လူ႔ဘ၀ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ခဏတာေလးပါ။ ေန႔ျမင္၊ညေပ်ာက္ဆိုသလိုပဲ
ေသတဲ့လူေတြေသ က်န္တဲ့သူေတြကမေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ခရီးေတြဆက္လို႔ေပါ့။ ရင္ဂိုရဲ႕သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ကို ငွားၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ ဘ၀ရထားႀကီးေပၚက သံသရာခရီးသည္ေတြပါပဲ။
ခရီးစဥ္အတိအက်မသိရတဲ့ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွာ ဘယ္ဘူတာမွာ ဘယ္သူေတြဆင္းလို႔ ဘယ္သူေတြတက္လာၾကမယ္ဆိုတာလည္း မခန္႔မွန္းႏိုင္ပါဘူး။ ဘ၀ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ထုိင္ခံုေပၚကေန ခန္႔ခန္႔ႀကီးထိုင္လိုက္ခြင့္ရသူေတြ ရၾကသလိုႀကံဳရာေနရာကေန ျဖစ္သလိုတြယ္ကပ္လိုက္ပါၾကရသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ေနရာထိုင္ခင္းေတြကြဲၾကေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွ မၿမဲတာေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ထိုင္ခံုရသူေရာ၊ ခံုမဲ့လိုက္ရသူပါ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဆင္းသြားရမွာပါ..
ဘ၀ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အတူစီးၾကသူခ်င္း ရင္းႏွီးသူကရင္းႏွီး၊ ခ်စ္ခင္သူေတြကခ်စ္ခင္၊ ရန္ေစာင္သူေတြရန္ေစာင္ၾက၊ ကႀကိဳးေတြစံံုေအာင္ ကၾကေပါ့။ အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္းကူညီသူေတြ ရွိသလို၊ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ႏုိင္ထက္စီးနင္းလုပ္သူေတြလည္း ပါေလရဲ႕။ ေနရာထိုင္ခင္းေပၚမူတည္လို႔ မာနတက္သူေတြတက္၊ ေဒါသထြက္သူေတြထြက္၊ ေမာဟတက္သူေတြတက္၊ ေသာကပြက္သူေတြပြက္လို႔ မဆံုးေသးတဲ့ခရီးစဥ္တစ္ခုအေပၚမွာ မေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္ကို ေမ့ထားလို႔ မေရရာတဲ့လက္ရွိအေနအထားအေပၚမွာ ခံစားခ်က္စံု၊ အယူအဆအဖံုဖံုနဲ႔ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွဳပ္ေထြးေပြလီေနပါရဲ႕...
တကယ္ေတာ့ အယူအဆေတြဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ၊ ေနရာထိုင္ခင္းေတြ ဘယ္ေလာက္လြဲလြဲ တစ္ခရီးတည္းအတူသြားေနၾကရသူခ်င္းအတူတူမို႔ မၾကည္ျဖဴႏုိင္ရင္ေတာင္ ညီတူညီမွ် စိ္တ္ထားၾကရင္ျဖင့္ ေလာကဘယ္ေလာက္လွလိုက္မလဲ။
ေသတဲ့လူေတြေသ က်န္တဲ့သူေတြကမေမာႏိုင္မပန္းႏိုင္ ခရီးေတြဆက္လို႔ေပါ့။ ရင္ဂိုရဲ႕သီခ်င္းေခါင္းစဥ္ကို ငွားၿပီးေျပာရရင္ေတာ့ ဘ၀ရထားႀကီးေပၚက သံသရာခရီးသည္ေတြပါပဲ။
ခရီးစဥ္အတိအက်မသိရတဲ့ ဘ၀လမ္းေၾကာင္းမွာ ဘယ္ဘူတာမွာ ဘယ္သူေတြဆင္းလို႔ ဘယ္သူေတြတက္လာၾကမယ္ဆိုတာလည္း မခန္႔မွန္းႏိုင္ပါဘူး။ ဘ၀ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္မွာ ထုိင္ခံုေပၚကေန ခန္႔ခန္႔ႀကီးထိုင္လိုက္ခြင့္ရသူေတြ ရၾကသလိုႀကံဳရာေနရာကေန ျဖစ္သလိုတြယ္ကပ္လိုက္ပါၾကရသူေတြလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ေနရာထိုင္ခင္းေတြကြဲၾကေပမယ့္ ဘယ္ေနရာမွ မၿမဲတာေတာ့ အတူတူပါပဲ။ ထိုင္ခံုရသူေရာ၊ ခံုမဲ့လိုက္ရသူပါ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ ဆင္းသြားရမွာပါ..
ဘ၀ခရီးစဥ္တစ္ေလွ်ာက္လံုးမွာ အတူစီးၾကသူခ်င္း ရင္းႏွီးသူကရင္းႏွီး၊ ခ်စ္ခင္သူေတြကခ်စ္ခင္၊ ရန္ေစာင္သူေတြရန္ေစာင္ၾက၊ ကႀကိဳးေတြစံံုေအာင္ ကၾကေပါ့။ အခ်င္းခ်င္းရိုင္းပင္းကူညီသူေတြ ရွိသလို၊ တစ္ေယာက္အေပၚတစ္ေယာက္ ႏုိင္ထက္စီးနင္းလုပ္သူေတြလည္း ပါေလရဲ႕။ ေနရာထိုင္ခင္းေပၚမူတည္လို႔ မာနတက္သူေတြတက္၊ ေဒါသထြက္သူေတြထြက္၊ ေမာဟတက္သူေတြတက္၊ ေသာကပြက္သူေတြပြက္လို႔ မဆံုးေသးတဲ့ခရီးစဥ္တစ္ခုအေပၚမွာ မေသခ်ာတဲ့ အနာဂတ္ကို ေမ့ထားလို႔ မေရရာတဲ့လက္ရွိအေနအထားအေပၚမွာ ခံစားခ်က္စံု၊ အယူအဆအဖံုဖံုနဲ႔ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ရွဳပ္ေထြးေပြလီေနပါရဲ႕...
တကယ္ေတာ့ အယူအဆေတြဘယ္ေလာက္ကြဲကြဲ၊ ေနရာထိုင္ခင္းေတြ ဘယ္ေလာက္လြဲလြဲ တစ္ခရီးတည္းအတူသြားေနၾကရသူခ်င္းအတူတူမို႔ မၾကည္ျဖဴႏုိင္ရင္ေတာင္ ညီတူညီမွ် စိ္တ္ထားၾကရင္ျဖင့္ ေလာကဘယ္ေလာက္လွလိုက္မလဲ။
No comments:
Post a Comment