အိုဘယ့္ တက္ဂ္ပို႔(စ္) . . .

ဘေလာ့တိုင္းျပည္ကို ဦးဟန္ၾကည္ ေရာက္ခဲ့တာ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္လို႔ ႏွစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိလာပါၿပီ။ ဘေလာ့ယဥ္ေက်းမႈေတြနဲ႔လည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတာ့ အကၽြမ္းတ၀င္ျဖစ္လာပါၿပီ။ ကိုယ္ပိုင္တဲ့ဘေလာ့မွာ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ၊ ကိုယ္အားသန္ရာေတြကိုေရးလို႔ ငါႏွင့္ငါသာ ေက်နပ္ရာ လုပ္ေနခဲ့ရင္းက ဘေလာ့ရြာရိုးကိုးေပါက္ကို ေျခတိုေအာင္ ေလွ်ာက္လည္တိုင္း တက္ဂ္ပို႔(စ္)ဆိုတဲ့ ဘေလာ့ဂါအခ်င္းခ်င္း ခ်စ္စႏိုးနဲ႔ ေမးၾကျမန္းၾကတဲ့ ပို႔(စ္)မ်ဳိးေတြကိုလည္း သူမ်ားေတြ ေရးၾကတာ ဖတ္ဖူး၊ မွတ္ဖူး၊ သေဘာက်ဖူးခဲ့ပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုတက္ဂ္လုပ္တဲ့လူလည္း မရွိတာေၾကာင့္ ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တဲ့ ပို႔္(စ္)အမ်ဳိးအစားလို႔ ယူဆၿပီး ေဘးကင္းရန္ကင္းေနခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ညီမေတာ္ Anglehlaing က ဦးဟန္ၾကည္ကို အခၽြန္နဲ႔မ,လိုက္တာမို႔ တက္ဂ္ပို႔(စ္)ေရးဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာပါေတာ့တယ္။ တက္ဂ္ပို႔စ္တစ္ခုေရးရင္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုလွန္ေထာင္းရသလို ေကာင္းတာေရာ၊ ဆိုးတာပါ ေရးရတာ သဘာ၀ျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေတြဖတ္ၿပီး ေပါင္ေတြပါက်ိန္းလာပါေသးရဲ႕။ စိတ္ကူးနဲ႔ ေပါင္က်ိန္းေပမယ့္ တကယ္ေရးၾကည့္ရင္ေတာ့ ထင္သေလာက္ မက်ိ္န္းေလာက္ပါဘူးေလလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အတင္းကာေရာ အားေပးရင္း မလွတာကို ရြာလည္ျပဖို႔ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ တက္ဂ္ပို႔(စ္)ေရးလိုက္ပါၿပီ။

ၾကားၾကားသမွ်၊ ဖတ္ဖတ္သမွ် သာဓုမေခၚအားရင္ေတာင္ 

ႏွာႏုကိုေတာ့ ေဆာ္မသြားေလာက္ပါဘူးလို႔ေတာ့ ယူဆလိုက္မိပါရဲ႕. . .

( ၁ ) ကိုယ္ခႏၶာ

အရပ္ - ေျခာက္ေပ တစ္လက္မ  

ဖြဲ႕စည္းပံု - အားကစားသမားခႏၶာကိုယ္  

ဆံပင္ - အနက္  

မ်က္လံုး - အနက္  

အသားေရာင္ - ေၾကးနီေရာင္  

ကိုင္း…ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ပံုကို အဲဒီအခ်က္ေတြအတိုင္း မ်က္စိမွိတ္ၿပီး ပံုေဖာ္ၾကည့္ေပေတာ့။

