ပုဆိုးသြား၀ယ္တယ္ . . .

ပုဆိုး၀တ္စရာမရွိေတာ့တာနဲ႔
၀ယ္ေနက်ဆိုင္မွာ ေန႔လည္က ပုဆိုးသြား၀ယ္ပါတယ္။ ကိုယ့္မွာလည္း ပုဆိုးဆိုလိုို႔ တပည့္ေလးေတြကန္ေတာ့ထားတဲ့ ပုဆိုးႏွစ္ထည္ ေရလဲပုဆိုးႏွစ္ထည္ပဲ ရွိတာေၾကာင့္ ဘုရားပြဲ၊ ေက်ာင္းပြဲကို မလႊဲမေရွာင္သာ သြားရတဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ တစ္ခါလာလည္း ဒီပုဆိုး၊ ေနာက္တစ္ခါလည္း ဒီပုဆိုးနဲ႔ ဆရာဒါ၀တ္ျဖစ္ေနတာ ႏွစ္ခ်ီေနပါၿပီ။

အဲဒီလိုေျပာေတာ့
ကိုယ့္ကို အေနာက္တိုင္း၀တ္စံုတကားကားနဲ႔ ဘိုေစာ္နံတဲ့ပုဂၢဳိလ္ႀကီးလို႔ ထင္သြားရင္ မွားပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္အရြယ္တန္းေတြထဲမွာ ကိုယ္ေလာက္ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာမႈကို ျမတ္ႏိုးတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္ေလးရွားမယ္ထင္ပါတယ္။ ရတု၊ ရကန္၊ အဲခ်င္း၊ လူးတားအစ ဇာတ္သဘင္အလည္ ရိုးရာအားကစားအဆံုး အားလံုးျမတ္ႏိုးတာပါ။

ဒီေလာက္ျမန္မာမႈကို ျမတ္ႏိုးပါလ်က္က
ဘာေၾကာင့္ပုဆိုး၀တ္ဖို႔ ၀န္ေလးရသလဲဆိုေတာ့ မတန္လို႔ပါ။
ခုေခတ္ပုဆိုးေစ်းကြက္မွာ ထိပ္တန္းကေနရာရထားတဲ့ ဦးဂ်မ္းတံဆိပ္ပိုးတြဲတစ္ထည္ကို ၁၀၀၀၀ေက်ာ္ပါတယ္။ အသင့္အတင့္ဆိုရင္ ၅၀၀၀နီးပါးေပးရပါတယ္။ က်န္တဲ့တံဆိပ္ေတြကိုေတာ့ ကိုယ္လည္းသိပ္မသိပါ။ ဒါေပမယ့္ က်န္တဲ့ပုဆိုးေတြကေတာ့ တစ္ေရ၊ ႏွစ္ေရမ်ားေလွ်ာ္ၿပီးသြားရင္ ျခင္ေထာင္ေလာက္နီးနီး ပါးလာၿပီး ေနပူထဲေတာင္ မထြက္ရဲေလာက္ေအာင္ ေကာင္းတာေတာ ့ သိပါတယ္။

အဲဒီေကာင္းလွပါတယ္ဆိုတဲ့ ဦးဂ်မ္းပုဆုိးကလည္း သံုးေလးလ၀တ္ၿပီးရင္ လက္ႏွီးစုတ္ေရာင္ေပါက္ခ်င္ခ်င္ျဖစ္လာၿပီး ဘယ္ပြဲမွာမွ ၀တ္လို႔အဆင္မေျပေတာ့တာေၾကာင့္ အိမ္ေနရင္း၀တ္ရတဲ့ပုဆိုးဘ၀ ေရာက္ေလ့ရွိပါတယ္။ သံုးထည္ေလာက္၀ယ္ၿပီး အလဲအလွယ္နဲ႔၀တ္ပါမွ သံုးေလးလေလာက္ ပြဲလည္တင့္သာရုံရွိပါတယ္။ ေဘာင္းဘီရွည္တစ္ထည္ကို ၂၀၀၀၀ေက်ာ္ေက်ာ္ေပးၿပီး၀တ္ရင္ အနည္းဆံုးေတာ့ ၂ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ လွလွ၀တ္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေတာင္အေရာင္က်ခဲပါတယ္။ ကိုယ့္ေဘာင္းဘီေတြကေတာ့ အေရာင္က်တာထက္ လူကေပါင္ခ်ိန္တက္တက္လာတာေၾကာင့္ မေတာ္ေတာ့လို႔ သိမ္းထားလိုက္တာကလြဲၿပီး ဘာမွေတာင္ ပံုမပ်က္၊ အေရာင္မလြင့္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေစ်းတြက္တြက္လို႔ ပုဆိုးကို မလႊဲသာမွဘဲ ၀တ္ပါေတာ့တယ္။ ျမန္မာမႈကို ျမတ္ႏိုးတာကတျခား၊ တန္ဖိုးနဲ႔ထိုက္ထိုက္တန္တန္ရတာကို အားေပးတာက တျခားစီပါပဲ။

