REENOEMAN ရဲ႕ဘေလာ့ကို သြားလည္ရင္း သူ႔အေမက သူ႔ကိုယၾတာေျခခိုင္းတဲ့ အေၾကာင္းဖတ္မိတယ္။ အဲဒီပို႔စ္ကိုဖတ္ရင္း ကိုယ့္ေမေမကို လြမ္းလိုက္တာေလ။
ကိုယ္တို႔မိသားစုမွာ မိဘႏွစ္ပါးရယ္ ကိုယ့္ညီမရယ္ စုစုေပါင္း သားအမိ၊ သားအဖ ေလးေယာက္ပဲရွိတာပါ။ အဲဒီေလးေယာက္က အုပ္စုႏွစ္စုကြဲေနေလရဲ႕။ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ေမေမနဲ႔က တစ္ဂုိဏ္း၊ ကိုယ့္ညီမေလးနဲ႔ ကိုယ့္ေဖေဖနဲ႔က တစ္ဂို္ဏ္းပါ။ ကိုယ္တို႔သားအမိက အသားညိဳညိဳ ပိန္ပိန္ပါးပါးေတြ၊ ကိုယ့္ညီမတို႔ သားအဖက ျဖဴျဖဴ၀၀ေတြ။ ကိုယ္တို႔ႀကိဳက္တာက ရိုးရာဂီတ ေက်းလက္ဂီတ တင္တင္ျမတို႔ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းတို႔။ သူတို႔သားအဖ ခံစားၾကတာက ေရာ့ခ္တို႔ ေအာ္လ္တာတို႔။ ဘယ္လိုမွ မတူတဲ့ မိသားစုႏွစ္တြဲပါ။ သူတို႔ သီခ်င္းနားေထာင္ၾကရင္ ကိုယ္တို႔သားအမိ အျပင္ထြက္ေနရသလို ကိုယ္တို႔နားေထာင္ရင္လည္း သူတို႔သားအဖ နားပိတ္ထားၾကပါတယ္။
ကိုယ္အမွားတစ္ခုခုလုပ္မိရင္ ကိုယ့္အေဖက ကိုယ့္ေမေမကို “မင္းသားကို ဆံုးမဦး” လို႔ ေျပာတတ္သလို ကိုယ့္ညီမ အျပစ္တစ္ခုခုလုပ္ရင္လည္း ကိုယ့္ေမေမက ကိုယ့္ေဖေဖကို ”ရွင့္သမီး ၾကည့္ေျပာဦးေနာ္” လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အေဖတူသမီးနဲ႔ အေမတူသားျဖစ္ေနၾကျပန္ေတာ့ ကိုယ့္အရပ္နဲ႔ ကိုယ့္ဇာတ္နဲ႔ေတာ့လည္း အဆင္ေျပလို႔ေနပါေသးရဲ႕။
ကိုယ္တို႔မိသားစုမွာ မိဘႏွစ္ပါးရယ္ ကိုယ့္ညီမရယ္ စုစုေပါင္း သားအမိ၊ သားအဖ ေလးေယာက္ပဲရွိတာပါ။ အဲဒီေလးေယာက္က အုပ္စုႏွစ္စုကြဲေနေလရဲ႕။ ကိုယ္နဲ႔ ကိုယ့္ေမေမနဲ႔က တစ္ဂုိဏ္း၊ ကိုယ့္ညီမေလးနဲ႔ ကိုယ့္ေဖေဖနဲ႔က တစ္ဂို္ဏ္းပါ။ ကိုယ္တို႔သားအမိက အသားညိဳညိဳ ပိန္ပိန္ပါးပါးေတြ၊ ကိုယ့္ညီမတို႔ သားအဖက ျဖဴျဖဴ၀၀ေတြ။ ကိုယ္တို႔ႀကိဳက္တာက ရိုးရာဂီတ ေက်းလက္ဂီတ တင္တင္ျမတို႔ ဆရာၿမိဳ႕မၿငိမ္းတို႔။ သူတို႔သားအဖ ခံစားၾကတာက ေရာ့ခ္တို႔ ေအာ္လ္တာတို႔။ ဘယ္လိုမွ မတူတဲ့ မိသားစုႏွစ္တြဲပါ။ သူတို႔ သီခ်င္းနားေထာင္ၾကရင္ ကိုယ္တို႔သားအမိ အျပင္ထြက္ေနရသလို ကိုယ္တို႔နားေထာင္ရင္လည္း သူတို႔သားအဖ နားပိတ္ထားၾကပါတယ္။
ကိုယ္အမွားတစ္ခုခုလုပ္မိရင္ ကိုယ့္အေဖက ကိုယ့္ေမေမကို “မင္းသားကို ဆံုးမဦး” လို႔ ေျပာတတ္သလို ကိုယ့္ညီမ အျပစ္တစ္ခုခုလုပ္ရင္လည္း ကိုယ့္ေမေမက ကိုယ့္ေဖေဖကို ”ရွင့္သမီး ၾကည့္ေျပာဦးေနာ္” လို႔ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ အေဖတူသမီးနဲ႔ အေမတူသားျဖစ္ေနၾကျပန္ေတာ့ ကိုယ့္အရပ္နဲ႔ ကိုယ့္ဇာတ္နဲ႔ေတာ့လည္း အဆင္ေျပလို႔ေနပါေသးရဲ႕။
နည္းနည္းမွမတူတဲ့ေမာင္ႏွမ . . .
