စာေရးေနရင္း တစ္ခုသြားေတြးမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္ဒီ blog ကို ေရးေနမိတာပါလိမ့္လို႔။
အသစ္အဆန္းတစ္ခုအေနနဲ႔႔ စမ္းသပ္ခ်င္လို႔လား
အင္း...နဲနဲေတာ့ ပါမယ္ထင္တယ္။ တိုးတက္ေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးမွာ တိုးတက္ေနတဲ့နည္းပညာေတြကို တို႔ထိခံစားခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေတာ့ ရင္ထဲမွာအျပည့္ရွိေနတဲ့ အာသီသပါ။
အေပါင္းအသင္းမ်ားမ်ားရခ်င္လို႔လား
ဒါေတာ့ဟုတ္မယ္မထင္ဘူး။ ကိုယ္တိုင္ကအျပင္မွာေတာင္ သိပ္အေပါင္းအသင္းရွိတာမဟုတ္ဘူး။ လူမ်ားမ်ားနဲ႔ ထိေတြ႕ဆက္ဆံရတဲ့ ဘ၀မ်ဳိးကို သိပ္ေတာ့ျမတ္ႏိုးလွတာမဟုတ္ေတာ့ ဒီအခ်က္ကေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။
နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔လား
ဒါလည္းမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ နာမည္ႀကီးလို႔ အေနက်ဳံ႕ရတဲ့ဘ၀မ်ဳိး သိပ္မုန္းတာ။ ကိုယ့္ရဲ႕ပုဂၢလိကဘ၀ကို သိပ္တန္ဖိုးထားတတ္သူျဖစ္လို႔ ရွိေနၿပီးသား အေနအထားမ်ဳိးထက္ေတာ့ ပိုမလိုခ်င္ရိုးအမွန္ပါ။
စာေရးရတာကို ၀ါသနာပါလို႔လား
ဒါေတာ့ေသခ်ာတယ္။ ဘာစာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရးေနရမွ ေက်နပ္တဲ့၀ါသနာကရွိေနၿပီးသား။ ဘာမွေရးစရာ မရွိရင္ေတာင္ လက္ေရးလွထိုင္က်င့္္ေနတတ္တဲ့သူပဲေလ။ ဒါေၾကာင့္လဲ ေန႔စဥ္လိုလို Post တင္ျဖစ္ေနတာေပါ့။
ဆရာလုပ္ခ်င္လို႔လား
အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကိုက သူမ်ားမသိတာကို သိေအာင္လုပ္ေပးရတဲ့ဘ၀ဆိုေတာ့ အက်င့္ေတာ့ နည္းနည္းပါမယ္ထင္တယ္။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ကိုယ္သိတာေလးေတြကို သူမ်ားသိေအာင္ေျပာျပခ်င္တဲ့ ၀ါသနာကေတာ့ အျပည့္ရွိခဲ့တာေလ။ ဒါကိုဆရာလုပ္တယ္ေတာ့ နံမည္မတပ္ခ်င္ပါဘူး။ ေ၀ငွေပးခ်င္တာလို႔ေျပာရင္ေကာင္းမယ္။
ႂကြြားခ်င္လို႔လား
ဒါလည္းမဟုတ္တာေသခ်ာတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ အတြင္းစိတ္မွာကိုက ပတ္၀န္းက်င္ကုိ သိပ္မစဥ္းစားတတ္တာ ဆိုေတာ့ေလ။ ဆိုလိုတာက သူမ်ားေတြကိုယ့္ကို ဘာေျပာေျပာ သိပ္မခံစားတတ္တာ ေျပာတာပါ။ ေတာ္တယ္ေျပာေျပာ၊ ညံ့တယ္ဆိုဆို ရင္မခုန္တတ္တဲ့သူဆိုေတာ့ ႂကြားခ်င္စိတ္မရွိတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္လို႔လား
ဒါလည္းမဟုတ္ေသးဘူး။ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္ရင္ ေက်ာင္းသားဘ၀မွာတည္းက ကဗ်ာေတြ၊ ၀ထၳဳတိုေတြကို မဂၢဇင္းေတြမွာပါေအာင္ႀကိဳးစားခဲ့မွာေပါ့။ စာေရးတာကို၀ါသနာပါတာနဲ႔ စာေရးဆရာျဖစ္ခ်င္တာနဲ႔က တျခားစီပဲ မဟုတ္လား။ ကိုယ္ေရးတဲ့စာကို သေဘာက်တဲ့သူေတြဆီပို႔ေပးရတာကိုပဲ ပိုၿပီးအားသန္တဲ့သူေလ။ နဂုိကမွ မာနနည္းနည္းႀကီးတဲ့သူဆိုေတာ့ ကိုယ့္စာကို အယ္ဒီတာေတြလက္ထဲထည့္ၿပီး သူတို႔ေရြးတာကို ထုိင္ေစာင့္ေနရတာမ်ဳိးကို ဘယ္လိုမွခံစားလို႔မရဘူး။
အင္း...ေနာက္ဆံုးစာရင္းခ်ဳပ္ၾကည့္လုိက္ရင္ ဒီ blog ကိုေရးျဖစ္ေနတာ စာမေရးရရင္ မေနႏိုင္တဲ့၀ါသနာရယ္၊ ကိုယ္သိတာ ကိုယ္ခံစားရတာေလးေတြကို သူမ်ားသိေအာင္ေျပာခ်င္တဲ့အက်င့္ရယ္၊ တိုးတက္ေနတဲ့ နည္းပညာကို တို႔ထိခံစားခ်င္တဲ့ အေျခခံစိတ္ရင္းရယ္ေၾကာင့့္ျဖစ္မယ္လို႔ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္ပါတယ္။
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း ကိုယ္သိပ္မဆိုးပါဘူးလို႔ သံုးသပ္လိုက္မိတယ္။ မတတ္ႏိုင္ဘူးေလ။ ေလာကမွာ ကိုယ္ပိုင္တာ ကိုယ္ပဲရွိတာမို႔လား။ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္တစ္ခုကို ကိုယ္တိုင္မွမျမတ္ႏုိး၊ တန္ဖိုးမထားရင္ ဘယ္သူက လာၿပီးတန္ဖိုးထားမွာလဲ။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီ blog ေလးကို ေရးေနရတာကိုေပ်ာ္တယ္။ ေက်နပ္တယ္ေလ။ ။
No comments:
Post a Comment