Enrique Iglesias  နဲ႔ နင္လား၊ ငါလားေတာင္ မွားေလာက္ရဲ႕ မဟုတ္လား။

အင္း…အဲဒီလိုမ်ား မမွန္တဲ့အတိုင္း ေရးလို႔ရရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲ။  တကယ္ေတာ့ ဦးဟန္ၾကည္က အထက္ကပံုမ်ဳိး ဘယ္ဟုတ္လိမ့္မလဲေလ။ ေက်ာင္းသားဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး စာၿပီးရင္းစာ လုပ္ေနခဲ့ေပသကိုး။ အဘိုးျဖစ္သူက ကာယဗလသမား၊ အေဖျဖစ္သူက ၿမဳိ႕နယ္လက္ေရြးစင္ ေဘာလံုးသမား၊ သားျဖစ္တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ကေတာ့ ေဘာလံုးကို ေျမႀကီးေပၚက ႁကြလာေအာင္ ဆယ္တန္းေရာက္တဲ့အထိ မကန္တတ္ခဲ့ေလေတာ့ ဘယ္လို ခႏၶာကိုယ္မ်ဳိးရွိမယ္ဆိုတာ ေတြးၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေျပးၾကည့္တာထက္ေတာင္ မွန္ႏိုင္ေကာင္းပါရဲ႕။

မိဘေတြက အားကစားကို အားေပးသေလာက္ ေမာင္ဟန္ၾကည္ေပါက္စတစ္ေယာက္က လူမ်ားမ်ားနဲ႔ ဆက္ဆံရတဲ့ အားကစားအလုပ္ကို အင္မတန္ စိတ္ကုန္သူျဖစ္တာေၾကာင့္ လူငယ္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဘာအားကစားမွ မယ္မယ္ရရ မလုပ္ျဖစ္ခဲ့ပါ။

ကိုးတန္းေက်ာင္းသား အရြယ္ေလာက္မွာေတာ့ ကာယဗလသမားေတြကို အားက်မိတာမို႔ အေလးျပားေတြကို တစ္ႏွစ္နီးပါးေလာက္ မႏိုင္မနင္းထမ္းလို႔ ၀ိတ္သမားေယာင္ေယာင္ လုပ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ အရပ္ထြက္ရမယ့္ အရြယ္မွာ ၀ိတ္ျပားေတြထမ္းၿပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကို မတန္တဆႏွိပ္စက္မိတာေၾကာင့္ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕အရပ္က ျမန္မာေနရွင္နယ္အရပ္ ကေန တက္မလာရွာေတာ့ပါ။ တကယ္ဆို အဲဒီအရြယ္မွာသာ ေရကူးတာပဲျဖစ္ျဖစ္၊ Basket ball ပဲျဖစ္ျဖစ္ Volley ball ပဲျဖစ္ျဖစ္ ကစားခဲ့ရင္ ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီတဲ့ အရပ္မျဖစ္ရင္ေတာင္ ႏွစ္လက္မေလာက္ ထပ္ရွည္ရရင္လည္း မနည္းဘူးလို႔ေတြးမိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ မိသားစုမွာက ဦးဟန္ၾကည္အရပ္အရွည္ဆံုး ျဖစ္ေနျပန္တဲ့အျပင္ သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကလည္း ကိုယ့္ေလာက္အရပ္ပဲ ရွိတာမို႔ သိပ္ေတာ့ မခံစားခဲ့ရပါ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘ၀မွာေတာ့ အရပ္အေမာင္းေကာင္းတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ ေပါင္းမိတာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားငယ္စိတ္ကေလးေတာ့ ၀င္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ အရပ္ျမင့္ျမင့္ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ရွိေသးတာမို႔ အလွႀကဳိက္တဲ့ အဲဒီအရြယ္တုန္းကေတာ့ မၾကာမၾကာ စိတ္ညစ္ခဲ့ဖူးပါရဲ႕။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီအရြယ္ေရာက္မွ အရပ္ရွည္ခ်င္ေဇာနဲ႔ တန္းဘားသြားကစားရင္လည္း အရပ္မထြက္ဘဲ လက္ပဲရွည္ထြက္လာရင္ မလွရတဲ့ၾကားက အေမေပးထားတဲ့ ရုပ္ကေလးပါပိုဆိုးသြားမွာ စိုးရိမ္ရေသးတာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တရားနဲ႔ပဲေျဖရရွာပါတယ္။

( အင္း…ေရးေနရင္းကပဲ ေမာင္ဟန္ၾကည္ကေလးကို ဦးဟန္ၾကည္ သနားလိုက္ပါရဲ႕…)

