လြမ္းေတာ္မူလည္း ေရွ႕သို႔ခ်ီ . . .

ဒီေန႔ ေန႔လည္ ၁၂နာရီမွာ စာေမးပြဲေတြ ေျဖလို႔ၿပီးသြားပါၿပီ...

ႏွစ္ရက္လံုးလံုး မစဲႏိုင္ေအာင္ တဖြဲဖြဲရြာေနတဲ့ မိုးေရထဲမွာ ကေလးေတြ စာေမးပြဲခန္းက ထြက္လာတာကို သြားႀကိဳရပါတယ္။ ေဖာက္ျပန္လြန္းတဲ့ ရာသီေၾကာင့္ ေႏြေခါင္ေခါင္ မတ္လလယ္မွာ မိုးရာသီလို မိုးတစိမ့္စိမ့္ရြာၿပီး ေဆာင္းရာသီလို ခိုက္ခိုက္တုန္ေအာင္ ေအးလို႔ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္းသားေတြခမ်ာ စာေမးပြဲခန္းမွာ အေႏြးထည္မ၀တ္ေစခ်င္တဲ့ ဆရာတစ္ခ်ဳိ႕ေၾကာင့္(အေႏြးထည္ဆိုေတာ့ စာခိုးခ်မယ့္ စာရြက္စာတမ္းေတြ ၀ွက္လို႔ေကာင္းတယ္လို႔ ယူဆလို႔ပဲ ျဖစ္မွာပါ) စာေမးပြဲခန္းက ထြက္လာၾကေတာ့ မိုးေရေတြထဲမွာ ခ်မ္းရွာလြန္းလို႔ လက္ကေလးေတြ ပိုက္ၿပီးထြက္လာၾကပါတယ္။

အားလပ္ရက္ႏွစ္ရက္ေပးထားတာျဖစ္တာမို႔ ကိုယ့္ေက်ာင္းသားေတြအားလံုး အေကာင္းဆံုးေျဖခဲ့ၾကၿပီး ၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္ပဲ ထြက္လာၾကပါတယ္။ ဒီႏွစ္စာေမးပြဲမွာ ဘာသာရပ္တိုင္းလိုလို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ေျဖႏိုင္ခဲ့ၾကတာမို႔ ဆရာေရာ၊ ေက်ာင္းသားေတြအတြက္ပါ မဂၤလာရွိေသာ စာသင္ႏွစ္တစ္ခုကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ကုန္ဆံုးေစခဲ့ၾကပါၿပီ။ ဆရာတစ္ေယာက္ရဲ႕ သင္ၾကားေရးတာ၀န္ကို အေကာင္းဆံုး ေက်ပြန္ႏိုင္ခဲ့လို႔ ရင္ထဲမွာလည္း ေက်နပ္ပါတယ္။ ပီတိေတြလည္း ျဖစ္မိပါေသးရဲ႕။