(ကိုယ္ဒုတိယႏွစ္ ညီမက ဆယ္တန္းတုန္းကပါ)
ကိုယ့္ေဖေဖနဲ႔ ကိုယ့္ေမေမက ပံုစံမတူရုံသာမက စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာလည္း မတူၾကျပန္ပါ။ ကိုယ့္ေမေမက ထက္ထက္ျမက္ျမက္နဲ႔ တံုးတိုက္တိုက္က်ားကိုက္ကိုက္ စိတ္မ်ဳိးနဲ႔ အကြက္ျမင္တတ္လြန္းသလို ကိုယ့္ေဖေဖက အၿမဲၿပံဳးၿပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ေအးေအးေဆးေဆးေနတတ္လြန္းသူပါ။ ကိုယ့္ေမေမက ညီအစ္မသံုးေယာက္ထဲမွာ အႀကီးဆံုး၊ ေဖေဖက ေမာင္ႏွမ ခုနစ္ေယာက္တဲမွာ အငယ္ဆံုးျဖစ္ေနျပန္ေတာ့ ပံုစံခ်င္း စရိုက္ခ်င္း မတူၾကတာ ဆန္းေတာ့မဆန္းပါ။ ဒါေပမယ့္ စိတ္ရင္းသေဘာရင္းေကာင္းၿပီး ရိုးသားတာ၊ သူမ်ားကို ကူုညီတတ္တာ၊ သနားတတ္တာေတြက်ျပန္ေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္လံုး တစ္စိတ္တစ္၀မ္းတည္း ရွိေနျပန္ပါတယ္။
ကိုယ္အရြယ္ေရာက္လာတဲ့ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ့ ကိုယ့္ေဖေဖနဲ႔ ေမေမတို႔ ရန္အႀကီးအက်ယ္ျဖစ္တာ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးပါ။ တစ္ခုခုကို မေက်မလည္ျဖစ္ၾကရင္ ေမေမက မီးဖိုထဲမွာ ေဖေဖက ဧည့္ခန္းထဲမွာထိုင္ၿပီး တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္မၾကားေအာင္ မေက်မနပ္နဲ႔ တတြတ္တြတ္ေျပာေနၾကတာမ်ဳိးပဲ ေတြ႕ဖူးပါတယ္။ အဲဒီလို အခ်ိန္မ်ဳိးဆိုရင္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ကိုယ္က ေမေမ့အနား၊ ညီမေလးက ေဖေဖ့အနားမွာေပါ့။
တစ္ရက္မွာေတာ့ မီးဖိုနံရံမွာ “ေၾကာင္လွ်ာသီး”လို႔ ေျမျဖဴနဲ႔ေရးထားတာေတြလို႔ ေမေမ့ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ “ေၾကာင္လွ်ာသီးခ်က္လို႔ နင့္အေဖက ပြစိပြစိေျပာေနလို႔ ေနာက္တစ္ခါမခ်က္ျဖစ္ေအာင္ နံရံမွာေရးထားတာ”တဲ့။ ေတာ္ေတာ္ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ တုိက္ကြက္ပါပဲ။ လက္နက္မဲ့နည္းစံနစ္လို႔မ်ား ေျပာရမလားမသိပါ။