အရပ္အေမာင္းကထူးထူးျခားျခားမျမင့္ရွာတဲ့ ေမာင္ဟန္ၾကည္ကေလးမွာ ခႏၶာကိုယ္ကလည္း ေျပာေလာက္ေအာင္ ထြားႀကဳိင္းမႈ မရွိခဲ့ျပန္ပါ။ ေက်ာင္းသားဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ဘယ္အခ်ိန္ပဲ ေပါင္ခ်ိန္စက္ေပၚတက္တက္ ေပါင္ ၁၀၀ စြန္းရုံထက္ တစ္ခါမွ မပိုခဲ့ပါ။  ဒါေပမယ့္ ေဆးေက်ာင္းသား အမ်ားစုက ပိန္ပိန္ပါးပါး လူဖလံေလးေတြပဲ မ်ားျပန္တာမို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အားငယ္စရာလို႔ေတာ့ မထင္ခဲ့မိရိုးအမွန္ပါ။ ကိုယ္ကလည္း ေပါ့ေပါ့ပါးပါး ခႏၶာကိုယ္ကို တန္ဖိုးထားသလို နည္းနည္း၀သလိုျဖစ္လာရင္ပဲ အင္မတန္ စိတ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ေခတ္ မိန္းကေလးမ်ားလို ဂုဏ္ယူရရင္ေတာ့ ေက်ာင္းသားဘ၀ တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေပါင္ ၁၀၀ ၀န္းက်င္မွာ ထိန္းထားႏိုင္ခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ အရြယ္ေလး နည္းနည္းရလာျပန္တဲ့အခါမွာ လူဖလံေလးျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ တစ္ဖက္သားရဲ႕ ေလးစားမႈကို ရသင့္သေလာက္ မရတာမ်ဳိးကိုလည္း ႀကံဳရျပန္ပါရဲ႕။  ဒီတစ္ခါမွာေတာ့ အရပ္အေမာင္းဘက္မွာ သူမ်ားထက္ ကံပိုမေကာင္းတာမို႔ သူလိုကိုယ္လို ျမန္မာေနရွင္နယ္ အရပ္နဲ႔တင္ ေက်နပ္လိုက္ရရွာတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္က္ို သဘာ၀တရားက မ်က္ႏွာသာ ရက္ရက္ေရာေရာႀကီး ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ႏွစ္ခြဲေလာက္ကစလို႔ ေဘာ္ဒီ၀ိတ္ေတြ တက္လာလိုက္တာမွာ ေလာေလာဆယ္မွာေတာ့ ေပါင္ ၁၆၀ ၀န္းက်င္ခႏၶာကိုယ္နဲ႔ ႁကြားႁကြားရြားရြား ျဖစ္ေနပါေပါ့လား။ ဒါတင္အားမရေသးဘဲ ေယာက်္ားျဖစ္ရင္ ဗလငါးတန္ေတာ့ ျပည့္စံုရမယ္ဆုိတဲ့ ကုိယ့္မူနဲ႔ကိုယ္ ကာယက်န္းမာေရးကို ႏိုင္သေလာက္ အေရးတယူျပဳေနတာေၾကာင့္  ေဗလု၀ ကို အလဲထိုးႏိုင္တဲ့ ကာယဗလမ်ဳိးလဲ ရွိေနပါေသးတယ္။

