ၾကားရၾကားရ နား၀မသက္သာ . . .ျမင္ရျမင္ရ ရင္၀မသက္သာ . . .

ကိုမ်ဳိး IR ; အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္မွာ Mood နဲ႔ Expression ဘယ္ဟာ ပိုအေရးပါတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္မ်ားလဲ။ ကိုယ္ဆိုရတဲ့ သီခ်င္းရဲ႕Theme နဲ႔ Melody နဲ႔ေရာ ဆိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါသလား။

ထူးအိမ္သင္ ; Expression ဆိုတာ Mood ရွိမွ လာတာဗ်။ Mood ေကာင္းမွ Expression ေကာင္းႏိုင္မွာ။ ဒီႏွစ္ခုက တြဲေနတာကုိး။ ေကာင္းဖို႔ ရဖို႔ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ဆိုမယ့္ သီခ်င္းရဲ႕ Melody နဲ႔ Theme ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္က ႏွစ္ႏွစ္သက္သက္ ေက်ေက်နပ္နပ္နဲ႔ ကို ဆိုႏိုင္မယ့္ အေနအထားမ်ဳိးရွိမွ ေကာင္းႏိုင္မယ္လို႔ ထင္တာပဲ။

ကိုမ်ဳိးIR ရဲ႕အေမးကို ကိုထူးအိမ္သင္ ေျဖထားတာပါ။
ထူးအိမ္သင္ဆိုတာ ဒီဘက္ေခတ္ ေနာက္ေပါက္ခ်ာတိတ္ေတြအသာထားဦး သူနဲ႔တန္းတူ အဆိုရွင္ေတြထဲမွာေတာင္ ဂီတသီအိုရီပိုင္းနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ တန္းတူတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္ရွားတဲ့ ပါရမီရွင္ပါ။ ပါရမီအျပင္ ေလ့လာလိုက္စားမႈ၊ အာရုံ၀င္စားမႈ၊ ဂီတအေပၚထားတဲ့ သူ႔ရဲ႕ျဖဴစင္မြန္ျမတ္ျခင္း၊ သစၥာရွိျခင္း စတာေတြပါ ေပါင္းစပ္ထားတဲ့ တကယ့္ဂီတ ပညာရွင္ပါ။

အဲဒီဂီတပညာရွင္ ကိုငွက္(ကိုထူးအိမ္သင္) ေျပာထားတဲ့ စကားေလးကို သေဘာက်လို႔ စကားခ်ီးေနတာပါ။ Mood ေကာင္းမွ Expression ေကာင္းမွာပါတဲ့။
မွန္လိုက္တာ။ ဒီစကားကို တနဂၤေႏြညေနပိုင္းမွာ Melody World မွာ ဆရာႀကီးတစ္ဆူလုပ္ေနတဲ့ ေဒၚႏြဲ႕ယဥ္၀င္း သိေစခ်င္လိုက္တာ။

ဒီေဆာင္းပါးကို သူဖတ္ျဖစ္ပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းရမယ္။
ဖတ္ၿပီးရင္လည္း ကိုယ့္ကိုေမတၱာပို႔ပါလို႔လည္း ေျပာရလိ္မ့္ဦးမယ္။

တနဂၤေႏြ ညေနတိုင္းမွာ အမ်ားသိေတာ္မူၾကတဲ့အတိုင္း ျမ၀တီရုပ္သံကေန အဆိုရွင္သစ္ေလးေတြကို ေျမေတာင္ေႃမွာက္ေပးေနတဲ့ Melody World အစီအစဥ္လႊင့္ပါတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ေလးလည္း ေကာင္းပါတယ္။ ကေလးေတြလည္း ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ အင္း...ဒါေပမယ့္ ဂီတေလာကအတြက္ ၾကိဳးစားရတာထက္ ႏြဲ႕ယဥ္၀င္းႀကိဳက္ေအာင္ ႀကိဳးစားရတာပိုမ်ားပါတယ္။

ေရးေနရင္းမွပဲ သြားသတိရတယ္။ ဒီဘေလာ့ကို ျမန္မာျပည္မွာ ဖတ္လို႔မွမရတာ။ ႏြဲ႕ယဥ္၀င္းမဖတ္ျဖစ္ေတာ့တာ ေသခ်ာသြားၿပီ။ အဆဲမခံရေတာ့တာထက္ သူမသိႏိုင္တာေတြးမိရင္ စိတ္ေတာင္မေကာင္းဘူးေလ။
ရွိေစေတာ့ ေရးလက္စနဲ႔ ဆက္ခ်လိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္ေနာ။