ကိုယ့္ေမေမက ကိုယ့္ကို က်ားက်ားလ်ားလ်ား ျဖစ္ေစခ်င္တာပါ။ ဒါက်ျပန္ေတာ့ ကိုယ့္ေဖေဖနဲ႔ သေဘာထားခ်င္းသြားတူပါတယ္။ ေဖေဖေျပာေနက်စကားက “ငါ့သားရာ ေယာက်္ားပဲ ေဒါင္က်က် ျပားက်က်ေပါ့” တဲ့။ ကိုယ္က ခပ္ငယ္ငယ္က ပိန္ပိန္ပါးပါး ေပါင္၁၀၀ေတာင္မျပည့္တတ္ေသးတဲ့ လူဖလံေလး။ စာကလြဲလို႔ က်န္တာဘာမွ မသိတဲ့ ခပ္တုံးတံုး ငတိေလးဆိုေတာ့ ေမေမက သူျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ ပံုစံမ်ဳိးမဟုတ္လို႔ သိပ္ေတာ့စိတ္တိုင္းက်တယ္မထင္ပါ။ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေျဖေတာ့ ေနာက္ဆံုးဘာသာေျဖတာ အားမရတာေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေမေမ့ေရွ႕မွာ ငိုမိပါတယ္။ ကိုယ့္ေမေမက အားေပးမယ့္အစား ဘာေျပာတယ္မွတ္လဲ။ “ေကာင္းတယ္” တဲ့ “နင္ဂုဏ္ထူးအမ်ားႀကီးပါရင္ ေဆးေက်ာင္းတက္ေနဦးမယ္”တဲ့ ”အခုလိုဂုဏ္ထူးျပဳတ္သြားေတာ့ ငါတက္ေစခ်င္တဲ့ သစ္ေတာတို႔ စက္မႈတို႔ တက္ရတာေပါ့”တဲ့။ ေမေမငယ္ငယ္က အဲဒီလိုင္းေတြကို တက္ခ်င္ေပမယ့္ ညီမေတြကို ငဲ့ၿပီးေဒသေကာလိပ္ကိုဆက္မသြားေတာ့ဘဲ အေ၀းသင္နဲ႔ဘြဲ႕ယူခဲ့တာေၾကာင့္ ကုိယ့္ကိုသူ႔ကိုယ္စား တက္ေစခ်င္တာပါတဲ့။ ကိုယ့္မွာ ဆက္ငိုရအခက္ ေမေမ့ကိုပဲ ရန္လုပ္ရအခက္ျဖစ္ရပါေလေရာ။
ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ကိုယ့္ေမေမဆုေတာင္း မျပည့္ပဲ ကိုယ္အားမရခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးဘာသာပါ ဂုဏ္ထူးထြက္ပါေလေရာ။ အဲဒီေန႔က ေမေမ့မ်က္ႏွာၾကည့္ရတာ ၀မ္းသာရအခက္ ၀မ္းနည္းရအခက္ ဆိုတဲ့ မ်က္ႏွာမ်ဳိးပါ။ ကိုယ့္မွာ အမွတ္စာရင္းမက်မခ်င္း ေဆးေက်ာင္းသာမတက္ရရင္ဆိုတဲ့ အေတြးဆိုးႀကီး၀င္ၿပီး ညတိုင္းအိပ္မက္ဆိုေတြ မက္ယူရတဲ့အထိပါ။ အမွတ္စာရင္းထြက္လာေတာ့ ကိုယ္အားမရခဲ့တဲ့ လူမႈေရးဘာသာမွာ အမွတ္၈၀ေက်ာ္ရတာေတြ႕မွပဲ တ၀က္စိတ္သက္သာရာရပါေတာ့တယ္။ တကၠသိုလ္ ၀င္္ခြင့္ေတြေလွ်ာက္ေတာ့ ေဆးေက်ာင္းမေလွ်ာက္ရဘူးလို႔မတားေတာ့ပါ။ တားလည္းမရမွန္းသိလို႔ထင္ပါရဲ႕။ ကိုယ္လည္း ေမေမစိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ ဒုတိယဦးစားေပးကို သြားဘက္ဆိုင္ရာေဆးတကၠသိုလ္မေလွ်ာက္ေတာ့ဘဲ စက္မႈတကၠသိုလ္ တတိယဦးစားေပးကို သစ္ေတာတကၠသိုလ္ ေလွ်ာက္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ေလွ်ာက္သာေလွ်ာက္ရတယ္ ကံဆိုးလြန္းလို႔ ေဆးေက်ာင္းမမီရင္ အဲဒီေက်ာင္းေတြတက္ေနရမွာေတာ့ ေတြးရင္းေၾကာက္တာပါပဲ။
ကိုယ္တို႔ဆယ္တန္းေျဖၿပီးေတာ့ တကၠသိုလ္ေတြက မဖြင့္ေသးဘဲ ပိတ္ထားလိုက္တာ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ထိုင္ေနရပါတယ္။ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္းေတြကေတာ့ စစ္ေဆးတကၠသိုလ္ေတြတက္ကုန္ၾကပါတယ္။ ကိုယ္တစ္ေယာက္ပဲ ေပၿပီးေစာင့္ေနေတာ့ တစ္ခ်ဳိ႕က ကိုယ့္ကိုခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ထင္ၾကပါေလေရာ။ ကိုယ့္ေမေမကေတာ့ အားေပးပါတယ္။ ကိုယ္လည္း အဲဒီႏွစ္ႏွစ္လံုး အအားမေနပဲ ဆယ္တန္းေတြစာသင္လိုက္ ေန႔လည္ပိုင္းမွာ နယ္ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ လုပ္အားေပးေက်ာင္းဆရာသြားလုပ္လိုက္နဲ႔ အခ်ိန္ျဖဳန္းေနလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္ၾကာလို႔ တကၠသိုလ္၀င္ခြင့္ေတြျပန္က်လာေတာ့ သူမ်ားေတြလက္ထဲမွာ ၀င္ခြင့္ေတြေရာက္ေပမယ့္ ကိုယ့္လက္ထဲေတာ့ ေရာက္မလာေသးပါ။ မတတ္သာတဲ့အဆံုး ေမေမ့ကိုဖြင့္ေမးေတာ့မွပဲ ေအး ငါသိမ္းထားတယ္ဆိုၿပီး ေဆးတကၠသိုလ္(မႏၲေလး)သို႔ တက္ေရာက္ခြင့္ျပဳသည္ဆိုတဲ့ ျဖတ္ပိုင္းေလးထုတ္ေပး ပါေတာ့တယ္။ ကိုယ့္မွာ ေမေမစိတ္ညစ္မွာ စိုးတာေၾကာင့္ သူ႔ေရွ႕မွာ အူျမဴးတဲ့ဟန္ေတာင္ မျပရဲပါ။
ကိုယ္ေဆးေက်ာင္းတက္တဲ့ ေနာက္ႏွစ္မွာပဲ စက္မႈတကၠသိုလ္ေတြကို ဖ်က္သိမ္းၿပီး GTC လုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့မွ ကိုယ္က ေမေမ့ကို ဘယ္လိုလဲဆိုတဲ့ အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွမေျပာဘဲ ရယ္က်ဲက်ဲ လုပ္ေနပါေတာ့တယ္။ ဒါတင္မကဘဲ ကုိယ့္ညီမကိုပါ ေဆးေက်ာင္းေလွ်ာက္ခိုင္းလိုက္ပါေသးတယ္။ အဲဒီလို ေမေမပါ။
ကိုယ္တို႔မိသားစု . . .