ခႏၶာကိုယ္ျပည့္ျပည့္ၿဖိဳးၿဖဳိးကေလးနဲ႔ မာန္တက္ခ်င္လာျပန္တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ကို သဘာ၀တရားက ေနာက္ထပ္လက္ေဆာင္ ေပးလိုက္ျပန္ပါတယ္။ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္မွာ ပိတုန္းေရာင္ေကသာကို ေခါင္းလိမ္းဆီေသခ်ာလိမ္းရင္းနဲ႔ ဘိုေကေက်ာ့ေက်ာ့၊ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့ လုပ္ခဲ့လာတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ေခါင္းေပၚမွာ ၾကာဆံတစ္ေထြးႀကီး တင္ေပးလိုက္ျခင္းပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ သံုးေလးႏွစ္ကစ,လို႔ တျဖည္းျဖည္း မ်ားလာတဲ့ ေဘာ္ေငြေရာင္ဆံပင္ ( ဆံပင္ျဖဴလို႔ ေျပာရင္ ဘယ္လွပါေတာ့မလဲ ) ေတြဟာ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ ေလ်ာ့တယ္မရွိဘဲ ပိုပိုမ်ားလာေပသမို႔ အခုဆိုရင္ အနက္တပ္ရင္းရဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္ကိုေတာင္ အျဖဴတစ္အုပ္က သိမ္းပိုက္လုနီးနီး ျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ကလည္း အဲဒီအခ်ိန္ကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ႀကီးပဲ ႀကဳိဆိုေနပါရဲ႕။ တစ္ခ်ဳိ႕လူေတြခမ်ာ အသက္ေတာ္ ေလးဆယ္၊ ငါးဆယ္တြင္း ၀င္လာလို႔ ေခါင္းေပၚမွာ ဆံပင္ျဖဴကေလးေတြ ႀကဳိးတိုးႀကဲတဲ ေပါက္လာရင္ ေနမထိ၊ ထိုင္မသာ ျဖစ္ရွာၾကတာကိုေတြ႕ရရင္ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ အင္မတန္ ရယ္ခ်င္မိပါတယ္။ ေလာကႀကီးက ကိုယ့္ကိုေပးလိုက္တဲ့ လက္ေဆာင္ကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ခါးခါးသီးသီးျငင္းေနတယ္ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္ မရႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဦးဟန္ၾကည္ကေတာ့ ကိုယ့္ဆီကို ေစာေစာစီးစီးေရာက္လာတဲ့ ခ်စ္လွစြာေသာ သဘာ၀တရားရဲ႕ လက္ေဆာင္ကို ၀မ္းေျမာက္၀မ္းသာ လက္ခံလ်က္ရွိေၾကာင္းပါ။

တစ္ခ်ဳိ႕လူမ်ားကေတာ့ ဦးဟန္ၾကည္ကို ဆံပင္ေဆးဆိုးဖို႔ တိုက္တြန္းၾကပါရဲ႕။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာေတာ့ ေလာကႀကီးအေပၚမွာ ရိုးသားခ်င္တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္က ခါးခါးသီးသီးျငင္းေလ့ရွိပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္မယ္ဆိုရင္ သံုးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ေလာက္ကတည္းက ဆံပင္ေဆးဆိုးရရင္ အသက္ ၆၀ မွာေသတယ္ထားဦးေတာ့ အနည္းဆံုး ႏွစ္ေပါင္းသံုးဆယ္ေလာက္ ေဆးဆိုးၿပီး ေနရမယ့္ အေရးကို ဘယ္လိုခံစားႏိုင္ပါ့မလဲ။ ဒီၾကားထဲမွာ ဆံပင္ေဆးဆိုးထားတဲ့သူဟာ ေလာကႀကီးကို လိမ္တဲ့သူျဖစ္ေနတာမို႔ ဘယ္အခ်ိန္မွာ အလိမ္ေပၚလိမ့္မလဲဆိုတဲ့ စိုးရိမ္စိတ္ တသီႀကီးနဲ႔ အင္မတန္ အေနက်ဳံ႕ေနရမွာကို ေတြးရင္း သနားမိပါေသးရဲ႕။ ဦးဟန္ၾကည္ကေတာ့ ၾကည္လင္၊ ရိုးသား၊ ပြင့္လင္းစြာနဲ႔ပဲ ျဖဴလြေနတဲ့ ဆံပင္ေတြကို လူမျမင္မွာ အင္မတန္ စိုးရွာတာေၾကာင့္ အျပင္ထြက္ရင္ေတာင္ ဦးထုပ္မေဆာင္းဘဲ ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ရင္း ႁကြားလံုးထုတ္လ်က္ပါ။ တကယ္လို႔ ေဆးဆိုးျပန္ရင္လည္း ေဆးဆိုးတဲ့ဆံပင္ဟာ နက္သြားတာေတာ့ မွန္ေပမယ့္ သဘာ၀ကို ညာလို႔ရရိုး မရွိတာေၾကာင့္ ေအာက္ကေနလိုက္ထြက္လာတဲ့ ဆံပင္ကေတာ့ ရွိရင္းစြဲအျဖဴအတိုင္းပဲ ထြက္ေနမွာပါ။ အေပၚနက္၊ ေအာက္ျဖဴ ဆံပင္ႀကီးကို နည္းနည္းမွ ရင္ခုန္လို႔မရပါ။ ျမန္ျပည္တစ္ခြင္ ရွာမွရွားတဲ့ ေဘာ္ေငြေရာင္ျဖဴျဖဴလြလြဘ၀ကေန ကိုယ့္စရိတ္နဲ႕ကိုယ္ ေခါင္းၾကားဘ၀ေရာက္ရတဲ့ အျဖစ္ကိုေတာ့ နည္းနည္းမွကို မလိုခ်င္တာေၾကာင့္ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေခါင္းက ပလက္တီနမ္ေရာင္ဆံပင္ေတြကို အၿမဲလိုလို တသသနဲ႔ ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေနေလရဲ႕။