စာေမးပြဲခန္းကေန ထြက္လာၾကတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို လူစုအျမန္ခြဲေပးၿပီး သူတို႔အိမ္အသီးသီးကို ျပန္ေရာက္မွ ကိုယ္လည္း သက္မခ်ႏိုင္ပါေတာ့တယ္။ ကေလးဆိုတဲ့ အမ်ဳိးက စာေမးပြဲၿပီးရင္ လြတ္လပ္ေရး အျပည့္ယူၿပီး လူစုလူေ၀းနဲ႔ လည္ၾကပတ္ၾကဖို႔ တာစူထားၾကသူေတြခ်ည္းပါ။ ကေလးေတြကို ေပ်ာ္ေစခ်င္ေပမယ့္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားအားလံုး ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီ တစ္၀ီ၀ီေမာင္းၿပီး တစ္ရုံးရံုးနဲ႔ ေပ်ာ္ၾကပါးၾက ေအာ္ၾကဟစ္ၾကတဲ့ ဒီေန႔မွာေတာ့ အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတာမို႔ ကိုယ့္ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားေတြကို မလည္မပတ္ေစခ်င္ပါ။ ေရၾကမ္း၊ ေျမၾကမ္း၊ ေဒသၾကမ္းမွာ ကေလးေတြ မေတာ္တဆ တစ္ခုခုၿဖစ္သြားၾကရင္ ကိုယ္ပ်ဳိးထားခဲ့တဲ့ အပင္ေလးေတြ အပြင့္မွမစံုခင္ ေႁကြမွာစိုးမိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လည္ဖို႔ပတ္ဖို႔ ႀကံေနၾကတဲ့ ကေလးအုပ္ကို ဆူတန္ဆူ၊ ေျခာက္တန္ေျခာက္လို႔ မလည္ဖို႔မပတ္ဖို႔ နားခ်ရပါတယ္။ ေနာက္ရက္ေရာက္မွ ဆရာကိုယ္တိုင္ လူစုၿပီး လည္ဖို႔ပတ္ဖို႔ စီစဥ္ေပးမယ္လို႔လည္း ကတိအတန္တန္ေပးရပါေသးရဲ႕။ ကေလးေတြကို စိတ္ခ်ရမွ မိုးေရေတြထဲမွာပဲ အိမ္ျပန္ခဲ့ရပါေတာ့တယ္။

ေန႔လည္ ၁နာရီေလာက္ကစၿပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး နားေနေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာ ဟာတာတာျဖစ္လို႔ေနပါရဲ႕။ တစ္ႏွစ္တာလံုး ပံုမွန္လည္ပတ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဇယားတစ္ခု ရပ္သြားတာေၾကာင့္ တစ္ခုခုလိုေနသလို ခံစားရပါတယ္။ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ေလးသြားေနတဲ့ နာရီလက္တံကလည္း အင္မတန္မွ ေႏွးေကြးေလးလံေနသလိုလိုပါ။ ရုပ္ရွင္ထိုင္ၾကည့္လိုက္၊ စာဖတ္လိုက္၊ ဂိမ္းကစားလိုက္နဲ႔ ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕ေနပါေတာ့တယ္။ ကိုယ္ကလည္း စာမသင္ရရင္ မေပ်ာ္တဲ့လူစားျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ စာမသင္ရဘဲ နားရတဲ့ ပထမဆံုးရက္မွာတင္ နားေနရတာကို ၿငီးေငြ႕လာပါၿပီ။ အခ်ိန္ျဖဳန္းစရာ ပစၥည္းေတြ တစ္ပံုတစ္ပင္ႀကီး ရွိေနေပမယ့္ စာသင္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ရတာကိုပဲ မက္မက္စက္စက္ ရွိလွပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေနာက္ႏွစ္မွာ ေရာက္လာၾကမယ့္ ေက်ာင္းသားသစ္ေတြအတြက္ အေကာင္းဆံုး ၀န္ေဆာင္မႈေတြေပးႏိုင္ေအာင္ အားျဖည့္ရင္း၊ ပညာေရး၀မ္းစာေတြ ျဖည့္တင္းဖို႔အတြက္ နားေနခ်ိန္ဆိုတာ လုိအပ္မွန္း သိေနတာမို႔ စိတ္မပါေသာ္လည္း ေပေတၿပီး တစ္လနီးပါးေတာ့ နားရပါလိမ့္မယ္။

 