(ငပလီမွာ ၁၀ရက္ေလာက္ေနခဲ့တဲ့ ကိုယ့္အေရာင္ပါ)
ကိုယ္ေဆးေက်ာင္းမတတ္ခင္ ေစာင့္ေနရခ်ိန္မွာ ေမေမက ေဗဒင္ေမးပါတယ္။ ခ်စ္စရာေကာင္းလွတဲ့ အဲဒီေဗဒင္ဆရာက ကိုယ့္ကို အိမ္ေထာင္က်ရင္က် မက်ရင္ေထာင္က်ကိန္းျမင္တယ္လို႔ ေဟာလႊတ္လိုက္ေတာ့ ေမေမ့ခမ်ာေနမထိထိုင္မထိျဖစ္ျပန္ပါေတာ့တယ္။ ေပးလိုက္တဲ့ယၾတာကလည္း ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ကို ေသြးထြက္ေအာင္လုပ္ရမယ္တဲ့။ အဲဒီယၾတာကို ကိုယ့္ကိုေခ်ခိုင္းေတာ့ အလကားသက္သက္ အသားအနာမခံႏိုင္တဲ့ကိုယ္က အေၾကာက္အကန္ျငင္းမိပါတယ္။ ေျပာလည္းနားမေထာင္တာသိသြားတဲ့ ေမေမက ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့ပါ။ ကိုယ္လည္း ေမေမေမ့သြားေလာက္ၿပီအထင္နဲ႔ ဖာသိဖာသာပဲ ေနလိုက္ပါတယ္။ ညေနပိုင္းေဘာလံုးကန္ရင္း ငုတ္နဲ႔ခလုတ္တိုက္မိတာေၾကာင့္ ေျခေထာက္ၿပဲသြားတာကို ေမေမျမင္ေတာ့မွ “ေကာင္းတယ္ ယၾတာေက်သြားၿပီ” လို႔ ေကာက္ခါငင္ခါ ေျပာပါေတာ့တယ္။ ေတာ္ေတာ္လည္း အမွတ္သည္းေျခႀကီးတဲ့ ကိုယ့္ေမေမပါ။
ကိုယ့္ေမေမက ေတာ္ေတာ္ေခတ္မီတဲ့အေမပါ။ ကိုယ္အရြယ္ေရာက္ကတည္းက မိန္းကေလးေတြအေၾကာင္းကို ကိုယ့္ကိုယ္ေျပာျပပါေတာ့တယ္။ ၾကာေတာ့ ကိုယ့္မွာကိုယ္တိုင္ရည္းစားမထားရဘဲနဲ႔ မိန္းမေတြအေၾကာင္းကို နားလည္သြားတဲ့အထိပါ။ ဒါတင္မက မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြထားဖို႔ တိုက္တြန္းပါတယ္။ သူ႔အေၾကာင္းျပခ်က္က ရွင္းရွင္းေလးပါ။ မိန္းကေလးသူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ေပါင္းေတာ့ သူတို႔အေၾကာင္းသိသြားၿပီး ေတာ္ရုံတန္ရုံနဲ႔ ရင္မခုန္တတ္ေတာ့ဘူးတဲ့။ သိပ္မွန္တဲ့ အယူအဆပါ။ အခုလည္း ကိုယ့္ေက်ာင္းသားမိဘေတြကို ကိုယ္က အဲဒီလို အႀကံေပးေလ့ရွိပါတယ္။ ညီမေလးကိုလည္း ကိုယ့္ေဖေဖက ေယာက်္ားေလးေတြအေၾကာင္း မႃခြင္းမခ်န္ေျပာထားတာပါ။ ဒီေတာ့ ကိုယ္တို႔ေမာင္ႏွမဟာ အဲဒီဘက္မွာ စဥ္းစားဆင္ျခင္ႏိုင္တဲ့ အသိေတြ ၀င္လာပါေတာ့တယ္။
ကိုယ္ေဆးေက်ာင္းသားျဖစ္ေတာ့လည္း အဲဒီေဗဒင္ဆရာက တစ္စခန္းထပါေသးတယ္။ ထံုးစံအတိုင္း မိန္းမရကိန္းျမင္ျပန္ၿပီေပါ့။ အားအားရွိတိုင္း ကိုယ့္ကိုမိန္းမေပးစားခ်င္ေနတဲ့ ေဗဒင္ဆရာပဲ ထင္ပါရဲ႕။ သူကသာေဟာေနပါတယ္ ေက်ာင္းေရာက္တာေတာင္ မဲမဲသဲသဲ ငခ်ိတ္ကိုယ္ေတာ္ႀကီးကို ႀကဳိက္မယ့္သူမရွိလို႔ ကိုယ့္မွာ သစ္ငုတ္တိုက