သာသနာဆိုတာ ဆရာ၊ ဒကာေပါင္းစည္းညီညာစြာနဲ႔ ထိမ္းသိမ္းေပးမွ စည္ပင္ဖြံ႕ၿဖိဳးတာပါ။
ဒီအေတြးကို ဘာေၾကာင့္ေကာက္ခါငင္ခါ ေတြးမိရသလဲဆိုရင္ ထိုင္ရင္းေနရင္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာအျမင္မေတာ္လြန္းတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရလို႔ပါ။ ကိုယ္စာသင္တဲ့ ၀ိုင္းတစ္၀ုိင္းရဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မြတ္စလင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔လည္ ေက်ာင္းသားေတြကို စာေမးပြဲငယ္တစ္ခုစစ္ေနရင္း အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာကေန အျပင္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္မိေတာ့ အဲဒီမြတ္စလင္ဆိုင္က လမ္းေဘးအက်ဆံုးစားပြဲမွာ ထိုင္ေတာ္မူၿပီး လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေလးပါးကို ေတြ႕လိုက္ရပါရဲ႕။ ႏွစ္ပါးကေတာ့ ပဥၨင္းထင္ပါတယ္။ သက္ေတာ္ ၄၀၀န္းက်င္ရွိလို႔ မွန္းၾကည့္လိုက္တာပါ။ ႏွစ္ပါးကေတာ့ ကိုရင္ငယ္ေလးေတြပါ။ သကၤန္းကိုေတာ့ က်က်နနရုံထားတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ခက္တာက ကိုယ္ေတာ္ေတြ လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေနတဲ့ အခ်ိန္က မြန္းလြဲ၃နာရီ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္တို႔သာမန္လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြေတာင္ သီလယူထားရင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ႀကီးပါ။ ဒါကို ကိုယ္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုမ်ား ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေနၾကပါလိမ့္ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္မရပါ။ ကိုရင္ငယ္ေလးေတြမို႔ မလိမ္မိုး၊ မလိမ္မာ မွားၾကတာဆိုရင္လည္း သည္းခံလို႔ ရနိုင္ပါေသးတယ္။ အခုလိုပဥၨင္းအရြယ္သံဃာေတာ္ေတြကိုယ္တိုင္ မသင့္ေတာ္တာေတြလုပ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို သူတို႔ကိုယ္စား မ်က္ႏွာပူမိပါေတာ့တယ္။
အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုးက သူမ်ားဘာသာ၀င္ေတြေရွ႕မွာ မသင့္ေတာ္တာေတြကို လုပ္ျပတာပါပဲ။ က်န္တဲ့ဘာသာ၀င္ေတြမွာ (ခရစ္ယာန္ Roman Catholic ဂိုဏ္းေတြကလြဲရင္) ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈဟာ သာမန္လူေတြနဲ႔ ထူးထူးျခားျခားမကြာလွတာမို႔ သူတို႔ေတြအျပစ္တစ္ခုခုလုပ္ရင္ သိပ္မသိသာပါ။ ကိုယ္တို႔ဘာသာမွာက သံဃာေတာ္ဆိုတာ ဘယ္ကေနၾကည့္ၾကည့္ သိသာျမင္သာထင္ရွားလြန္းတဲ့ သကၤန္းႀကီးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အခုလိုမ်ဳိး လုပ္ေနတာ ၾကားထဲကေန မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ ရွက္မိပါတယ္။ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြ ဒီလိုလုပ္ေနရင္ သူတို႔ကိုယ္ကိုးကြယ္၀တ္ျပဳေနၾကတဲ့ ကိုယ္တို႔ေတြကို က်န္တဲ့ဘာသာ၀င္ေတြက ဘယ္လိုျမင္ၾကမွာပါလိမ့္။ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကေတာ့ စဥ္းစားေတာ္မူၾကဟန္မတူပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း အခုလိုမ်ဳိး အစၥလာမ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေတာ္ မူေနၾကတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဘယ္ေနရာမွာမဆို ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ က်န္တဲ့ေနာက္လိုက္ေတြထက္ ပိုၿပီးထိန္းသိမ္းရပါတယ္။ တာ၀န္ပိုယူရပါတယ္။ ေနာက္လိုက္ေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြကိုေတာင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူက တာ၀န္ခံေပးရေလ့ ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြလုပ္ေနတာက သူတို႔လုပ္သမွ်အျပစ္ေတြကို ကိုယ္တို႔ဒကာ၊ ဒကာမေတြက ၀ိုင္း၀န္းခံၾကရေတာ့မလို ျဖစ္ေနပါရဲ႕။
တစ္ခါတစ္ခါမ်ား ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ အျမင္မေတာ္တာေတြ ေတြ႕ရတာမ်ားလြန္းေတာ့ ကိုယ္ေနေနတာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္ တိုင္းျပည္ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါေလစလို႔ ေတြးယူရပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဘုရားပြဲရန္ပံုေငြအတြက္ ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ လုပ္ခြင့္ျပဳပါသတဲ့။ ၀ိုင္းေသးတစ္၀ုိင္းကို ဘယ္ေလာက္၊ ၀ိုင္းႀကီးတစ္၀ိုင္းကို ဘယ္ေလာက္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး အေကာက္ေကာက္ပါတယ္။ အဲဒီရေငြဟာ တစ္ညကို သိန္း၂၀ေလာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီေငြနဲ႔ ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္တယ္ဆိုပါဦးေတာ့ ကိုယ္တို႔ေတြ ဘယ္လိုအသိတရား၊ ဘယ္လိုဦးေဏွာက္မ်ဳိးေတြနဲ႔ ဒီဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ရမွာပါလိမ့္။
တကယ္ဆိုရင္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေလာင္းကစားလုပ္ေနရင္ေတာင္ ဆရာဘုန္းႀကီးက တားရျပဳရမွာပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေတြကပါ ဦးစီးဦးေဆာင္ ျပဳေတာ္မူေနၾကေတာ့ ပိဋကတ္သံုးပံုထဲမွာ ကစား၀ိုင္းသုတ္မ်ားပါေလေရာ့သလား ေတြးခ်င္စရာ ျဖစ္ေနရပါၿပီ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဘုရားပြဲရွိလို႔ ညဘက္ ပြဲေစ်းတန္းလမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ရင္ အကုသိုလ္ေတြ ေအာတိုက္ေနေအာင္ ရၿပီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ မိန္းကေလးသံုးေလးေယာက္ေလာက္ ဒိုင္ခံေနတဲ့ အံကလုံ၀ိုင္း( အံစာတံုးမ်က္ႏွာေျခာက္ဖက္လံုးမွာ အရုပ္ေတြဆြဲထားပါတယ္။ အဲဒီလို အံစာတံုးမ်ဳိး ေလးလံုး၊ တခ်ဳိ႕က ေျခာက္လံုး၊ ရွစ္လံုးကို တန္းေပၚမွာတင္ထားပါတယ္။ အံစာတံုးေပၚက အရုပ္ေတြကို ေအာက္မွာခင္းထားတဲ့ ပတၱဴေပၚမွာဆြဲေပးထားပါတယ္။ ကိုယ္ထိုးခ်င္တဲ့ အရုပ္ေပၚမွာ ပိုက္ဆံထည့္ၿပီးလို႔ လူစံုရင္ အံစာတုံးေတြတင္ထားတဲ့ တန္းကိုႀကိဳးနဲ႔ ဆြဲခ်ပါတယ္။ ေအာက္က်လာတဲ့ အံစာတံုးေတြရဲ႕ အေပၚမ်က္ႏွာျပင္က အရုပ္ေတြကို ထုိးထားတဲ့သူက အေလ်ာ္ရပါတယ္။ အံစာတံုးႏွစ္တံုးမွာ ကိုယ္ထိုးတဲ့အရုပ္ေပၚရင္ ႏွစ္ဆ၊ သံုးတံုးမွာပါရင္ သံုးဆစသည္ျဖင့္ ေလ်ာ္ေပးတဲ့ ေလာင္းကစားပါ။ အညာမွာေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ ဂလုန္းဂလုန္းလို႔ေခၚပါတယ္) မွာ သံဃာေတာ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆယ္ပါး၊ ဆယ့္ငါးပါးေလာက္ ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္နဲ႔ ေလာင္းကစားလုပ္ေနတဲ့ စိတ္ညစ္စရာျမင္ကြင္းမ်ဳိးေတြကို ဘယ္သူခံစားႏိုင္မလဲေလ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ေဘးမွာ တစ္ျခားဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ပါေနတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ပိုဆိုးပါေသးတယ္။ ကိုယ့္မွာ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ မျမင္ဟန္ေဆာင္ရေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ကိုယ့္မိတ္ေဆြကမ်ား တစ္ခုခုကို သေဘာက်လို႔ ျပံဳးရင္ သိကၡာမလံုေတာ့သလို ေနရထိုင္ရတာလည္း မခ်မ္းေႃမ့ေတာ့ပါ။ ဗုဒၶဘာသာကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိၾကတဲ့ တျခားလူေတြလည္း ကိုယ္လုိပဲထပ္တူထပ္မွ် ခံစားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ကိုယ္ေဆးေက်ာင္းတတ္ေနတုန္းကပါ။ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံသား သံုးေယာက္နဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ထဲကိုထြက္လည္ၾကရင္း မိတ္ေဆြဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးက ကိုယ့္ကိုေမးပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ဘယ္လိုေနထိုင္စားေသာက္ၾကသလဲေပါ့။ သေဘာရိုးနဲ႔ သိခ်င္လို႔ေမးတာပါ။ ကိုယ္ကလည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ပဲ ရွင္းျပပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ တစ္သက္တာပတ္လံုး ညေနစာဘုဥ္းမေပးၾကတဲ႔ အေၾကာင္းပါထည့္ၿပီး ရွင္းျပပါတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီလိုရွင္းျပေနခ်ိန္မွာပဲ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေန ကိုယ္ေတာ္ေလးႏွစ္ပါး ဟင္းထုပ္ေတြဆြဲၿပီးထြက္လာၾကတာ ျမင္ၾကရပါေရာ။ ကိုယ့္မိတ္ေဆြအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ အၾကည့္က အဲဒီကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးဆီေရာက္သြားေတာ့တာမို႔ ကိုယ့္မွာကို္ယ့္သံဃာေတြ သိကၡာမက်ရေအာင္ ဒါကသူတို႔ေက်ာင္းမွာ ရွိၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုေကၽြးရေအာင္ ဟင္းလာ၀ယ္ၾကတာလို႔ ယုတၱိတန္သည္၊ မတန္သည္ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ပဲ လိမ္ရပါေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၀မ္းနည္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။
