေတာက္ပၾကယ္စင္ said...

"မုိးရြာရင္ မုိးေရခ်ဳိးမယ္
ေမေမလာရင္ ႏုိ႔စုိ႔မယ္
ေဖေဖလာရင္ အုံးသီးခြဲစားမယ္"
ဆရာ့ကို သီခ်င္းဆုိျပသြားတယ္ ဆရာေရ။

"ငယ္ရြယ္စဥ္ခါ
မုိးကိုသာပဲ
အသည္းနင့္ေအာင္
ခ်စ္ခဲ့ဖူးသည္"

"သက္ရြယ္ႀကီးလာ
မုိးကုိသာပဲ
အသည္းကြဲေအာင္
မုန္းမိျပန္သည္" (သစၥာမရွိသူလုိ႔ ထင္ခ်င္လည္း ထင္ပေစေတာ့ မုိးရယ္)

"ခႏၶာရထား
ရပ္ကာသြားမွ
လာပါဟဲ့မုိး
သြားပါမုိး
ေျပာရုိးမရွိၿပီ"

က်န္းမာရႊင္လန္း ေအးခ်မ္းပါေစ ဆရာေရ...
(သူငယ္ခ်င္းတစ္ပါး ေျပာစကားကို သြားသတိရမိတယ္။ "မိုးေအာက္မွာေနေတာ့ မုိးသေဘာေပါ့"တဲ့။)

ကုိကုိေမာင္(ပန္းရနံ႔) said...

စိတ္မရႊင္ပ် သေရြ႔ေတာ့ ျမင္သမွ် မလွေတာ့ဘူးေပါ့။
စိတ္ရႊင္ပ်ပ် ရွိေနျပန္ပါကလည္း ျမင္သမွ် လွသြားေရာ။ ေဟာ ေျပာရင္းဆုိရင္း အျဖဴမေခ်ာေခ်ာလွလွေလး အိမ္ေရွ့က ျဖတ္သြားတာ ေတြ႔လုိက္ရပါေရာလား။ း))))

ခင္မင္လ်က္

mstint said...

ကဗ်ာေကာင္းေလးတစ္ပုဒ္ အားေပးသြားပါတယ္။
အၿမဲတန္းေျပာင္းလဲေနရတဲ့ လူသားေတြကို မေျပာင္းလဲတဲ့ ေလာကဓံကေတာ့ အဆက္မျပတ္ ရိုက္ပုတ္ေနအံုးမွာပဲေပါ့။
စိတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

ေခ်ာ(အစိမ္းေရာင္လြင္ျပင္) said...

ဆရာရဲ႕ မိုးကဗ်ာ လာဖတ္ခ်ိန္မွာ ဒီမွာလည္း မိုးက သည္းၾကီးမည္းၾကီး ရြာခ်ေနတယ္
မိုရြာလို႔ အျပစ္ေနတုန္း ဆရာ႕ကဗ်ာနဲ႔ ကြက္တိျဖစ္သြားတယ္
ဘ၀ရထားရပ္တန္႔သြားခ်ိန္မွာလည္း ေကာင္းကင္ထက္က မိုးကေတာ႕ ရြာေနဦးမယ္ထင္ပါတယ္

ahphyulay said...

အင္း...
အစ္ကိုဟန္ၾကည္၊
အရြယ္က စကားေၿပာလာတယ္ေပါ ့ေနာ္၊
အခ်ိန္က အရာရာကို ေၿပာင္းလဲလာႏိုင္သလို
ခံစားခ်က္ေတြ၊ ခံယူခ်က္ေတြလည္း ေၿပာင္း
လဲႏိုင္ပါတယ္။ “ မိုး ” အေပၚမွာ အခုလို
ဖြဲ ႔ႏြဲ ႔သြားတာ အထိအခိုက္အရွအနာေတြ
ရွိခဲ ့ပါတယ္..။ ရသ လို ့ေတာ ့ ကိုယ္က
မတတ္လို ့ မေၿပာရဲပါဘူးဗ်ာ...။

ဟန္ၾကည္ said...

အျဖဴေလးေရ...
အရြယ္ေၾကာင့္ေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး...ဘာေၾကာင့္လဲဆိုရင္ အရြယ္ႀကီးလာဖို႔ ဘာအားထုတ္မႈမွ လုပ္ဖို႔မလိုဘူးမို႔လား...သူ႔ဖာသာ ႀကီးသြားတာကိုး...အဓီကကေတာ့ ေတြးေနမိလို႔ပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္...

Kyawtun said...

ႀကိဳက္တယ္ Good

Unknown said...

ျကိုက္သဗ်ာ

ႀကဳိက္ရင္ေပါ့ေလ . . .

Powered By Blogger