တစ္ခုေသာ တစ္ညေန . . .

ညေနက အလုပ္ခ်ိန္မွာ လမ္းတစ္ဘက္က မိ္န္းမတစ္ေယာက္နဲ႔ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရန္ျဖစ္လိုက္ၾကတာ ပြက္ပြက္ကိုညံေနတာပဲ။ ေယာက်္ားကေတာ့ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ဆဲဆိုၿပီး ျပန္ထြက္သြားေပမယ့္ မိန္းမက မေက်နပ္ေသးဘဲ သူ႔အိမ္ေရွ႕ကေန ေအာ္လိုက္ဟစ္လိုက္ဆဲလိုက္တာ တစ္ရပ္ကြက္လံုး ပြက္ပြက္ညံေနပါေရာ လား။ လူျဖစ္ခဲ့တဲ့ သက္တန္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ တစ္ခါမွမၾကားဖူးတဲ့ အညစ္ပတ္ဆံုး၊ ေအာက္တန္းအက်ဆံုး ဆဲနည္းေပါင္းစံုနဲ႔ တစ္နာရီိနီးပါးေလာက္ေအာ္ဟစ္ဆဲဆိုေနလိုက္တာ နားေတြေရာဦးေဏွာက္ေတြပါ ပြက္ကုန္တယ္ထင္ရတယ္။ ေဘးအိမ္ေတြမွာ သူ႔ထက္အသက္ႏွစ္ျပန္မကႀကီးတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြေရာ၊ သူ႔ထက္ဂုဏ္သိကၡာႀကီးတဲ့သူေတြပါရွိေနတာမွမေထာက္ ၿမိန္ရည္ရွက္ရည္ဆဲလိုက္တာ
အသံမ်ားေတာင္ ျပာလို႔ ပါ။




နားရွက္တာေတြေရာ၊ ေခါင္းပူနားပူတာေတြပါေပါင္းလိုက္ေတာ့ ကိုယ့္မွာရင္ထဲကပ်ဳိ႕တက္လာၿပီး
တုန္တုန္ယင္ ယင္ျဖစ္လို႔ စားထားတဲ့ထမင္းေတြအန္ထြက္ပါေလေရာ။ တစ္သက္နဲ႔တစ္ကိုယ္ တစ္ခါမွမႀကံဳဖူးေအာင္ ေအာက္တန္းက်လြန္းတာေတြ ၾကားလိုက္ရတဲ့ အက်ဳိးေပါ့။ စိတ္ေတြလဲညစ္လိုက္တာ မေျပာပါနဲ႔ေတာ့။ ဘုရားေဟာတရားေတာ္ထဲက “ေယာနိေသာ၊ မနသီကာရ” သင့္တင့္ေလွ်ာက္ပတ္စြာ ႏွလံုးသြင္းရမည္ဆိုတာ သတိရေပမယ့္ ဘယ္လုိႏွလံုးသြင္းရမလဲဆိုတာေတာင္မသိေတာ့ဘူး။ ေအာင္မယ္ေလး မယ္မင္းႀကီးကသတၱိခဲက တကတဲ ခုနစ္သံခ်ီေအာင္ ေအာ္ဟစ္ၿပီး စိန္ေတြေခၚလိုက္တာ ကိုယ္ပါထတီးခ်င္တဲ့ စိတ္ေတြ ေပါက္လာပါေရာလား။ကိုယ့္သိကၡာေလးသာထိန္းစရာမလိုရင္ ေတြ႕တာနဲ႔မ်ား
ေကာက္ပစ္မိမလား မသိပါဘူး။




ရွိတာေလးေတြ အန္လိုက္ေတာ့ ေမာသြားတာနဲ႔ခဏနားရင္း စဥ္းစားမိေသးတယ္။ ဒီေလာက္သတၱိေကာင္းေနတဲ့မိန္းမ စစ္ထဲသြင္းၿပီး ေရွ႕တန္းပို႔ရရင္ ဘယ္လိုေနမယ္မသိဘူးလို႔။ဒါမ်ဳိးက်ရင္ေတာ့ သူ႔သတၱိေတြ အေငြ႕ပ်ံကုန္မယ္ထင္တယ္။ အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖေရးတဲ့

“မိုက္မေနာ္ ျပဳမေဟးရယ္နဲ႔

သူ႔ပေထြးေတာ့ ထြက္၍မေဟာင္”

ဆိုတဲ့စာသားေတာင္ ေျပးၿပီးသတိရမိပါေသးတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးမ်ားရဲ႕ဇာတိကိုက အဲဒီလိုလာခဲ့တာပါ။ မဟုတ္ရာက် တလြဲဆံပင္ေကာင္းၿပီး အေရးက်ေတာ့ အၿမီးကုတ္တတ္တာမ်ဳိးေပါ့။ဆက္ေျပာရင္လည္း ကိုယ့္ေပါင္ကိုယ္လွန္ေထာင္းရာက်ေတာ့မယ္ ထင္ပါတယ္။ ကိုယ့္လူမ်ဳိးကလည္း ရုံးတို႔၊ တရားဥပေဒတို႔ဆိုတာမ်ဳိးကို ေ၀းေ၀းကေရွာင္တတ္တဲ့ ဗီဇကလည္း အမ်ားစုမွာ ပါေနၿပီးသား။ ရပ္ကြက္ရုံးကို ဖုန္းဆက္လိုက္ရင္ရမွန္းသိၾကေပမယ့္ သူမ်ားဒုကၡမျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ အေျခခံစိတ္ကေလးေတြနဲ႔ ကုတ္ကုတ္ကေလးေတြထိုင္ရင္း ေငးလို႔ေနၾကေလရဲ႕။သူမ်ားတိုင္းျပည္မွာမ်ား ပတ္၀န္းက်င္ကို ဒီလိုအေႏွာင့္အယွက္ေပးလို႔ကေတာ့ ဘာေျပာေကာင္းမလဲ အခ်ဳပ္ထဲေတာင္တန္း၀င္သြားဦးမယ္ထင္တယ္။