တကယ္ေတာ့ ပုဆိုးဆိုတာ
ျမန္မာအမ်ိဳးသား အားလံုးအတြက္ မရွိမျဖစ္တဲ့ အေျခခံပစၥည္းပါ။ ထမင္းမစားဘဲေနလို႔ရခ်င္ရပါလိမ့္မယ္ ပုဆိုးမပါဘဲေတာ့ ဘယ္သူမွေနလို႔ရမွာမဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ အဲဒီေလာက္ အေျခခံက်တဲ့ ပုဆိုးေတြဟာ အဆင္ေတြ၊ အျပင္ေတြလွရုံပဲ ဦးစားေပးထားၿပီး
ခိုင္ခန္႔မႈကို နည္းနည္းေလးမွ ဂရုမစိုက္ၾကတာ စိတ္ပ်က္စရာေကာင္းလြန္းပါတယ္။ ျပည္တြင္းျဖစ္အရည္အေသြးကို အားမရတာမ်ားလာျပန္ေတာ့ ကိုယ္တို႔မွာ ျပည္ပအားကိုး၊ ပုဆိန္ရိုး ျဖစ္မွန္းမသိျဖစ္လာပါေရာ။ ပုဆိန္ရိုးျဖစ္ကာမွ ျဖစ္ေရာ၊ ကိုယ့္ေငြကိုေတာ့ အလဟႆအျဖစ္မခံႏိုင္ၾကတာ လူတိုင္းရဲ႕ဆႏၵပါ။ ကိုယ့္မွာလည္း အားလံုးကိုလိုက္ၿပီးေဆာ္ၾသႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စြမ္းတဲ့အဆင့္မဟုတ္ေလေတာ့ ေယာနိေသာစိတ္ေလးေမြးရင္း အဆင္ေျပတဲ့ေဘာင္းဘီပဲစြတ္လို႔ ခ်ီတက္ေနခဲ့ရတာ ဆယ္စုႏွစ္မကေတာ့ပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့လက စိတ္ကူးေပါက္တာေၾကာင့္
လည္ကတံုးအက်ႍအျဖဴ သံုးေလးထည္၀ယ္ထားမိျပန္ေတာ့ တြဲ၀တ္စရာပုဆိုးက လိုလာျပန္တာမို႔ ဒါ၀တ္ဘ၀က ကၽြတ္ေအာင္ အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ဆိုင္သြားလို႔ ပုဆိုးအ၀ယ္ေတာ္ဖြင့္ရပါေတာ့တယ္။ ျမင္ရင္လိုခ်င္တတ္တဲ့ လူ႔သဘာ၀အရ ျမင္တာေလးေတြ၀ယ္လို႔ ေငြရွင္းေတာ့ ထင္ထားတာထက္သက္သာေနတာ သတိထားမိပါတယ္။ စိတ္ထဲကေတာ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္းေတြ ေတာ္ေတာ္က်ကုန္တာပဲ၊ ေကာင္းလို္က္တာလို႔ မုဒိတာေလးေတာင္ ပြားလိုက္မိပါေသးတယ္။