သစ္ငုတ္တိုပါပဲ။ အဲဒီလိုေဟာတယ္လို႔ ေျပာေတာ့ ကိုယ္စိတ္တိုလိုက္တာေလ။ စြံေတာင္မစြံတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးကို မိန္းမရမယ္ေဟာတာ စဥ္းစားသာၾကည့္ေပေတာ့။ ဒီတစ္ခါ ထပ္ေပးတဲ့ ယၾတာက ခပ္ဆန္းဆန္းပါ။ ေမွာက္အိပ္ၿပီး ေရခ်ိဳးရပါမယ္တဲ့။ ႀကံႀကံဖန္ဖန္ေပးလိုက္တဲ့ အဲဒီယၾတာကို ေခ်ဖို႔အသာထား စိတ္ေတာင္မကူးခ်င္ပါ။ အေက်ာက္အကန္ျငင္းမိေပမယ့္ ကိယ့္ေဖေဖက “မင္းေမေမ စိတ္ခ်မ္းသာေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ပါကြာ” ဆိုတာေၾကာင့္ ကိုယ့္မွာ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ႔ ေခ်ေပးရပါေတာ့တယ္။
ဒါတင္ပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ အိပ္ယာေအာက္မွာ မင္းသမီးဓာတ္ပံုထားၿပီး ခုနစ္ရက္အိပ္ရပါဦးမတဲ့။ ဒီေလာက္ကေလးကလားဆန္တဲ့ ယၾတာႀကီးကိုေတာ့ ထပ္မေခ်ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ကိုယ့္ေမေမက ဘာမွထပ္မေျပာေတာ့တာ ကိုယ့္စိတ္ထဲမွာ မသကၤာတာေၾကာင့္ တစ္ညသားမွာ ကိုယ့္အိပ္ယာေအာက္ကိုလွန္ၾကည့္ေတာ့ နႏၵာလႈိင္ရဲ႕ ပိုစတာႀကီး ေရာက္ေနပါေရာလား။ ဒါနဲ႔ ေမေမ့ကို “ဒီ၀န္ႀကီးမ်ားကေတာ္ပံုေတာ့ မထားပါနဲ႔ေမေမရာ က်န္တဲ့ပံုေလးထားေပးပါ”လို႔ ေလေျပာ့ေလးနဲ႔ ေတာင္းပန္ရပါေတာ့တယ္။
တကယ္ဆို ကိုယ့္ေမေမက ေခတ္ပညာတတ္ဘြဲ႕ရပါ။ လယ္ထဲမွာထမင္းပို႔ရင္း စာက်က္ၿပီး ဆယ္တန္းကို ႏွစ္ဘာသာဂုဏ္ထူးပါေအာင္ ေျဖခဲ့တာပါ။ ဒီေလာက္ေခတ္ပညာတတ္တဲ့ အေမျဖစ္ေပမယ့္ သားသမီးအေရးနဲ႔ပတ္သက္ရင္ အဲဒီေခတ္ပညာေတြ ေတြးေခၚဆင္ျခင္ႏိုင္စြမ္းေတြ ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ေပ်ာက္ကုန္ပါေတာ့တယ္။ သားေဇာ၊ သမီးေဇာဆိုတာ ဒါပဲျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕လို႔ အခုလို အရြယ္ေရာက္လာမွပဲ စဥ္းစားမိရင္း ေမေမ့ကို လြမ္းမိရပါေတာ့တယ္။
ကိုယ့္ေမေမ စိတ္ေရာကိုယ္ပါ က်န္းမာခ်မ္းသာပါေစလို႔ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။ ။
9 comments:
ျပန္လည္လာေရာက္ အားေပးသြားတယ္။ ဆက္လက္အားေပးေနမယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစရွင္
ေဆးေက်ာင္းသား၊ ဆရာဝန္ အေမ ႏွင့္ ယၾတာ အေၾကာင္းဖတ္သြားပါတယ္၊
နႏၵာလွိဳင္အေပၚမွာ အိပ္ဘူးတာေပါ့၊ ဟဟ