သံဃာေတာ္ေတြဆိုတာ ကိုယ္တို႔ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ကိုယ္ပြားေတာ္ေတြမို႔ ကိုယ္အင္မတန္ပဲ ၾကည္ညိဳပါတယ္။ ဘာသာ၀င္တိုင္းကလည္း ကိုယ့္လိုပဲ ၾကည္ညိဳၾကမွာ မလြဲပါ။ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြားလြန္းလို႔ပဲ တပင္တပန္းရွာေဖြထားၾကတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို အျမတ္တႏိုုး လွဴဒါန္းၾကတာပါ။ ၾကည္ညိဳလြန္းလို႔ပဲ ကိုယ့္ထက္အသက္အဆမတန္ငယ္ၾကတဲ့ ကိုရင္ေလးေတြကိုေတာင္ ဦးခ်ကန္ေတာ့ၾကတာပါ။ သူမ်ားၾကည္ညိဳေလးစားတာ၊ အားကိုးအားထားျပဳခံရတဲ့သူေတြဟာ လံုး၀မွားလို႔မရတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို သူမ်ားကိုးကြယ္ခံရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ တာ၀န္ပိုႀကီးပါလိမ့္မယ္။
အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ဆရာနဲ႔၊ ဒကာဆိုတာ ကၽြန္းကိုင္းမီ၊ ကိုင္းကၽြန္းမီျဖစ္တာမို႔ ဒကာလမ္းမွားရင္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြက ျပဳျပင္ေပးသလို၊ သံဃာေတာ္ေတြကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကဖို႔လည္း ဒကာေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ မွားတဲ့သူကို မွန္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးျခင္းဟာ ကုသုိလ္အင္မတန္ရတဲ႔ အလုပ္ပါ။ ဒါကိုပဲ သာသနာျပဳျခင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္တဲ့ အလုပ္ထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ အဲဒီလို တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းၾကရင္ျဖင့္ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ဟာ ေနလို၊ လလိုထြန္းပလာမွာ မလြဲပါ။
တကယ္လို႔မ်ား ဒီပို႔စ္ကို ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြမ်ား ဖတ္မိခဲ့ရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ဒကာ၊ ဒကာမေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္စာနာၿပီး သာသနာသန္႔စင္ၾကည္လင္ေရးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းေပးေတာ္မူၾကဖို႔ ရိုေသညႊတ္ႏိုး လက္စံုမိုးၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ဘုရား။ ။
ဒီအေတြးကို ဘာေၾကာင့္ေကာက္ခါငင္ခါ ေတြးမိရသလဲဆိုရင္ ထိုင္ရင္းေနရင္း ကိုယ့္ေရွ႕မွာအျမင္မေတာ္လြန္းတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ျမင္ေနရလို႔ပါ။ ကိုယ္စာသင္တဲ့ ၀ိုင္းတစ္၀ုိင္းရဲ႕ ေရွ႕တည့္တည့္မွာ မြတ္စလင္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ရွိပါတယ္။ ဒီေန႔လည္ ေက်ာင္းသားေတြကို စာေမးပြဲငယ္တစ္ခုစစ္ေနရင္း အိမ္ေရွ႕၀ရန္တာကေန အျပင္ကိုေမွ်ာ္ၾကည့္မိေတာ့ အဲဒီမြတ္စလင္ဆိုင္က လမ္းေဘးအက်ဆံုးစားပြဲမွာ ထိုင္ေတာ္မူၿပီး လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေနၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဘုန္းေတာ္ႀကီးေလးပါးကို ေတြ႕လိုက္ရပါရဲ႕။ ႏွစ္ပါးကေတာ့ ပဥၨင္းထင္ပါတယ္။ သက္ေတာ္ ၄၀၀န္းက်င္ရွိလို႔ မွန္းၾကည့္လိုက္တာပါ။ ႏွစ္ပါးကေတာ့ ကိုရင္ငယ္ေလးေတြပါ။ သကၤန္းကိုေတာ့ က်က်နနရုံထားတာ ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ခက္တာက ကိုယ္ေတာ္ေတြ လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေနတဲ့ အခ်ိန္က မြန္းလြဲ၃နာရီ ျဖစ္ေနတာပါပဲ။ ဒီအခ်ိန္ဆိုတာ ကိုယ္တို႔သာမန္လူ၀တ္ေၾကာင္ေတြေတာင္ သီလယူထားရင္ လက္ဖက္ရည္ေသာက္လို႔ မရေတာ့တဲ့ အခ်ိန္ႀကီးပါ။ ဒါကို ကိုယ္ေတာ္တို႔က ဘယ္လိုမ်ား ေရႊဥာဏ္ေတာ္စူးေရာက္ၿပီး လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေတာ္မူေနၾကပါလိမ့္ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္မရပါ။ ကိုရင္ငယ္ေလးေတြမို႔ မလိမ္မိုး၊ မလိမ္မာ မွားၾကတာဆိုရင္လည္း သည္းခံလို႔ ရနိုင္ပါေသးတယ္။ အခုလိုပဥၨင္းအရြယ္သံဃာေတာ္ေတြကိုယ္တိုင္ မသင့္ေတာ္တာေတြလုပ္ေနတာ ျမင္ရေတာ့ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးကို သူတို႔ကိုယ္စား မ်က္ႏွာပူမိပါေတာ့တယ္။
အဆိုးတကာ့ အဆိုးဆံုးက သူမ်ားဘာသာ၀င္ေတြေရွ႕မွာ မသင့္ေတာ္တာေတြကို လုပ္ျပတာပါပဲ။ က်န္တဲ့ဘာသာ၀င္ေတြမွာ (ခရစ္ယာန္ Roman Catholic ဂိုဏ္းေတြကလြဲရင္) ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ ပုဂၢဳိလ္ေတြရဲ႕ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈဟာ သာမန္လူေတြနဲ႔ ထူးထူးျခားျခားမကြာလွတာမို႔ သူတို႔ေတြအျပစ္တစ္ခုခုလုပ္ရင္ သိပ္မသိသာပါ။ ကိုယ္တို႔ဘာသာမွာက သံဃာေတာ္ဆိုတာ ဘယ္ကေနၾကည့္ၾကည့္ သိသာျမင္သာထင္ရွားလြန္းတဲ့ သကၤန္းႀကီးေတြနဲ႔ဆိုေတာ့ အခုလိုမ်ဳိး လုပ္ေနတာ ၾကားထဲကေန မ်က္ႏွာမထားတတ္ေအာင္ ရွက္မိပါတယ္။ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြ ဒီလိုလုပ္ေနရင္ သူတို႔ကိုယ္ကိုးကြယ္၀တ္ျပဳေနၾကတဲ့ ကိုယ္တို႔ေတြကို က်န္တဲ့ဘာသာ၀င္ေတြက ဘယ္လိုျမင္ၾကမွာပါလိမ့္။ ကိုယ္ေတာ္မ်ားကေတာ့ စဥ္းစားေတာ္မူၾကဟန္မတူပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔လည္း အခုလိုမ်ဳိး အစၥလာမ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ေန႔ခင္းေၾကာင္ေတာင္ လက္ဖက္ရည္ဘုဥ္းေပးေတာ္ မူေနၾကတာ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
ဘယ္ေနရာမွာမဆို ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ က်န္တဲ့ေနာက္လိုက္ေတြထက္ ပိုၿပီးထိန္းသိမ္းရပါတယ္။ တာ၀န္ပိုယူရပါတယ္။ ေနာက္လိုက္ေတြရဲ႕ အျပစ္ေတြကိုေတာင္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သူက တာ၀န္ခံေပးရေလ့ ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ ဒီကိုယ္ေတာ္ေတြလုပ္ေနတာက သူတို႔လုပ္သမွ်အျပစ္ေတြကို ကိုယ္တို႔ဒကာ၊ ဒကာမေတြက ၀ိုင္း၀န္းခံၾကရေတာ့မလို ျဖစ္ေနပါရဲ႕။