အိမ္ျပန္ေရာက္လို႔ ၀ယ္လာတာေလးေတြ စစ္ၾကည့္၊ ၀တ္ၾကည့္ရင္း မသကၤာသလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ ပစၥည္းေတြအားလံုး စာရင္းလုပ္ၿပီး သင့္ေငြကိုေပါင္းၾကည့္ေတာ့ ဆိုင္ရွင္က အတြက္မွားၿပီး အမွန္တကယ္က်သင့္ေငြေအာက္ တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေလွ်ာ့တြက္ထားတာ သြားေတြ႕ပါေတာ့တယ္။ မညာတမ္း၀န္ခံရရင္ေတာ့ အလကားရရင္ေပ်ာ္တတ္တဲ့ လူ႔သဘာ၀အတိုင္း စိတ္ထဲမွာေတာ့ ေပ်ာ္သလိုလိုျဖစ္သြားပါေသးတယ္။
တစ္ေသာင္းေက်ာ္ေက်ာ္ဆိုေတာ့ အက်ႍတစ္ထည္အလကားရတာေပါ့လို႔ေတြးလိုက္မိေသးတာလည္း အဆစ္ပါလိုက္ေသးရဲ႕။

ပစၥည္းေတြျပန္စီရင္း
ဆိုင္ရွင္ခမ်ာ အတြက္မွားလို႔ အျမတ္အျပင္၊ အရင္းပါရႈံးေနေပမယ့္ ကိုယ္ျပန္မေပးလည္း သူကေတာ့သိမွာမဟုတ္သလို၊ ဒီေလာက္ေငြဆိုတာ သူ႔အတြက္ လက္ဖက္ရည္ဖိုးသာသာပဲ ရွိမွန္းလည္း ကိုယ္နားလည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ရိုးသားျခင္းဆိုတာ အေသးအဖြဲေလးေတြမွာပဲေတာင္ လူမသိလည္းရိုးသားမွ စစ္မွန္ေသာျဖဴစင္ရိုးသားျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတာ သြားေတြးမိလိုက္ေတာ့ ေစာေစာကအမွတ္မထင္ေပၚလာတဲ့ လူ႔သဘာ၀အေျခခံစိတ္ ေပ်ာက္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္ေပးမယ္ဆိုတဲ့ ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ခိုင္မာသြားပါေတာ့တယ္။

ေနပူက်ဲက်ဲႀကီးမွာပဲ အိမ္ကထြက္ၿပီး ဆိုင္ကိုျပန္သြားၿပီး ၀ယ္တဲ့ပစၥည္းစာရင္းနဲ႔ သင့္ေငြကိုျပၿပီး လိုေနတဲ့ေငြကို ျပန္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဆိုင္ရွင္ကေတာ့ အ့ံၾသခ်င္အံံ့ၾသပါလိမ့္မယ္။ ကိုယ့္ကိုလည္း လူထူးဆန္းလို႔ ထင္ေကာင္းထင္ႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔ဖာသာ ဘယ္လိုထင္ထင္ ကိုယ္ကေတာ့ ဘာမွမစဥ္းစားပါ။ အခုလိုျပန္ေပးတာကိုက သူ႔ကိုစာနာစိတ္ကတစ္ပိုင္းပါသလို၊ ကိုယ့္အတၱကို အေရာင္တင္ခ်င္စိတ္ကလည္း မပါဘူးလို႔လည္း မေျပာႏို္င္ပါ။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္
ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္သိကၡာနဲ႔၊ လိပ္ျပာကို ျပန္သန္႔စင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္လို႔
ရင္ထဲမွာေတာ္ေတာ္ ေက်နပ္သြားတာ ေသခ်ာပါရဲ႕။
သိန္းေထာင္ခ်ီရင္းထားတဲ့ စတိုးဆိုင္ႀကီးကေနထြက္လို႔ အိမ္ျပန္လာတဲ့ အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ျခစ္ျခစ္ေတာက္ေနတဲ့ေနေရာင္ေအာက္မွာေတာင္
ရင္ထဲမွာၾကည္ႏူးေအးျမေနပါေသးရဲ႕။ ။