အလြယ္တကူ တတ္ၾကေစ . . .

မနက္ပိုင္းက စာသင္ခ်ိန္မွာ ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္ကို subject ဆိုတာ ဘာကိုေခၚသလဲလို႔ေမးမိတယ္။ အေျဖကရွင္းပါတယ္။
“မသိဘူးဆရာ”တဲ့...

ရင္ထဲမွာ ေတာ္ေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတယ္။ ဒါနဲ႔ က်န္တဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြကိုပါ ေမးၾကည့္တယ္။
အေျဖက ထူးမျခားနားပါပဲ။ “မေျပာတတ္ဘူး” “သေဘာမေပါက္ဘူး”
စကားလံုးကြာေပမယ့္ အဓိပၸာယ္ကေတာ့ အတူတူပါ။ သူတို႔ေလးေတြ Grammar အေျခခံ ဘာတစ္ခုမွမရွိတာ သနားစရာပါ။ အေျခခံဘာမွမရွိဘဲ အဆင့့့္ျမင့္အဂၤလိပ္စာေတြသင္ယူေနၾကတာ ဘယ္လိုမွမျဖစ္သင့္ပါ။
ဥပမာေပးရရင္ ေလးတိုင္စင္ေထာင္ၿပီး ႏွစ္ထပ္တိုက္ေဆာက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနသလိုပါပဲ။

ဒါနဲ႔ ကေလးေတြကမ်ား အင္မတန္ကို ညံ့ဖ်င္းလြန္းေနတာလားဆိုတာ သတိထားၾကည့္ေတာ့လည္း သူ႔အတန္းနဲ႔သူ ထိုက္သင့္တဲ့ဉာဏ္ရည္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။ သင္ေပးရင္လည္း တတ္လြယ္ၾကပါတယ္။ ဒါနဲ႔ေတာင္ ဘာေၾကာင့္မ်ား အဂၤလိပ္စာအေျခခံ ညံ့ၾကတာလဲဆိုတာ တီးေခါက္ၾကည့္ေတာ့ သူတို႔ခမ်ာ အေျခခံအဂၤလိပ္သဒၵါကို တစ္ခါမွ ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ မသင္ခဲ့ရတာ သြားေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္တို႔ ဆရာေတြဘက္က လိုအပ္ခ်က္ေတြရွိခဲ့ၾကလို႔ပါ။ ကိုယ့္အယူအဆကေတာ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ထူးခၽြန္မႈရွိုျခင္း၊ မရွိျခင္းဆိုတာ ဆရာအေပၚမွာ ၇၅ရာခုိင္ႏႈန္းမူတည္ပါတယ္။
ေလာကမွာ ေခြးကေလးေတြကိုေတာင္ လက္ေပးသင္လို႔ရႏိုင္တာျဖစ္လို႔ လူသားစင္စစ္ျဖစ္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို သင္လို႔မရဘူးဆိုတာ ဘယ္လိုမွ လက္ခံႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိပါ။

ဒါနဲ႔...
ေက်ာင္းသားေတြကို subject ဆိုတာ ကတၱားကိုေခၚတဲ့အေၾကာင္းေျပာၿပီး ကတၱားဆိုတာ ဘာကိုေခၚသလဲလို႔ ထပ္ေမးမိပါတယ္။ အဲဒီမွာ အရင္ကလိုပဲ ထူးမျခားနားအေျဖ ထပ္ရျပန္ပါေရာ။ ကိုယ့္မွာ စိတ္တိုဖို႔ေတာင္ သတိမရေအာင္ သနားမိပါေတာ့တယ္။ ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ ျမန္မာသဒၵါကိုပါ ေက်ေက်လည္လည္ မရွိတာ ထပ္ေတြ႕ရျပန္တာပါပဲ။ ဒီဘက္ေခတ္က ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာသဒၵါကို အေလးတယူမရွိတာ တကယ္ကိုဆိုးပါတယ္။ adjective ဆိုတာကို နာမ၀ိေသသန လို႔အဓိပၸာယ္ဖြင့္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ နာမ၀ိေသသနဆိုတာ ဘာမွန္းမသိတဲ့ေက်ာင္းသားကို “နာမ၀ိေသသနဆိုတာ နာမ္ကို အထူးျပဳေၾကာင္း” ထပ္ရွင္းရပါတယ္။ နာမ္ဆိုတာေတာင္ ဘာမွန္းမသိတဲ့ေက်ာင္းသားေလးေတြအတြက္ “နာမ္ဆိုတာ သက္ရွိသက္မဲ့၊ ျဒပ္ရွိျဒပ္မဲ့တို႔ရဲ႕ အမည္ဟူသမွ်ကို ေခၚေၾကာင္း” မီးခိုးႁကြက္ေလွ်ာက္ ရွင္းရပါေတာ့တယ္။

