ေတာင္းေသာဆုနဲ႔ ျပည့္ရေစ . . .

၁၇ ရက္ေန႔ဆိုရင္ တကၠသိုလ္၀င္တန္းေတြ စာေမးပြဲေျဖလို႔ၿပီးပါၿပီ။

ဘ၀တစ္ဆစ္ခ်ဳိးအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးလွတဲ့ ဒီစာေမးပြဲႀကီးကို စိတ္ေရာကိုယ္ပါ ပင္ပန္းႀကီးစြာ ေျဖခဲ့ၾကရတဲ့ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားေလးေတြခမ်ာ စာေမးပြဲၿပီးတဲ့အခါမွာ အားရပါးရ နားခ်င္ၾကရွာပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ အစြန္းေရာက္တဲ့ အတၱေတြ၊ ေလာဘေတြ ျပည့္ႏွက္ေနၾကတဲ့ လူတစ္စုရဲ႕ ၿခိမ္းေျခာက္သံေတြက လြန္ခဲ့တဲ့လေလာက္ကတည္းက ၿမိဳ႕ထဲမွာ နားမဆံ့ေအာင္ ၾကားေနခဲ့ၾကရတာမို႔ တထိတ္ထိတ္တလန္႔လန္႔ ျဖစ္ေနၾကတဲ့ ၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သားေတြၾကားမွာ သနားစရာ ေက်ာင္းသားေလးေတြလည္း ပါၾကမွာပါ။ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အားငယ္စိတ္၊ ေၾကာက္စိတ္ေတြေၾကာင့္ စာေမးပြဲၿပီးတဲ့ကာလမွာ အျပစ္မဲ့ရွာတဲ့၊ ေလာကအေၾကာင္း ဘာမွမသိရွာၾကေသးတဲ့ ပီဘိကေလးငယ္ေလးေတြခမ်ာ ၾကားထဲက ေျမစာပင္ဘ၀နဲ႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္မလဲ ကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။

တကယ္ဆိုရင္ လူ႔ဘ၀သက္တန္းေလးဟာ တိုတိုေလးပါ။ က်န္းမာေရးျပည့္စံုေကာင္းမြန္တဲ့ သာမန္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္တန္းဟာ ၆၀ပဲရွိၿပီး မိန္းမတစ္ေယာက္ရဲ႕ အသက္တန္းကလည္း ၆၅ႏွစ္ပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ဒီၾကားထဲမွာ ေဖာက္ျပန္လာတဲ့ ရာသီဥတုဒဏ္၊ ဒီဘက္ကာလမွာ မၾကာမၾကာႀကံဳလာရတဲ့ ေၾကာက္စရာေကာင္းလွတဲ့ သဘာ၀ေဘးဆိုးႀကီးေတြဒဏ္ေၾကာင့္ လူသားေတြရဲ႕ အသက္ဟာ ကိုင္းဖ်ားမွာနားေနရတဲ့ ငွက္ကေလးတစ္ေကာင္နဲ႔ပဲ တူေနပါေတာ့တယ္။ ရွည္လ်ားလွတဲ့ သံသရာစက္၀ိုင္းအတြင္းမွာ မေမာႏိုင္၊ မပမ္းႏိုင္ တ၀ဲလည္လည္ ခရီးသြားေနၾကရင္း ဘ၀ဆိုတဲ့ ကိုင္းဖ်ားမွာ အေမာေျပရုံ ခဏတာနားၾကရရွာတာပါ။

မတည္ၿငိမ္၊ မခိုင္ၿမဲတဲ့ ဘ၀သစ္ကိုင္းေပၚမွာ ဟန္ခ်က္ညီေအာင္ ႀကိဳးစားပမ္းစားရပ္တည္ေနၾကရွာတဲ့ၾကားမွာ သဘာ၀ေဘးဆိုးႀကီးေတြဆိုတဲ့ ေလျပင္းေတြ တို္က္ျပန္ရင္လည္း ဘ၀သစ္ကိုင္းကေန အခ်ိန္မတန္ခင္ ခြာၾကရျပန္ပါတယ္။ ကိုယ္မစီမံပိုင္တဲ့ သဘာ၀ရဲ႕ ရက္စက္မႈျဖစ္တာမို႔ ကိုင္းကခြာခဲ့ၾကရတဲ့ သူေတြကို သနားေပမယ့္ ေျဖမယ္ဆုိရင္ ေျဖလို႔ရေကာင္း ရပါလိမ့္မယ္။