ဦးဟန္ၾကည္က ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္ေပမယ့္ မုဒိတာမပြားႏိုင္ရွာၾကတဲ့ တိုင္းသူျပည္သားတစ္ခ်ဳိ႕က “ဆရာက ငယ္ငယ္ေလးပဲ ရွိေသးတာ…ဆံပင္ေတြျဖဴကုန္ၿပီေနာ္” ဆုိတဲ့ စကားမ်ဳိးနဲ႔ သနားသေယာင္ေယာင္နဲ႔ အားနည္းခ်က္ကို အႏိုင္က်င့္တဲ့ စကားမ်ဳိးနဲ႔ မၾကာမၾကာ ေသြးတိုးစမ္းေလ့ရွိပါေသးတယ္။ သူတို႔မွာ ဦးဟန္ၾကည္က္ို ဆီလိုအျပစ္ရွာၿပီး အားနည္းခ်က္ရွာခ်င္ေပမယ့္ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ၊ လုပ္ငန္းပိုင္းဆိုင္ရာမွာ အားနည္းခ်က္မရွိျပန္ေတာ့ မရွိရွိရာကို ရွာႀကံလ္ို႔ ထိုးႏွက္တဲ့ လုပ္ရပ္မွန္း ေနာေက်ေနေအာင္ သိေနတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္က “ ဟား…အဲဒါ   ကံေကာင္းတာေပါ့…စဥ္းစားၾကည့္ေလ…သူမ်ားေတြဆိုရင္ အဲဒီလို ဆံပင္ျဖဴျဖဴေလးေတြရဖို႔    ႏွစ္ေပါင္း ၅၀ ေက်ာ္၊ ၆၀ နီးပါး ေစာင့္ယူရတယ္မဟုတ္လား။ အခုဆိုရင္ ဆရာ့မွာ  အဲဒီေလာက္ေတာင္   ေစာင့္စရာမလုိဘဲ ေစာေစာစီးစီးျဖဴတာ ဘယ္ေလာက္ေက်နပ္ဖို႔ေကာင္းသလဲ ”    ဆိုတဲ့ ၀မ္းသာအားရ ေလသံနဲ႔ ျပန္ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို ျပန္ေျပာလိုက္ရင္ တစ္ဖက္သားအားနည္းခ်က္အေပၚမွာ အႏိုင္ယူခ်င္တဲ့ အဲဒီပုဂၢဳိလ္မ်ားခမ်ာ သူတို႔ေမွ်ာ္လင့္ထားသလို စိတ္ပ်က္အားငယ္သြားတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ကို မျမင္ရဘဲ ၀မ္းသာဂုဏ္ယူေနတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္က္ို ျမင္ရေတာ့တာမို႔ စိတ္အပ်က္ႀကီး ပ်က္ကုန္ၾကရွာၿပီး ေနာက္တစ္ခါ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ ေဘာ္ေငြေရာင္ဆံပင္ေတြအေၾကာင္း စကားစပ္လို႔ေတာင္ မေျပာၾကေတာ့ပါ။  
  ( စိတ္မေကာင္းလိုက္တာေနာ္…ႁကြားခ်င္ပါတယ္ဆိုမွ )