တကယ္လို႔သာ ေက်ာင္းသားေလးေတြကို သူ႔အဆင့္ သူ႔အတန္းနဲ႔ညီတဲ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာမ်ဳိးေတြ ထည့္ေပးႏိုင္ခဲ့ရင္ ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရးဆိုတာ ေပ်ာ္စရာႀကီးျဖစ္လာမွာ ေသခ်ာပါတယ္။ အခုေတာ့ အေျခခံပညာ အထက္တန္းရဲ႕ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ကို ေရာက္ေနၾကေပမယ့္ အလယ္တန္းအဆင့္သာသာ အေျခခံေလးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အရာရာအခက္အခဲေတြခ်ည္းပဲ ျဖစ္ေနတဲ့ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ေလးေတြ ပညာသင္ရတာ ဘယ္မွာေပ်ာ္ရွာၾကေတာ့မလဲ။

ကိုယ္ကေတာ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေပ်ာ္ေစခ်င္ပါတယ္။ တက္တက္ႁကြႁကြ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္နဲ႔ ပညာသင္ယူေနၾကတာကို ျမင္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေလာက္ က်က္သေရရွိတဲ့ ျမင္ကြင္းမ်ဳိးမရွိေတာ့ပါ။ တိုင္းျပည္အတြက္ အလားအလာေကာင္းေတြကို ျမင္ရတာမို႔ ၾကည္ႏူးဖို႔ အင္မတန္ေကာင္းပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ ေလာေလာဆယ္မွာ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ႀကံဳေနရတဲ့ အဂၤလိပ္စာ အေျခခံအားနည္းတဲ့ ျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ အေကာင္းဆံုးနည္းကေတာ့ ျမန္မာသဒၵါကို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးဖို႔ပါပဲ။ ဒီလိုလုပ္ျခင္းအားျဖင့္ မိခင္ဘာသာစကားေရာ အဂၤလိပ္စာပါ တစ္ေျပးညီတိုးတက္လာမွာျဖစ္လို႔ အေနာက္တိုင္းကို အထင္ႀကီးလြန္းၿပီး (လံုး၀အထင္ႀကီးစရာမလိုဘူးလို႔ မဆိုလိုပါ) ကိုယ့္ရိုးရာ၊ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈကို ေလးစားမႈမရွိတဲ့ ပညာတတ္ေတြ နည္းလာပါလိမ့္မယ္။

ေနာက္တစ္ခ်က္က ဒီဘက္ေခတ္ေက်ာင္းသားေလးေတြဟာ ရူပေဗဒဘာသာရပ္မွာလည္း အားနည္းၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ေမးခြန္းသဘာ၀ကိုက သင္ခန္းစာအားလံုးကို စံုစံုလင္လင္ေမးေလ့ရွိတဲ့ ဘာသာျဖစ္တာကလည္း ေက်ာင္းသားငပ်င္းေလးေတြကို ဒုကၡလွလွႀကီးေတြ႕ေအာင္ လုပ္သလိုပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေမးခြန္းေမးတဲ့ပံုစံက သဘာ၀က်ပါတယ္။ သဘာ၀မက်တာက တစ္ပြဲတိုးလုပ္ခ်င္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြတနဲ႔ ပညာပြဲစားဆရာတစ္ခ်ဳိ႕ပါ။ ဒီဘာသာရပ္ကို ေအာင္ေစခ်င္ရင္ေတာ့ တတ္ေအာင္သင္ေပးမွျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာက္...ဒီဘာသာရပ္ရဲ႕ ေမးခြန္းထုတ္ပံုက တြက္နည္းရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြသာမက ေမးခြန္းရဲ႕လွည့္ကြက္ေတြ အစံုအလင္ထည့္တတ္တာပါပဲ။ ဆရာအမ်ားစုုက ရူပေဗဒ အားနည္းတဲ့ေက်ာင္းသားေတြကို ဒီတစ္ဘာသာထဲကို ဖိၿပီးလုပ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ဒါဟာလံုး၀ မွားပါတယ္။ ေမးခြန္းလွည့္ကြက္ေတြကို နားလည္ႏိုင္ဖို႔ မ်ားမ်ားတြက္ခိုိင္းတဲ့နည္းထက္ အဂၤလိပ္စာကို နည္းနည္းအားစုိက္ေပးလိုက္ရင္ ပိုလြယ္ၿပီး ေက်ာင္းသားေတြ ပိုသက္သာသြားမွာပါ။

ခရီးတစ္ခုကို သြားဖို႔လမ္းေပါင္းမ်ားစြာရွိပါတယ္။ ေရာက္တာခ်င္းတူေပမယ့္ လမ္းတိုတုိကေန သက္သက္သာသာေရာက္ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ စြမ္းအင္နဲ႔ အခ်ိန္ကို မလုိအပ္ဘဲျဖဳန္းတီးရာ မေရာက္ေတာ့ဘဲ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြအတြက္ ပညာေရးပန္းတိုင္ကို လြယ္လြယ္ကူကူ ေရာက္ႏိုင္ၾကပါလိမ့္မယ္။

ကေလးေတြအတြက္ ေအာင္ျမင္ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ ပညာေရးနည္းစံနစ္ေတြကိုသံုးၿပီး တိုးတက္တဲ့ပညာေရးလူ႔ေဘာင္သစ္ကို ထူေထာင္ႏိုင္ၾကပါေစ...