ပကတိမိုး . . .

မေန႔ညေနက မိုးရြာပါတယ္။

မိုးရြာတာမ်ား အဆန္းလုပ္ေျပာေနရေသးတယ္ မထင္ပါနဲ႔။ ၿမိဳ႕ကေလးမွာ မိုးမရြာတာ ေျခာက္လေက်ာ္ေတာင္ ၾကာေနပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ တစ္ပတ္ေလာက္ကမွစၿပီး ညေနပိုင္းေတြမွာ တိမ္သားေလးေတြစျမင္ရတာပါ။ ရြာမလို၊ ညိဳမလိုနဲ႔ အံု႔ပံုးလုပ္ေနခဲ့တာ ေမွ်ာ္ရသူေတြလည္း စိတ္မရွည္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ပါပဲ။ မေန႔ညေန ၃ နာရီေလာက္ ကမွ ဆိုင္းမဆင့္၊ဗံုမဆင့္ ရြာခ်ပါေလေရာ။ တိမ္ေတြဘာေတြ မညိဳေတာ့ဘဲ ရုတ္တရက္ႀကီးရြာလိုက္တာဆိုေတာ့ အံ့ၾသ၀မ္းသာျဖစ္ၾကရပါတယ္။ ၁၅ မိနစ္သာသာေလာက္ပဲ ခပ္ဖြဲဖြဲေလးရြာတဲ့မိုးျဖစ္ေပမယ့္ မိုးမျမင္ရတာ ၾကာေနၿပီဆိုေတာ့ အထူးအဆန္းႀကီးလိုျဖစ္ေနပါေရာ။

မျမင္တာၾကာတဲ့မိုးက သိပ္လွေနပါလား။

ရင္ထဲမွာ မိုးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ထူးထူးဆန္းဆန္းပဲ ခံစားသြားရတာမို႔ ကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ေရးျဖစ္ပါတယ္။ ခံစားၾကည့္ပါ...


ပကတိမိုး...

ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ
ရြာမယ့္ရြာေတာ့
မာယာမရွိ
ပကတိမိုး...

လွ်ပ္စစ္မၿပိဳ
တိမ္မညိဳဘဲ
ဖြဲဖြဲေစြရြာ
မာယာမရွိ
ပကတိမိုး...

ၿမိဳ႕ကေလးမွာ
ေျခာက္လၾကာမွ
တစ္ခါတစ္ေခါက္
အႀကိဳေထာက္တဲ့
ၿဖိဳးေဖ်ာက္ညင္သာ
မာယာမရွိ
ပကတိမိုး...

ကာလရွည္ၾကာ
ပ်က္ကြက္ပါ၍
ရွက္ရွာသည္ထင့္
ဆိုင္းမဆင့္ဘဲ
ေဖာ္လည္းမပါ
မာယာမရွိ
ပကတိမိုး...

ျဖဴလြမိုးစက္
ျဖန္းပက္ညင္သာ
ေကာင္းကင္ျပာရဲ႕
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္
ကႏုတ္နရီ
ရာသီေတာ္ဖြင့္
ခြန္းဆင့္ထံတ်ာ
မာယာမရွိ
ပကတိမိုး...

ေမွ်ာ္လိုက္ရတာ
ရြာမယ့္ရြာေတာ့
မာယာမရွိ
ပကတိမိုး
ရင္သို႔တိုးေ၀ွ႔
မေမ့ေတာ့ႏိုင္
ေျမနံ႔ႀကိဳင္သင္း
ခ်စ္ျခင္းသူ႔ထံ
မနက္ျဖန္ပါ
သြန္းၿဖိဳးရြာဖို႔ေမွ်ာ္ဦးမည္။ ။

ဟန္ၾကည္
၁၆।၅.၂၀၁၀(တနဂၤေႏြေန႔)
ည ၁၁।၃၀ နာရီ