တစ္ခါတစ္ခါမ်ား ကိုယ့္မ်က္စိေရွ႕မွာ အျမင္မေတာ္တာေတြ ေတြ႕ရတာမ်ားလြန္းေတာ့ ကိုယ္ေနေနတာ ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာေခါင္းေဆာင္ တိုင္းျပည္ဟုတ္မွ ဟုတ္ပါေလစလို႔ ေတြးယူရပါတယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ ဘုရားပြဲရန္ပံုေငြအတြက္ ေလာင္းကစား၀ိုင္းေတြ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာ လုပ္ခြင့္ျပဳပါသတဲ့။ ၀ိုင္းေသးတစ္၀ုိင္းကို ဘယ္ေလာက္၊ ၀ိုင္းႀကီးတစ္၀ိုင္းကို ဘယ္ေလာက္လို႔ သတ္မွတ္ၿပီး အေကာက္ေကာက္ပါတယ္။ အဲဒီရေငြဟာ တစ္ညကို သိန္း၂၀ေလာက္ရွိပါတယ္။ အဲဒီေငြနဲ႔ ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္လုပ္တယ္ဆိုပါဦးေတာ့ ကိုယ္တို႔ေတြ ဘယ္လိုအသိတရား၊ ဘယ္လိုဦးေဏွာက္မ်ဳိးေတြနဲ႔ ဒီဘုရားေက်ာင္းကန္ေတြကို ရွိခိုးကန္ေတာ့ရမွာပါလိမ့္။
တကယ္ဆိုရင္ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ ေလာင္းကစားလုပ္ေနရင္ေတာင္ ဆရာဘုန္းႀကီးက တားရျပဳရမွာပါ။ အခုေတာ့ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႀကီးေတြကပါ ဦးစီးဦးေဆာင္ ျပဳေတာ္မူေနၾကေတာ့ ပိဋကတ္သံုးပံုထဲမွာ ကစား၀ိုင္းသုတ္မ်ားပါေလေရာ့သလား ေတြးခ်င္စရာ ျဖစ္ေနရပါၿပီ။
တစ္ခါတစ္ေလမွာ ဘုရားပြဲရွိလို႔ ညဘက္ ပြဲေစ်းတန္းလမ္းေလွ်ာက္ျဖစ္ရင္ အကုသိုလ္ေတြ ေအာတိုက္ေနေအာင္ ရၿပီးမွ အိမ္ျပန္ေရာက္ပါေတာ့တယ္။ စဥ္းစားၾကည့္ပါ။ မိန္းကေလးသံုးေလးေယာက္ေလာက္ ဒိုင္ခံေနတဲ့ အံကလုံ၀ိုင္း( အံစာတံုးမ်က္ႏွာေျခာက္ဖက္လံုးမွာ အရုပ္ေတြဆြဲထားပါတယ္။ အဲဒီလို အံစာတံုးမ်ဳိး ေလးလံုး၊ တခ်ဳိ႕က ေျခာက္လံုး၊ ရွစ္လံုးကို တန္းေပၚမွာတင္ထားပါတယ္။ အံစာတံုးေပၚက အရုပ္ေတြကို ေအာက္မွာခင္းထားတဲ့ ပတၱဴေပၚမွာဆြဲေပးထားပါတယ္။ ကိုယ္ထိုးခ်င္တဲ့ အရုပ္ေပၚမွာ ပိုက္ဆံထည့္ၿပီးလို႔ လူစံုရင္ အံစာတုံးေတြတင္ထားတဲ့ တန္းကိုႀကိဳးနဲ႔ ဆြဲခ်ပါတယ္။ ေအာက္က်လာတဲ့ အံစာတံုးေတြရဲ႕ အေပၚမ်က္ႏွာျပင္က အရုပ္ေတြကို ထုိးထားတဲ့သူက အေလ်ာ္ရပါတယ္။ အံစာတံုးႏွစ္တံုးမွာ ကိုယ္ထိုးတဲ့အရုပ္ေပၚရင္ ႏွစ္ဆ၊ သံုးတံုးမွာပါရင္ သံုးဆစသည္ျဖင့္ ေလ်ာ္ေပးတဲ့ ေလာင္းကစားပါ။ အညာမွာေတာ့ ခပ္လြယ္လြယ္ပဲ ဂလုန္းဂလုန္းလို႔ေခၚပါတယ္) မွာ သံဃာေတာ္ေတြခ်ည္းပဲ ဆယ္ပါး၊ ဆယ့္ငါးပါးေလာက္ ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္နဲ႔ ေလာင္းကစားလုပ္ေနတဲ့ စိတ္ညစ္စရာျမင္ကြင္းမ်ဳိးေတြကို ဘယ္သူခံစားႏိုင္မလဲေလ။ အထူးသျဖင့္ ကိုယ့္ေဘးမွာ တစ္ျခားဘာသာ၀င္တစ္ေယာက္ ပါေနတဲ့အခါမ်ဳိးမွာ ပိုဆိုးပါေသးတယ္။ ကိုယ့္မွာ မ်က္ႏွာပူပူနဲ႔ မျမင္ဟန္ေဆာင္ရေတာ့တာပါပဲ။ အဲဒီအခါမ်ဳိးမွာ ကိုယ့္မိတ္ေဆြကမ်ား တစ္ခုခုကို သေဘာက်လို႔ ျပံဳးရင္ သိကၡာမလံုေတာ့သလို ေနရထိုင္ရတာလည္း မခ်မ္းေႃမ့ေတာ့ပါ။ ဗုဒၶဘာသာကို ျမတ္ျမတ္ႏိုးႏိုးရွိၾကတဲ့ တျခားလူေတြလည္း ကိုယ္လုိပဲထပ္တူထပ္မွ် ခံစားဖူးၾကမယ္ထင္ပါတယ္။
