ဒီေန႔ မေပ်ာ္ပါ . . .

စာမေရးျဖစ္တာ သံုးရက္ၾကာသြားတယ္။ အလပ္မ်ားတာကနည္းနည္း စိတ္မၾကည္တာကမ်ားမ်ားေၾကာင့္ပါ။ လူတစ္ခု၊ ပူမႈရယ္တဲ့ ဆယ္ကုေဋလို႔ ေရွးလူႀကီးေတြဆိုထားခဲ့တာ သိပ္မွန္ပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ခါ သူမ်ားအတြက္ ဘာမွမျဖစ္ေလာက္တဲ့ ကိစၥေလးေတြက ကိုယ့္အတြက္က်မွ စိတ္ညစ္စရာႀကီးႀကီးမားမားျဖစ္ေနတတ္တာ သိပ္ဆိုးပါတယ္။ အရြယ္ေလးလည္း အထိုက္အေလ်ာက္ရလာၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ တရားသေဘာနဲ႔ဆင္ျခင္ႏုိင္တဲ့ အသိဉာဏ္နည္းနည္းေတာ့ရွိလာၿပီဆိုႏုိင္ေပမယ့္ တရာသေဘာကပ္မိတာ ဆယ္ခါ့တစ္ခါပါ။ ဒီလိုသာ မၾကာမၾကာ စိတ္ညစ္ေနရရင္ အသက္တိုမယ္ထင္ပါရဲ႕။

ဘ၀မွာႀကံဳလာသမွ်ျပႆနာေတြကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေပါ့ေပါ့ပါးပါးနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ လူေတြကိုေတြ႕တုိင္းအားက်မိပါတယ္။ တကယ္ဆိုရင္ ဘ၀မွာလုပ္ေနကိုင္ေန၊ ႀကိဳးစားေနသမွ်အားလံုးဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေႄမ့တဲ့စိတ္ခံစားမႈကို ရဖို႔ပဲမဟုတ္လား။ ကိုယ့္အျဖစ္က်မွ ႀကိဳးစားေလ၊ ေအာင္ျမင္ေလ၊ စိတ္ညစ္စရာမ်ားေလျဖစ္ေနရတာ ျပန္ေတြးတုိင္း၀မ္းနည္းပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တိုင္း အေ၀းကမိဘေတြကို လြမ္းလိုက္တာ...

အခုေနမ်ား မိဘရင္ထဲေခါင္း၀င္တိုးၿပီး ခံစားရတာေတြကို ရင္ဖြင့္ေျပာႏုိင္တဲ့ အေျခအေနကို ခ်က္ျခင္းေရာက္ႏုိင္ရင္ ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိမ့္မလဲေနာ္......