အထက္ကစကားကုိ ျပန္ဆက္ရရင္ Melody World မွာ ႏြဲ႕ယဥ္၀င္းႀကီးစိုးေနတာ ေတာ္ေတာ္ေတာင္ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ သူ႔ေျခသူ႔လက္ေတာင္ ျဖစ္လို႔ေနပါၿပီ။ လူ႔စိတ္သဘာ၀အရ ေနရာတစ္ခုမွာၾကာရွည္ေနရၿပီဆိုတာနဲ႔ ေနရာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ မာန္၊ မာနေတြ ၀င္လာရုံသာမက အေလးထားမႈလည္းေပါ့လာတတ္ပါတယ္။ ေနာက္...သူမ်ားအေပၚ ေလးစားမႈလည္း က်လာတတ္တာ သဘာ၀ပါ။

ဘာေၾကာင့္ေျပာရသလဲဆိုရင္ ဒီဘက္ပိုင္းမွာ ႏြဲ႕ယဥ္၀င္းလုပ္ေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးအခ်ဳိးမေျပျဖစ္လာတယ္ ထင္ရလို႔ပါ။ တစ္ခါက အဲဒီအစီအစဥ္မွာ ကေလးတစ္ေယာက္က ျမန္မာသီခ်င္းေလးနဲ႔၀င္ၿပိဳင္ပါတယ္။ အဲဒါ ဆရာမႀကီးက ဘာေျပာလဲဆိုေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းေတြနဲ႔ မၿပိဳင္ရဘူးတ့ဲ။ ေကာင္းပါေလ့။ အဲဒါေတြက သီခ်င္းမဟုတ္ဘူးလို႔မ်ား ဆရာမႀကီးသတ္မွတ္ေလေရာ့သလား။ ဂီတကိုျမတ္ႏိုးရင္ ဘယ္ဂီတမဆို လက္ခံရမယ္ဆိုတာ လားလားမွ သိအံ့မထင္ပါ။

လာၿပိဳင္ရွာတဲ့ ကေလးေတြကိုလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ပစ္ပစ္ခါခါေ၀ဖန္လိုက္တာ ကေလးေတြေတာ့မသိဘူး။ ကိုယ့္မွာၾကားထဲကေန သနားလိုက္တာ။ ကေလးေတြ ဘယ္ေလာက္ရွက္ရွာမလဲ။ တကယ့္ တစ္ႏိုင္ငံလံုးၾကည့္ေနတဲ့ အစီအစဥ္မွာ၊ အမ်ားေရွ႕မွာ။ ေစတနာကေတာ့ ေစတနာေပါ့။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ကေလးေတြကို အားေပးၿပီးတြဲေခၚရမွာမဟုတ္လား။ တကယ္ဆိုရင္ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္မွ ဂီတေလာကမွာ ဒီေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေျမာက္ေျမာက္ရွိခဲ့တာ မဟုတ္ပါဘူူး။ သူ႔ေခတ္ကဆိုရင္ ေဟမာေန၀င္းနဲ႔၊ ေမဆြိေနာက္မွာ တကယ့္အေ၀းႀကီးမွာပါ။ အခုက်ေတာ့ သူကဆရာမႀကီးေလနဲ႔ အဆိုရွင္သစ္ေလးေတြကို ဖဲ့လိုက္တာ ရစရာကို မရွိဘူး။ သူ႔အတြက္ ဒီအစီအစဥ္က မထူးဆန္းေပမယ့္ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ေလးေတြအတြက္ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ႀကီးကို အားခဲရတာပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕နယ္က လာၿပိဳင္တဲ့ကေလးေတြဆို ပိုေတာင္ဆိုးပါေသးတယ္။ ကိုယ့္ၿမိဳ႕ကိုယ္ ဘယ္လိုမ်က္ႏွာမ်ဳိးေလးေတြနဲ႔ ျပန္ရရွာမလဲ။

တကယ္ဆိုရင္ အစီအစဥ္တစ္ခုကို ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳသူဆိုတာ နာယကဂုဏ္၆ပါးနဲ႔ ျပည့္စံုရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

နာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါး
ထႁကြ၊ ႏုုိးၾကား၊ သနား၊ သည္းခံ
ေ၀ဖန္၊ ေထာက္ရႈ
ဤေျခာက္ခု
ႀကီးသူ႔က်င့္၀တ္တာ။ ။