မနက္ျဖန္မနက္ ၉နာရီေလာက္ဆိုရင္ ကေလးတစ္အုပ္ကို အလည္အပတ္လိုက္ပို႔ရပါဦးမယ္။ ေမ်ာက္ေလာင္းတစ္အုပ္ကို ထိန္းရဥိးေတာ့မွာပါ။ ဒီတစ္ရက္ၿပီးရင္ေတာ့ ဒီေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ဦးဟန္ၾကည္ ဆံုျဖစ္ဖို႔ အခြင့္အေရး နည္းသြားပါၿပီ။ ေအာင္စာရင္းထြက္မွပဲ ျပန္ဆံုျဖစ္ၾကေတာ့မွာပါ။ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ေတြ ေလွ်ာက္ၾကရတဲ့ လပိုင္းေရာက္မွ တစ္စုတစ္ေ၀းထဲ ျပန္ျမင္ရမွာပါ။ ကေလးအသီးသီး ကိုယ့္ဘ၀အတြက္ ဆက္ၿပီးေလွ်ာက္လွမ္းၾကရင္း ဦးဟန္ၾကည္နဲ႔ တစ္ႏွစ္ၿပီးတစ္ႏွစ္ အေနေ၀းသထက္ ေ၀းသြားၾကဦးမွာပါ။ တပည့္ေတြဆိုတာ ဆရာျဖစ္သူကို အေၾကာင္းတိုက္ဆို္င္လြန္းပါမွ သတိရၾကမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ ဆရာဆိုတာ တပည့္ေတြကို အၿမဲသတိရေနတတ္တဲ့ လူစားေတြမို႔ တစ္ႏွစ္တာ ႀကံဳခဲ့ရတဲ့ တပည့္ေကာင္းေတြေရာ၊ တပည့္ဆိုးေတြပါ ဦးဟန္ၾကည္ ရင္ထဲမွာ ထာ၀ရရွိေနမွာေတာ့ မလြဲပါ။

တကယ္ေတာ့ ဆရာဆိုတာ ထာ၀ရေက်ာင္းသားႀကီး ျဖစ္ေပတာမို႔ တပည့္ေဟာင္းေတြကို သတိရစိတ္ကေလး အသာေဘးဖယ္လို႔ ေနာင္လာလတၱံ႔ေသာ မျမင္ရေသးတဲ့ တပည့္သစ္မ်ားစြာအတြက္ အားသစ္ေတြေမြးရျပန္ပါဦးမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယူထားတဲ့ အားလပ္ရက္မွာ သင္ရိုးညႊန္းတန္းေတြ၊ သင္ၾကားေရးအစီအစဥ္သစ္ေတြ၊ သင္ေထာက္ကူပစၥည္းေတြ၊ စာအုပ္စာတမ္းေတြကို မနားမေနျပဳစုဖို႔ စီမံကိ္န္းေတြဆြဲရင္း ပညာေရးပင္လယ္ႀကီးထဲမွာ ေက်ေက်နပ္နပ္ ၾကည္ၾကည္ႏူးႏူးႀကီးေပ်ာ္၀င္လို႔ ၂၀၁၀/၁၁ ပညာသင္ႏွစ္ကို ျပည္ဖံုးကား ခ်လိုက္ရျပန္ပါၿပီ။

၂၀၁၀/၁၁ ပညာသင္ႏွစ္ရဲ႕ ခ်စ္စြာေသာ တပည့္ေဟာင္းအားလံုး သင္ယူတတ္ေျမာက္သြားၾကတဲ့ ပညာေတြ၊ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးလိုက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းေတြ၊ မ်ဳိးေစ့ခ်ေပးလိုက္တဲ့ ေလာကပါလတရားေတြနဲ႔ ဘာသာေရး လူမႈေရး အသိအျမင္ေတြကို အေကာင္းဆံုး အသံုးခ်ႏိုင္၊ အသံုးခ်ခြင့္ရၿပီး ကုိယ့္တိုင္းျပည္နဲ႔ ကိုယ္လူမ်ဳိးကို ႏိုင္ငံတကာမွာ မ်က္ႏွာပန္းလွေအာင္ အားသစ္ေလာင္းေပးႏိုင္တဲ့ သားေကာင္းရတနာေတြ ျဖစ္ၾကပါေစေၾကာင္း ရင္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ဆုေတာင္းေပးရင္း...။     ။