မေမွ်ာ္လင့္တဲ့ေနရာကေန၊ မထင္မွတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ က်လာမယ့္ သဘာ၀ေဘးဆိုးႀကီးေတြဒဏ္ကို ေၾကာက္ေၾကာက္နဲ႔ အံတုရင္ဆိုင္ဖို႔ ဟန္ျပန္ေနရတဲ့ လူသားေတြခမ်ာ တစ္ကိုင္းတည္းနားေနတဲ့ သံသရာခရီးသည္ခ်င္း အတၱေတြ၊ ေလာဘေတြဖံုးလႊမ္းေနသူတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေၾကာင့္ ဘ၀သစ္ကိုင္းကေန မခြာသင့္ဘဲ ခြာၾကရတာျမင္ရ၊ ၾကားရရင္ မေျဖႏိုင္ေအာင္ပဲ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမိရပါတယ္။

တကယ္ဆိုရင္ ယိုယြင္းလာတဲ့ ကမၻာႀကီးရဲ႕ က်န္းမာေရးအတြက္ အားလံုးညီညီညာညာ ၀ိုင္းၾက၀န္းၾကရမယ့္ အခုလိုကာလမ်ဳိးမွာ အခ်င္းခ်င္းအမ်က္ေဒါသေတြတေထာင္းေထာင္းထၿပီး အမုန္းတရားမီးေတြ တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနမယ့္အစား ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ အေျဖရွာၾက တိုင္ပင္ၾကရင္ သနားစရာ ေျမစာပင္ေတြ ေပၚလာမွာမဟုတ္ပါ။ အျပစ္မဲ့ၾကတဲ့ သနားစရာ ေျမစာပင္ေတြကို သနားတဲ့စိတ္၊ ခ်စ္တဲ့စိတ္နဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေရးမိပါတယ္။

ခ်စ္စြာေသာ ဒီေျမေပၚမွာ စစ္ပြဲေတြကင္းၿပီး လူေတြအားလံုး ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ သက္တမ္းေစ့ ေနႏိုင္ၾကပါေစ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ခ်ဳိးငွက္ကေလးရဲ႕ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းလွတဲ့ ေတာင္ပံခတ္သံကို ကမၻာ့ေနရာတိုင္းမွာ ၾကားရႏိုင္ပါေစလို႔ ရင္ထဲ၊ အသည္းထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းလုိက္ပါရေစ။

ဆုေတာင္း

ဘ၀ဆိုတာ  ခဏသာတည့္

သံသရာခ်ား  ရွည္လ်ားလည္ပတ္

မရပ္နားခင္  ၀င္ေရာက္ခိုနား

ကိုင္းဖ်ားမွာ...

ရာသီေလေရ  တည္ၿငိမ္ေလမွ

ဘ၀ကိုင္းခက္  လႈပ္လွက္မခါ

နားခိုရာတြင္  ၾကည္လင္ခ်မ္းျမ

ေသာကကင္းကြာ  ေအးခ်မ္းစြာ...

ကိုယ္လည္းမဆိုင္  ခြင့္မပိုင္သည့္

ေလစိုင္ေမႊေႏွာက္  ကိုင္းဖ်ားေမွာက္၍

၀င္ေရာက္နားရာ  ထိုေနရာမွ

ခ်ိန္ခါမက်  ႏြမ္းလ်မေျပ

ခြာရေလလည္း  ေျဖႏိုင္ေျပႏိုင္

ေက်ႏိုင္သည္...

ေလျပင္းထန္ထန္  မာန္ခဲအံတု

ရပ္တည္မႈတြက္  ဆက္လက္ရုန္းကန္

စိတ္ရည္သန္စဥ္  ၿငိဳျငင္ဆိုးယုတ္

ကိုင္းကိုလႈပ္ခါ  ရိုင္းမိုက္ပါ၍

ခ်ိန္ခါမက်  ခြာခဲ့ရလွ်င္

ရင္၀ယ္မခ်ိ  နာမိသည္...

သံသရာ၀ယ္  က်င္လည္ခိုနား

လူသားခ်င္းခ်င္း  ခ်စ္ျခင္းဗလာ

ေမတၱာနတၱိ  ေမာဟျပည့္ႏွက္

ႀကံစဥ္ရက္စြ  လူ႔ဗာလတို႔

အလွစုရာ  ေျမကမၻာမွ

ကြယ္ပါေစေၾကာင္း  ဆုကိုေတာင္းသည္

ဤေျမပံသု  ေျမအထုလည္း

သက္ေသအမႈ  တည္ေစေသာ္၀္။     ။

ဟန္ၾကည္

၁၆.၃.၂၀၀၁၁(အဂၤါေန႔)

မနက္ ၂:၄၀နာရီ