လူဆုိတာ သူမ်ားစိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ၊ စိတ္အားငယ္သြားတာကိုပဲ ျမင္ခ်င္ၾကတာ မဟုတ္ပါလား။ ကိုယ့္စကားေၾကာင့္ တစ္ဖက္သား ေက်နပ္၀မ္းေျမာက္သြားတာမ်ဳိးကို မရႈစိမ့္ႏိုင္တဲ့ လူက ပိုမ်ားတာမို႔ ဘယ္သူကမွ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ အားသာခ်က္ျဖစ္တဲ့ အျဖဴလြလြ ဆံပင္ေတြအေၾကာင္းကို မေျပာၾကေတာ့တာကိုေတာ့ ေလာေလာဆယ္မွာ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေနပါေသးရဲ႕။

ေဘာ္ေငြေရာင္ဆံပင္နဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ အသားအရည္က္ို ၾကည့္ျပန္ရင္ အေနာက္နိုင္ငံသားမ်ားခမ်ာ လိုခ်င္ရွာလြန္းတာေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္ေရာက္ရင္ ရႊံ႕အထပ္ထပ္လူးၿပီး ေက်ာပူခံလို႔ ေနလွမ္းမွသာ ရႏိုင္ရွာတဲ့ အညဳိႏုေရာင္ပါ။  
( အင္း…အနက္ႏုေရာင္ေတာ့ မေပါက္ေသးပါဘူးေလ ။ ေရးရင္းနဲ႔ ကိုယ့္လက္က အသားေရာင္ကို ျပန္ငံု႔ၾကည့္မိေသးရဲ႕... ) အဲဒီအေရာင္ဟာ ဦးဟန္ၾကည္တို႔ ဂုဏ္ယူ၀င့္ႁကြားရမယ့္ အမ်ဳိးသားအေရာင္ မဟုတ္ပါလား။ ေၾကးနီေရာင္အသားအရည္နဲ႔ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အင္အားအႀကီးဆံုး လက္နက္ႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးကို ထူေထာင္ႏိုင္ခဲ့တဲ့ အေလာင္းမင္းတရား နဲ႔ အဂၤလိပ္ကို ႀကံ႕ႀကံ႕ခံၿပီး တြန္းလွန္ခဲ့တဲ့ စစ္သူႀကီး သတိုးသီရိသုဓမၼ မဟာဗႏၶဳလ တို႔ရဲ႕ အႏြယ္ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ကေတာ့ ကိုယ့္အသားအရည္ကို ဂုဏ္ယူ၀င့္ႁကြားေနလြန္းလို႔ ခက္လို႔ေနပါရဲ႕။ ( သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ ဘာတစ္ခုမွ ေျပာင္ေျပာင္ေျမာက္ေျမာက္ လုပ္မျပႏိုင္ခဲ့တဲ့ ကိုရီးယားေတြနဲ႔တူတဲ့ အသားအရည္၊ အေရာင္မ်ဳိးရေအာင္ တပင္တပန္း ႀကဳိးစားေနရွာတဲ့ တစ္ခ်ဳိ႕ေသာ ခ်ာတိတ္ေတြကို သနားလိုက္ေလျခင္း…) ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀တုန္းက ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕မိတ္ေဆြ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္က ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕လက္က အသားကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး ႏူူးညံ့လိုက္တာလို႔ တခုတ္တရခ်ီဳးက်ဴးတဲ့စကားသံကို ခံယူၿပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ရွိရင္းစြဲအသားအရည္ကို အေသြးအေရာင္ တစ္ေရြးသားမွ မေလ်ာ့ေအာင္ ထိန္းသိမ္းထားႏိုင္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဒီအသက္အရြယ္အထိ ေၾကးနီေရာင္ 