ကိုယ္ေဆးေက်ာင္းတတ္ေနတုန္းကပါ။ ကိုယ့္မိတ္ေဆြ ဂ်ာမနီႏိုင္ငံသား သံုးေယာက္နဲ႔အတူ ၿမိဳ႕ထဲကိုထြက္လည္ၾကရင္း မိတ္ေဆြဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးက ကိုယ့္ကိုေမးပါတယ္။ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေတြ ဘယ္လိုေနထိုင္စားေသာက္ၾကသလဲေပါ့။ သေဘာရိုးနဲ႔ သိခ်င္လို႔ေမးတာပါ။ ကိုယ္ကလည္း ၀မ္းသာအားရနဲ႔ပဲ ရွင္းျပပါတယ္။ ရဟန္းေတာ္ေတြဟာ တစ္သက္တာပတ္လံုး ညေနစာဘုဥ္းမေပးၾကတဲ႔ အေၾကာင္းပါထည့္ၿပီး ရွင္းျပပါတယ္။ ကိုယ္က အဲဒီလိုရွင္းျပေနခ်ိန္မွာပဲ ထမင္းဆိုင္တစ္ဆိုင္ကေန ကိုယ္ေတာ္ေလးႏွစ္ပါး ဟင္းထုပ္ေတြဆြဲၿပီးထြက္လာၾကတာ ျမင္ၾကရပါေရာ။ ကိုယ့္မိတ္ေဆြအမ်ဳိးသမီးရဲ႕ အၾကည့္က အဲဒီကိုယ္ေတာ္ႏွစ္ပါးဆီေရာက္သြားေတာ့တာမို႔ ကိုယ့္မွာကို္ယ့္သံဃာေတြ သိကၡာမက်ရေအာင္ ဒါကသူတို႔ေက်ာင္းမွာ ရွိၾကတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကိုေကၽြးရေအာင္ ဟင္းလာ၀ယ္ၾကတာလို႔ ယုတၱိတန္သည္၊ မတန္သည္ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ပဲ လိမ္ရပါေတာ့တယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ၀မ္းနည္းလိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။
သံဃာေတာ္ေတြဆိုတာ ကိုယ္တို႔ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ ကိုယ္ပြားေတာ္ေတြမို႔ ကိုယ္အင္မတန္ပဲ ၾကည္ညိဳပါတယ္။ ဘာသာ၀င္တိုင္းကလည္း ကိုယ့္လိုပဲ ၾကည္ညိဳၾကမွာ မလြဲပါ။ ၾကည္ညိဳသဒၶါပြားလြန္းလို႔ပဲ တပင္တပန္းရွာေဖြထားၾကတဲ့ စည္းစိမ္ဥစၥာေတြကို အျမတ္တႏိုုး လွဴဒါန္းၾကတာပါ။ ၾကည္ညိဳလြန္းလို႔ပဲ ကိုယ့္ထက္အသက္အဆမတန္ငယ္ၾကတဲ့ ကိုရင္ေလးေတြကိုေတာင္ ဦးခ်ကန္ေတာ့ၾကတာပါ။ သူမ်ားၾကည္ညိဳေလးစားတာ၊ အားကိုးအားထားျပဳခံရတဲ့သူေတြဟာ လံုး၀မွားလို႔မရတဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ အခုလို သူမ်ားကိုးကြယ္ခံရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြဆိုရင္ေတာ့ ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ တာ၀န္ပိုႀကီးပါလိမ့္မယ္။
အထက္မွာေျပာခဲ့သလို ဆရာနဲ႔၊ ဒကာဆိုတာ ကၽြန္းကိုင္းမီ၊ ကိုင္းကၽြန္းမီျဖစ္တာမို႔ ဒကာလမ္းမွားရင္ ဆရာေတာ္သံဃာေတာ္ေတြက ျပဳျပင္ေပးသလို၊ သံဃာေတာ္ေတြကို လမ္းမွားမေရာက္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းၾကဖို႔လည္း ဒကာေတြမွာ တာ၀န္ရွိပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ မွားတဲ့သူကို မွန္ေအာင္ျပဳျပင္ေပးျခင္းဟာ ကုသုိလ္အင္မတန္ရတဲ႔ အလုပ္ပါ။ ဒါကိုပဲ သာသနာျပဳျခင္းလို႔ ေခၚပါတယ္။ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္တဲ့ အလုပ္ထက္ပိုၿပီး အေရးႀကီးပါေသးတယ္။ အဲဒီလို တစ္ဦးကိုတစ္ဦး ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းၾကရင္ျဖင့္ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ဟာ ေနလို၊ လလိုထြန္းပလာမွာ မလြဲပါ။
တကယ္လို႔မ်ား ဒီပို႔စ္ကို ဆရာေတာ္၊ သံဃာေတာ္ေတြမ်ား ဖတ္မိခဲ့ရင္ တပည့္ေတာ္တို႔ဒကာ၊ ဒကာမေတြရဲ႕ ခံစားခ်က္ကို နားလည္စာနာၿပီး သာသနာသန္႔စင္ၾကည္လင္ေရးအတြက္ ၀ိုင္း၀န္းထိန္းသိမ္းေပးေတာ္မူၾကဖို႔ ရိုေသညႊတ္ႏိုး လက္စံုမိုးၿပီး ရွိခိုးေတာင္းပန္အပ္ပါတယ္ဘုရား။ ။
1 comment:
ဟုတ္တယ္ဆရာ အခုထိလည္း ေတြ႕တုန္းဘဲ မေန႕ကလည္း ဆိုင္မွာ အရက္သမားလူမိုက္ဂိုက္နဲ႕ သကၤန္းႀကီးနဲ႕ ေငြ အလွဴလာခံတယ္ တကယ္ကို စိတ္ညစ္မိတယ္ဗ်ာ
ေရႊစင္ဦး
Post a Comment