ဒါေၾကာင့္လဲ ဦးေပၚဦးက “ေၾကာက္စရာအေကာင္းဆံုးကလူမိုက္ပါဘုရား”လို႔ ဘိုးေတာ္ဦး၀ိုင္းကို ေလွ်ာက္တင္ခဲ့တာျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။ လူမိုက္ဆိုတာ အေၾကာင္းအက်ဳိး၊ အေကာင္းအဆိုး ဘာမွခြဲျခားတတ္ၾကတာ မဟုတ္ဘူးမို႔လား။ မိုက္ရရိုင္းရတာကိုပဲ ဂုဏ္တစ္ခုလို႔
ထင္ထားၾကတဲ့ သတၱ၀ါမ်ဳိးေတြဆိုေတာ့ ေခြးရူးဖက္ကိုက္၊ ေခြးေကာင္းနားရြက္ျပတ္ျဖစ္မွာ စိုးရတာနဲ႔ပဲ လူလိမၼာမ်ားခမ်ာ ကုပ္ေနၾကရေတာ့တာပဲ။ တကယ္ေတာ့ လူမိုက္ကို ႏွိမ္နင္းျခင္းသည္လည္း မဂၤလာတစ္ပါးလို႔ျမတ္စြာဘုရားက မဂၤလာတစ္ရားေတာ္ထဲမွာ တစ္ပါးေပါင္းၿပီး
၃၉ျဖာမဂၤလာလို႔ေဟာထားခဲ့သင့္တာပါ။ အခုမ်ားေတာ့ “အေသ၀လာနဉၥဗာလာနံ” လူမိုက္ကိုမမွီ၀ဲနဲ႔ ကင္းေအာင္ေနဆိုတဲ့ တရားေတာ္ကိုပဲ လက္ကိုင္ထားၿပီး ေအာင့္သီးေအာင့္သက္နဲ႔ ခံေနရပါရဲ႕။



ဘုရားရွင္ကို ပုဏၰားႀကီးတစ္ေယာက္လာၿပီး ဆဲတုန္းကေတာ့ “ပုဏၰားႀကီး၊ သင္ဆဲတဲ့ဆိုတဲ့ အသံေတြကို ငါဘုရားလက္မခံတဲ့ အတြက္ေၾကာင့္ အဲဒီအရာေတြဟာ သင့္ပစၥည္းေတြပဲျဖစ္တယ္”လို႔ေျပာေတာ္မူခဲ့ပါတယ္။ အင္း...ဘုရားရွင္လို သေဘာထားႏုိင္ရင္ေတာ့လည္း ေကာင္းမွာပါပဲ။
အခုေတာ့ ကိုယ့္မွာ ပုထုဇဉ္မွတကယ့္ ပုထုဇဉ္ဆိုေတာ့ အခံရဆိုးလိုက္တာ။ သူ႔ပစၥည္းေတြဟာ ကိုယ့္ပစၥည္းေတြျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္လို႔ ေနရွာေပါ့။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ေလာကပါလတရားေပ်ာက္ကြယ္ၿပီး ကိုယ္ခ်င္းစာတရားကလည္း ေခါင္းပါးလာတဲ့ ဒီဘက္ေခတ္မွာေတာ့ ကိုယ္လိုေအးေအးလူူလူေနခ်င္တဲ့ လူမ်ဳိးေတြအဖို႔ အရာရာစိတ္ညစ္စရာေတြခ်ည္းျဖစ္ေတာ့တာ အမွန္ပါ။ သူတို႔ေတြနဲ႔ၿပိဳင္ၿပီး ဆဲလိုက္၊ ဆိုလိုက္၊ ေငါက္လိုက္ရင္ေတာ့ ရမွန္းသိေပမယ့္ ပညာ၊ သိကၡာစတာေတြကို ထိန္းသိမ္းေနရတဲ့ ဘ၀ေတြဆိုေတာ့
သက္ျပင္းေလးခ်ၿပီး ရွဴေဆးေလးရွဴလို႔ ေခြေခြေလး....

What a blessing it would be if we could open and shut our ears as easily as we open and shut our eyes!
- Georg Christoph Lichtenberg
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ igoogle က ပို႔တဲ့ daily quote ေလးေရာက္လာတယ္။ မ်က္စိေတြကို အလြယ္တကူ ပိတ္လို႔၊ ဖြင့္လို႔ရသလို နားေတြကိုလည္း အလြယ္တကူ ပိတ္လို႔ဖြင့္လို႔ရရင္ ေကာင္းႀကီးမဂၤလာပဲတဲ့။ ဟုတ္တယ္ေနာ္ အဲဒီလိုသာဆိုရင္ ညေနကေလာက္ေတာ့ ေအးေဆးေပါ့။ စားၿပီးသားေလးေတြ အန္ထြက္စရာဘယ္လိုမလဲ...