 ( ဟုတ္ဘူးဟဲ့…အညိဳႏုေရာင္…အို…သိပ္ကြာတာမွတ္လို႔ ) အသားအရည္ကို ထိန္းသိမ္းၿပီး အမ်ဳိးသား ဂုဏ္သိကၡာကို ဂုဏ္ယူ၀င့္ႁကြားစြာ ေစာင့္ထိန္းလ်က္ ရွိပါတယ္။ နည္းနည္းျဖဴလာမယ္ႀကံရင္ ေနပူထဲမွာ ဦးထုပ္မေဆာင္းဘဲ ေလွ်ာက္သြားျခင္း၊ အပန္းေျဖခရီးစဥ္မ်ားအတြင္း စက္ဘီးတစ္စီးႏွင့္ ေနပူခံထြက္ျခင္းမ်ားနဲ႔ ထိန္းသိမ္းေနပါေၾကာင္း သတင္းေကာင္း ပါးအပ္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ တကယ္လို႔မ်ား ျမန္မာေနရွင္နယ္အရပ္၊ ေပါင္ ၁၆၀ ၀န္းက်င္ခႏၶာက္ိုယ္နဲ႔ ေၾကးနီေရာင္ အသားအရည္ပိုင္ရွင္မ်ားေတြ႕ခဲ့ရင္ ဦးဟန္ၾကည္အမွတ္နဲ႔ Autograph အေတာင္းမွားမွာ စိုးတာေၾကာင့္ မလွတာကို ရြာလည္လို႔မႁကြားအားေပမယ့္၊ ဘေလာ့မွာ ကိုယ့္ပံုကိုတင္ၿပီး ဘေလာ့လာသူအေပါင္းကိုေတာ့ အားမနာ၊ လွ်ာမက်ဳိး အင္တိုက္အားတိုက္ ႁကြားလ်က္ရွိေနပါေၾကာင္း…

 ( ကိုုင္း…ခ်စ္စြာေသာ ညီမေတာ္ Anglehlaing ေရ…နတ္သမီး က စ,လိုက္တဲ့ ဒီတက္ဂ္ပို႔(စ္)ကို ဘာစာပဲျဖစ္ျဖစ္   အင္တိုက္အားတိုက္ ေရးရမွ ေက်နပ္ေလတဲ့ အစ္ကိုေတာ္ ဦးဟန္ၾကည္တစ္ေယာက္ကျဖင့္ ကိုယ့္ေပါင္ကို    အားရပါးရေထာင္းရင္း   ဒီတက္ဂ္ပို႔စ္တစ္ပိုင္းနဲ႔တင္ ေပါင္က်ိန္းသြားျပန္တာေၾကာင့္ က်န္တဲ့တက္ဂ္ေခါင္းစဥ္ေတြကို    ေနာက္တစ္ပို႔(စ္)မွာမွ ေရးဖို႔   အေၾကာင္းခံနဲ႔ ေတာင္းပန္လိုက္ပါရဲ႕ ) 

စာႁကြင္း။   ။

အလို…ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္အေၾကာင္းေတြေရးလို႔ မလွတာေလးေတြ ရြာလည္ၿပီး ႁကြားတာေတာင္ ပို႔(စ္)တစ္ခုစာ   ျဖစ္သြားပါေပါ့လား။ ကိုင္း…ဇမၺဴတစ္ခြင္မရွိတဲ့ မအူပင္ငပိလို အေပါင္းအသင္းတစ္ေထြးႀကီးၾကားမွာ   ေကာင္းသတင္းေမႊးၿပီးသားျဖစ္တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ “အျပဳအမူ၊ အစားအေသာက္၊ အ၀တ္အစား” ေတြနဲ႔   ပတ္သက္တဲ့ တက္ဂ္ပို႔(စ္)အဆက္ကို ေနာက္မ်ားမၾကာမီမွာ တင္ဆက္မွာမို႔ ေမတၱာေတာ္အနႏၲနဲ႔   ေစာင့္ေမွ်ာ္ေတာ္မူၾကေစေၾကာင္း သတင္းေကာင္းပါးရင္း 

 “လူငယ္နဲ႔ အားကစားစိတ္ဓာတ္” ပို႔(စ္)ရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲျဖစ္တဲ့ အားကစားစိတ္ဓာတ္ရွိေအာင္   ဘယ္လိုျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးမလဲဆိုတာနဲ႔ပတ္သက္လို႔ အားကစားကို ကိုယ္တိုင္မေလ့လာဘဲ   အားကစားစိတ္ဓာတ္ရွိရုံသာ က်င့္ယူခဲ့တဲ့ ဦးဟန္ၾကည္ရဲ႕ တင္ျပခ်က္ကို ဒီတက္ဂ္ပို႔(စ္)ၿပီးမွသာ   ဆက္ေရးႏိုင္ေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္း ၀မ္းသာစရာ 

 ေၾကာ္ျငာေမာင္း ခတ္လိုက္ပါရဲ႕…။