Saturday 16 October 2010

အႏုပညာ . . .

ဒီရက္ပတ္အတြင္း စာကေတာ့ ေန႔တိုင္းေရးျဖစ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာတစ္လံုး၊ တစ္ပါဒမွ ေခါင္းထဲကထြက္မလာပါ။ ရင္ထဲက ကဗ်ာအဆီ ယာယီခမ္းသြားတယ္လို႔မ်ား ဆိုရမယ္ထင္ပါရဲ႕။ တစ္ခါတစ္ခါလည္း ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ တစ္တစ္ခါမွာလည္း သိပ္အားစိုက္စရာမလိုဘဲ ကဗ်ာေတြလွ်ံက်လာတာမ်ဳိးကို ခံယူလို႔ရခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္သက္မွာ ႏွစ္ခါ၊ သံုးခါပဲ ရဖူးပါေသးတယ္။ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ ကဗ်ာတစ္ပိုင္းတစ္စေလာက္ပဲ ထြက္က်လာတာမ်ားပါတယ္။

လိုခ်င္တိုင္းမရတဲ့ သေဘာမွာရွိတာေၾကာင့္
အႏုပညာဟာ က်န္တာေတြထက္ ပိုၿပီးတန္ဖိုးရွိတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ ရင္ထဲကေန ကဗ်ာတစ္စထြက္လာဖို႔ ဘယ္အရာကမွ မစြမ္းပါ။ ဘယ္သူမွလည္း ဖိအားေပးလို႔မရႏိုင္ပါ။ အႏုပညာသည္ အေႏွာင္အဖြဲ႕အကင္းဆံုး သုခဘံုျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ဦးစီးခ်ဳပ္ကိုင္လို႔လည္း မရႏိုင္ပါ။ ဘယ္သူမွလည္း မသိမ္းပိုက္ႏိုင္သလို အတင္းအၾကပ္လည္း ဖန္တီးခိုင္းလို႔ မရႏိုင္ပါ။

ဒါေၾကာင့္ အႏုပညာကို ကိုယ္ျမတ္ႏိုးပါတယ္။ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္၊ စာတစ္ပုဒ္ေရးေနတဲ့အခ်ိန္ဟာ ေလာကမွာအၿငိမ္းခ်မ္းဆံုး အခ်ိန္ေတြျဖစ္ပါတယ္။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလံုးမွာ ကိုယ္ရယ္ကဗ်ာရယ္၊ စာလံုးေတြရယ္ပဲ ရွိေနတဲ့အခ်ိန္ေတြလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အႏုပညာေသြး ရင္ထဲမွာရွိေနတာ ေက်နပ္ပါတယ္။

No comments:

ႀကဳိက္ရင္ေပါ့ေလ . . .

Powered By Blogger