မိဘေတြကေတာ့ ဒီလိုပါပဲေနာ္.. ဆရာနဲ႔ ဆရာ့ညီမက အေပၚပံုမွာေတာ့ ရုပ္ခ်င္းဆင္သားပဲ.. ဒုတိယပံုမွာေတာ့ သိပ္မေျပာတတ္ဘူး.. ဆရာ့ပံုက သိပ္မျမင္ရဘူးေလ.. :)
ကိုပာန္ႀကည္တို႕ မိသားစု အေႀကာင္း လာဖတ္သြားတယ္။ ခိခိ... "ေႀကာင္လွ်ာသီး" လို႕ နံရံမွာ ကိုပာန္ႀကည္႕ မိခင္က ဖခင္ကို ေရးထားတာေလး ဖတ္ျပီး ေတာ္ေတာ္ သေဘာက်လို႕ ျပံဳးေနမိတယ္ း)
ကိုပာန္ႀကည္က ရည္မွန္းခ်က္ ႀကီးျပီး ပညာ ထူးခြ်န္တယ္ေနာ္။
ကိုပာန္ႀကည္႕ မိဘေတြ သားသမီးကို ပုံသြင္းပုံေလးက ရိုးသား ပြင့္လင္းျပီး ခ်စ္စရာ ေကာင္းတယ္။ ယႀတာ ေခ်နည္းေတြကို ဖတ္ျပီး တခြိခြိနဲ႕ ရယ္ေနမိတယ္ း))
ဟဟ. ဆရာဟန္က ဒီလိုလား ဒါဆိုရင္ နႏၵာလိႈင္နဲ႔ ဘာလိုလိုျဖစ္ခဲ႔တာေပါ႔ေနာ္.. း)
ဆရာဟန္႔အေမက သေဘာေကာင္းျပီး သားသမီးေတြကို ခ်စ္ခင္လြန္းတဲ႔ပံုရတယ္..
ကံေကာင္းလိုက္တာ မိသားစု ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနခဲ႔ရတာ ဘာနဲ႕မွ လဲလို႔မရတဲ႔ အရာေတြဘဲေပါ႔ေနာ္။ ဒါနဲ႔ ေပါင္ ၁၀၀ ေတာင္မျပည္႔တဲ႔သူက ခုေတာ႔ ၂ဆျဖစ္သြားျပီ မဟုတ္လား ဟိဟိ
ေဗဒင္က မွန္လိုက္တာ...အဲဒီေဗဒင္ကို မိန္းမရေအာင္ သြားအကူအညီေတာင္းအုန္းမွ
ၾကည္နူးစရာပဲ အေဖ အေမ အေၾကာင္းဖတ္ရတိုင္း ၾကည္နူးေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္ သူတို႕ခ်စ္ျခင္းေတြက သားသမီးတိုင္းကို ေအးခ်မ္းေစတာကိုး း) ယၾတာကေတာ့ စြမ္းပါ့ေနာ့္ ဟဟား
@အလြမ္းၿမဳိ႕ေလး - ေက်းဇူးပါ ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ခ်င္ပါတယ္
@ကိုဆိုဆီ - အထင္မလြဲပါနဲ႔ဗ်ာ ေမေမက တျခားပံုေျပာင္းေပးလိုက္ပါတယ္
@sunny - အင္း...မျမင္ရဆို ဆရာ့အေရာင္က သပိတ္ကို ကတၱရာသုတ္ထားတဲ့ အေရာင္ျဖစ္ေနတာကိုး
@rose - အင္း ကိုယ္တို႔ ပညာေတြတတ္လာတာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ထိန္းသိမ္းႏိုင္တာ မိဘေတြေက်းဇူးပါေလ ထမင္းတစ္လုပ္စားတိုင္း မိဘေက်းဇုူးကို ေအာက္ေမ့ပါတယ္
@မေခ်ာ - အဲေလာကိေ္လဲ မပို႔လိုက္ပါနဲ႔ေလ အခုမွ ေပါင္၁၆၀ ၀န္းက်င္ေလးပဲ ရွိေသးတာပါ
@ကိုေက်ာက္ - အဲဒီေဗဒင္ဆရာကို ကၽြန္ေတာ္မသိဘူးေနာ္ ေမေမပဲသိတာ
@ေမာင္မ်ဳိး - မွန္လြန္းလို႔ ေဗဒင္ဆရာကို လုိက္ရွာၿပီး က်ည္ေပြ႕နဲ႔ ကန္ေတာ့ခ်င္ေနတာ
သူမ်ား မိသားစုေလးကိုႀကည္႕ၿပီး ကိုယ္႔မိသားစုေလးကို ၿပန္သတိရသြားတယ္...။
Post a Comment