ေဆး/မန္း အိပ္မက္ရွည္

ေဆးတကၠသိုလ္ ( မႏၲေလး )

ေက်ာင္းအ၀င္ဆိုင္းဘုတ္က ခန္႕ခန္႕ထည္ထည္။ ထုထည္ႀကီးမားလွတဲ့ တကၠသိုလ္အေဆာက္အဦႀကီးက မားမား မတ္မတ္။ ဥဒဟိုသြားလာေနၾကတဲ့ ေဆးေက်ာင္းသားႀကီးေတြက တည္တည္ၾကည္ၾကည္။ ကိုယ့္မ်က္စိကိုယ္ ပြတ္ၾကည့္ရင္း တကယ္ျဖစ္လာတဲ့အိပ္မက္ေတြကို မယံုႏိုင္။ ျမင္ျမင္သမွ်အားက်တဲ့မ်က္လံုးနဲ႔ၾကည့္ရင္း ေက်ာင္း၀န္းထဲ ကို ေျခတစ္လွမ္း အခ်မွာေတာ့ ရခ်င္လြန္းခဲ့တဲ့ ေဆးေက်ာင္းသားဘ၀က လက္တစ္ကမ္းမွာ။

အစစအရာရာမ်က္စိသူငယ္၊ နားသူငယ္နဲ႔ ေတာင္ေမးေျမာက္ေမးေမးၿပီး စီမံဌာနမွာ မွတ္ပံုတင္ျပလို႔ ေက်ာင္းသားစာရင္း သြင္းအၿပီးမွာေတာ့ ေဆးတကၠသိုလ္(မႏၲေလး)ရဲ႕ ၅/၂၀၀၀ ပထမႏွစ္(အငယ္တန္း)ေက်ာင္းသားႀကီးျဖစ္လာခဲ့ပါၿပီ။ လြန္ခဲ့တဲ့ နာရီ၀က္ကရွဴသြင္းတဲ့ေလနဲ႔ အခုရွဴရတဲ့ေလေတာင္ အရသာခ်င္းမတူေတာ့တာေတာင္ အမွတ္ထင္ထင္ ရွိေနခဲ့ပါရဲ႕။ ေလာကရဲ႕အလွဟာ အဲဒီေန႔က အျပည့္စံုဆံုးလို႔ေတာင္ ထင္ခဲ့မိပါေသး။ ၁၁ႏွစ္တာ ရင္းႏွီးခဲ့ရတဲ့ ပညာေရးရဲ႕ပန္းတိုင္ကို စျမင္ရတဲ့ကာလမို႔ ေဆးေက်ာင္းသားသစ္တိုင္းရဲ႕ ရင္ထဲမွာ ကိုယ္လိုပဲရွိေနမယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

ကိုယ့္ကိုယ္ကို ငါဟဲ့ေဆးေက်ာင္းသား လို႔ဘယ္လိုပဲ မာန္တင္းထားေပမယ့္ တစ္ခါမွေျခမခ်ခဲ့ဖူးတဲ့နယ္ေျမသစ္မွာ သိမ္ငယ္စိတ္၀င္ေနမိပါေသးတယ္။ ေက်ာင္းသားႀကီးေတြရဲ႕ တက္ႂကြတဲ့ဟန္ပန္ေတြကို ေငးရင္းေကာ္ရစ္ဒါမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေယာင္ခ်ာခ်ာျဖစ္လို႔ေပါ့။ အေျခခံပညာေက်ာင္းသားဘ၀တစ္ေလွ်ာက္လံုး အေပါင္းအသင္း နည္းခဲ့သူမို႔ ကိုယ္မသိတဲ့ သူစိမ္းေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္စကားေျပာရမွာလည္း ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ဘယ္လိုမွ အားေပးလို႔မရခဲ့။ ေက်ာင္းသားသစ္ေတြ ရုံုးစုရံုးစုလုပ္ေနၾကတဲ့ေနရာမွာ ေယာင္ခ်ာခ်ာလုပ္ရင္း ဟိုလူ႕မိတ္ဆက္ရေကာင္းႏိုး၊ ဒီလူ႕မိတ္ဆက္ရေကာင္းႏိုးနဲ႔ ခ်ီတုံခ်တံု ျဖစ္လို႔ေနခဲ့ပါေသးရဲ႕။

“ဟိုုမွာ role one… role one ”

ေက်ာင္းသားသစ္ေတြရဲ႕ပါးစပ္က ကၽြက္စီကၽြက္စီအသံထြက္လာတာေၾကာင့္ ၾကည့္မိေတာ့ ပိန္ပိန္ရွည္ရွည္နဲ႔ သူလုိကိုယ္လို ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္လာေနတယ္။ တစ္ျပည္လံုးရဲ႕ အဆင့္တစ္ဆိုပါလား။ ဘာမွလည္း ထူးထူးျခားျခားမရွိပါ။ အရင္ကေတာ့ျမန္မာတစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ပထမဆိုတာ ဘယ္လိုလူမ်ဳိးေတြပါလိမ့္လို႔ေတာ့ စဥ္းစားၾကည့္မိပါရဲ႕။ တကယ့္ alert and smart, super brain ေတြေနမွာေပါ့လို႔ ခပ္လြယ္လြယ္ေတြးၿပီး ကိုယ္နဲ႔ဘယ္လိုမွ မတန္တဲ႔အဆင့္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိခဲ့တာ မွားေနမွန္းသိၿပီေပါ့။ သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔ၾကားမွာ ကြာျခားခ်က္က ရည္မွန္းခ်က္ပါပဲ။ သူကေတာ့တစ္ျပည္လံုး ပထမရရမယ္ဆိုတဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ႀကီးႀကီး နဲ႔ႀကိဳးစားခဲ့ၿပီး ကိုယ္ကေတာ့ ေဆးေက်ာင္းတက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္မွန္းခ်က္ေလာက္ပဲ ထားခဲ့တာကိုး။ ေလာကၾကီးမွာ ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္သေလာက္ ျဖစ္ခြင့္ရွိတယ္ဆိုတာ သိရခ်ိန္က နည္းနည္းေတာ့ေနာက္က်သြားၿပီ ထင္ပါရဲ႕။ ၾကည့္ေလ role one က်ေတာ့ မိတ္ဆက္ေပးစရာ မလိုဘဲ အားလံုးပါးစပ္ဖ်ားမွာ သိေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္ကေတာ့ လူမသိသူမသိ အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ ေယာင္ခ်ာခ်ာေလး။

ဘ၀မွာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့မွာမဟုတ္တဲ့ ၃၀.၄.၂၀၀၀ ေဆး/မန္း ေက်ာင္းသားဘ၀ ပထမဆံုးေန႔ပါပဲ။