ဒါမွပဲ ေနာက္လိုက္ပဲျဖစ္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားမွာျဖစ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့...
ႏြဲ႕ယဥ္၀င္းက ကေလးေတြကို တစ္ခါတည္း Expression ဂါထာရြတ္ၿပီး လႈပ္ခိုင္း၊ ရမ္းခိုင္းေနတာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလိုက္တာ။ ၾကာလာေတာ့ ကေလးေတြမွာ အဆိုေတာ္နဲ႔ေတာင္မတူေတာ့ဘဲ အအျပဇာတ္ကေနတာနဲ႔ပဲ တူလာပါေတာ့တယ္။
သီခ်င္းအေပၚမွာ အာရုံ၀င္စားၿပီး ခံစားခ်က္ရွိလာရင္ သူ႔ဟာသူ Expression ေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ Expression ဆိုတာ မဆလာပါပဲ။ အဓိကက ဟင္းေကာင္းဖို႔ပါ။ မဆလာပါရင္ ပိုေကာင္းတာမွန္ေပမယ့္ မဆလာခ်ည္းထဲေတာ့ စားလို႔မရႏိုင္ပါ။ သီခ်င္းဆိုၿပိဳင္ပြဲဆိုတာေၾကာင့္ အေရးႀကီးတာက အဆိုပါပဲ။ လႈပ္ရွားမႈေလးေတြပါရင္ ပိုေကာင္းတာမွန္ေပမယ့္ အဆိုထက္ အလႈပ္ကိုဦးစားေပးေနတာ ျမင္ရေတာ့ မဆလာခ်ည္းပဲ စားေနရသလို ပူစပ္ပူေလာင္ႀကီး ျဖစ္ရပါတယ္။ ကေလးေတြကို ပထမပိုင္းက အျမင္ကတ္မိေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့လည္း သနားတာက ပိုလာပါေရာ။

ေနာက္စိတ္ပ်က္စရာတစ္ခုက ၿပိဳင္ပြဲ၀င္ကေလးေတြ သီခ်င္းဆိုတဲ့ေနရာမွာ သီခ်င္းရဲ႕Trend ထက္ သူတို႔အသံေကာင္းေၾကာင္းကိုပဲ အၿပိဳင္အဆိုင္ျပေနၾကတာပါပဲ။ မလိုအပ္ဘဲ အသံတုန္ပစ္တာ၊ စည္းေပါက္တဲ့အထိ အသံရွည္ရွည္ဆြဲဆိုတာေတြမ်ားလြန္းပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သီခ်င္းဆုိတဲ့ေနရာမွာ နားဆင္သူပရိသတ္ အတြက္ရည္စူးၿပီးဆိုရတာမ်ဳိးပါ။ အသံေကာင္းတုိင္းစြတ္ဆြဲေနေတာ့ ပရိသတ္ကို ေစာ္ကားသလိုျဖစ္ေနပါေရာ။ အင္း...ဆရာမႀကီးက ဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ေျပာေတာ္မမူပါဘူးဗ်ား။

L ဆိုင္းဇီဆိုတဲ့ အဆိုေတာ္မေလးတစ္ေယာက္ အဆိုေတာ္မင္းေဂါင္ရဲ႕ ေရစီးေၾကာင္းသံေယာဇဥ္သီခ်င္းကို ျပန္ဆိုလိုက္တာ ရွိသမွ်အသံကုန္ထုတ္ၿပီး ဆြဲႏိုင္သမွ်ဆြဲဆိုပစ္လိုက္တာ ၾကားကတည္းက ေရစက္ကို ကုန္သြားပါေရာလား။ မူရင္းအဆိုေတာ္ကို မေလးစားရာေရာက္သလို ပရိသတ္ကိုလည္း ပိုက္ဆံယူၿပီး ႏွိပ္စက္သလိုပါပဲ။ ၾကားရၾကားရ နား၀မခ်မ္းသာလြန္းလို႔ သီခ်င္းဆိုရင္ မူရင္းသီခ်င္းပဲ နားေထာင္ေနရတာၾကာပါေပါ့။ ျမန္မာလိုနားေထာင္ခ်င္ရင္လည္း ကိုထီးတို႔၊ ကိုတိုးတို႔၊ ကိုငွက္တို႔နဲ႔ပဲ ၿငိမ့္လိုက္ေတာ့တယ္။

အင္း...မေနႏိုင္တာကိုေတာ့ ေရးထုတ္လိုက္ၿပီ။ ႏြဲ႕ယဥ္၀င္းပရိသတ္မ်ား ဖတ္မိရင္လည္း ေမတၱာေတာ္အနႏၲရမွာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။ ရွိပါေစေတာ့ေနာ...

တစ္ခါတစ္ခါ ဒါမ်ဳိးေလးေတြလည္း ေျပာေပးဦးမွ...